In veel gevallen begrijp ik het vasthouden en tegenhouden wel. Dat zou ik waarschijnlijk ook doen en dat mogen anderen ook bij mijn zoontje doen als hij iets geflikt heeft. Maar en dit is een hele grote maar, je moet wel zekerheid hebben!!! In geval van ts heeft het ventje niks gedaan dus dan vind ik het vastgrijpen en vals beschuldigen best wel kwalijk. Zulke mannetjes kunnen hiervan ferm verschieten. Deze man had geen zekerheid! Anders had hij wel de juiste. Ikzelf zou er een dag of misschien ook 2 niet goed van zijn als iemand mij tegenhoud en vals beschuldigd van iets.
Als je bij het poltiebureau komt om aangifte te doen tegen een buurman die jouw kind aan de arm/ kraag heeft gepakt denk ik dat ze je glazig aan zullen kijken. Het gaat hier niet om lichamelijk geweld oid Kom op zeg! De man van ts slaat er vervolgens wel bovenop en daar kun je wel degelijk aangifte van doen. Dat is nl bij de wet verboden want dat is lichamelijk geweld.
Dus eigenlijk wat je zegt is dat ik als een viswijf over straat moet schreeuwen om de kinderen toe spreken ... want er achteraan rennen en even aan de arm pakken zodat ik op ooghoogte een normaal gesprek met ze kan voeren is not done ... ... Ik denk het ook niet. Nee, sorry .. misschien moet je even je hoofd uit de wolken halen en smell the roses. Je mag in mijn optiek prima een kind dat iets uithaalt even staande houden door even aan een arm te grijpen of in de kraag, om datzelfde kind even verbaal te corrigeren. Mogen ze ook bij mijn dochter doen als die rottigheid uithaalt.
het kind duwde dus onder mijn ogen nog een keer mijn dochter eraf...tenminste dat probeerde ze. Ze luisterde dus echt niet naar mij. Het is een betaalde speeltuin waar kinderen alleen onder begeleiding van ouders mogen spelen. Maar er kwamen geen ouders het kind aanspreken en ik ga die niet zoeken. De.politie bellen lijkt mij in dit geval ietwat overdreven Maar ik grijp dus wel in. Ik haal niet.mijn kinderen eraf want dan krijgt zo'n kind nog haar zin ook.
Even ter verduidelijking: Ik ga nu verder in op mijn uitspraak, dat je ook het recht hebt om een volwassene lichamelijk vast te pakken, als die iets doet wat niet mag (volgens de wet). Dit is te lezen in artikel 53 van het Wetboek van Strafvordering staat. En ja, dit gaat dus over het plegen van een strafbaar feit. Is belletje lellen een strafbaar feit? In mijn ogen niet echt. Het is puur kattekwaad. Maar begreep ik niet, dat de persoon waarbij belletje geleld werd een oud vrouwtje of zo was? En las ik hierboven ook niet dat iemand in een rolstoel reageerde? Dan vind ik het op zijn minst wel zeer kwalijk en zeker terecht dat die kinderen daar op aangesproken worden! Maar dat is mijn gevoel, mijn mening. Technisch gezien kun je hier weldegeijk werk van maken. Zie hiervoor artikel 285B uit het Wetboek van Strafrecht. Of artikel 424, afhankelijk over welke boeg je het wil gooien. Dus wel, als je er werk van maakt. Vind ik nogal ver gaan. Dan liever die kinderen gewoon zelf duidelijk maken, dat hun gedrag ongewenst is. Maar jij hebt dus liever de politie aan de deur? Wat hier op het forum ook wel eens geadviseerd is, is met een emmer water achter de deur gaan staan. Vind je dat een betere oplossing? Lijkt me niet. Ik verwacht dat jij dan ook op hoge poten even gaat laten weten wat je daar van vindt.
