zoals jullie aan mijn banner kunnen zien moet ik nog wel ff 3 daagjes wachten maar................... alle symptomen en gevoel is er weer. opgeblazen buik, volle en pijnlijke borsten, vermoeidheid, dus ik heb een donkerbruin vermoeden dat het wel weer eens raak kan zijn. hardstikke gewenst maar ook ontzettend angstig nadat ik eerst een vroeggeboorte heb meegemaakt met 24 weken en recentelijk een MK met 8 weken. waar ik nu een beetje mee zit is..... ik durf het bijna niet te vertellen als ik weer zwanger zou zijn. angst dat het weer fout gaat, de teleurstelling bij mijn man (voor hem is het dan zijn eerste kindje, zelf heb ik er al twee) voor mijn schoonouders die zo meeleven en hun zoon ook zo graag vader willen zien worden. er zijn er hier helaas genoeg meiden die 2 of zelf nog meer zwangerschappen fout hebben zien aflopen maar hoe zijn jullie met dit gevoel omgegaan want ik denk dat er meerdere zijn die ook met deze vraag in hun hoofd hebben gezeten. voor mijn man kan ik het natuurlijk niet verbergen. hij zal mijn precieze nod niet weten maar wel ongeveer wanneer ik weer ongesteld moet worden. ik maak me gewoon nu al druk dat het voor ons weer op een teleurstelling zal uitlopen. en zeker voor mijn man want ik gun het hem zo graag.
Oh Jette, dat lijkt mij zo moeilijk om weer zwanger te mogen raken. Het genieten is voor velen van ons helaas moeilijk gemaakt. Als deze zwangerschap bij mij fout loopt, waar het nu wel naar uitziet, zal ik zo bang zijn voor een volgende zwangerschap. Ik zal het gewoon weer aan mijn ouders en schoonfamilie vertellen, maar wel zonder ophef. En ik zal geen felicitaties en kaartjes willen. Ik denk dat de reacties ook steeds ingetogener worden, wat ik persoonlijk dan niet erg zou vinden. Ik hoop het zo voor je, en dat het nu eens goed mag gaan!
ik neem aan dat dit berichtje voor mij bedoeld was en niet voor jette ......... maar dank je gwenn en ik hoop voor jou van harte dat het goed mag gaan, ik heb begrepen dat er nog een sprankje hoop is en hou je daar asjeblieft aan vast, want zolang het hartje klopt is er hoop meis. ik heb wel het idee om het mijn schoonouders pas na de 12 magische weken te gaan vertellen alhoewel dit in mijn geval geen garantie is dat het goed gaat maar dan zijn we al een stuk verder op de goeie weg en daarna zal ik het toch niet meer verborgen kunnen houden, hoewel ik voor mijn schoonmoeder toch niks verborgen kan houden want die heeft daar een 6e zintuig voor al zal ze er niet naar vragen maar gewoon afwachten tot we er zelf mee komen
Sorry Nienke, ben er nog niet helemaal bij met mijn hoofd... Ik snap dat je wilt wachten met vertellen mocht het weer raak zijn. Maar ikzelf heb hier ook een schoonmoeder die alles in de gaten heeft. Ik ga in elk geval voor je duimen meid!
Hey Nienke, toch wel heel goed nieuws dat je denkt dat je weer zwanger bent. Alvast een heel voorzichtige proficiat van mij! Ikzelf weet ook nog niet goed wat ik ga doen, mocht ik weer opnieuw zwanger zijn. Ik heb de vorige keer het pas vertelt toen ik een miskraam heb gehad, en dat vond ik ook niet erg leuk. Misschien vertel ik het juist dit keer wel wat eerder. Stel dat je opnieuw een miskraam zou krijgen, zou je dit dan wel aan je familie zeggen of niet? Als je dat wel wil, dan zou je je nieuwe zwangerschap wel eerder bekend kunnen maken. Maar goed, jij moet doen waar jij je het beste bij voelt. Probeer ondanks je slechte eerdere ervaringen toch hoop te houden. De kans is groot dat het deze keer wel goed gaat. Dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan. Ook ik weet nu al dat ik ontzettend onzeker zal zijn bij een nieuwe zwangerschap en de eerste weken niet goed kan genieten. Ik duim in ieder geval voor een positieve test voor je! groetjes, Marla
