Mijn zwangerschap was heel heftig, vroeg bekkeninstabiliteit, uiteindelijk diabetes erbij zware bevalling gehad ingeleid bij ruim 36 weken, uiteindelijk bevallen met een keizersnee onder algehele narcose kindje slechte start 6 dagen ziekenhuis gehad samen. en na de bevalling heel erg heftig de bekkeninstabiliteit is verergerd en tevens een postnatale depressie gehad., fijn zo'n jaar inmiddels heb ik revalidatie voor de bekkeninstabiliteit en het slaat aan, ik ga vooruit maar met kleine stapjes. maar iedereen om me heen lijkt weer zwanger te worden en ik heb heel sterk het gevoel dat het niet compleet is. heb het er ook met mijn man over gehad en door alles ben ik eerst heel veel afgevallen en later weer heel veel aangekomen ik wil eerst 20-25 kilo kwijt zijn wat gezonder zijn maar ook verder hersteld zijn . we hebben gezegd dat ik straks na de revalidatie eerst een jaar stabiel moet zijn en dan aan een 2e beginnen wel mag ik stoppen met de pil rond de 2e verjaardag van de kleine dan maar vrijen met condoom maar wil eerst de pil helemaal uit mijn lijf hebben, dit duurt nog zo lang en het lijkt wel of het steeds erger wordt van ik wil een 2e
ik heb ook vreselijke BI gehad, vanaf de 2 maand al..... en ik ben ook snel weer zwanger geworden .. Sam was 7 maanden toen ik zwanger was van de 2e En als ik dat achteraf had geweten, had ik het niet gedaan...... (ik zeg niet dat jij het niet moet doen, het is alleen mijn gevoel ) ) Maar onthoudt wel dat de klachten zeer waarschijnlijk bij de 2e nog erger zijn... was hier wel zo... ik kon niks meer, kon mn zoontje niet meer tillen, huishouden niet meer doen, niet meer werken.... alles kwam op mn schoonmoeder en vriend aan.. en die moeten daar wel achter staan en dat moet je van te voren echt bespreken. En na je bevalling heb je natuurlijk 2 om voor te zorgen. dat is mij de eerste 2 maanden loodzwaar gevallen. ... omdat ik snachts erg pijn had aan mn bekken en gekneusde stuitje van de bevalling moest mijn vriend snachts alles doen. en die werkt ook nog fulltime... Ik denk dat je veel moet praten hierover, of je vriend dit aankan en wil. en vast vragen in je omgeving of mensen je willen helpen.... Als je veel hulp kan krijgen zoals ik, is het te doen. Maar ik kon geen dag meer alleen zijn met Sam....... dat vond ik vreselijk en heb me daar erg schuldig over gevoeld. Het gaat nu weer super goed. mijn klachten zijn bijna weg! Mazzel is dat want je hoort ook wel eens anders. Ik hoop voor je dat je je gevoel kunt volgen... dat heb ik ook gedaan, en ik ben er nu wel blij om hoor... want voel me nu ontzettend compleet. Ik wou altijd 4 kids, maar na die laatste zwangerschap ben ik daar voorgoed van genezen! Maar zolang je je niet compleet voelt snap ik je gevoel heel erg goed! Succes met je beslissing Liefs Muis
Ik kan het me ook heel goed voorstellen hoor. Ik had geen gekke dingen tijdens mijn zwangerschap, alleen enorm veel last die ischias spier waardoor ik ook nauwelijks iets kon doen anders kon ik niet eens meer lopen. Ik heb wel een vreselijke bevalling gehad, mijn zoontje lag niet goed, vk over haar toeren en achteraf had het een keizersnede geweest moeten zijn. Toen bleek dat mijn zoontje een huilbaby was... vreselijke tijd en ik werd er ook helemaal depressief van. Maar toch wilde ik al heel snel weer een kindje. Maar ik denk nu dat ik dat heel graag wilde omdat ik de bevalling e.d niet goed kon afsluiten en het op de een of andere manier 'over wilde doen'. Wij hebben 'gewoon' gewacht tot er echt weer rust in de tent kwam hier. Ik voel me weer goed, al heb ik helaas nog steeds af en toe van die ischias spier, en onze zoon is nu een echt zonnetje in huis. We zijn net voor zijn eerste verjaardag weer begonnen maar ik ben heel blij dat we toch gewacht hebben. Ik denk ook niet dat ik echt van een 2e zwangerschap had kunnen genieten als we eerder waren begonnen. (en zwanger waren geraakt natuurlijk)
Ik wil het heel graag maar besef me ook dat het voorlopig echt niet goed is weer zwanger te worden omdat ik eerst op heleboel punten stabiel moet zijn, maar de wens is zo groot merk dat ik er heel erg mee bezig ben, ik moet gewoon hopen dat het herstel goed gaat zodat we half 2012 hopelijk voor een 2e kunnen gaan
Ik kan het gevoel ook helaas. Ik heb een bindweefsel aandoening waardoor ik veel lichamelijke klachten heb en dus ook BI een zware bevalling en een kindje die het moeilijk had hij heeft 8 dg in het zh gelegen en ik moest er na 2 dg uit en dus ook geen kraamtijd gehad. Ik wilde ook heel snel weer een kindje maar mijn man niet hij had een trauma van de bevalling en heb ik bewust toch echt gewacht tot de kleine 2 was. En gelukkig maar want mijn zoontje is behoorlijk aanwezig en is 20 kilo en ik hem nog vaak moet tillen. Nu zijn we weer begonnen voor de 2e maar helaas hebben wij weer een mk gehad en nu heb ik het gevoel dat ik weer zw ben. Maar als ik jou was zal echt nog effe wachten ook al is het erg moeilijk ik heb vaak leggen huilen in bed hoor maar het was gewoon beter voor mijn lijf.
