het heeft toch prima gewerkt hier..de ouders wilden hun kinderen niet meer als boksbal laten gebruiken en dat zou ik dus ook niet doen. No way dat ik mijn kind dan naar school liet gaan. En simpelweg zijn de kinderen ziekgemeld..bewijs maar dat het niet waar is. Dit was overigens maar 1dag nodig. De andere dagen heeft het joch bij de IB'er op kantoor zijn werk gedaan en ze waren uiteraard al bezig met hem. Toen volgde idd een schorsing van een week en later is hij van school gegaan? Maar jij laat je kind toch niet naar school gaan wetende dat die zomaar geschopt en geslagen kan worden...meermaals.
Mijn vader zou hebben gezegd: Dan had je het vast verdiend - zo niet, was het alvast voor de volgende keer dat je iets uitspookt. Hij zou zijn schouders ophalen en doorgaan met zijn leven. Ik denk dat ik het ook dik shit zou vinden, maar wel zo reageren naar mijn kind toe. If you can't do the time, don't do the crime. Dan moet je of maar even opletten wat je vriendjes uitspoken (en ver weg gaan staan) of gewoon een andere hobby gaan zoeken zoals voetballen ofzo. Het is slechts bij zijn kraag gegrepen zijn, niet fysiek letsel toebrengen ofzo. Ik geloof niet dat ik onder de indruk zal zijn. Kom maar terug alstie een mep heeft gekregen ofzo. Maar dat zeg ik nu. Ik heb nog geen zonder toezicht buitenspelende kinderen. Misschien reageer ik over een paar jaar wel anders. Ik hoop in elk geval niet de ouder te worden die roept 'mijn kind zou zoiets nooit doen', want we weten allemaal dat een kind van mij zoiets wel zou doen; hoe braaf hij nu ook lijkt - disclaimer - ik ben opgegroeid met mishandeling thuis en vrij ernstige corrigerende tikken... Van alle keren dat ik het wél verdiend had, heb ik minder schade opgelopen van alle keren dat ik het niet had verdiend. Al zou ik mijn kind zelf nooit op die wijze aanraken (ik vind slaan een teken van onmacht; dat kun je ook anders oplossen), weet ik uit ervaring dat ze er wel overheen komen als er eens zoiets gebeurt. Wat betreft vreemden die jouw kind corrigeren; daarbij werd mij op het hart gedrukt (in dezelfde intonatie van mijn biologische moeder; wiens stem ik nog steeds hoor en al jaren probeer te blocken): laat ik geen klachten horen, dame. Als je thuiskomt dat de leraar/een politieagent/de eigenaar van een winkel of wie dan ook je een klap heeft verkocht, krijg je er van ons nog 1 bij :x En vervolgens haalde ik nog steeds kattenkwaad uit en was ik een enorme rebelse puber. Het slaan hielp niet ofzo, kan me niet voorstellen dat het voor een ander zoveel impact heeft. Je overleefd het wel, hebt even een halve dag auw en daarna kun je weer door op dezelfde voet.
het probleem hierin is vaak dat er kinderen zijn die niet begeleid worden door hun ouders en waar je dus simpelweg geen verhaal kunt halen. Daarbij vind ik het juist heel goed als een kind (ook de mijne) door een 'vreemde' word aangesproken op zijn/haar gedrag zo leren ze dat je bepaald gedrag gewoon helemaal nergens kunt uithalen omdat het - in het algemeen- ongewenst gedrag is. (en dan wel even aanhalen dat ik het over aanspreken heb en niet over lijfelijke straffen)
Aangesproken worden is heel wat anders dan aangeraakt. Dat iemand mijn kind waarschuwt omdat hij de aap uithangt prima. Als dat op een normale (niet scheldende) manier gebeurd zal je mij niet horen. Maar je blijft met je vingers van hem af. De persoon die dat niet doet krijgt met mij aan de stok (of mijn vriend, die denkt er hetzelfde over)
Maar als je een kind simpelweg niet aan kunt spreken omdat hij van je wegloopt, pak ik het dus zeker even aan zijn arm/ kraag. Mocht dit leiden tot een knal van 1 van de ouders, kan die een aangifte van mishandeling tegemoet zien. Een kind aan de arm/ kraag vatten is nl niet strafbaar. Een ander een dreun verkopen wel.
Vind ik ook! Zeker weten! Sterker nog, als ik denk dat het nodig is, bijvoorbeeld als het kind al vaker is aangesproken op het ongewenste gedrag, dan zou ik naast gewoon aanspreken ook andere middelen toepassen, zoals stem verheffen, bepaalde uitspraken ("waar denk je dat je mee bezig bent", etc.), laten schrikken (door bijvoorbeeld onopgemerkt te naderen en ze dan ineens aanspreken) óf bij de arm pakken. Ik heb overigens een paar maanden geleden ook een héél dwars klasgenootje van mijn zoon op de sportdag ook bij de arm/pols gepakt en letterlijk meegesleurd (hij probeerde los te komen en zich te laten vallen enzo) naar zijn moeder. Had het helemaal gehad met hem. Was baldadig, deed vervelend naar andere kinderen, luisterde niet, rende weg of ging schelden ("rotmens") als wij hem aanspraken op zijn ongewenste gedrag. Wat we in het begin heel vriendelijk deden, incl. op ooghoogte enzo. De andere kinderen hadden er echt last van. Hij deed ze pijn en hij verstoorde de spelletjes. Nou ja, ik heb hem dus op die manier naar zijn moeder gebracht. Verder geen stem verheft of zo. Als ik de reacties hier lees ben ik blij dat die moeder wél beschaafd en begripvol is. Die begreep ook, dat ik dat niet zomaar deed en dat het een passende reactie was. Precies!
