Ik heb heel veel te maken met oudere kinderen. Dus genoeg ervaring. Er zijn gewoon echt andere, goede manieren om met kinderen om te gaan. Op een manier waardoor ze ook echt luisteren ipv uit angst blijven staan en om de hoek.weer stiekem verdergaan.
Tsja, en dan houdt het op. Je hoeft andersmans kind niet op te voeden en het is dan nog steeds niet ok.om ze vast te pakken. Dikke pech, hoort ook bij het leven.
Tsja, dan verschilt onze mening sterk wat "de goede manier" is. Als je je kind wil beschermen tegen andere ouders die jouw kind misschien eens vast kunnen pakken, zou ik ze of op je eigen terrein houden, of altijd bij ze in de buurt blijven om ze te "beschermen". Ik zie het hier in de buurt nl regelmatig voorkomen dat een andere ouder een kind van een ander even vastpakt bij het aanspreken en gelukkig doet niemand hier moeilijk over. Ook maken de kinderen in de buurt niet echt de indruk dat ze een trauma hebben, ofzo
Ik heb het over 100 keer he ... of zoals LadyXochi zeg, bij een persoon die ontzettend slecht ter been is. Een kind aanspreken op gedrag als dat gedrag al lang voorbij is, heeft echt nul zin. Het kind zal die connectie niet direct leggen, of iig niet snappen dat wat hij/zij op dat specifieke moment doet niet gewenst is. Met een waterpistool?? Echt?? ik heb dat niet klaar liggen en al helemaal niet bij me voor het geval dat ik de kinderen tegen zou komen. Sorry, ik ben het echt falikant oneens met je. ik vind een dergelijk "softe" manier van doen echt een groot aandeel van de brutale kinderen met een ontzettend grote mond. En ongetwijfeld zullen jou kinderen zo niet zijn. We zijn met z'n allen doorgeslagen en we mogen wel eens wat "harder" worden. It takes a village to raise a child en ik hoop van ganser harte dat ook mijn kind kattekwaad uithaalt (is in mijn optiek best gezond gedrag namelijk, zolang het niet de grenzen van het fatsoen overschrijdt) en zolang mijn kind niet grof lijfelijk gestraft wordt mag een ander mijn kind prima tot de orde roepen. Compleet met armgrijpen of kraagpakken. Krijgt ze niets van, anders dan een schrikreactie en de wetenschap dat dat de consequentie kan zijn van haar handelen. Wordt ze groot van hoor.
Ja voor sommige mensen is dit echt erg. Je zit met je stramme lijf eindelijk op de bank, en dan gaat de bel, je staat op wat ontzettend pijnlijk is (als je mazzel hebt heeft je gemeente dit ooit erkent en heb je een sta op stoel), je pakt je krukken/rollator en strompelt naar je voordeur waar niemand staat (wat helaas wel vaker gebeurt want zelfs sommige postbezorgers hebben niet het geduld te wachten tot jij bij je deur bent) Je schuifelt weer terug en gaat zitten. dingdong weer de bel, je worstelt je weer in de pijnlijke benen, je knieën kraken en doen pijn, je strompelt wederom naar de deur waar niemand staat, gaat weer terug en om te zitten. Dan gaat wederom de bel, je gaat in de extreem vermoeide en pijnlijke benen, strompelen is het eigenlijk niet meer wat je doet, eigenlijk is het onverantwoord dat je nog probeert te lopen, je zakt zelfs regelmatig door de knieën en aan de deur wederom niemand. Voor zulke mensen is het ontzettend erg dat onschuldige belletje lellen en voor zulke mensen is het ontzettend fijn als een buurman/vrouw dit ziet en 1 van die kinderen even in de kraag grijpt en op hun gedrag aanspreekt.
Carino, ik vind toch ook dat je echt overdrijft hoor. Mijn dochter loopt soms ook bewust bij me weg als ik haar aanspraak op iets. Dan neem ik ook haar arm vast. Niet trekken, niet knijpen, gewoon vastnemen zodat ze toch even móet stilstaan en luisteren. Daar is toch niks mis mee? Dat is écht niet lijfelijk straffen hoor. Zoals iemand hierboven al zo: als ze niet stoppen, moet je er dan krijsend en roepend achteraan hollen? Dan zou ik toch ook liever hebben dat een vreemde mijn kind rustig vastneemt en vertelt waarom ze stout geweest is, dan dat hij of zij roepend achter haar aan loopt om haar aandacht te krijgen. Waar denk je nu zelf dat een kind het meeste schrik van oploopt?
Het niet luisteren van kinderen tegenwoordig ligt denk ik vooral aan het niet opvoeden. Ouders die geen grenzen stellen. Niet mijn opvoeding. Ik stel wel degelijk grenzen. Maar de manier waarop verschilt van de jouwe.
Ik pak mijn kinderen niet bij de arm. Ik zeg ook niet dat zoiets traumatisch is, gewoon niet nodig voor mij.
Maar dat jouw kinderen blijkbaar braaf zijn en/of goed opgevoed, betekent toch niet dat als er vreemde kinderen stoute dingen doen, je hen op dezelfde manier kan of moet aanpakken?
Er is niet 1 manier die bij alle kinderen werkt. En ik zeg ook niet dat er altijd een oplossing is. Het enige punt wat ik maak is dat je (met uitzondering van gevaar) van andermans kinderen afblijft. Ook als dat betekent dat je ze niet terecht hebt kunnen wijzen. Ik accepteer niet dat iemand anders mijn kind in de kraag grijpt. Ze mogen boos ziin, verhaal halen, grenzen aangeven maar niet lichamelijk corrigeren.
Ook niet als je een bijv dreumes van 1,5 even ergens bij weghaalt omdat hij iets doet wat niet mag (ik neem toch aan dat dat wel eens is voorgekomen ook bij jouw kinderen en dat dat dan ook ongeveer je aanpak is) of verzoek je dan vriendelijk om even ergens anders te gaan spelen?
Ik raak mijn kinderen natuurlijk wel aan maar een dreumes vertel ik eerst wat er verwacht wordt en als hij niet luistert neem ik hem aan de hand en lopen we naar iets wat wel mag. Er zit natuurlijk een groot verschil tussen stevig bij de arm pakken/ kraag grijpen en je kind weghalen uit een situatie die gevaarlijk is. Ik vind stevig bij de arm pakken en in de kraag grijpen te hardhandig en absoluut onnodig en respectloos. Een kind optillen omdat er gevaar dreigt is nodig maar dat is niet bedoelt om te straffen, die kraag wel. In het geval van niet mogen en geen gevaar, zeg ik duidelijk wat wel en niet kan, leg ik spullen weg, leid ik mijn kind af, til ik hem op, leg ik wat uit etc.Hoef je toch niet bij de arm te grijpen?
Ik spreek toch helemaal niet van bij de kraag grijpen? Dat moet niemand bij mijn kind doen. Ik heb het over een kind even tegenhouden zodat je kan uitleggen waaróm iets stout is.
Dat is het onderwerp van dit topic. Je kind even bij de hand pakken om iets uit te leggen vind ik inderdaad wat anders dan bij de arm nemen. Maar ferm vastpakken doe ik zelf niet, ik voed anders op maar wat jij beschrijft is niet waar ik.over val in dit topic Nee
Ok, maar dat was wel waar ik en enkele andere mama's het al een tijdje over hadden, en waar jij op reageerde dat je dat ook niet vond kunnen. Spraakverwarring dus.
We weten ook niet hoe de zoon van ts vastgepakt werd. Kan me voorstellen dat dat licht overdreven is.