Hallo lieve mama’s, Na een tijd te hebben meegelezen toch maar besloten om een account aan te maken, want ik zit met een probleem. Ik zou graag jullie advies willen voor het volgende: Mijn dochtertje Isa (8 maanden) is een ontzettend lief, vrolijk en ondernemend meisje. Ze weet wat ze wil en laat dit ook duidelijk merken. Helaas voor ons betekent dit dat ze óók heel duidelijk is in wat ze niet wil. Al vanaf haar geboorte wil ze niet in haar eigen bed slapen. Als je haar in de wieg of in haar bedje legde, begon ze meteen hartverscheurend te huilen. Het maakte daarbij niet uit of je haar even liet huilen, oppakte om te troosten en daarna weer weglegde; niets hielp. Zelfs slapend overleggen lukte niet. Ze werd alleen rustig als ze bij ons in bed lag of ze viel aan de borst in slaap. Nu had ik daar uiteindelijk vrede mee (en vond ik het samen slapen ook erg gezellig), maar inmiddels kan ze kruipen en daarom begint het nu toch een beetje te gevaarlijk te worden ‘s nachts. Het wordt dus tijd om in haar eigen bed te slapen. Maar hoe pak ik dit aan? Even wat achtergrondinformatie: Overdag doet ze nog ongeveer 2 slaapjes: na de eerste voeding slaapt ze nog van 07.00-10.00 uur en ‘s middags van 12.00-15.00 uur. Wanneer je haar wakker weglegt in haar bed is ze heel onrustig: veel rollen/draaien, héél hard huilen en vooral niet slapen. Pakken we haar vervolgens op dan is ze rustig, maar zodra je ook maar enige beweging richting haar bedje maakt dan begint ze weer te huilen. Het gevolg is dat ik haar dan maar weer naast mij in bed leg en bij haar moet blijven liggen totdat ze weer wakker wordt, maar dit is natuurlijk geen doen. Ook het in slaap vallen ‘s avonds is erg lastig voor haar. Ik zou haar het liefste tussen 19.00 en 20.00 uur naar bed brengen, maar ze blijft gerust van 15.00 - 21.00 uur wakker. In de nacht wordt ze rond een uur of 02.00 nog wakker voor een nachtvoeding en slaapt dan door tot 06.00 uur. Ze slaapt in een slaapzak, heeft een knuffeldoekje en sabbelt op haar vingertjes. Een speen hebben we geprobeerd maar dat wil ze niet. Ze slaapt het liefst op haar buik en dat laat ik toe, maar ze vindt het fijn om plat met haar gezicht in het matras te liggen en wanneer ik haar vervolgens omdraai wordt ze meestal wakker. De eerste maanden van haar leven had ze veel last van reflux en doordat ze constant bv wilde, was er ook niet echt een duidelijk ritme in te krijgen. Inmiddels is de bv sinds vorige week gestopt en krijgt ze kv en vaste voeding, dus daar is nu hopelijk wel een ritme in aan te brengen. We hebben haar ledikant nu op onze kamer gezet. Heel erg bedankt voor het meedenken, ik ben heel benieuwd naar jullie tips en ervaringen!
Heb je al geprobeerd om haar niet meer uit het bedje te pakken maar te troosten in het ledikant? Zodat ze wel de geborgenheid van jou/je man heeft, maar wel in haar eigen bed. En misschien een (spuug)doekje met jouw lichaamsgeur erbij leggen? Lastig hoor!
Vrienden van mij laten hun zoontje een paar minuten huilen, als het dan niet vanzelf stopt doen ze zijn speen erin en een aai over zijn bolletje en buikje en gaan dan weer. 9 van de 10 keer is hij dan gewoon weg.. maar ze halen hem er nooit uit. Slapen doet hij 's ochtends in de box en 's middags brengen ze hem naar zijn slaapkamer. Dit is gewoon wat ik bij mijn beste vriendin zie en het werkt ontzettend goed. Maar ja, elke baby is natuurlijk anders.. succes in elk geval!
Mijn dochter sliep vanaf dag 1 ook niet in haar eigen ledikant of vooral zonder mij. Hier was een cosleeper (of eigenlijk omgebouwde ledikant) de oplossing. Dan lag ze letterlijk tegen mij aan maar wel in haar eigen bedje en veilig door de rand eromheen. Inmiddels is ze ruim 3 en slaapt ze nog niet alleen. Ik vind het geen probleem we hebben inmiddels een 1 persoons boxspring aan onze geschoven (dezelfde als wij in 2 persoons hadden) en hebben nu 1 groot drie persoons bed er van gemaakt. Er zal vast ooit een dag komen dat ze wel in eigen bed op eigen kamer wil slapen.
