ik miste de juiste medicijnen. Als je borstvoeding geeft mag je haast niks slikken. Met mijn reuma dus niet om te doen. Mijn oudste kindje heb ik ruim 2 jaar gevoed ( meneertje kreeg er maar geen genoeg van. Maar bij de tweede heb ik bewust gekozen voor flesvoeding omdat ik niet weer 2 jaar lang met erge ontstekingen en pijn wilde rondlopen ( van mijn reuma ) Dus ik mis goede medicijnen die je kan innemen als je borstvoeding geeft. En vooral de kennis van huisartsen. Toen ik borstvoeding gaf zoch ik op internet naar medicijnen ( pijnstillers, ontstekingremmers ) die krachtig zijn en die je ook kunt innemen tijdens het voeden. Lijstje meegenomen naar de dokter maar die weigerde in alle talen me medicijnen te geven als ik de borst gaf. Ookal zei ik dat die medicijnen veilig waren volgens de borstvoedingsorganisatie, daar had ie niks mee te maken en ik kreeg niks. Van dokter veranderd maar ook daar hetzelfde antwoord. Dokters geven gewoon NIKS als je voed. Of alleen van een beperkte lijst die ze zelf hebben en dus niet van de borstvoedingsorganisatie.
Ik heb ook BV gegeven, de eerste een jaar, de tweede 15 mnd. Maar kan je geloof ik niet helpen met je onderzoek want ben iets te makkelijk ; - over BV en werk kan ik al geen antwoord geven, want ben thuis bij de kindjes. (Ja werk mss 10uur per week maar is makkelijk te combineren met BV) - dagjes uit; winkelen. Ik miste geen voorzieningen, maar ik heb dan ook altijd zonder moeite overal gevoed (verjaardag, supermarkt, terras, restaurant, echt overal. M.i. is dat juist 1 vd voordelen van BV dat je niet hoeft te klooien en gewoon overal kunt geven. Heb door die jaartjes BV heen trouwens heel vaak complimenten gekregen dat ik er relaxed mee was en gewoon overal in het openbaar gaf. ) -kleding; nooit BV-kleding gekocht. Alles kan omlaag of omhoog denk ik maar - voorlichting; tja geen idee eigenlijk. heb nooit een cursus oid gedaan maar heb me ook nooit onzeker gevoeld over BV (en nee de eerste weken voelden heus niet fijn.) Ik heb nooit gezegd: 'ik ga proberen BV te geven' maar altijd: 'ik ga BV geven.). Van te voren, in de lastige beginperiode of daarna, ik heb dus nooit getwijfeld. Gewoon gedaan.
Absoluut meer voorlichting in het ziekenhuis! Ik was in eerste instantie helemaal niet van plan om BV te gaan geven, heb dus ook nooit naar informatie gezocht of iets dergelijks. Toen Damien net was geboren begon ie meteen te 'zoeken', dus toen zeiden ze; Probéér het gewoon, als je het niets vindt, kun je altijd nog stoppen! Ik heb het geprobeerd, en ik vond het geweldig, zó mooi! Ik moest een nacht in het ziekenhuis blijven vanwege m'n bloeddruk. Ik heb de hele nacht rondjes gelopen met Damien, terwijl ik al helemaal kapot was van m'n bevalling (ik wilde absoluut níét dat Damien van de kamer af zou worden gehaald en verzorgd zou worden door de verpleging, daarom heb ik dat gedaan, om 'm tevreden te houden). Het is me gelukt om 'm 2 keer heel eventjes te voeden. Om 6 uur 'smorgens kwam de VP, die vroeg hoe laat ik 'm had gevoed. Toen ik zei dat dat rond 2 uur was geweest, zei ze 'Nou, dan wordt het wel weer eens tijd he?', op een hele snauwerige toon, en daarna was ze weer weg. Ik heb geen hulp gekregen, níéts, met als gevolg dat ik na dag 1 al enorme tepelkloven had. Omdat het echt vreselijk veel pijn deed kreeg ik als advies om een paar dagen te kolven, tot de kloven weg waren. De lactatiekundige is langs geweest om me een andere houding aan te leren. Dat ging perfect, maar daarna kreeg ik een borstontsteking. Ook toen zag ik het niet zitten om BV te geven, heb ik weer gekolfd. Toen m'n borstontsteking weg was en ik weer wilde beginnen met BV sprongen meteen de kloven weer open, en toen had ik zoiets van, ik heb het nu 3 keer geprobeerd, het lukt maar niet, láát maar. Ik kan natuurlijk niet met zekerheid zeggen of het anders was gelopen als ik in het ziekenhuis wel hulp had gekregen, maar dat gevoel heb ik wel. Ik voel me er absoluut niet fijn bij als ik eraan terugdenk.
zelf heb ik 6 maanden borstvoeding gegeven en overal gewoon gevoed. Heb er zelf helemaal geen moeite mee om in het openbaar te voeden, heeft een ander dat wel,... tja, hun probleem, kijk je maar ergens anders heen toch? waar het bij mij op stuk ging is de combi werken en bv.. vond het zelf erg zwaar om steeds te kolven en dan weer werken en thuis alleen maar live te kunnen voeden. Het liep bij mij dus stuk op te weinig verloftijd.... dan zou ik het langer volgehouden hebben.... denk dat ik bij een tweede kindje ook zou proberen om onder werktijd mijn kleintje zelf te gaan voeden...
shadixxx... denk inderdaad dat goede voorlichting inderdaad heel belangrijk is! heb zelf heel veel info verzameld tijdens de zwangerschap, maar merkte dat ik toch heel veel had aan mijn 'ouderwetse' degelijke kraamverzorgster die aankwam met tepelklovenzalf, koolbladeren tegen de zwelling, pepermunt thee tegen de stuwing en een tepelhoedje voor de eerste moeilijke dagen die ik had.. ook is een thuisbevalling misschien wel anders? in het ziekenhuis ben je toch wel afhankelijk van de verpleging en hun tijd he?