Ik had niet verwacht dat ik me ooit zo zou ergeren aan mijn schoonmoeder dat ik er een topic over zou starten. Maar goed, ik wil toch mijn hart even luchten en om maar tegen mijn man te blijven zeuren wil ik hem ook niet aandoen Mijn schoonmoeder is een vrouw met een extreme zorgdrang. Ze heeft 3 lieve kinderen grootgebracht en zorgt nog graag voor haar jongste zoon van 23. Die kan ze niet echt loslaten en smeert nog graag zijn bammetjes.. Verder heeft ze een hardwerkende man en zelf geen werk oid. Maar ze is erg actief en loopt graag hard. Ze heeft een grote behoefte aan erkenning en complimenten etc. Op zich geen probleem. Maar waar ik mij zo gruwelijk aan erger is dat ze zichzelf beter praat dan anderen. Een voorbeeldje: er is morgen een hardloopwedstrijdje en mijn sm en sv zouden meedoen. Maar sv heeft een blessure en loopt dus niet. Sm vertelde dat ze vrijdag ook naar de fysio was geweest voor haar nek. Maar.. voegt ze er aan toe. Hij en ik zijn anders, IK loop namelijk WEL maandag. Pfff... dus ik zei terug: ja, jullie zijn idd anders, HIJ heeft namelijk WEL een zware baan. Het zijn constant dat soort opmerkingen zodat ze zichzelf beter voelt. Een ander voorbeeldje: Ik was gisteren even bij ze langsgegaan om even bij te kletsen, konden ze als opa en oma onze dochter even zien, echt even voor de gezelligheid. Zegt ze direct: nou, ik had je wel wat eerder verwacht hoor, je schoonzusje was hier ook al vanochtend. Dan voel ik me zo knullig.. ik vind het zo ondankbaar overkomen. Maar goed, na een uur kletsen en 2 kopjes thee wilde ik weer gaan, omdat mijn dochter echt toe was aan een slaapje en ik nog even wat huishouden wil doen. Dan gaat ze boven de Maxo Cosi hangen en mijn dochter wakker maken die natuurlijk begint te huilen. Dan zegt schoonmoeder doodleuk tegen de kleine: nee, oma vindt het ook niet leuk dat jullie nu alweer weg moeten, ik snap ook niet waarom dat zo nodig is.. pfff.. ik reageer er niet op, maar ik word er zo moe van he.. dat constante aandacht trekkerij. Hoe zouden jullie hiermee omgaan? Ik wil er eigenlijk niets van zeggen, omdat ze erg gevoelig is en niet met stress kan omgaan. Maar ik wordt echt wat moedeloos van die tactloze opmerkingen de hele tijd.
Ik heb geen idee hoe je dat moet doen.. ik heb dat probleem hier soms ook. op het kindergedeelte na.. vreselijk.. ik negeer het maar gewoon.. Sterkte
Aai over de rug en zeggen "We komen snel weer! Fijne middag nog *SMAK*" Alhoewel ik wel begrijp dat het vervelend is hoor, maar ik zou het proberen van je af te laten glijden. Als jij maar van jezelf weet dat je goede intenties hebt en het juiste probeert te doen, toch? En wat die opmerkingen over het hardlopen betreft, Misschien is ze onzeker vanwege iets en probeert ze zichzelf wat omhoog te praten.
Ik weet dat ik moet proberen om me er niets van aan te trekken, maar dat vind ik wel zo moeilijk! Iemand tips? Heb echt een dubbele portie zen nodig als we naar haar toe gaan. Trouwens, Aylen, wat knap dat je zoveel bent afgevallen!
Deze vrouw lijkt me inderdaad enorm onzeker. Sneu eigenlijk. Ik zou proberen er het mijne van te denken, en mijn schouders ophalen. Mijn sm is overigens ook zo. Die heeft wel meer moeilijkheden, maar een daarvan is zichzelf omhoog lullen. Het mens heeft nooit iets bereikt in het leven, alleen haar handje opgehouden, maar daar denkt ze zelf anders over. Het is altijd maar van: "Ja, dat heb IK mooi voor elkaar gekregen." Of: "Ja, anderen zien dat niet, maar IK wel". Ik heb me er dood aan geërgerd. Maar nu voel ik vooral medelijden. Ze is meer dan twee keer zo oud als ik ben en nu al heb ik meer bereikt dan zij. Niet dat ik nu zo bijzonder ben, maar ik krijg inmiddels het gevoel dat ze zich nu wil bewijzen tegenover mij, haar 34-jarige schoondochter. Dat is toch eigenlijk wel sneu.
Vreselijk irritant, mijn oma zegt ook altijd zulke dingen. Ik probeer haar altijd met een grapje op haar plek te zetten. Als je het zo laat lopen de ergenissen wss alleen maar hoger op...
Ze is erg gevoelig voor stress? Tuurlijk ze wil gewoon niet tegengesproken worden en gaat dan kinderachtig doen..... Probeer je niet te veel te ergeren, en denk dan maar dat je heel blij bent dat je man niet zo is
Ik zou hier gewoon wat van zeggen. Duidelijk aangeven dat je dat soort opmerkingen niet goed vindt. Ze klinkt als iemand die nooit 'gecorrigeerd' wordt en daardoor gaat ze maar door en denkt ze dat het allemaal oke is om te zeggen. Nou aan mij had ze een foute, ik ben echt allergisch voor dat soort ik-zeg-het-één-maar-bedoel-iets-heeeeel-anders-opmerkingen.