hay dames, zo heb ik ook een 'mooi' verhaal! heb helaas een miskraam gehad met 12 weken en daarna 3maanden later gelukkig weer zwanger. mijn zwangerschap ging prima! tot en met ong. 36 weken mijn schoonouders wonen ver weg dus als we daar heen gaan ben je sowieso 2 a 3 dagen weg.. wij gingen daar nog even gezellig heen voor de bevalling! Ik had geen enkele angst of wat ook maar tegen de bevalling! mijn schoonouders ergerde zich er uitermate aan! zij hadden graag dat ik alle gevaren in zou zien! al van het begin van mijn zwangerschap zeiden ze dat ik zo slank was, enof ik mijn bekken wel wou laten opmeten (overleg gehad met mijn vk zij vond het onzin! ik was helemaal niet TE slank) nou met 36wk daar op bezoek begonnen ze mij te 'bestoken' met verhalen dat ik mager! ja MAGER was veel te mager om een kind te krijgen! en dat ik het waarschijnlijk toch niet goed kon 'uitpoepen!'!!! ik werd er zo overspannen van dat ik in huilen heb uitgebarsten toen ik met mijn man was! en toen begon voor mij de ellende mijn bloeddruk schoot omhoog! met 39 weken deed mijn eigen hart raar.. sloeg over of sloeg een hele tijd niet (ik merkte er zelf weinig van) maar moest naar het ziekenhuis en bleef onder controle om een lang verhaal verder in te korten.. 40wk werd ik ingeleid om half 9 in de ochtend rond een uur of 3 kreeg ik andere verpleegkundigen zo weer rond 8 uur en 23uur had ik 10cm ontsluiting ik mocht persen om 12 uur kwam er een nieuwe ploeg.. ineens hoor ik de vk zeggen dit is niet goed! (wat bleek mijn zoon lag VERKEERD~!!) Gyn. erbij was ondertussen 1 uur! ik bleef maar bloeden en mijn zoon zat nog vast in het geboortekanaal half 2 is de gyn met zijn hand bij mij naar binnen gegaan en heeft mijn zoon eruit gehaald (GRUWELIJK) maar toch mijn zoon was zwart/blauw hij had geen zuurstof gehad en meteen gingen de gyn en verloskundige weg met mijn baby om hem te redden ik bleef maar bloedden mijn man in paniek aan de zuster vragen die overbleef of er niet wat gedaan moest worden aan mij ze ging weg om het te vragen.. zo waren wij HELEMAAL ALLEEN!! na enige tijd (een 30min) kwam de vk vertellen dat we een zoon hadden en mijn man mocht heen te kijken toen hij terug kwam met foto's werd ik gehecht.. ik was zo verdrietig hadden mijn schoonouders nog gelijk ook! en toen kwam mijn man terug en toen viel ik weg.. had ruim 2liter bloed verloren het emmertje onder mijn bed was overstroomd gleden de zusters ook nog uit een vreselijke zooi! toen ik weer terug kwam lag ik aan de zuurstof en mocht niks meer! de volgende dag heb ik mijn zoon voor het eerst echt gezien! ZO GROOT haha 4400gram een knappert hoor! en de eerste 3maanden had hij slaap problemen en krampjes dus HEEL VEEL huilen! per slot van rekening zijn wij ook nog verhuisd toen hij 5 maanden was dus ik heb mezelf echt even voorbij gelopen.. but live go's on.. en mijn schoonouders wrijven soms nog ff lekker in dat ZIJ GELIJK hadden! en nu vragen mensen mij of wij al aan een 2e denken mijn zoon is net 1 geworden! als ik dan zeg dat ik eerst wil genieten van mijn zoon krijg ik de domste antwoorden 2 is ook genieten (ja snap ik ook wel maar dit ik toch prachtig ik heb alle tijd voor hem helemaal nu hij loopt heerlijk samen gek doen) maar ja ik weet dus wat je bedoeld ik zeg gewoon dat ik nog lekker blijf genieten zo met zijn 3en
het is bij mij niet zo dat de buitenwerelderover begint maar kan het me wel goed voorstellen. Ik heb zelf gewoon een heel erg sterk gevoel dat ik een 2e wil, komt er ook wel maar moet me erbij neerleggen nu nog niet het is beter voor mij en voor mijn gezin
hoi dit gevoel ken ik zo goed ik wil ook graag voor een tweede kindje gaan maar wil eerst nog 25 kilo afvallen ongeveer ben al 21 kwijt hoor dus zijn op de goede weg ook een vervelende zwangerschap gehad bij de eerste eerst krijg ik te horen dat ik naar de gyn moest vanwege me te hoge bloeddruk opzich is dit niet zo erg maar het was echt een ... zal het woord maar niet gebruiken ze vond maar dat zwaardere vrouwen geen kinderen mochten of konden krijgen doordat zei dat allemaal zei werd ik onzeker en werd me bloeddruk natuurlijk veel hoger toen naar andere gyn gegaan die gelukkig wel aardig was en de bevalling is opzich goed gegaan alleen had de kleine slechte start dus nog 6 dg in het zh doorgebracht uiteindelijk thuis hadden ze de hechtingen te vroeg eruit gehaald dus had een vistel eraan over gehouden voor de gene die het nie weten das dus een extra gaatje tussen je muts en kontgat zeg maar(sorry voor de detais) dus al met al nie echt fijn nu gelukkig wel weer ok maarja het gevoel zegt wil voor een tweede gaan liefst vandaag als morgen maarja aan de andere kant ook nog even wachten tot de kleine iets ouder is en ik iets afgevallen ben nog sorry voor me lange verhaal en succes met zwangerworden