Vreselijk wat je hebt mee gemaakt. Het is nu allemaal nog zo vers. Wel moet je er voor waken niet verbitterd te worden, Al kan ik mij voorstellen dat je een link legt naar waarom je niet bent door gestuurd en het redden van je kindje. Met verbitterd bedoel ik meer dat je niet de schuld bij een ander legt want er is geen schuldige in deze kan mij voorstellen dat je ergens iets hebt van als ik wel was door gestuurd had mijn kindje dan een kans gekregen. Nu voelt het als of het geen kans heeft gekregen. Daar in ligt de verwerking. Rationeel weet je de uitkomst wel maar emotioneel is een ander hoofdstuk van daar ik zeg over een tijdje dat je er niet verbitterd om gaat worden. Sommige dingen in het leven zijn niet uit te leggen hoe het pad ook gelopen zou zijn. Wens je veel heel veel sterkt en veel warme mensen om je heen waar mee je kunt blijven praten huilen praten huilen tot je het een plekje kunt geven. Knuffel.
Bedankt voor je advies Elmo. Ik voel dat ik wat harder ben geworden door alles wat er gebeurt en gebeurd is. Maar ik houd zeker in de gaten dat ik niet star of verbitterd raak. Ik snap dat er met 23 weken geen kans was geweest voor ons meisje, maar er was wel een kans, hoe klein ook, om de bevalling te remmen. Natuurlijk heb ik last van boosheid en vragen in deze tour de verwerking, maar daar ga ik niet al mijn vragen op afschuiven. Voor mij is het simpelweg een feit dat het ZH dingen anders had kunnen aanpakken en dat er veel dingen niet zijn gebeurd die ze wel hadden kunnen proberen. Ik vind dat ik in mijn recht sta om dit na te gaan vragen bij het ZH. En zonodig dit ook bij een academisch ziekenhuis na te vragen. Zowiezo ter verwerking voor mijn man en mij, maar ook in de hoop dat anderen in de toekomst wel meer kans zullen krijgen. Wij hebben recht op (een paar) antwoorden, wetende dat we op de pijnlijkste vragen nooit een antwoord zullen krijgen.
Evia ik had al eerder willen reageren, wat lijkt me dit afschuwelijk zeg. Ik heb een tijdje geleden ook een spannende situatie gehad waarbij mij duidelijk is gemaakt dat je kindje tot 24 weken geen overlevingskans heeft. Ik had de ruimte om ze hierover uit te vragen en het valt me op dat men vrij hard is. Waar het op neer komt is dat men vertelde dat als je weeën krijgt voor de 24 weken men niet eens een poging wil doen om het kindje te redden. Vanaf 24 weken zou ik direct doorverwezen worden naar een specialistisch ziekenhuis. Ik weet niet zo goed wat verstandig is. De informatie zou in ieder geval beschikbaar moeten zijn. Je wilt niet met alle mogelijke gevaren geconfronteerd worden wanneer je zwanger raakt, maar ergens is het toch wel fijn om dit soort dingen te weten inderdaad. Bedankt voor het delen van je verhaal. Nu weten wij dat als er iets mis gaat met welke vragen we geconfronteerd kunnen worden. Neem echt de tijd voor jezelf en je man om dit een plekje te geven. Sterkte x