Ik had mijn eerste echo toen ik 6,5-7 weken zwanger was, het vruchtje was toen 6 weken zonder hartje. Omdat het kon zijn dat het wel gewoon goed zat kreeg ik afgelopen maandag nog een echo maar helaas bleek het vermoeden juist, ondanks dat ik geen bloedverlies heb gehad was er enkel nog een leeg vruchtzakje te zien. Dinsdag bij de gyn besloten om de miskraam op te wekken aangezien dat na 2 weken en misschien wel langer niet meer vanzelf zou gebeuren. Gisteren heb ik veel stolsels verloren en verder was het net als een normale menstruatie. Vandaag was het bloeden alweer bijna over en ik vroeg me af of dit het geweest kan zijn. Ik heb morgen een controle echo maar zou me graag vantevoren al een beetje mentaal voorbereiden op wat ik kan verwachten. Ik weet dat het met pillen vaak niet volledig loskomt maar ik verbaasde me over het weinige bloed maar wel veel stolsels. Ik had meer kramoen en bloed verwacht na alle verhalen die ik al had gelezen.
Hey, Eerst en vooral veel sterkte! Mijn miskraam ging echter wel gepaard met veel krampen, rugpijn en ook verlies van stolsels. Zelf heb ik bijna 5 dagen gebloed maar het verschilt van persoon tot persoon. Ik lees dat je morgen een echo hebt?! Dan gaan ze je waarschijnlijk wel kunnen zeggen om je al 'schoon' bent. Veel sterkte!
Ik had ook wat jij beschrijft, bij mij bleek toen dat het vruchtzakje wel losgelaten was, maar er nog niet uit was. Is toen handmatig verwijderd (zat tegen mijn baarmoedermond aan) en heb medicatie voor het restweefsel gekregen. Helaas werkte dat voor mij niet voldoende, en was een curettage alsnog nodig. Ik wil je niet ontmoedigen, enkel mijn ervaring met je delen. Bij iedereen verloopt een mk/ma anders, ik heb ook wel eens verhalen gehoord waarin de vrouw weinig last had, en het achteraf toch schoon bleek te zijn. Sterkte!
Hier ook in een miskraam en net als jij verbaast over het korte bloedden. Bij mijn vorige miskraam verloor ik veel langer bloed. Nu 1 dag hevig met stolsel en buikpijn. Daaena nog 2 dagen. Nu nog minimaal beuinverlies en begon ook eerst twee dagen met bruinverlies. Ben nu ook wat bang dat niet alles weg is maar ik krijg geen controle bij de vk. Moet een week nadat bloeden gestopt is een zwangerschapstest doen. Bij vorige miskraam vonden ze het wel te lang duren dus is eigenlijk ook geen goede vergelijking. Hoop dat morgen alles schoon is voor je!
Het verloopt idd heel verschillend. Bij mij langer (spontaan) bloedverlies en toen het stopte dachten we dat het voorbij was, maar bleek bij echo niet zo te zijn. Daarna dus afgewacht totdat het weer op gang kwam en toen was het daarna wel goed. Ik hoop dat je echo goed is en dat je toch al schoon bent, maar houdt ook in je achterhoofd dat het idd niet zo hoeft te zijn... Sterkte in ieder geval!
Dank voor jullie reacties! Ik vond het wel erg fijn dat ik meteen nog een controle krijg, de gyn stelde het zelf voor zodat we met een gerust hart op reis kunnen vertrekken. Ik voel me er zo raar onder. Ik krijg veel medeleven van de mensen in mijn omgeving die het weten maar ik ervaar het psychologisch helemaal niet als heftig. Ik wil juist verder met mijn leven, ik ben gisteren en vandaag gewoon gaan werken. Ik voel eigenlijk amper verdriet, integendeel ik word juist erg blij van alle kleine dingetjes die deze week gebeuren. Ik geniet veel meer van mijn kleine mannetje, alsof ik nu veel meer besef wat ik wel al heb in plaats van te treuren om wat ik verloren ben. Dat beangstigd mij wel een beetje, mijn omgeving vindt het zo heftig wat me overkomen is terwijl ik dat niet zo ervaar. Met mijn bevalling had ik precies hetzelfde en juist omdat iedereen maar bleef herhalen dat het zo heftig was geweest kreeg ik er juist achteraf problemen mee. Ik heb echt het gevoel dat er mij een trauma is aangepraat. Dat dreigt nu weer te gebeuren, mijn positie hierin is dat het in meer dan 10% van de zwangerschappen mis gaat. Vorige keer zat ik bij de 90% nu bij die 10%. Jammer maar helaas en volgende keer hopelijk weer bij de 90%. Zonder die instelling zou ik alleen maar onnodig bang zijn bij een volgende zwangerschap dat het weer mis gaat. Op dit moment is daar totaal geen reden voor en dan wil ik me daar ook niet druk in hoeven maken, het is allemaal al spannend genoeg!
In het begin was ik wel heel wiebelig qua emoties, maar op het moment dat ik verder wou voelde ik me idd ook bijna tegengehouden door mijn omgeving. Hoe lief en goedbedoeld ook, door elke keer bellen hoe het gaat enz bleef ik hangen. En dat maakt ook dat ik nu niemand laat weten dat we er alweer voor zijn gegaan. Want wij hadden het een plekje gegeven (en dat betekent niet dat het vergeten is!) en wilden graag meteen weer verder. Dus toen we groen licht kregen zelf de keuze gemaakt het zo te doen. Maar wetende dat er ook mensen zullen zijn die deze keuze misschien niet begrijpen houden we het stil. En doordat ik een maand lang 'on hold' heb gestaan voordat mijn mk voorbij was, heb ik ook een groot stuk verwerking kunnen doen op dat moment. Dat is ook de reden waarom ik het zo gedaan heb. Mensen denken zoveel en iedereen reageert anders op een situatie, dus ga je niet schuldig voelen en doe wat voor jou goed voelt!
saartje, je gevoelens zijn niet vreemd hoor. Ik heb nu hetzelfde. Ik heb ook een kindje, nu bijna 20 maanden en juist door de miskramen waardeer ik dat des te meer. Want een kindje krijgen is een wonder, dat blijkt wel nu we ervaren hoe fragiel het proces is van een zwangerschap. Ik ben de dag dat ik er achter kwam wel thuis gebleven maar daarna gewoon weer aan de slag gegaan. De eerste keer moest ik naar het ziekenhuis anders was ik waarschijnlijk ook niet thuis gebleven. Ik moet wel zeggen dat het idee van dikke pech nu wel iets anders is omdat het de tweede keer is. Dus twijfel wel iets meer aan mijn lichaam, maar daarentegen ben ik er ook van verzekerd dat het goed gaat komen. Voor nu is het wel nog even een grote teleurstelling, maar gaan vol goede moed weer verder.