Afgelopen vrijdag kregen wij het bericht met de echo met bijna 11 weken, dat onze uk gestopt is met groeien met een week of5. Nadat we thuis gekomen zijn en de eerste tranen al kwamen, moet ik vandaag een klein beetje weten wat ik wil. Zelf op gang laten komen of een curettage.... T liefst laat ik het opwekken, maar of dat een optie is terwijl het al "zo'n lange tijd" niet meer leeft....weet ik niet. M'n lichaam zorgt zelf al dat álle zwangerschapskwaaltjes afnemen. Alle ongemakken zijn bijna weg. Maar...wat blijft er een vage vermoeidheid over. T lijkt wel (zonder dat ik het doorheb) dat m'n lichaam zelf al heel hard bezig is om alles op te ruimen. Ik denk alleen maar: laat dat bloed maar komen! T liefst nu! Dilemma dus hier... Hoe ervaren of ervaarden jullie dit? Welke keuze hebben jullie gemaakt? Oh ja...ik heb eerder al 2 gezonde kinderen op de aarde gezet en was niet bekend met een miskraam gelukkig. Dus t is allemaal nieuw voor mij....
Hey Linda, wat een ontzettend verdrietig nieuws! Ik kan je er het volgende over vertellen: Heb zelf afgelopen jaar 2 x een MA gehad en heb 2 x voor curettage gekozen, bij de 1e omdat ik 2 weken op een MK heb gewacht die niet kwam. En bij de 2e omdat ik 3 dagen later op vakantie naar Italie ging, had geen zin om daar een MK te krijgen of in het ziekenhuis terecht te komen. Had voor de curettage ipv pillen gekozen omdat de gynacoloog mij vertelde dat de helft van de mensen die pillen gebruiken alsnog gecuretteerd moeten worden. Vond ik een te grote kans dus dan gelijk maar dacht ik. De eerste x was ik onder volledige narcose, de tweede x was het beleid gewijzigd en kreeg ik een roesje. Beide keren is de ingreep me lichamelijk alles meegevallen, heb daarna wel nog ongeveer een week gebloed en de eerste 2 dagen buikpijn (als menstruatiekrampen) gehad. Geestelijk valt het niet mee, de klap kan ook nog later komen. Ik voelde me door m'n lichaam voor de gek gehouden en vroeg me heel erg af waarom m'n lichaam het vruchtje niet zelf had afgestoten (is geen verklaring voor). Het heeft vooral veeeeel tijd nodig. Praat er met je man over, blijf een weekje thuis, op de bank, huilen, thee drinken. Maar geef toe aan je verdriet! Je zag toch ineens een mooie toekomst in duigen vallen en daar mag je meer dan verdrietig over zijn. Heel veel sterkte de komende periode!!
heel veel sterkte al eerst . ik zelf heb op 11 dec een curettage was voor mij ook de eerste keer . ook bij ons zagen we met 11 weken alleen een vruchtzakje op de echo heel verdrietig moment we zijn zelf een dochtertje verloren met 24 weken zwangerschap dus we hadden zo gehoopt dat dit goed zal gaan heb zelf ook 2 gezonde kindjes dus kan zeker wel goed gaan . ik zelf heb gelijk gekozen voor de curettage om dat ik het zo snel mogelijk uit me lichaam wou hebben . je moed doen wat je zelf het beste vind de ingreep was bij mij onder platselijke verdoving en viel me reuze mee het was ook zoo gedaan vond het alleen heel naar om alles te horen en het bewust mee te maken . de na sleep ik bij mij echt heel erg tegen gevallen ik heb heel veel pijn gehad in de buik en ik ben nou 4 weken verde en ik bloed nog maar ook dat is bij iedereen anders de 1e staat 2 dagen later weer gewoon de ding te doen en de andere die heeft er meer last van . ik wil je heel veel sterkte wensen om dit een plekje te kunnen geven en ik zal de tijd nemen om goed te bedenken wat je wil xxx
Wat verdrietig heel veel sterkte. Ik herken je verhaal en heb ook gekozen voor curretage (althans het zkh bood de pillen ook niet aan). Lichamelijk viel het mee. geen enkele pijn gehad, weinig bloed gehad maar wel een cyclus die 2 maanden van de leg was. Nu voor de 4e ronde weer voor het 'eggie' aan het proberen. Doe waar jij je goed bij voelt. Qua geestelijk sluit ik me bij Anouk aan.. ik kan nog steeds heel verdrietig zijn (vooral als ik weer ongesteld ben..).