Hoe weet je dat zo zeker? Geloof jij het woord van een kind, wat beschuldigd wordt van kattekwaad, eerder dan dat van een volwassene, die wel eerlijk toegeeft dat ie het kind vastgepakt heeft? Bovendien, ook al zou die man zich vergist hebben.... soms gebeurt dat. Hoort ook bij het leven en is voor dat kind ook een wijze levensles. Zal nog wel vaker in zijn/haar leven gebeuren. Wat is er mis met verschieten? Hij houdt hier toch niks aan over? Het manneke is 9. Nou, dan is hij een keer goed geschrokken. Zelfs al was hij het niet, dan weten hij én zijn vriendjes in elk geval wat er kan gebeuren als je wél zelf ooit eens kattekwaad gaat uitvoeren. Een gewaarschuwd mens, telt voor 2. Bij ons in de straat hingen wij kinderen vaak bij de tandarts voor de praktijk, onder een afdakje. Die had zijn woning er naast en ook een deurbel. Eén jongen dreigde met belletje lellen. Iedereen riep: Niet doen! Maar hij deed het toch. Iedereen schoot weg. De tandarts kreeg één jongen te pakken, niet de dader, en die kreeg een schop! Ja, ik vind een schop ook veel te ver gaan en wél reden om verhaal te gaan halen (wat overigens niet gebeurd is). Mijn punt is: Niemand heeft daar ooit nog belletje geleld.
Waarom zou je een kind niet geloven? zijn volwassenen eerlijker dan kinderen? Je houdt niks over van verschieten maar waarom is dat nodig als je als volwassene geen zekerheid hebt? Edit : misschien dat ik teveel terugkijk naar mijn jeugd en daar naar reageer. Ik was echt een extreem brave, deed nooit iets verkeerd. 1 keer tegengehouden bij de h&m want ze verdachten mij van stelen. Haarlintjes of zoiets haha. Tja ik durfde het eerste halfjaar die winkel niet meer in te gaan uit angst dat ze toch dachten dat ik die haarlintjes toen wel had gestolen en ze mij weer zouden tegenhouden. Ik was dus echt een seutje pas op mijn 19e kwam ik in de puberteit maar toen deed ik ook niks ergs
Ben ik echt niet met je eens. Jij hoeft andermans kind niet lichamelijk te corrigeren. Ik grijp mijn kind niet eens bij de arm (vind ik denigrerend en een uiting van onmacht), dus een ander al helemaal niet. Ik.zie ook dingen gebeuren op straat en ik heb geen last van handelingsverlegenheid maar een kind vastpakken vind ik echt te ver gaan. Met rust en uitleg kom je veel verder en zullen ze niet zo snel weglopen.
Okee ... dan vraag ik me hoe jij zo'n situatie gaat oplossen: Een groep kinderen haalt kattekwaad uit. Voor de 100-ste keer bij jou aan de deur, en je bent dat zat. Je doet de deur open, maar de kinderen zijn uiteraard weggerend, en je ziet nog wat achterhoofden de je tuin uit rennen (want ik moet het eerste kind nog tegenkomen die vrolijk blijft staan als hij/zij kattekwaad uithaalt hoor ) Hoe ga jij dan die kinderen laten weten dat wat ze doen toch best vervelend is? Ben benieuwd ...
Omdat het kind een reden heeft om niet eerlijk te zijn, namelijk om straf te ontlopen. Het is menselijk om je schuld te ontkennen, toch? Kind óf volwassene! De man van TS geloofde per direct het verhaal van zoon en heeft niet eens de kant van die man aangehoord! "ik ga er geen en bel aan wat denkt die man wel niet". TS zegt zelf: "Als ik was gegaan weet ik niet of ik een normaal gesprek had kunnen voeren." En toen? "Mijn man is er meteen heen gereden en heeft aangebeld [...] toen vroeg hij heb jij mijn zoontje gepakt waarop die toegaf Me man heeft hem een klap verkocht en is erg gegaan met de mededeling geen kinderen aan te raken" Ik lees werkelijk nergens dat de man niet met eigen ogen heeft gezien dat de zoon van TS wél belletje geleld heeft. En waarom ik die man eerder geloof dan de zoon van TS (met de info, die ik nu heb)? Omdat de man toegaf de jongen vastgepakt te hebben. Waarom zou hij dat zo makkelijk toegeven, als hij niet zeker van zijn zaak is? TS zegt ook: "ik ken hem goed genoeg dat die niet liegt als die het had gedaan had die het eerlijk verteld." en "Is die ook het type niet voor" maar kom op. We weten allemaal toch wel dat dát een veel gemaakte fout is? Dito bij vreemdgangers. Als het niet uit zichzelf is gekomen, dan misschien wel uit de vriendjes. Groepsdruk. Kinderen veranderen ook. Maar wat is er nou gebeurd? "heeft hem van achteren gegrepen en gezegd wegwezen hier met dat belletje lellen." Dat was het. Ja, ik snap dat hij zich een ongeluk is geschrokken, maar daar komt ie ook we overheen. Of denkt iemand hier nou werkelijk, dat hij er een trauma aan over heeft gehouden?
