Jeetje, beetje moeilijk te omschrijven, zal mijn best doen te vertellen hoe ik het voel.. -ik ben zoooooooo verschrikkelijk moe, na een dag werken (en ik werk er maar 2, ga om 8.00 de deur uit en ben tegen 18.20 weer thuis) dat ik het liefste meteen in bed kruip en er de volgende morgen pas weer uit kom. nu gaat dat natuurlijk niet in een gezin met nu 4 kinderen ga wel op tijd naar bed, maar moet de dag na mijn werkdag eigenlijk de hele dag bijkomen.. wat natuurlijk ook niet gaat. daardoor merk ik dat ik een beetje kribbiger en emotioneler wordt (bv vannacht was Phaedra verschrikkelijk in tranen, duurde wel 1,5 uur voordat ze sliep weer... ik kan dan eigenlijk alleen maar huilen omdat ik zo moe ben en gewoon wil slapen, voel me daar natuurlijk ook weer schuldig om) -Heb na een werkdag verschrikkelijke hoofdpijn die wel een dag of wat blijft hangen (soms wordt het een migraine aanval, niet altijd, gelukkig!) -Ben erg vergeetachtig, soms echt TE erg op mijn werk -Kan wel de hele dag in bed liggen zonder wat te doen (ja slapen) -Heb erge haaruitval, had ik tijdens het ontzwangeren van Phaedra, maar heb het nu heeeel erg) ** heb natuurlijk zelf gekozen om weer zwanger te worden en dus dadelijk op 5 kinderen uit te komen, daar ben ik me van bewust.. alleen ben ik nu mezelf niet! heb bij Phaedra ook wel 10-11 maanden nodig gehad om weer de oude te worden, bleef het gevoel houden dat ik mezelf nog niet helemaal was het eerste (bijna) jaar dus. Kan mijn gezin normaal makkelijk 'aan' en ben wel gewend aan rennen en racen, vind dat ook helemaal niet erg normaal dan # Mijn vk geeft aan niet de grens over te gaan, maar op tijd aan de bel te trekken. sja waarom voel ik me dan zo schuldig? kan ik het wel maken minder te gaan werken of zelfs te stoppen nu...
Natuurlijk kan je minder/niet meer gaan werken. Je moet om jezelf denken, en je werk kan je op een lager pitje zitten, je familie niet. Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen! Succes met alles!
gewoon luisteren naar je lijf en als die aangeeft het is te zwaar dan is het ook te zwaar. Niets om je schuldig over te voelen. Gewoon overleggen met vk/arbo of je simpelweg ziekmelden.
hoi hoi ik herken het wel een beetje je moet niet vergeten dat een zwangerschap behoorlijk wat vergt van je lichaam laat staan 5, allereerst zou ik zeggen neem wat extra vitaminepillen je zult verbaasd zijn hoe goed die werken, daarnaast is het belangrijk dat je jezelf aanleert niet alles hoeft of moet alles mag als je eraan toe bent, ik hoor je verder ook niet over een partner die je meehelpt misschien een optie om het ook met hem te bespreken (weet natuurlijk niet of je een partner heb) weet niet hoever je nu bent maar zou toch in me achterhoofd houden dat als het niet meer gaat je desnoods halve dagen werkt succes groetjes nathalie
oh ahhaah nee hoor, mijn man is er wel hoor! die werkt 50 uur per week en die helpt me waar hij kan, met de kids als ie thuis is van zijn werk en in het weekeinde. HA gaf aan vanmorgen, nu 2 weken niet werken dan terug komen bij hem en kijken dan samen verder hoe/wat. (ben nu 24 weken zwanger, dus nog 10 tot verlof)