Al een tijdje lees ik mee op het hb forum en wat me opvalt is dat nagenoeg alle kinderen bovengemiddeld presteren op school. Ik vroeg me dus af of hier ook ouders zijn van kinderen zijn die hb of meerbegaafd zijn die het op school niet goed doen. Vaak weten de ouders wel dat er meer in zit. Hoe hebben die ouders duidelijk kunnen maken dat hun kind toch erg pienter is en wat doet de school om die kinderen te helpen? Of zijn het kinderen waarvan hun werkelijke vermogen nooit aan het licht komt?
Op echt schoolse dingen scoort Q niet bovengemiddeld op alle vakken. Begrijpend lezen en woordenschat wel vaak een 1+ op de Cito, de rest gewoon gemiddeld of net erboven. Zij las wel vanaf half groep 1, maar niet op school. Ik heb een keer stiekem gefilmd dat ze aan het lezen was om met school het grote verschil tussen school en thuis te bespreken. In de niet schoolse vakken en projecten doet Q het wel heel erg goed. Maar dat is dus pas vanaf de hb klas, eerder was het gewoon een meisje waar echt iets mee was en het steeds slechter ging doen op school. Daarnaast hoor ik meer dan eens verhalen over kinderen die op VMBO kader of basis gigantisch vast lopen waarbij uiteindelijk, na verschillende onderzoeken, blijkt dat ze hb zijn. Dus nee, hb zie je lang niet altijd terug in de resultaten op school.
Ik lees heel graag met je mee, want ik zit met dezelfde vraag. Hier een meisje van 8 dat niet de diagnose heeft, maar wel tekenen laat zien. Ze gaat naar een therapeut die ons erop wees dat ze bovengemiddeld slim is en dat het verstandig zou zijn om haar te laten testen. Haar rapport laat echter iets heel anders zien en wij zijn dan ook een beetje sceptisch. Ook leraren zijn niet heel erg onder de indruk van haar leerprestaties. Ze lijkt er 'gewoon' een beetje met de pet naar te gooien en gaat liever spelen. Dit terwijl ze zichzelf op driejarige leeftijd leerde lezen, gek was op puzzelen en ons inmaakte met spelletjes. De opmerking van de therapeut: "Een heel slim kind wordt niet ineens niet meer slim.", zette ons aan het denken. Tel daar bij op dat ze thuis erg opstandig en boos is en haar juf aangaf een ongelukkig kind in de klas te zien. Lastig he? Als je ziet dat je kind anders gaat dan gemiddeld en je niet zo goed weet hoe je daar het beste op in kunt spelen.
Hier een kind dat op de eerste school ondanks een HB-testuitslag op een gegeven moment in een jaar tijd geen enkele groei liet zien op de toetsen. Vrij ernstig dus. Vergis je niet wat het met een kind doet als het alleen maar hoeft te laten zien wat het al kan. En Melian: laat die therapeut nooit meer gaan! Neem het alsjeblieft serieus en ga ermee aan de slag, nu je erop gewezen bent vind ik dat je het bijna aan je kind verplicht bent om het serieus te onderzoeken. Een kind kan doodongelukkig worden bij onderuitdaging, en je hebt nu een richting die door een therapeut is gewezen. Ga eens speuren op internet en verbaas je over de veelsoortigheid van hoogbegaafde kinderen, van wie de hoogbegaafdheid echt niet op schools gebied tot uiting hoeft te komen.
Nog geen ervaring mee gelukkig. Zoon zit pas sinds na de kerstvakantie op school. Wel op de peuterspeelzaal dat ie niet liet zien wat ie kon, ging liever zitten spelen. Kende alle kleuren in t Nederlands en Engels, maar deed zowat alsof ie geen idee had waarover je t had. Toen ik aan het eind vertelde dat ie al wat las, keken ze me aan alsof ik gek was. En vertelde dat veel kinderen wel letters van nummerborden kon opnoemende. Leek mij iets heel anders dan woordjes lezen, maar hield verder maar m’n mond. Ben dus wel benieuwd hoe hij t op school gaat doen.
Er zijn voldoende kinderen die zodra ze geen uitdaging krijgen niks doen of zelfs bedrag laten zien wat niet prettig is, in de klas of juist thuis. Als je kind inderdaad vlot is en niet tot uiting komt is het toch wel van belang om te kijken wat ze missen. Het lijkt er dan meer op dat ze het heeft opgegeven en thuis de frustratie eruit komt. Ik zou dan toch in gesprek gaan met school en het liefste met ib'er
Mijn kinderen presteren niet boven gemiddeld. De oudste heeft zoals ze dat noemt een 'carnavalsrapport'. Nu is het bij haar een heel verhaal, inmiddels gaat het gelukkig beter. De jongste is een heel ander kind, dus dat is weer een ander verhaal. Ieder kind is anders, dus bij ieder kind werkt ook wat anders. Voor mij is het belangrijkste dat ze gelukkig zijn.
Het is zeker het belangrijkst dat ze gelukkig zijn. Op school lijkt ze niet ongelukkig, thuis vind ik haar redelijk gefrustreerd. Ze wil niets met leren te maken hebben. Lijkt inderdaad alsof ze het heeft opgegeven. Concentratie en werktempo zijn laag en al jaren een aandachtspunt, terwijl ze voor ze naar school ging zomaar een uur geconcentreerd een spelletje kon spelen met ons. Ik heb daarom het idee dat ze hiaten heeft opgelopen doordat ze in groep 3 en 4 niet goed opgelet heeft. We oefenen nu wel met rekenen, ik heb ze inmiddels zover dat ze dat wil aanpakken. Hopelijk werpt het zijn vruchten af en ziet ze dat moeite doen loont. Gesprek met ib'er is al opgestart.