Hallo nienke, ik kan me het echt levendig voorstellen dat je nu wat gereserveerder zou zijn met het vertellen, ikzelf had het alleen maar aan mijn ouders verteld, maar toch is het voor je naaste omgeving wel een schok als ze horen dat je een miskraam hebt gehad als ze niet wisten dat je zwanger was! Ik weet niet precies wat ik zou doen, je moet doen wat je gevoel je ingeeft en dat kan ook wisselend zijn, het zou kunnen dat je je voorneemt om het niet te vertellen maar dat je dan in een gesprek toch ineens besluit om het wel te vertellen! Volg je gevoel meis! en nog gefeliciteerd natuurlijk! Liefs Jette
Dag Nienke, ik hoop dat je voorgevoel klopt en je terug zwanger mag zijn. Ik weet ook nog niet goed, aan wie ik het zal vertellen als ik terug zwanger zou zijn, zal van het moment zelf afhangen denk ik. Ik denk toch het te vertellen aan mijn ouders en zus, schoonouders en schoonbroer, en mijn collega's en diensthoofd, ze hebben mij goed opgevangen bij terugkeer naar het werk, en bij deze kan ik ook aangeven dat ik het liever wat kalm aandoe, en ze niet teveel stressy werk op mij afsturen. Ik weet dat ze ook begaan zijn, of hopen dat ik zo snel mogelijk terug zwanger mag worden, dan zou ik graag die blijdschap meteen met hen delen. En in het slechtste geval: als het lot weer negatief is, tja, dan heb je ook hen die je terug kunnen steunen. Moest ik het niet vertellen aan hen, en blijkt dat ik een tweede MK heb, dan zou ik hen vertellen van die MK, waarom dan niet van de positieve zwangerschapstest, volg je gevoel, succes! flyke
Hallo Nienke, Zie dat je helaas weer ongesteld bent geworden, hopelijk meer geluk in de volgende ronde! Herken je gevoel wel heel erg, heb een miskraam gehad met 8 weken, toen hadden we het al aan een aantal goede vrienden en de ouders verteld. Nu met 15 weken miskraam terwijl we een goede echo hadden met 12 weken. Na die echo natuurlijk heel erg opgelucht, aan best veel mensen verteld (daarvoor aan NIEMAND) - en toen ging het drie weken later weer mis... Ik heb nu echt zoiets van, mocht ik ooit nog een keer langer dan 12 weken zwanger zijn (daarvoor vertel ik het aan niemand denk ik), dan nog vertellen we het alleen als het niet anders kan en de rest pas bij 20 weken of zo! Maar ja jij weet helaas dat dat nog geen garantie is, en bovendien gaan mensen het op een bepaald moment toch wel zien natuurlijk Nou ja we zullen zien, als (áls) ik nog eens zwanger raak dan weet ik pas echt aan wie en wanneer ik het wil vertellen. Succes, Neeke
Tja dat blijft lastig dat vertellen. Bij mijn eerste zwangerschap heb ik het vrij snel verteld, ik was ook zo enthousiast. Bij mijn miskraam was het wel prettig dat veel mensen, waaronder collega's, het wel wisten want iedereen leefde zo me mee en was zo begripvol. Bij 2e zwangerschap was ik wat gereserveerde en ben het pas voorzichtig verder gaan vertellen toen ik de garantie kreeg bij de 1e echo van 7,5 wkn dat het nog maar 3% fout kon gaan. Helaas ging ook deze fout en was de steun van andere wel weer prettig, maar ook confronterend. Mocht ik nu weer zwanger worden weet ik niet wat ik zal doen, heb me voorgenomen het pas na 13 weken te vertellen, maar mijn ervaring is dat mensen op een gegeven moment toch gaan vragen of je zwanger bent (sommige hebben daar blijkbaar oog voor) erg vervelend als je het nog niet wilt vertellen. Ik kan al zo moelijk mijn mond houden met dat soort dingen, kan nou eenmaal niet liggen. Ik snap ook nog steeds niet dat er mensen zijn die je geschiedenis weten en dan huppeke toch dit (soms ook nog waar ander bij in de buurt zijn) vaan je vragen. Maar goed dat is mijn frustratie. In ieder geval, ook ik vind het vooral steeds weer zo'n teleurstelling voor mijn vader en schoonmoeder (man weet er gelukkig wel mee om te gaan), maar ja je moet het uiteindelijk voor jezelf doen toch?! Tenminste dat probeer ik mezelf dan maar voor te houden, ook zij moeten het net als wij op hun eigen manier verwerken. Dus wij moeten ook doen waar wij ons het beste bij voelen. Ik denk dat ik het moment ook maar weer aankijk en even afwacht hoe ik me er dan bij voel. Denk dat ik het in ieder geval pas aan naaste familie vertel als de 2e echo dit keer goed is. Ook dat is geen garantie dat weet ik, maar garantie heb je de hele zwangerschap niet. Sterkte met alles en op naar een goede zwangerschap. xxx Abbigail