Hey meiden, wat herken ik veel in jullie verhalen! Ik ben 6 weken zwanger nu en ik heb begin augustus dit jaar ook een miskraam gehad met ruim 11 weken. Die onzekerheid is zo ontzettend aanwezig bij mij. Ik loop inderdaad de hele dag aan m'n borsten te voelen, dit is namelijk het enige waaraan ik voel dat ik zwanger ben.. Ik ben niet misselijk ofzo, heb alleen soms last van oprispingen.. Bij elk steekje in m'n buik denk ik al dat het fout zit en er van genieten kan ik al helemaal niet.. Het is zo moeilijk, en zoals de meesten van jullie een bepaald gevoel hebben, dat heb ik dus niet.. De eerste keer dat ik zwanger was wist ik natuurlijk niet wat me over kwam, en wist ik niet wat ik moest voelen enzo.. Nu verloopt het precies hetzelfde als de eerste keer, en daarom ben ik zo bang voor wat er komen gaat, blijft het deze keer wel goed gaan? Ik weet dat de kans op een 2e miskraam wel kleiner is, maar ik lees hier zoveel verhalen van meerdere miskramen dat die onzekerheid toch wel blijft.. Het meeste moeite heb ik ook met het feit dat ik er geen invloed op heb. Je probeert natuurlijk zo gezond mogelijk te leven, maar als het niet goed zit, zit het niet goed.. Het zit waarschijnlijk ook tussen m'n oren, maar ik doe deze zwangerschap ook alles anders dan de vorige keer. Ik heb andere testen gebruikt, ik test ook niet meer door (vorige keer wel gedaan en toen werd het streepje lichter, voor mij een teken dat het niet goed zat) ik koop niks meer voor de baby en ik heb het niet zoveel mensen verteld.. Met dit alles hoop ik dat het deze keer goed zal aflopen, maar dat is natuurlijk onzin, het lot bepaalt.... Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het even kwijt, en het is fijn dat ik dit met mensen kan delen die weten wat ik voel.. Voor alle meiden die zwanger zijn: Van harte gefeliciteerd en ik hoop dat het voor iedereen een zorgeloze, mooie zwangerschap zal worden! Liefs
Meiden, Wat fijn om te lezen dat er meer dames zijn die dat gevoel van onzekerheid hebben. Echt fijn... We blijven duimen en juichen bij ieder kwaaltje dat we (wel) voelen!
Hoi meis! Je gevoel is heel herkenbaar hoor, je hoopt er heel erg op maar durft het eigenlijk niet. Hoe moeilijk het ook is, probeer er toch van te genieten. Het is zo mooi! En als je even helemaal in de put zit, hou je voor dat jij er persoonlijk alles aan doet om zo gezond mogelijk te zijn en meer kan je er echt niet aan doen. Je kan het niet tegenhouden, noch beinvloeden. Dat helpt mij er ook wel doorheen. En probeer niet alle slechte verhalen te lezen, dat blijft altijd hangen, terwijl de kans dat een zwangerschap goed gaat echt nog altijd een stuk groter is dan dat het niet goed afloopt. Ook ik ben niet misselijk (alleen af en toe last van mijn maag), en hoe vaak mensen ook tegen je zeggen 'wees blij!' dat ben je niet echt, want je wilt constant voelen dat je zwanger bent, zodat je een bevestiging hebt. Maar dat heb je nu eenmaal niet voor het zeggen . Ik ben rond de 6 weken ook helemaal in paniek geraakt omdat ik niks meer voelde en er eigenlijk zeker van was dat het een 3e miskraam zou worden. En zie hier, het gaat nog steeds helemaal goed. Het is echt heel normaal dat je je zo voelt, maar probeer de angst niet te laten overheersen (makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het ) Ik duim voor al deze meiden hier dat onze huidige zwangerschappen vlekkeloos mogen verlopen!
Dank je wel voor je antwoord, ik voel me al iets beter... Het is fijn dat je hier je hart kan luchten en dat er meiden zijn die hetzelfde meemaken.. Dat schept toch een band.. Pfffff, het duurt ook nog zo lang tot die eerste echo, als ik die eenmaal heb gehad en alles is in orde, dan kan ik er meer van genieten denk ik en ben ik niet zo ongerust de hele tijd.. Helaas moet ik nog 2 weken wachten, ik ben echt de dagen aan het aftellen... Ik hou jullie op de hoogte en ik blijf dit topic volgen, ik hoop dat het voor iedereen goed mag blijven gaan en meer positieve verhalen zijn welkom!