Ik weet hoe je je voelt afgelopen vrijdag echo met 8 weken maar denk dat het rond 6 weken al dood is gegaan. Ik heb zelf de pillen gekregen. Diezelfde dag nog 2 genomen en diezelfde nacht kwam het er al uit. Ben er blij om dat het zo snel gebeurde. Vrijdag controle of alles schoon is, maar daar ga ik eigenlijk wel vanuit. Verlies af en toe nog een beetje bloed.
heel veel sterkte... ik wil je graag de andere kant vertellen, ik heb ook net een missed abortion gehad, het hartje was met 9 weken gestopt waar we met 12 weken pas achter kwamen. Nog 1 week gewacht of het vanzelf zou komen, maar er gebeurde niks en ik wilde het heel graag ''zelf'' doen, dus gekozen voor cytotec. Het is mij enorm mee gevallen, mocht het ooit weer nodig zijn zou ik er zo weer voor kiezen. (al hoop ik dat het nooit meer nodig zal zijn) Natuurlijk is het erg heftig mee te maken, en de buikpijn/weeën zijn echt heel erg pijnlijk, en het vele bloedverlies is best eng. Maar dat ik het vruchtje heb kunnen opvangen, bekijken en heb kunnen begraven is voor mij goed voor de verwerking, ik heb het helemaal op mijn manier kunnen doen samen met mijn man. Waar je ook voor kiest, het is verschrikkelijk om door te moeten waar je nu door moet maar doe wat goed voelt voor jou. En praat, praat met iedereen die je vertrouwd. Schreeuw, smijt met een kussen als je daar behoefte aan hebt en geef vooral toe aan je verdriet. Een dikke knuffel voor jou, en sterkte met je keuze.
Ik heb in juni na een partiele mola een curettage gehad. Vruchtje was bij 8,5 week gestopt met groeien. Lichamelijk viel de curretage mij heel erg mee, zelfs onder plaatselijke verdoving. Was van tevoren ontzettend zenuwachtig en bang voor de pijn, maar het viel heel erg mee. Ik hoorde alleen even niets meer door de adrenaline spuiten die in je baarmoedermond worden gezet. Heb daarna wel 10 weken gevloeid omdat er een stukje weefsel was blijven zitten. Dat kwam er pas uit na een kuur provera. Maar al met al was ik blij met de ingreep, ik wilde niet wachten tot er vanzelf eens wat ging gebeuren. Ik was ook wel een beetje bang voor wat ik zou zien als het vanzelf zou komen, maar dat is voor iedereen anders natuurlijk. Ik zit nu weer middenin een miskraam die wel vanzelf is begonnen, het is nooit leuk hoe dan ook. Heel veel sterkte in ieder geval..!
Wat een uitgebreide reacties...ben er een beetje sprakeloos van met tranen in mijn ogen. Woensdag heb ik een afspraak in het ziekenhuis over de uitleg van de medicijnen of curettage. Omdat het zo vroeg al gestopt is, gaat mijn voorkeur nu nog uit naar opwekken. Maar als ze anders adviseren ga ik daarin mee. Oftewel ik twijfel nog regelmatig....😊
Sterkte met je keuze. Ik heb cytotec geprobeerd op twee dagen, totaal 8 tabletten maar effect was onvoldoende. Toen weer vier tabletten en curretage zonder narcose. Bij ons was het vruchtje gestopt bij 7.5 week en ben ik gecurreteerd op 10.5 week. Succes hè.