Dankjewel voor je reactie! Haar troosten terwijl ze in haar eigen bed blijft liggen klinkt wel als een goed idee, ga ik proberen! Doekje met mijn lichaamsgeur ligt inderdaad naast haar, maar maakt geen verschil als ze in haar bedje wordt gelegd. Inderdaad erg lastig!
Dankjewel voor je reactie en de tip! Ik ben eigenlijk niet voor het laten huilen, maar ik moet zeggen dat ik er toch aan zit te denken het “gecontroleerd” laten huilen (op een liefdevolle manier) toch misschien een kans wil geven. Ik ga het vanavond proberen!
Dankjewel voor je reactie en het delen van je ervaringen. Wat een goed idee van die eenpersoons boxspring ernaast! Dat zou bij ons eventueel ook wel kunnen denk ik, maar wil ik echt pas als laatste redmiddel gebruiken. Ik ga het zeker onthouden! Ik moet zeggen dat ik het ook niet erg vindt als ze bij ons in bed slaapt, maar het begint nu gewoon gevaarlijk te worden omdat ze ‘s nachts vaak naar de rand kruipt. En we willen natuurlijk niet dat ze uit bed valt. Bleef jouw dochtertje wel gewoon rustig liggen ‘s nachts? Hoe deed jij dat?
Onze zoon wilde ook nooit op zijn eigen kamer slapen. Wij hadden eerst een wieg, toen een ledikant en nu een peuterbed naast ons bed staan. Hij slaapt bij ons op de kamer, maar niet in ons bed. Hij is inmiddels 6 en slaapt met periodes op zijn eigen kamer. Hij heeft daar vaak flinke nachtmerries, terwijl hij bij ons op de kamer heel rustig slaapt. Ik heb liever dat hij bij ons goed slaapt en uitgerust is, dan dat hij persé op zijn eigen kamer moet slapen. Voor ons is het helemaal prima zo.
Gewoon voor de zekerheid, zeker weten geen oorproblemen? De slaapproblemen van onze dochter bleken door oorpijn te komen. Ze sliep alleen in draagdoek (overdag) en wisselende periode alleen als ze letterlijk contact met mij had (s nachts). Pas na 3 jr achter gekomen ondanks bezoek specialisten!!!!!!
Onze dochter is 6 en ook zij wilde van het moment dat ze was geboren niet alleen slapen. Inmiddels hebben wij 2x 2 persoonsbedden. En 1 van ons slaapt samen met haar. Ik ben zo jaloers op ouders die hun kinderen om 19 uur naar bed toe brengen.
Wij slapen ook samen. Ik heb de poten van mijn bed afgezaagd en hij staat tegen de muur aangeschoven. Aan de andere kant staat de co-sleeper waar hij nu in slaapt. Maar hij kruipt vaak naar mij toe en gaat dan in mijn bed verder slapen. We hebben echt maanden problemen gehad met slapen, het was echt verschrikkelijk. 15x wakker worden in de nacht was er niets bij! (Toen hij in de co sleeper lag) toen hij 5.5 maanden was bij mij in bed genomen. En toen met een maand of 14? (gokje) weer de co-sleeper geprobeerd. Dat gaat nu redelijk, al kruipt hij wel mijn bed in meestal. Maar goed, dit is al z'n verbetering dus ik klaag niet! Hij word in December 2 jaar, en dan heb ik gezegd dat ik hem in zijn eigen kamer ga proberen te laten slapen. We hebben het er nu af en toe over, en hij lijkt het wel te begrijpen. Maar hij hield eerst mijn gezicht vast met in slaap vallen, anders lukte het hem niet. Nu is het mijn hand, ik ben dus aan het afbouwen en ga binnenkort mijn hand niet meer aanbieden maar alleen zijn knuffel.
Het is net of ik dit verhaal heb geschreven, maar dan over mijn zoon. Nu bijna 1 jaar oud. Het was ellende en we wisten het echt niet meer! Alles geprobeerd en we waren het uiteindelijk zo zat. Dus toch de laten huilen methode geprobeerd. En ja het duurde de eerste avonden best lang voor hij opgaf. En ja we gingen er ook steeds even heen en lieten merken dat we er nog waren, maar uiteindelijk heeft het wel geholpen. Hij heeft net bijv nog geen eens 1 minuut gehuild en sliep al. Hij wordt dan midden in de nacht nog eens wakker voor een klein flesje en slaapt zo weer verder zodra we hem terug leggen. Maar goed ik weet ook dat er heel veel mensen zijn die hun kinderen niet willen laten huilen. Iedereen zijn of haar eigen keuze natuurlijk! Je moet wel altijd doen wat goed voor je voelt. Maar dit werkte bij ons, dus vandaar dat ik dit met je deel succes in ieder geval!!
