misschien een rare vraag, ik weet ook niet of deze vraag hier op de juiste plek staat. mijn dochtertje is nu bijna 7 maanden, het het kriebbeld enorm!, we willen graag gaan voor een tweede kindje. momenteel zit ik nog gedeeltelijk ziek thuis tgv zwangerschap. maar stel dat ik snel zwanger raak, dan zal ik door mijn handicap en de zwangerschap al snel niet meer kunnen werken. ik denk dat mijn werkgever niet op een nieuwe zwangerschap zit te wachten van mij. ik weet dat ik mijn gevoel moet volgen en er gewoon voor moet gaan! maar hoe vertel je het je werkgever dan?! ik zit daar soms zo erg mee, dat ik toch mijn twijfels krijg....wel of niet. zijn er meer mensen die in zo'n situatie hebben gezeten? en wat heb je toen gedaan? er wel of niet voor gaan? en hoe heb je het verteld, toen je toch weer zwanger bleek te zijn? ik zou hier graag met jullie over willen babbelen, om zo mn twijfels misschien kwijt te raken!
Sonja, Heel herkenbaar hoor. Ik werd gepland zwanger van de eerst toen ik echt net in dienst was bij mijn vorige werkgever. Vervolgens verliep mijn zwangerschap beroerd, waardoor ik vanaf een week of 22 halve dagen heb gewerkt. Na mijn zwangerschap kwam ik terug op een onderdeel wat ik niet leuk vond, en ik kreeg erg snel een andere baan aangeboden. Nu werk ik sinds 8 maanden bij een ander bedrijf. Ik heb het ontzettend naar mijn zin, maar het kriebelt wel voor een 2e. Ik zit dus echt in dubio. Wachten tot ik een vast contract heb of wat langer in dienst ben, of er maar gewoon voor gaan. (zit nu in mijn 2e contract) Erg moeilijk allemaal.. Weer een vervelende zwangerschap is niet wenselijk, en ik ben er ontzettend bang voor dat het mij mijn baan gaat kosten. denken, denken, denken dus.. Maar, heb jij een vast of een tijdelijk contract? En aan de andere kant, als jij het echt wilt, zou ik er gewoon voor gaan!
hoi Lizab, fijn dat er toch zo veel mensen zijn die met je mee kunnen kletsen! gelukkig heb ik een vast contract, op het moment dat ik een vast contract kreeg was ik precies 5 weken zwanger. ze waren toen ook niet echt bij met het nieuws. ik heb toen wel doorgewerkt tot mijn 34ste week van mijn zwangerschap. maar ben tot vorige week 100% ziek geweest, dus in totaal bijna 8 maanden. dus je kan wel begrijpen dat als ik snel zwanger raak dat ze daar helemaal niet blij mee zullen zijn! ik ben nu aan het werk op therapeutischebasis, het zal nog lang duren voordat ik weer volledig hersteld ben. hoe zal de arbo arts reageren? ik zit me zelf helemaal gek te piekkeren! ik denk er zelfs overna om hoe ik het zal vertellen mocht ik nog een keer zwanger mogen raken! jij zit ook in een moeilijke situatie! AAAGRRRR! gek wordt je ervan! als je graag een tweede wil, denk ik niet dat er iets je tegen houd! maar van al dat denken wordt je ook niet echt vrolijk! hahah
Ik kan me best voorstellen dat jou baas niet blij is als je nu weer zwanger raakt. En ik kan me ook best voorstellen dat als je weer zwanger raakt dat hij zal proberen om jou te ontslaan. Maar ja als je graag een tweede wil dan zul je dingen tegen elkaar moeten afwegen.
misschien een lullige opmerking van mij maar niet zo bedoelt. Ik vraag me namelijk het volgende af. Je bent nu ziek tgv de zwangerschap is het lichamelijk gezien wel verstandig om opnieuw zwanger te worden? Ik kan me heel goed voorstellen dat het kriebeld voor een 2de maar is je lichaam daar ook wel aan toe? Ik weet niet wat je klachten zijn dus kan niet oordelen vandaar een beetje mijn vraag. Wat betreft je werkgever, tja die zal denk ik inderdaad niet blij zijn maar invlied heeft ie niet op jullie beslissing. Hij zal het moeten accepteren denk ik en kan jou om je ziekte / zwangerschap niet ontslaan.
hoi anira, kijk, voor die vraag/opmerking ben ik dus bang voor. ik snap dat je het niet lullig bedoeld, maar veel mensen kunnen denk ik niet begrijpen dat als je al veel lichamelijke klachten hebt dat je toch voor een kindje gaat! een tweede zwangerschap zal loei zwaar worden, maar hoe langer ik wacht....daar zal mijn lichaam zeker niet beter door worden. (mijn ziekte/klachten had ik ook al jaren vóór mijn zwangerschap) ik weet dat mijn werkgever mij niet kan ontslaan door mijn ziekte of zwangerschap, maar weet eigenlijk niet hoe ik moet reageren als ze horen dat ik (mocht het lukken) tijdens mijn reintegratie weer zwanger blijkt te zijn... snap je?