Ik kreeg 2 dec te horen dat er sprake was van een MA. Ik kreeg die dag spontaan licht bloedverlies en lichte krampjes. Op 5 dec met een gynaecoloog besproken wat te doen. Zelf wilde ik curettage, omdat mn lijf al rommelde zei de arts ook dat medicatie nutteloos was omdat dat juist het begin zet en verder niet. Die avond heb ik van 23uur tot 3uur weeën gehad met verlies van stolsels. Op 6 dec bleek dat niet alles weg was, dus op 8dec volgens afspraak gecuretteerd. Door de curettage wist ik zeker dat alles schoon was (kreeg curettage on geleiding van de echo). Over complicaties heb ik mij geen zorgen gemaakt en ben pas 12dgn ongesteld geweest voor de grote opruiming. Ik vond het stukje van 5dec heftig. Veel hevige weeën en waarvoor.... Voor het kwijt raken van je kindje (ik was 9 wkn zwanger waarvan bij 5 wkn de ontwikkeling was gestopt). Ik zou zo weer voor curettage kiezen, al hoop ik dat het nooit meer hoeft!!! Succes met het maken van je keuze (als je lichaam het niet doet). En sterkte met het herstel geestelijk en lichamelijk (lichamelijk ging snel bij mij. Geen pijn gehad en 10dgn bloedverlies in totaal als een lichte menstruatie)).
Hey Lindaatje, We zaten in hetzelfde groepje van zwanger zijn, maar ook bij mij is het fout gegaan bij de 10 weken echo. Ondanks dat de 6 en 8 weken echo goed waren. Zelf wilde ik weer voor pillen gaan en heb dit dus ook weer meegekregen gisteren. Ben gisteren tussen 19:30 en 22:30 op de wc moeten gaan zitten, zo hevig bloede het. Manlief en onze poes zaten gezellig bij mij en zo hebben we de tijd voldaan. Zelf vind ik het fijn op deze manier, aangezien ik bijna alles uit mij zie gaan. Mijn schoonzusje is de eerste 2 keer tegelijk me mij zwanger geweest en we hebben ook beide tegelijk een missed abortion gehad en zij heeft er juist voor gekozen om curretage te doen. Die wil er in één keer van af zijn, echter werkten de pillen ook niet goed bij haar. Het is maar net waar je zelf voor kiest, bij mij werken pillen goed en is het voor mijn verwerking ook goed. Echter bij curretage heb je ook kans op verklevingen enzo... Maar goed dat is waar je zelf goed bij voelt.
Ja puk, ik heb jouw verhaal meegekregen. Er waren véél miskramen bij ons in de groep. Ik moet morgen naar het ziekenhuis, dan weten we meer. Jouw omschrijving hoe je op de wc zat ontroert me. Ik zou de tabletten in het wereld doen, omdat dan mijn jongens er niet zijn en mijn lieve vent thuis is. Morgen weten we meer. Tot nu toe blijf ik bij de medicijnen. Net de verwijspapieren gehaald bij de VK..dat heb ik doorgelezen...best confronterend.
Ja het is heel heftig, maar voor mij verwerk is het zo op zijn best. Niet leuk maar het is ons niet gegund. Hopelijk krijgen we straks uitslag van de testen en kunnen we daar wat mee. Sterkte vandaag, ik heb nooit doorverwijzingen gehad, kon aldoor zo door naar het ziekenhuis.
Heey meid, Ik heb eind oktober te horen gekregen dat ik "zwanger"was van een leeg vruchtzakje.. Ik heb het 1,5 week de kans gegeven om het uit zichzelf te laten komen, maar helaas. Toen medicatie gehad, maar dat heeft bij mij niks gedaan, waardoor ik op 18 november gecuretteerd ben. Ingreep zelf is me reuze meegevallen, maar 2 dagen bloed gehad. Mentaal gaat het met ups en downs. Heb 20 december 1e menstruatie weer gehad en helaas vanmorgen weer ongesteld geworden. Maar positief is dat mijn cyclus wel weer normaal is! Succes met je keuze, maar volg je eigen gevoel.
Hier hetzelfde verhaal. Met 7 weken nog het hartje zien kloppen, met 11 weken bleek het al 2 weken te zijn gestopt. Ik heb het geprobeerd met opwekken maar dat lukte bij mij niet. 4 dagen onzekerheid. Klinkt erg maar ik wilde dat het er uit was zodat we het af konden sluiten. Het was vlak voor de feestdagen dat speelde ook nog mee. Ik heb toch voor een curretage gekozen, het was spannend maar had acheraf ook echt gewild dat ik daar meteen voir had gekozen, het is me 100% mee gevallen. Je lichaam heeft even nodig om te herstellen maar het voordeel is wel dat je dan helemaal schoon bent van binnen en je snel weer kan proberen mocht je dat willen. mijn advies is dus duidelijk, ga voor de curretage! Heel veel sterkte...