Ogh zo is mijn moeder ook, zij doet alles goed of beter en noooooit iets verkeerd. Maar ze zegt wel van die dingen van "het zal wel aan mij liggen" *dramatische zucht* zodat iedereen zegt "neeeejoh ligt niet aan jou" Ze wil ook door al haar kleinkinderen het leukst gevonden worden en wanneer mn nichtje bijv. zegt dat de pannekoeken van haar andere oma lekkerder zijn zie je gewoon dat ze daarmee zit.. Mijn moeder is alleen heel intelligent en ze palmt zo iedereen in, behalve ik.. ik ga er gewoon niet op in of ik lul haar vast.. gewoon je energie niet aan verspillen! Zeg gewoon "ja hoor, jij bent de aaaaallerbeste" *schouderklopje*
Ik vind het lastig om er wat van te zeggen, omdat ze echt zo is en het er niet om doet. Volgens mij is ze zich maar half bewust van wat ze er allemaal uit klapt.. haar vader is hetzelfde type en de rest vd fam zegt er ook niets van, om haar niet te kwetsen. Haar man en mijn man luisteren gewoon niet naar der of negeren haar. Dat kan ik niet, maar zal proberen ene oor in, andere uit te doen ik baal gewoon van die onvoorspelbare, dubbelzinnige opmerkingen.
Dat is het vervelende, niemand wijst haar op haar vervelende gedrag en daardoor wordt het ook in stand gehouden. Dat ze zichzelf op wil hemelen, sneu, ze is blijkbaar erg onzeker, maar ze doet maar. Dat ze vervelende opmerkingen over en tegen anderen maakt, steken onder water geeft, daar kun je best wat van zeggen. Natuurlijk zal ze zeggen dat ze het zo niet bedoelde, jij geen gevoel voor humor hebt, gaan janken of weet ik wat voor drama's, maar je hoeft niet alles pikken.
Voor mij werkt het dan het beste om juist overdreven met haar eens te zijn. Vaak gaan mensen het dan zelf weer afzwakken.
Haha, dat overdreven ermee eens zijn, dat ga ik eens proberen. Ze komen zo even op de koffie voor haar hardloopwedstrijdje aan, kan ik mooi oefenen.
Irritant! Ik zou proberen haar in dr waarde te laten. Ze gaat heus niet veranderen nadat je er iets over hebt gezegd, is aard van t beestje. Er zal eerder iets beschadigen in jullie band (die al niet heel top is zo te merken hihi). T is toch de oma van je kindje dus zou proberen het te negeren en lief zeggen dat jullie snel weer terug komen... Lastig die schoonfamilie he.. krijgt ze dr gratis bij :s
Ik denk dat er een reden is waarom niemand haar (meer) corrigeerd. Ik herken het verhaal maar al te goed, hier is het misschien zelfs in veel ergere mate. Daar kon (of af en toe nog steeds) ik me heel erg aan ergeren en dacht ook dat ik er maar iets over moest zeggen (want het beviel me niet). Totdat ik merkte dat zij dat niet kan hebben, zij is in haar hoofd gewoon heel vaak beter/weet meer. Of doet ze juist het omgekeerde door te zeggen dat zij toch maar dom is etc. Het is eigenlijk een spiegeling van haar eigenwaarde en die is heel erg laag. Ookal doet ze denken van niet. Uiteindelijk is hier de oplossing geweest; doen alsof. Ja zeggen en toch doen wat je wilt doen. Alles wat ze zegt een oor in andere weer uit. Soms lukt dat en soms niet, dan neem ik bewust eventjes afstand. En als dat op dat moment niet gaat zit ik het gewoon uit. Vaak begin ik een onderwerp waar zij helemaal niet in thuis is zodat ze niet veel te zeggen heeft of ik ga juist vragen aan haar stellen over vroeger. Toen ze nog jong was en iedereen aan tafel/in de kamer er nog niet was. Dan kan ze hele interessante dingen vertellen zonder dat ze zichzelf omhoog prijst want toen had ze waarschijnlijk nog wel zelfvertrouwen. Dit klinkt best gemeen en eigenlijk is het soms ook gemeen. Maar helaas is er niets anders aan te doen. Zolang zij niet accepteerd dat haar gedrag vaak niet door de beugel kan, kan niemand haar verplichten iets te veranderen, ze ziet het echt niet anders. (De rest van de familie was hier allang achter natuurlijk, waardoor ik de enige was die vertelde dat het me niet beviel... De rest had de hoop opgegeven blijkbaar.)
Zoals jij het verwoord Mandarijntje, zo is het precies. Ik moest net even heel hard lachen toen ze hier waren. Zegt ze: goh, de paaseitjes er al bijna doorheen zie ik? (mijn man was er lekker op aan het kauwen). Dus ik zei: ja, mag ook wel het is al 2e Paasdag, zijn we daar ook weer vanaf) Zegt ze: nou, wij hebben nog een hele zak. Dus ik zei: nou, wat fijn voor je zeg ach ja.. ik moet het maar accepteren denk ik, ik heb totaal geen zin in die zinloze confrontaties, veranderen doet ze voor niemand, dus ook niet voor mij.
inderdaad ene oor in andere oor uit. Soms lastig hoor. Mijn schoonmoeder zei doodleuk dat ze niet op de verjaardag van haar kleindochter wilde komen want dat was te druk en ze had geen zin om met allemaal vreemden te zitten. (dwz 2 vrienden en aanhang en mijn ouders en broers) Deze keer heb ik er rekening mee gehouden dat s middags toe zij kwam alleen mn ouders ook te vragen en de rest s avonds als ze weg is. Dit omdat we al weinig familie hebben en ik voor mijn dochter haar oma op haar verjaardag hebben. Op mijn verjaardag komt ze dus niet, lekker rustig met de mensen die het wel gezellig vinden om miet mij en anderen te praten.