Misschien hebben jullie tips? Ik ben nogal druk en moe. Aan de ene kant denk ik, het is ook veel wat ik allemaal doe maar aan de anderen kant moet het allemaal toch gebeuren, hoe kan ik er dan voor zorgen dat het allemaal wat leuker is? Ik heb een eigen bedrijf met personeel, de werkzaamheden die ik doe kan (en wil) ik niet delegeren. Ik kan mijn eigen tijd indelen, werken onder schooltijd, dat is echt heel fijn allemaal. Man heeft ook een eigen bedrijf zonder personeel en werkt met klusjes erbij (wat hij het leukste vindt) meer dan 60 uur per week. Onregelmatige tijden ook. We hebben 2 kinderen, 11 en 9. Vrolijke, lieve, behulpzame kinderen met veel vriendjes. De oudste zit nu op het speciaal onderwijs maar kan volgend jaar naar het gewone voortgezet onderwijs. Oudste heeft wel ernstige slaapproblemen, snachts is ze erg veel wakker en ik dan dus ook. Hier krijgen we hulp bij. En nu ben ik moe en alles kost mij teveel energie. Het werken heb ik geen zin in, sociale dingen zoals een verjaardag of een keertje zwemmen met de kids voelen als een verplichting. Toch krijg ik de meeste voldoening van quality time met de kids dus dat doen we ook wel veel. Gezellige avondjes met vrienden heb ik geen zin meer in, er wordt altijd teveel gedronken en het wordt veel te laat en daar heb ik meteen de hele week last van. Terwijl ontspanning en sociale contacten en even wat anders dan werk en kids wel belangrijk zijn. Het is een vaag verhaal misschien geworden, maar intussen is het zo erg dat ik vaker wel als niet huil. Ik kan boos worden om de kleinste dingen en ben eigenlijk altijd verdrietig. Waar zouden jullie beginnen om alles weer op orde te krijgen? Dat alles weer gewoon vanzelf gaat en ik gewoon geniet van wat ik allemaal heb en ook heb bereikt.
Ik sport veel en vaak, zodat ik lekker in mijn vel én hoofd zit. Ik ga alleen een dagje naar de sauna, even helemaal in de rust. Ik doe soms even helemaal niets. Boekje lezen, series kijken, koffie drinken met vriendinnen. Ik eet graag lekkere dingen, zoals gebakjes. Ik wandel elke dag in de natuur. Al is het maar een half uurtje. En ik maak bewust tijd met mijn man. Samen een avondje weg. Of samen een weekendje weg. Bewust 1 op 1 tijd met de kinderen apart. Kortom, ik investeer heel veel in mijzelf. Ik heb ook een eigen bedrijf, mijn man ook, en onze tijd is schaars. Maar ik zet mezelf heel bewust op 1 in deze drukke tijden. Als ik ongelukkig ben, heeft dat invloed op mijn gezin. En dat geldt ook voor mijn man.
Dat gevoel komt mij bekend voor en ik ben in een burn out geraakt.. Ik zou het zeker wel serieus nemen en kijken waar je op de rem kan. Je geeft aan niet te willen delegeren, misschien moet je dat toch gaan doen op sommige punten. Het klinkt alsof je het zo alleen niet vol houd. Kan je man wat minder werken/klusjes doen? Dat hij jou iets ontneemt? Voel je niet verplicht tot de sociale dingen, hoe leuk ze ook zijn. Bespreek met je man hoeveel tijd je kwijt bent aan de verplichtingen en of/hoe jullie dit kunnen verminderen. Er komt dan vanzelf meer tijd voor de leuke/sociale dingen. En dit kan ook een fijne wandeling zijn, het lezen van een boek, even alleen gaan sporten etc.
Huisarts Wat jij beschrijft zou ik eerst bespreken met een huisarts, die kan waarschijnlijk met een paar gerichte vragen kijken of een doorverwijzing nodig is. En verder, probeer dagelijks te bewegen, een kleine wandeling telt ook mee, hoeft niet meteen uitgebreid naar de sportschool enzo te zijn.
Huisarts idd En verder: slaapgebrek sloopt. Niks is leuk als je te weinig slaap hebt gehad. Daar zou ik dus het eerste naar kijken om op te lossen. Moet jij wakker zijn als je kind niet slaapt? Kan je irys met oudste afspreken daarover? Dat ze gaat lezen bijvoorbeeld als ze biet kan slapen. Of anders afwisselen met je man. De ene nacht jij wakker, de andere hij. En dan ook echt in een andere kamer gaan liggen, waar je door kan slapen.
Ik zou naar de huisarts gaan. Ik herken dit want ik zit er nu middenin en ik schijn (ik zit nog in de acceptatie fase) overspannen te zijn….
Jeetje, ik schrik nogal van jullie reacties over de huisarts, overspannen en Burn out. Dat is zo wat ik absoluut niet wil en niet op zit te wachten. Ik ga nog even goed over jullie reacties nadenken. Bedankt voor jullie moeite.
Snap ik. Maar hoe eerder je aan de bel trekt des te sneller kom je er weer uit. Met een beginnende burn out proberen door te gaan zorgt alleen maar voor meer en langduriger shit. Ben je er op tijd bij dan kan je misschien met een paar gesprekken met een ondersteuner wat aanpassingen in je routine weer gewoon verder. Verder gewoon een dikke knuffel. Ik heb mijn portie (bijna) burn outs wel gehad.
Ja ik snap het. Ik voel me precies hetzelfde en denk ook alleen maar steeds: ik wil dit niet! Maar ondertussen ben ik gejaagd, boos, kort lontje, heel moe, heb ik nergens zin in, voelt alles als een ratrace en “moeten”, is alles teveel, elk mailtje dat ik krijg denk ik “nee niet dat ook nog” , piekeren, zit ik enorm hoog in mijn emotie. Overigens kwamen daar bij mij dus nu ook lichamelijke klachten bij zoals erge slapeloosheid, pijn in nek en rug, hartkloppingen, hoofdpijn en nu dus paniek aanvallen. En dat was het moment dat een vriendin zei: ga naar de dokter. En toen ging ik pas… Overigens hoeft dit niet bij jou aan de hand te zijn hè. Maar ik herken het wel en ik wil dit eigenlijk ook niet. Als je eens wil pb-en…
Korte reactie met quick win, niet de diepgang in dus: stoppen met suiker eten/drinken en gaan sporten.