Hi, Ik ben bijna zover, nog niet zover, maar vandaag ook wederom wat rood bloed (hiervoor bruin) en afgelopen dinsdag op de echo gezien dat ik dik een week minder ver ben dan ik dacht. Ook zei de gyn dat de kans 80% is dat het mis is gezien de voorgeschiedenis. Wellicht gebeurt er nog een wonder, maar ik geloof er niet meer in. Alle kleding zit beter, alle verschijnselen die ik had zijn weg. Elke nacht wel intens buikpijn. Dinsdag weer terug voor de echo om defintief vast te stellen. Ik krijg ook de optie pillen of curetage, maar ook ik wil voor pillen gaan. Het klinkt heel negatief, waarvoor excuses, maar mijn gevoel is echt niet goed en ook gezien de voorgeschiedenis en de conclusie van de gyn heb ik geen hoop meer. Ik troost me in het feit dat ik niet de enige ben, we er de derde keer voor gaan weer en niet opgeven en we ook geen ziek kindje willen natuurlijk. Wel vraagt de gyn zich af of het wellicht met progesteron te maken kan hebben, we zien wel. Mag ik vragen hoe laat je de pillen inbrengt? Ik doe het liefste savonds, dan kan ik wellicht de dag erna werken als het meezit. Hopelijk verdwijnt alles dan ook in 1x want curetage ben ik bang voor.
Hier helaas mijn 3e missed abortion en in totaal 5e mk. Ik kies ervoor om te wachten. Ik wil geen pillen en geen curettage. Ik heb eerder een curettage gehad en dat vond ik verschrikkelijk. De pillen krijg je hier alleen met opname in het zkh en dat wil ik ook niet. Bij mijn vorige MA heb ik ook gewacht. Het duurde 2 weken maar uiteindelijk ben ik in 1 avond alles verloren. Dat hoop ik nu weer.
Dag Nuage, wat klinkt en is dit afschuwelijk. Ik lees dat je wel een dochter hebt of zie ik het verkeerd. Wat moet dit zwaar zijn keer op keer dit te moeten meemaken. Mag ik vragen waarom je daar geen pillen krijgt en waarom je de curettage vreselijk vond? Hebben ze je derde MA vastgesteld met een echo? Hoe kan een mens zoveel tegenslagen krijgen.. en zonder reden.
Ja ik had afgelopen dinsdag een echo en het hartje was weer gestopt. Bij alle MA's die ik heb gehad was het hartje gestopt. Er is dan ook iets mis met mij, maar wat dat weten ze niet helemaal hier in NL. Ik ga gelukkig in maart naar Gent. Ik heb gelukkig inderdaad een dochter. Een wonderkind, zo blijkt. Als ik haar niet had gehad... pppff ik had dit niet getrokken dan. Zij is mijn alles. Ik mag wel pillen maar dan moet je opgenomen worden totdat de miskraam compleet is. Dat is ivm het risico op sterk bloedverlies en ook pijn. Is hier standaard protocol. Als je zelf nog aan het nadenken bent over curettage dan zou ik je afraden om mijn verhaal te lezen. Gewoon niet doen. Als je het toch niet wilt doen dan kun je mijn weblog lezen hier op de site. Zijn de eerste 2 berichten die daarover gaan.
Ik ben een redelijke doemdenker.. (ik ben met mindfullness bezig mijn negatieve gedachtes uit te dagen ) dus ik zou niet voor curetage willen gaan maar voor pillen ook. Wat fijn dat je een prachtige dochter hebt en ik kan mij goed voorstellen dat je een apetrotse (ook verdrietige moeder bent). Hoe oud ben je zelf als ik dat mag vragen? Ik word juli 35. En woon je in België omdat je zegt hier mag het niet? Ik vind het fijn dat deze verhalen allemaal op internet staan. Je wordt er 'slimmer' van ook al is elk lichaam en elke zwangerschap anders. Fascinerend (maar verdrietig) vind ik dat het lichaam door blijft gaan terwijl je vruchtje al is gestopt. Vriendin heeft MA moeten doormaken en haar borsten bleven talgklieren en witte bobbeltjes produceren op haar tepelhof terwijl ze verder niets meer voelde.