Hoi hoi! Mijn eerste dochter is geboren met 36 weken zwangerschap met een gewicht van 1250 gram. ik heb voor haar geboorte 7 weken in het ziekenhuis gelegen omdat ze met 29 weken al in groei stilstond. oorzaak was een slecht werkende placenta, die weer werd veroorzaakt door een stofwisselingsafwijking bij mij. gelukkig is alles geod gekomen, inmiddels is onze dochter bijna 3 jaar en helemaal bijgetrokken. nu hebben we na lang twijfelen het toch opnieuw aangedurfd om weer zwanger te worden. Ook omdat de gyns zeiden dat herhaling weliswaar mogelijk was, maar dat een tweede zwangerschap vaak beter verloopt dan een eerste en ze bovendien nu weten waar ze op moeten letten. Inmiddels ben ik 33 weken zwanger van kindje nummer 2. Afgelopen maandag is gebleken dat ook dit kindje in groei achterloopt, wederom door een slechtwerkende placenta. Weliswaar ben ik nu verder in de zwangerschap dan bij onze 1e toen de problemen begonnen, én is er nu geen 0 flow gemeten (bij mijn dcohter wel) maar alleen stremming gezien, toch is het nu al zeker dat dit kindje uiterlijk met 36 weken zal worden gehaald en ook weer dysmatuur zal zijn. bij 36 weken zal hij hopelijk ongeveer 1700 a 1800 gra, wegen. het is nu afwachten hoe deze zwangerschap verder gaat verlopen. ik moet dagelijks voor ctg naar het ziekenhuis (ze wilden me eigenlijk opnemen maar mocht na aandringen toch naar huis) en a.s. donderdag heb ik opnieuw een dopleronderzoek om weer naar de doorbloeding te kijken. het is net alsof de film van mijn dochter opnieuw wordt afgespeeld en ik herbeleef momenteel alles. mijn dochters hartslag viel uiteindelijk bij een ctg weg en vervolgens is ze met een spoedkeizersnede gehaald. Ik heb mijn dochter pas uren later gezien. ik was in paniek en in shock en heb e.e.a. als traumatisch ervaren. (terwijl ik normaal zo'n koele kikker ben). hopelijk kan dit keer de spoedkeizersnede achterwege blijven en gewoon een geplande keizersnede plaatsvinden, maar ja dat hangt natuurlijk wel af van het verdere verloop van deze zwangerschap. wie heeft ook 2 zwangerschappen achter de rug met 2 dysmature/premature kindjes? hoe is de 2e keer bevallen en couveusetijd gegaan? wordt het makkelijker omdat je het al eens meegemaakt hebt? is er ms nog iemand die ook een complexe zwangerschap heeft en aftelt naar HET moment van geboorte, terwijl je liever nog wil dat het kindje kan blijven zitten? zou het fijn vinden om niet meer zo alleen met mijn ziel onder mijn arm te lopen....... liefs Marij
Onze 1e (een dochter) was ook dysmatuur, maar niet zo extreem als jouw meisje. Ze woog 2070 gram bij 36.4 weken zwangerschap (spontaan geboren in stuit). Ze was dysmatuur vanwege pre-eclampsie, ik lag 2,5 week voorafgaande aan haar geboorte in het ziekenhuis. Ze moest uiteindelijk nog 3 weken blijven na de geboorte. Ik ben nu ook weer zwanger, en heb dat vrij snel weer aangedurfd, omdat de bevalling ontzettend vlot en goed verlopen is. Daarnaast is de kans op herhaling van Pre-eclampsie heel klein. Ik ben nu bijna 30 weken onderweg, en ons mannetje is afgelopen maandag geschat op 1390 gram, wat keurig gemiddeld is, en als hij zo door groeit, komt hij uit op een 7 pond! Geen kleintje dus dit keer en ook met mij gaat het stukken beter dan tijdens de eerste zwangerschap. Helaas is het geluk toch niet aan onze zijde, want ons kereltje heeft een ernstige hartafwijking. Ook voor mij betekend dat weer geen zorgeloze zwangerschap, weer geen roze/blauwe-wolk kraamtijd, en weer veel onzekerheid mbt tot de gezondheid van ons kindje. Daarom reageer ik ook, ik maak dan wel niet hetzelfde mee als jij, maar loop soms wel heel erg met mijn ziel onder mijn arm... Wat mij ontzettend helpt, is voorbereiden wat voorbereid kan worden. Overal aangeven wat ik belangrijk vind en wat ik absolut niet wil. Ik ben gaan kijken op de verloskamers, de kraamafdeling en de NICU (Baby-IC). Ik ben info gaan verzamelen op internet. Ik vraag alles wat in me opkomt aan de gyn, de kindercardoloog en de echoscopiste die ik regelmatig zie. Ik ben eisen gaan stellen, heb me voorgenomen niet alles ok te vinden, en zeker niet over me te laten lopen deze keer (de vorige keer heb ik vaak met mijn m ond vol tanden gestaan, als iets weer eens ineens veranderd was omtrent onze dochter, en dat wil ik nu absoluut niet meer!) Ik ken je gevoel van het aftellen naar de geboorte. Ik ervaar het ook als heel dubbel. Op het moment dat ik hem geboren laat worden, krijgt hij zuurstof te kort. Dat wil je niet....Dat wil niemand! Aan de ene kant wil ik dan ook helemaal niet ingeleid worden, en denk ik: laat de natuur zijn werk maar doen. Aan de andere kant woon ik te ver van het ziekenhuis om met weeen nog die kant op te gaan (ben de vorige keer ontzettend snel bevallen) en hij moet eigenlijk wel daar geboren worden... Ik weet dit allemaal nu bijna 10 weken en wordt gelukkig wel rustiger in de loop van de tijd. Ik probeer nog een beetje gewoon zwanger te zijn, en zelfs te genieten van de zwangerschap. Tis erg dubbel zo....voor jou zeker ook!
hoi Kiz, Ik zie nu pas je berichtje staan! sorry dat ik niet eerder reageerde! Wat naar dat ze bij je tweede nu een hartafwijking hebben geconstateerd! weten ze al hoe of wat er te verwachten valt? wat een onzekere tijd weer voor jullie! Ben erg benieuwt hoe het inmiddels met jullie gaat! Doen ze geen geplande keizersnede bij je ivm de gezondheid van het kindje eigenlijk? en weet je al wat er ongeveer gaat gebeuren zodra hij/zij geboren is? en ja, weer geen roze wolk nee, weer geen normale kraamtijd, weer een kindje in het ziekenhuis. het valt niet mee he?! die onzekerheid weer... pfff. hier gaat het nog steeds goed gelukkig. de situatie lijkt stabiel en we hebben inmiddels afspraken gemaakt voor een geplande keizersnede op 03 januari. ons kindje wordt nu op 1800 gram geschat en zal dus wel de couveuse inmoeten na de geboorte, maar hopelijk niet al te lang. dat hangt af van hoe hij het gaat doen... ondertussen hoop ik dat de situatie stabiel blijft, zodat we de spoedkeizersnede niet opnieuw tegenkomen, en rustig naar de 3e januari kunnen toeleven... sterkte meid! liefs Marij