Ladyhelga: Ik begrijp je gevoel volledig. Had er ook in het begin ontzettend veel moeite mee. Maar wat ik je als tip wil meegeven, is dat je toch moet proberen om rustig te blijven. Hoe moeilijk dat ook is. Want stress (zeker in het begin van de zwangerschap) werkt meestal averechts. Misschien een echo laten maken met 6 a 7 weken? Ik kreeg een mk met 6 weken en toen bleek dat het nooit levensvatbaar was. Ik heb met deze zwangerschap een vervroegde echo gevraagd met 6 a 7 weken omdat we wilden kijken of het leefde. Dat haalde al heel veel twijvels weg. Sterkte ermee meis! Probeer toch positief te blijven.
Ik las gisteren in de krant dat een zwangerschap met veel stress even slecht is als roken tijdens de zwangerschap...
Ik las het ook, maar dan gaat het wel om 9 maanden lang stress en het zou net zoals roken een lager geboortgewicht veroorzaken. Roken kan naast een lager geboortegwicht nog veel meer afwijkingen en problemen veroorzaken, dus de vraag is wat is slechter? De spanning die we hebben van het zwanger zijn naar een miskraam is in mijn ogen wel in een hele verhouding, want ik mag hopen dat we vanaf 12 weken minder stress ervaren.
Ben blij deze verhalen te kunnen lezen, ze zijn zo herkenbaar, ik heb voor deze zwangerschap ook een mk gehad op net geen 8 weken, heb al 1 maal hcg laten controleren en moet volgende week nog eens gaan bij de huisarts, omdat vorige keer het hcg niet gestegen was op tien dagen tijd (ondanks de 2 goede echo's). Dus ik hoop dat het hcg deze keer wel goed stijgt zodat ik dan toch wat geruster ben en wat kan genieten van deze zwangerschap.
Wat heerlijk om te lezen dat er nog veel meer onzekere zwangere mutsen zijn! Hier ook een heel onzekere zwangere. Eerste zwangerschap ging pas later mis, maar is niet helemaal duidelijk hoe oud het kindje was, tweede zws heel onzeker, veel bloedverlies, akelige 20-wekenecho, die gelukkig goed uitpakte, de roze wolk kwam pas op het moment na de bevalling! Derde zws weer mis voorde 6e week en nu weer geen enkel symptoom meer. Eerste 4 dagen gevoelige borsten en nu weer niet...ik word er gek van. Ik wacht tot ik de 6 weken gepasseerd ben en dan bel ik voor een echo, mag ook eerder komen
Bedankt voor je reactie Ankje, ik probeer ook niet te veel te stressen, maar het onzekere gevoel blijft overheersen. Nu moet ik zeggen dat de ene dag beter gaat dan de andere. Zolang de symptonen van de pijnlijke borsten blijven ben ik nog enigszins gerust gesteld. Voordat ik de vorige keer een miskraam kreeg namen de symptonen af en werd het streepje van de test veel lichter (HCG nam af) dus nu ben ik allang blij dat ik 'iets' voel.. Ik weet dat het niks zegt hoor, symptonen kunnen komen en gaan zonder dat er iets aan de hand hoeft te zijn, maar voor m'n gemoedsrust is het fijn als ik iets voel.. Vanmorgen had ik zowaar een misselijkheidsgevoel, jaja, weet niet of ik het me inbeelde omdat ik het zo graag wil (van de zotte toch?) of dat het echt zo was. T was ook zo weer over, maar goed.. Ben gewoon een beetje gestoord denk ik! Ik zou misschien best eerder een echo kunnen krijgen als ik de vk zou bellen, maar ik voel me dan weer zo bezwaard.. Ze moest al moeite doen om een plekje voor me in te plannen met 8 weken, dus ik denk dat ik maar gewoon 'rustig' afwacht... Nog 2 weekjes... Ik zal proberen positief te blijven, en als het niet lukt kom ik gewoon weer even op het forum snuffelen om alle positieve verhalen te lezen!