Helemaal gelijk heb je. Ik vind dat hij echt mag overleggen of je het kan redden 4 weken! Dat is niet hetzelfde dan 4 dagen.
Oh dit herken ik, maar dan bij mezelf. Ik kan mezelf ook helemaal in je man vinden, als hij al wist dat je ja zou zeggen, wat is dan het probleem (heel zwart wit gezien). Dit is ook een terugkomende issue bij mijn man en mij, dat ik dingen niet overleg omdat ik bijv. denk: oh hij is toch niet thuis, oh hij zegt toch wel ja etc. terwijl hij juist overleggen wel heel prettig vindt.
Fijn dat het normaal anders is. Maar ik snap dat dit je verbaast dan. Mijn reactie was niet om te beweren dat je man het helemaal verkeerd doet ofzo, maar meer dat ik vind dat je hard voor jezelf bent als je vind dat je depressie alleen van jou zou zijn.
Mijn man weet ook dat ik zoiets hem echt wel zou gunnen maar even overleg ook ivm de kinderen en hoe jij dat dan moet redden zou wel zo aardig zijn geweest Stel het was andersom geweest had ie het dan ook prima gevonden zonder overleg ?
Oh maar ik ben ook te hard voor mezelf hoor. Vinden mijn man en psycholoog ook, maar daar werk ik aan. Mijn gevoel uiten over deze situatie is daar een voorbeeld van zou ik vroeger minder snel hebben gedaan dus al met al is dit wel een hele goede test voor mij.
Ik zou ook verwachten dat mijn man zo iets met me zou overleggen. Of anders op z’n minst zou zeggen dat hij dat had moeten doen (bv. als hij echt a la minute moest beslissen oid) en dat we samen bedenken hoe het te organiseren ed
Je zegt dat je toch ja gezegd zou hebben als hij het had gevraagd. En hij weet dat je ja zou zeggen, maar hij had het wel moeten overleggen. Vanwege het principe. Ik snap je punt wel, maar aan de andere kant zou ik ervoor kiezen om die blijdschap niet "te verpesten" vanwege een principe.
Haha ik herken dit heel erg in mijn man! Zou precies zo kunnen handelen en reageren. Ik vind iig jouw reactie zeker niet overdreven, ik zou dit ook niet fijn vinden. Ook al zou je hem niet tegen willen houden of nee zeggen. Ik zou zelf niet zo snel over mijn principe heen kunnen stappen en dan dus kunnen kiezen om blij te reageren, ik ben ook eenmaal een mens met gevoelens. Dat zou bij mij echt even tijd nodig hebben om te landen. Denk dat dat ook prima is als je het maar weet van elkaar.
Ik vind zeker dat hij even had moeten overleggen maar wat wil je er nu nog mee? Terugdenken heeft weinig zin, bedenken hoe nu verder wel. En op je principes blijven staan heeft niemand iets aan. Hij heeft nu het idee dat jij hem de kans niet gunt en jij voelt je rot door de ruzie. Stap op hem af, benoem op een rustige manier dat je super blij bent voor hem en dat hij zeker die kans moet grijpen, en dat jij het fijn zou vinden als hij dit in het vervolg even overlegt. De toon is hierin belangrijk anders heb je binnen een minuut weer ruzie. Misschien heeft hij wel gelijk "ja" gezegd op het aanbod uit enthousiasme, of omdat hij anders misschien bang was dat het aan zijn neus voorbij zou gaan. Meestal bedoelen mensen dingen niet zo kwaad als het overkomt. Praat er samen op een volwassen manier over.
Dus eigenlijk zeg je dat ik mijn gevoel beter weg had kunnen cijferen zodat hij als een blij ei zijn reis kon gaan plannen zonder zich ook maar een seconde te hoeven afvragen hoe de kinderen en ik, en dan met name onze zoon die nog geen dag zonder zijn vader kan, het allemaal gaan invullen een maand lang. Ik zou inderdaad geen nee hebben gezegd maar zou van zijn kant een stukje interesse naar mijn gevoel hierover wel fijn hebben gevonden ja, waren we beide blij geweest.
Nee ik zeg niet wat je beter had kunnen doen. Ik zeg hoe ik zou reageren. Op een later moment zou ik aangeven te willen bespreken hoe we e.e.a. gaan regelen tijdens zijn afwezigheid.
Mijn man zou er niet mee wegkomen als hij dit zonder overleg zou beslissen. Als gezin bespreek je dit soort dingen samen, ook als je elkaar dingen gunt. Juist als je elkaar dingen gunt! Je hebt een relatie of huwelijk samen én kinderen samen. Dit moet je overleggen, bespreken en plannen. Je gevoel is volkomen terecht. En het is belangrijk dat hij de ruimte en tijd neemt om jouw gevoel te begrijpen. Zodat jullie daarna samen kunnen uitstippelen hoe jullie dit als gezin aangaan. Zo zit niemand achteraf met een naar gevoel!
Ik vind een maand niet iets om luchtig over te doen. Een maand alles met en voor de kinderen en in het huishouden doen lijkt me best pittig. Ik vind zelf een weekend zonder man al intens. Mijn kinderen zijn wel wat jonger, maar ik heb dan weer geen depressie/herstellende ervan. Ik zou me niet serieus genomen voelen als er niet met mij overlegd werd hierover. Mijn man mag niet zonder te overleggen keuzes makes die zo veel invloed hebben op mij. Dat staat dan los van hoe leuk die kans voor hem is. Zie je het wel zitten TO?
Heel logisch ook. Ik vind het volledig ongepast om zoiets te beslissen en dit zonder ook maar enig overleg. Zijn reactie erna is ook eentje die ik niet fijn zou vinden, hij is teveel met zichzelf bezig.
Vind ik het leuk voor hem? Absoluut! En ik gun het hem ook zo. Maar heel eerlijk? Een maand is wel erg lang zoals je zelf ook aangaf. Ik heb dan wel oudere kinderen maar die van 16 is flink aan het puberen, ze is de makkelijkste niet momenteel en heb er mijn handen vol aan en de jongste van 8 raakt al helemaal van slag als zijn vader 2/3 dagen weg moet voor zijn werk dus ben benieuwd hoe het zal gaan als ie straks 4 weken weg is. Daarnaast heb ik mijn werk, mijn huishouden, het brengen en halen van school en sport, de boodschappen..nou ja eigenlijk alles even alleen en dat een maand lang. Het komt heus wel goed hoor maar ik zou liegen als ik zeg dat ik er niet tegenop zie.
Zo is hij eigenlijk helemaal niet dus ik ben er van overtuigd dat ie het niet zozeer uit egoïsme doet maar meer omdat ie niet had verwacht dat ik er een probleem mee zou hebben.
Hier een van de weinigen die vindt dat hij dat niet perse hoeft te overleggen. Ik ben misschien te makkelijk, maar bij mij had hij er zo mee weg gekomen. Mijn man gaat ook met enige regelmaat een paar weken weg. Verdient ie alleen maar weer een mooi extra zakcentje mee. In de coronatijd zelfs 14 weken in Azië (had eigenlijk 8 moeten zijn). Toen ben ik alleen met de kids op vakantie gegaan en we hebben het superleuk gehad. Ik vind t juist heerlijk. Ff thuis afspreken met een vriendin en lekker heel de avond bijkletsen, alle tv programma's kijken die ik wil, dwars in bed liggen En weer een feestje als we m gaan halen van Schiphol. Vooral als t een once in a lifetime kans is, zie ik geen reden om er maar enig negatief woord over te laten vallen tegen hem.