Ik vind het vreemd dat er veel ouders zijn die het gedrag van de man accepteren. Dat je kind daar van leert. Je geeft dan toch precies dezelfde boodschap als de vader die heeft geslagen? Als iets je niet zint, mag je een ander lichamelijk corrigeren. Dat hebben ze beiden gedaan en wordt door velen hier heel anders geïnterpreteerd. Waarom? Die buurman had als een volwassen man moeten uitleggen waarom hij boos was, zonder iemand aan te raken, dat is gewoon over de grens. Wanneer iemand mijn kind in de kraag grijpt, accepteer ik dat echt niet. Denk dat die buurman ook niet door een ander gegrepen wilt worden, zeker niet als het gaat om een vermoeden. Gewoon handjes thuis en woorden gebruiken, net als we verwachten van die kinderen zelf.
Ik denk dat je wat dat betreft wel een beetje in een utopia leeft. Er zijn zat kinderen die niet naar woorden luisteren. Hier is in een grote speeltuin een soort houten schip waar je in en op kunt spelen. Een meisje probeerde uit alle macht meermaals mijn dochter daar af te duwen (en het is vrij hoog) ik heb haar eerst aangesproken, toen nogmaals en toen ze haar tengels nog niet thuis hield heb ik haar zo van dat ding afgetrokken. Ik laat mijn kind toch niet te pletter vallen??
Ik ben gehandicapt, dat weten buurkinderen, ze weten dat ik niet achter ze aan kan rennen en dus is het voor hun heel makkelijk om ongein uit te halen en het vervolgens op een rennen te zetten wetende dat de buurvrouw ze toch niet te pakken krijgt. Tja en wie niet snel is moet slim zijn in zo'n geval dus ja ik sluip wel eens heel stiekem achter ze en pak ze vast zodat ze wel even moeten blijven staan om te luisteren.
Ook ik heb een kind wel eens bij de arm/kraag gepakt na buitensporig gedrag. Ga niet weg rennen want dan pak ik je gewoon even vast. Stoere ouder die dan naar me toe komt hoor ✋🏻 Voedt je kind gewoon beter op. Zijn ook altijd van die ouders die denken dat hun kind noooooit wat doet. Of de kinderen liegen alles bij elkaar. Zo'n kind loopt hier ook rond, die laat vaak de hond uit ( agressief bakbeest, lekker veilig ). Liet hij de hond tegen de auto van de buren aan plassen. Dus mijn man roept; He joh dat kan toch niet! Komt die vader verhaal halen, waarom wij zijn kind hebben uitgescholden 😂 Wij schoten spontaan in de lach. Zo typisch, kind is heilig en ouders geloven alles van hun prinsje.
Als je eigen kind in gevaar is, grijp je natuurlijk in. Maar in het geval van TS is er niemand in gevaar en ook al luistert een kind dan niet, je hebt gewoon geen recht om het kind lichamelijk te corrigeren. Je leert je kinderen dat ze niet mogen slaan, duwen, vasthouden etc. Waarom mag een ouder dat wel? Je kunt altijd naar de ouders gaan en als die ook niet luisteren, heb je pech. In het geval dat jijzelf, je kind of je bezittingen vernield worden, bel je in geval de politie of buurtwacht.
Maar dat geeft jou toch geen recht om een ander vast te pakken? (behalve in gevallen waarbij jij of je kind zelf aangevallen wordt)
Waarom niet? Waar staat dat dat niet mag? Je hebt ook het recht om een volwassene lichamelijk vast te pakken, als die iets doet wat niet mag. Staat zelfs in de wet. Dus waarom zou dat bij een kind niet mogen?
Wil jij vastgehoudem worden door een ander? Lijkt me niet toch? Waarom is dat bij een kind wel ok? Ik houd mijn kinderen ook niet vast, klopt voor mij niet. Ben benieuwd naar die wet. En de definitie van iets wat niet mag. Ik mag mijn regels niet zomaar lichamelijk opleggen aan een ander, echt onzin. Als een kind hier belletje trekt heb ik echt geen recht volgens 'een wet' om hem.vast te grijpen.
Je geeft geen antwoord op mijn vraag. Waar staat dat het niet mag? Soms wil ik wel vastgehouden worden, hoor. Maar zonder gekheid. Als ik iets flik wat niet door de beugel kan, dan wil ik ook niet vastgehouden worden, maar als ik op heterdaad betrapt word, zal dat vast wel gebeuren. Daarnaast zijn er nog wel meer dingen, die ik niet wil, maar die toch kunnen gebeuren. Dat het stoplicht op rood springt als ik net aan kom rijden bijvoorbeeld. Dit alleen ter illustratie, dat je gewoonweg niet alles om je heen kunt bepalen en er ook dingen gebeuren, die je niet wil/niet fijn vindt. Het vasthouden, waar we het nu over hebben, gaat echt niet over een houdgreep of armklem of zo. Ik denk meer in de richting van een (stevige) hand op de schouder of bovenarm. Hoogstens de arm vasthouden om te voorkomen dat het kind wegliep vóór de man hem heeft kunnen aanspreken op het ongewenste gedrag.