Op zich vind ik overleggen wel normaal, maar waarschijnlijk was je man gewoon heel erg enthousiast en had hij gedacht dat jij dat ook zou zijn.
Dit wilde ik ook zeggen. Heel eerlijk, ik zou ook zo kunnen reageren en al ja gezegd hebben Maar ik zou 't vervolgens wel snappen als m'n man het niet leuk zou vinden
Ja echt? Ik werk ook en ga ook wel eens naar het buitenland maar alle keren gaf ik als eerste aan: oh ja vet! Ik moet alleen even met mijn man overleggen. En eigenlijk gaven mijn managers daar altijd als reactie op, ja natuurlijk ik hoef ook nu nog geen antwoord. Ik denk op zo’n moment vaak als eerste: oh dat is wel pittig voor mijn man en kinderen, hoe gaan we dat doen? En dan denk ik nou vet, komt goed! Dus vandaar dat ik altijd wel gelijk in de overleg modus zit. (En ik ga altijd overigens mijn man idem)
Volgens mij is dit een kwestie van mannen komen van Mars en vrouwen van Venus. In zijn belevenis hoeft het dus niet overlegd te worden omdat jij het sowieso zou goedkeuren. In mijn opinie was het beter geweest als hij dat wel gedaan had. En tegelijkertijd denk ik dat je er geen groot issue van moet maken. Als jij het sowieso goed had gevonden heeft hij nl ook een punt. Maar je kan hem wel duidelijk maken dat in het vervolg je graag zou willen dat hij het toch even met je bespreekt, omdat jij dat gewoon prettiger zou vinden.
Eens! Het is ook logisch dat als je een relatie hebt dat je overlegt, lijkt mij. Maar ook niet vreemd als een werkgever even informeert naar of rekening houdt met het thuisfront, zeker met een gezin met kinderen thuis.
Mijn man doet er (gelukkig) alles aan om samen met mij mijn depressie aan te pakken. Hij is geweldig, staat altijd voor mij (en de kinderen) klaar, doet er alles aan om het mij makkelijker te maken. Hij is een lieve man en geweldige vader en ik had me geen betere kunnen wensen, ben zo dankbaar voor hem. Maar juist omdat ie normaal gesproken zo begripvol is snap ik niet waarom hij mijn punt nu zo lastig vind te begrijpen.
Ja dat denk ik inderdaad ook. Hij heeft altijd al zo graag naar Australië gewild en nu wordt het zomaar aangeboden door zijn werk en wel voor 4 weken lang, dat moet hem zo'n euforisch gevoel hebben gegeven! En ik snap het, echt, ik zou alleen willen dat hij ook zou snappen waarom ik het liever niet als een mededeling had gezien
Dat laatste komt wel. Hij is nu waarschijnlijk vooral teleurgesteld dat jij niet net zo enthousiast was. En ik weet niet of jij ook wel eens weg bent voor je werk? Mijn man heeft alle energie van de wereld en die vindt het soms wat lastig om voor te stellen dat het voor mij wel vermoeiend kan zijn om alle dagen alles te doen met de kinderen. Heb ervaring met depressie helaas en het is moeilijk dat voor te kunnen stellen als je het zelf nooit hebt gehad.
mijn man zou zoiets ook doen, ik herken dit meteen en heeft dit al eens gedaan alleen moest hij toen weg voor een week en niet 4 weken, toch was ik best wel boos, idd om het principe, je gehoord en gezien voelen en al zeker wanneer je al door een moeilijke periode gaat dus ja ik snap je helemaal! Je man zegt nu ok dan ga ik niet maar tuurlijk zal hij wel gaan. Ik zou er een keer rustig over praten en je gevoelens uitleggen.
Dan is het vast heel erg enthousiasme geweest, en als hij je zo steunt en empathisch is normaal gesproken. Komt het nu vast ook goed. Geef het een paar dagen. Kan het voor jullie beide bezinken. En hij snapt dan vast wel dat het voor jouw misschien een onverwachte aankondiging is geweest. Voor hem zat het er misschien al even aan te komen, en kon hij al wennen aan dit idee. Voor jou is het nu opeens een nieuw gegeven.
Het zal in elke relatie anders gaan. Wij hebben al sinds we bij elkaar zijn de afspraak dat dit een no-brainer is. Is dus ook in het verleden echt wel gebeurd dat hij thuis kwam met de mededeling: ik ga naar .... En dan kwam/komt de invulling van hoe we het gaan regelen daarna wel. Samen, in overleg. Maar voor jou is dat duidelijk niet ok. En daar mag je man dan ook wel rekening mee houden.
Nee zelf ga ik nooit weg voor werk, op een teamuitje na dan. Mijn man heeft ook energie voor 10 en is zo nuchter en positief ingesteld dat ie inderdaad niet altijd snapt waar ik me soms druk om maak (al probeert ie het meestal wel). Als ik bijvoorbeeld voor werk weg zou moeten zou het hem niet uitmaken of ik het nou mede zou delen of zou overleggen, hij zou gewoon voor me blij zijn en ount. Daar verschillen we dan in.
Je bent niet gek, je hebt heel netjes gereageerd en je hebt volkomen gelijk! Niet aan jezelf twijfelen hoor. Ik denk dat het kwartje bij hem heus wel kan vallen. Misschien kan je de situatie omdraaien als voorbeeld, of soortgelijke voorbeelden geven. Dat is net wat makkelijker te begrijpen misschien.
Dat is nog tot daar aan toe. Tuurlijk kan je in je enthousiasme ja zeggen op iets, maar dan op de terugweg naar huis besef je dan toch dat er nog iemand (en kinderen) in je leven zijn die hierdoor geraakt worden? Op welke manier dan ook? Het probleem lijkt nu vooral dat hij niet inziet waarom hij dit zou moeten overleggen.
Mijn man gaat regelmatig naar het buitenland voor zijn werk en dat is normaal gesproken ook geen issue want hij is nooit langer dan een paar dagen weg. Nu ik het trouwens zo typ bedenk ik me dat, mijn man kennende, hij waarschijnlijk heeft gedacht van goh ik breng het altijd als een mededeling dus waarom moet het nu anders? Nou omdat 3 dagen anders is dan 4 weken sukkel! Ik weet in ieder geval dat het geen onwil of egoïsme is geweest, daar is ie absoluut het type niet voor. Ik denk dat ik het ons beide inderdaad even de tijd moet geven om het te laten bezinken.
Ohh ik snap je heel erg goed! Ik heb ook zo'n exemplaar. We zijn nu bijna 11 jaar verder en echt pas sinds een jaar ofzo denkt hij er aan bepaalde dingen samen te overleggen. Ik heb het er echt in moeten stampen.. Maar ik snap je man dus ook vanwege het feit dat hij dus zo zeker is van jou antwoord en dat klopt dus blijkbaar ook. Mijn man ziet vaak veel minder beren op de weg dan ik en ook de praktische kant (qua hulp etc.) heeft hij al snel klaar in z'n hoofd, kan me voorstellen dat het ook zo voor je man is. Ik zou gewoon je gevoelens uiten in een fijn gesprek en dan samen over de praktische kanten praten (maaltijd-voorbereidingen, manier van communicatie, wie jou wanneer kan ontlasten etc).