Lastig. Ik herken hierin mijn jongste zoon heel erg. Op school gaat het wel maar thuis wil hij niks met leren te maken hebben. Hij is ook nog speels en vindt het leren niet zo belangrijk, spelen is leuker. Ik heb niet de indruk dat hij ongelukkig is maar denk zeker dat er meer inzit dat er nu uitkomt.
Dat is het, denk ik, wel de vraag of ze daadwerkelijk gelukkig is of dat ze 'haar tijd uit zit'. (Wij hebben dat ook gehad, door allerlei factoren ging het uiteindelijk zo ver dat ze weigerde nog naar school te gaan. Daarna van school gewisseld en nu gelukkig weer een blij kind. <3 Het enthousiasme om nieuwe dingen te leren kwam bij haar na verloop van tijd gelukkig ook weer terug trouwens!)
Wel herkenbaar. Al heb ik niet het idee dat mijn oudste (groep 1) hoogbegaafd is, hij is wel 'gewoon' erg slim. Kent o.a. alle letters en kan ze ook bijna allemaal schrijven en leest korte woordjes. Hij rekent met getallen tot 10 en (her)kent alle getallen onder de 100 (dus niet alleen opzeggen van de telrij). Ook is zijn geheugen erg goed. Bij smartgames tot 7 a 8 jaar maakt hij zo de expertlevels. Legpuzzels maken kan hij dan weer niet zo fantastisch. Op zijn rapport had hij alles gemiddeld of benedengemiddeld....
Ja hier een dochter in groep 4 die twee jaar geleden een iq test heeft gedaan waar 145+ uit kwam. Ze scoort nu met DMT V- en zit met de andere toetsen rond het gemiddelde. Alleen rekenen is wat hoger met een II. Juffen geven aan aan haar intelligentie te twijfelen. Ik wil eerst uitlaten zoeken waar dat leesproblemen vandaan komt.
Zou zomaar dyslexie kunnen zijn. Prestaties komen overeen met onze oudste, die ook dyslexie heeft. Nu ze een jaar heeft gedoubleerd en dyslexie training heeft schieten de resultaten omhoog. Sommige toetsen worden namelijk ook mondeling afgenomen.
Hou dyslexie in de gaten! Technisch lezen ontwikkelt zich onafhankelijk van intelligentie. Maar slimmere kinderen kunnen vaak meer compenseren waardoor de scores minder extreem laag zijn dan bij gemiddelde kinderen. Maar vaak wel een verschil zichtbaar tussen begripsvakken (rekenen en begrijpend lezen) en de technische vakken (technisch lezen en spelling). Met een IQ van 145+ en gemiddelde cito scores is er waarschijnlijk sowieso sprake van onderpresteren maar als de technische vakken er alsnog zo'n eind onderuit zakken dan is dat wel een aanwijzing voor dyslexie.
Ik houd inderdaad dyslexie in mijn achterhoofd. Maar ook dat ze te gecompact leesonderwijs heeft gehad (ze zit op een voltijds hb voorziening). Thuis heeft ze ook weinig gelezen omdat ze daar een hekel aan heeft. Op school willen ze een struiksma test doen, is iemand daar bekend mee? Verder willen ze een WISCV om te kijken of ze haar terug kunnen sturen naar regulier maar ik wil zeker eerst dat lezen goed uitgezocht hebben.
Hier vermoed ik/ wij ook aan onderpresteren bij de jongste, geen uitdaging op school. Bij een iq test 2 jaar terug blijkt ze een heel disharmonisch profiel te hebben, de verkeerder kant op zoals de psycholoog het ons vertelde. Ze scoort verbaal gemiddeld maar performaal hoogbegaafd en daar lopen we tegenaan op school. In rekenen en aanverwanten scoort ze erg goed en gaat mee met de plus klas. Verbaal gaat het zozo. Ze is heel stilletjes in de klas, zit met haar hoofd ergens anders. Er moet meerdere keren gevraagd worden om aan het werkje te beginnen en ze vergeet alles mee te nemen of raakt het kwijt. En dat is het lastige vinden wij, het past niet echt bij hoogbegaafd zijn, maar door de kloof komt ze ook niet goed mee. School ziet alleen maar het dromerige en warrige meisje wat er vaak erg emotioneel op reageert. Daardoor vinden de andere kinderen haar echt nog het kleine meisje en word ze ook zo behandeld en heeft ze eigenlijk niet echt vriendinnetjes. Het en8ge waar school aan wil werken zijn haar emoties, het meisje wat zo snel huilt.
@mamavanmimi wat ontzettend frusterend moet dat voor je dochter zijn. Onze dochter is ook klein en fijn, ze wordt ook onderschat. Lastig is dat want in combinatie met haar karakter is dat geen goede match.
Dit idd, thuis is ze namelijk alleen maar bezig met dingen leren, maakt ze ondertussen het rekenwerk van haar zus in groep 8 en krijgen we vragen van haar dat wij echt geen idee hebben hoe ze erbij komt, menselijk lichaam bijvoorbeeld. Geef haar geen gewoon leesboek, nee boeken over het menselijk lichaam. Ze weet goed te vertellen waar je poep allemaal gemaakt word hoor Sneue is alleen dat ze dat op school niet zien. Daar zien ze alleen het kleine meisje wat snel huilt.