Ik ga niet op hoge poten, ben meer van een gesprek aangaan, zoals een normale volwassene doet en wil voorleven. Dat is wat ik mijn kind wil leren namelijk. Ik leer ze dat je iemand niet zomaar vals moet beschuldigen, dat je met praten en respect veel.verder komt en dat lichamelijk corrigeren niet nodig is. Ik leer ze niet dat je iemand bij de arm mag pakken, want dat betekent dat zij dat ook bij anderen mogen doen? Ik probeer kinderen die heel onprettig gedrag laten zien ook uit te dagen om zich leuker te gedragen. Ze gedragen zich niet voor de lol zo slecht. Meestal is er weinig voor nodig om de situatie in het positieve te draaien. Daar leren kinderen van, oplossen ipv machtsvertoon en dreigen.
Even een schepje er bovenop: Wat nou als ze niet bij jou, maar bij iemand die slecht ter been is, constant belletje lellen? En dat je weet dat het die persoon veel pijn en moeite kost om telkens op te staan en naar de voordeur te lopen? En dat je wéét dat die kinderen dat ook weten, want je hebt ze eens gehoord door het openstaande raam van 'kom, we gaan naar nummer 36, want die is toch lekker langzaam altijd.' Wat zou je dan doen? Want ik kan me voorstellen dat je voor jezelf zegt: Ik krijg daar niet in, laat ze maar lekker doen. Maar kom jij op voor een hulpbehoevende? En dus inderdaad zoals Strijkkraal zegt: Als je ze niet op een normale, rustige manier kunt aanspreken, omdat ze snel wegrennen als ze jou zien en je kunt niet achterhalen waar ze wonen.
Kinderen zijn niet van porselein hè. Als vastpakken al niet zou mogen... Ik pak mijn dochter van 1 ook beet bij haar armpjes als ik vertel dat iets niet mag. Niet hard uiteraard. Maar als ik alleen zou praten/roepen heeft ze uberhaupt niet eens door dat ik t tegen haar heb Bij oudere kinderen lijkt t mij al helemaal niet zo'n probleem. Het is bovendien onbeschoft om er vandoor te gaan als iemand je op je gedrag aanspreekt, dus dat kunnen ze dan ook direct leren
Dat is een heel goede aanpak. Als de man van TS dat nou ook had gedaan... Leer je ze ook dat ze in hun leven wel eens valselijk beschuldigd kunnen worden? Dat hoop ik in elk geval wel... Hoe wil je dat doen, als je ze niet 'te pakken' krijgt? Belletje lellen is meestal wel voor de lol, hoor...
Een stel jonge kinderen die een paar keer belletje lellen, is dat zo ontzettend erg? Of klaarstaan met je waterpistool en op een ander moment als je ze tegenkomt even een gesprek aangaan. Laten inzien dat het voor iemand in een rolstoel niet een leuk spelletje is. Vragen of ze zich vervelen en hoe ze dit oplossen. Het zal je nog verbazen hoe inventief kinderen zij. Het zijn net mensen.
Ik zie dat jouw oudste pas 4 jaar is. Ik ben heel benieuwd of je nog steeds achter jouw " tactiek" staat als je een jaartje of 5/6 verder bent. Dan ben je er ws inmiddels achter gekomen dat rustig praten in zo'n geval ws niet gaat om de doodsimpele reden dat ze echt niet keurig wachten op jouw rustige betoog.
Dat kan best erg zijn jij, naargelang de situatie van het doelwit. Dan had je van de man van TS ook een klap gekregen. Zou een goede aanpak zijn, maar is niet altijd haalbaar (zie boven). Dat had ik door. Als jij met jouw idealen dát wél begrepen had, dan was mijn broek afgezakt. Fijne avond allemaal! Ben er vandoor. (BBL)