Toen ze nog zo klein was sliep ze in de cosleeper en eigenlijk is ze daar nooit uitgekropen. kun je jouw bed niet tegen een muur schuiven en haar aan die kant leggen zodat ze niet uit bed kan kruipen / rollen?
Bij mijn dochter is het vanaf de geboorte ook echt die aanraking. In haar slaap voelt ze ook vaak of ik er nog naast lig. Op de babyfoon (met camere) zien we ook regelmatig gebeuren dat ze dan voelt in haar slaap, handje gaat naar mijn plek, en op het moment dat ze me dan niet vind/voelt word ze wakker. En ik heb er totaal geen moeite mee om samen te slapen, vind het zelfs eigenlijk wel gezellig dus zolang ze dit nodig heeft ga ik niet eens proberen haar bed op haar eigen kamer neer te zetten. Blijkbaar heeft ze die geborgenheid nog heel hard nodig en ik ben blij dat ik haar dat zo kan geven.
Ik heb dit een paar keer geprobeert toen ze nog geen jaar oud was. Het voelde voor mij niet goed en dochter raakte zo overstuur dat haar hele flesvoeding er weer spugend uit kwam. Hier was laten huilen echt geen optie.
Schattig he! Mijn zoontje heeft ook nooit in de box geslapen, alleen maar in de Tula. Dan moest ik blijven lopen, en toen hij een maandje was ofzo sliep hij altijd op mijn borst. Mega zware tijden, dus ben al heel erg blij dat het nu zo goed gaat. Alleen ik wil nu na 3 jaar (sinds mijn zwangerschap ben ik gestopt) weer gaan werken in het nieuwe jaar. En dan zou het wel veel prettiger zijn als hij in zijn eigen bedje kan slapen. Dus het is hier wel het proberen waard. Maar we zetten er geen druk achter, als het niet lukt dan niet. Pech gehad dan!
Hier idd ook. In combinatie met reflux had ik af en toe een baby die nog amper kon ademen omdat hij zo hysterisch werd dat zijn melk omhoog kwam, maar hij daardoor ook niet goed kon ademen. 1x geprobeerd. Daarna nooit meer
Ik lees met verbazing hoeveel mensen hun bed delen met een kind. En hoe doe je dit op vakantie dan? Hier de eerste die echt een drama was met slapen in zijn eigen bed. Maar hij sliep alleen in de draagdoek. Als je liep. Dat was dus echt geen optie om vol te houden. In ons bed niet. Op ons niet. Niks. Dus die met huilen en troosten en eindeloos hetzelfde doen in zijn bed gekregen. Eerste week was het moeilijkst. De andere twee hebben episoden dat ze niet willen. Een avondje huilen en troosten en klaar. Het zijn nu drie uitstekend gehechte goed in hun eigen bed slapende kinderen.
Onze dochter heeft tot haar 3e jaar met flinke regelmaat bij ons in bed geslapen. Ze begon in haar eigen bedje maar rond 22:00 werd ze wakker en kwam bij ons in bed ik gaf bv en in de nacht wilde ze ook drinken. En met het door komen van de tandjes was het drama en de nachtrust had ik ook nodig dus ze bleef maar bij ons in bed. Ik bleef altijd naast haar zitten en dan hield ze mijn hand vast en telkens ging ik een stukje verder weg zitten zo ging dat in de avond steeds beter. Overdag had ik trouwens ook niet de gordijnen dicht zodat ze wel het verschil leerde tussen de dag en nachtslaapjes. Bij onze zoon was het ook drama, maar ik wilde geen 2 kinderen in bed. Als het "mis" was dan pakte ik een matras en lag ik gewoon op de grond naast hem en mijn hand bij hem en allebei lekker slapen.
Wat ik trouwens ook deed bij mijn zoontje en goed hielp: het matras iets ophogen met een handdoek (over het hele hoofdeinde zodat hij niet kon rollen.) Hij had verborgen reflux en doordat hij dus niet plat lag kon het niet omhoog komen.