ik begrijp het heel goed ik heb ook allerlei lichamelijke klachten ben pas 5maanden geledenbevallen van mijn dochtertje en ben nu 5 weken zwanger van mijn vierde kindje en heb nog klachten van dez wangerschap vooral veel rugpijn maar toch ga ik ervoor mijn wens voor nog een laatste kindje is z groot at ik het er allemaal voor over heb niks van andere aantrekken gewoon doen succes met zwanger worden
Ik had eigenlijk dezelfde vraag als Anira. Is het niet voor jouw eigen gezondheid ook verstandiger om je kinderwens nog even een paar maandjes op te schorten tot je wat meer hersteld bent van de vorige zwangerschap? Je hebt nu tenslotte niet alleen de zorg voor je zelf en je eigen lichaam, maar ook nog eens voor een jonge baby. Dat zou ik niet onderschatten, eerlijk gezegd. Ik weet natuurlijk niet precies wat je lichamelijke problemen inhouden, maar ik kan me zo goed voorstellen dat het heel zwaar wordt om voor een baby te zorgen (tillen, slapeloze nachten etc.) en tegelijk weer zo'n zware zwangerschap door te moeten.........
Ik vind lichamelijke klachten wel iets om rekening mee te houden, maar als de TS aangeeft dat het klachten zijn die ze al jaren heeft, dan is het voor mij toch anders dan wanneer het klachten zijn die je door de zwangerschap hebt gekregen. Maar, volgens mij is de TS er allang al uit, en gaat ze voor de 2e. En het is misschien niet zo leuk voor je werkgever, aan de andere kant, straks ben je weer een jaar aan het werk, en dan begint het hele verhaal weer opnieuw. Dat is natuurlijk ook niet wenselijk.
ook hier iemand met een slecht lichamelijk gestel. mijn lichaam is nog aardig te 'renoveren' en juíst daarom hebben wij gekozen voor twee kindjes vlak na elkaar. het is immens zwaar en ik zat eerder thuis van mijn werk, maar wat in onze ogen zwaar weegt, is dat ik des te eerder voor de volle 100% aan herstel kan werken. ik zag het niet zitten om 2 a 3 jaar te revalideren, om vervolgens mijn lijf weer helemaal 'kapot' te maken met een tweede zwangerschap, zoals bij de eerste, en daarna wéér 2 a 3 jaar te moeten revalideren. nu hebben we straks twee hummeltjes en zo snel mogelijk een zo goed als fitte mama die ook redelijk fit blijft (slecht gestel, dus echt sterk en fit zal ik nooit zijn). moet er wel bij zeggen: door een bedrijfsovername en wisseling van manager was er opeens geen begrip meer voor mijn kinderwens en is mijn contract afgelopen september niet verlengd! dus dat risico loop je inderdaad wel, maar wij hadden dat ingecalculeerd. we hebben het hier wel heel langdurig en uitgebreid over gehad! succes met het maken van je keuze
hoi Meiden, bedankt voor jullie antwoorden! de twijfel die ik heb komt alleen doordat ik het 'lullig' voor mijn werkgever vind. en misschien toch ook een beetje bang voor de reactie's die ik in mijn omgeving zal krijgen. maar goed,,,als de wil er is moet ik er gewoon voor gaan. ik heb al jaren een slecht gestel, dus beter kan het niet worden. en ik onderschat de opvoeding van een kleintje absoluut niet, ik heb immers al ervaring met deze kleine meid, wat af en toe echt niet meevalt zo denk ik er dus precies zo over! je verwoord precies hoe ik er ook over denk! ik moet gewoon de knoop doorhakken (en mijn man natuurlijk ook ) e er gewoon voor gaan!
Ik heb een jaarcontract en mijn eerste zwangerschap was zeer problematisch (erg hoge bloeddruk, ziekenhuisopnames enz). Toen zat ik nog bij mijn vorige werkgever voor wie ik mij jaren kapot gewerkt had, dus daar voelde ik me niet schuldig over. Maar nu, bij deze nieuwe baan, met het vooruitzicht op weer zo'n zwangerschap zie ik er enorm tegenop. Anderzijds tikt de klok door. De gynacologe adviseerde me op te schieten omdat mijn leeftijd steeds zwaarder weegt. Eerst moest ik echt nog niet denken aan een tweede kindje, en vooral 2e zwangerschap, maar het begint nu toch al meer te knagen...