Bedankt voor jullie lieve reacties. Gelukkig kan ik hier wel mijn verhaal kwijt. En nee over dat je met je 'tengels' van elkaars telefooon moet afblijven ben ik het niet mee eens. Ik bel zo vaak via zijn telefoon omdat mijn telefoon een nederlands abonnement heeft lopen waatdoor ik niet kan bellen. Maargoed verder ga ik geen aandacht steken in deze reactie. Gister avond is hij op de bank in slaap gevallen en hij is vanmorgen (om half 6 smorgens) zonder iets te zeggen vertrokken. Wil er nog even bij zeggen dat wij in het verleden vaak onenigheid hebben gehad doordat ik altijd in zijn telefoon keek en uiteindelijk niks vond, maar het feit dat ik hem in principe al 3 jaar "controleer" heeft denk ik gisteren de emmer doen overlopen. Ben er voor in therapie geweest en het ging ruim anderhalf jaar goed! Sinds nu.. zwanger & alleen.. het is fout wat ik heb gedaan en dat weet ik. Maar voor hoeverre er gelogen/de waarheid gesproken word over dat escort meisje blijft door mijn hoofd spoken. En dan de verwijderde berichtjes.. Hij zegt altijd dat hij niks te verbergen heeft en dat zijn telefoon open en bloot ligt, maar dat het in mijn hoofd zit. Maargoed dat wat ik gevonden heb is dus zeker wel een reden voor twijffel. Heb besloten om hem zijn stoom af te laten blazen en pas een gesprek met hem aan te gaan als hij weer zo goed als normaal doet. Weet niet of dit de juiste beslissing is maargoed. Nee helaas heb ik geen vriendinnen hier, de turkse meisjes (zeker niet allemaal) roddelen achter je rug om, hebben hun oordeel al klaar en zijn super jaloers. Dus als ik mijn verhaal aan hun vertel vinden ze het alleen maar leuk en de sommige willen dan zelfs gaan flirten met je man, om ze uit te dagen. Ja zo erg is het.. Ik denk dat hij boos is geworden omdat dit in zijn ogen de zoveelste keer is dat ik hem "wantrouw" vanwege mezelf gek maken met zijn telefoon. Maarja aangezien hij dat niet uitspreekt weet ik niet of hij zich zo voelt.. Nogmaals bedankr voor jullie reacties, lucht zeker op om het er over te hebben
Maar als hij whatsappjes verwijdert denk je dan dat hij een telefoonnummer van een ander meisje er in laat staan? waar in turkije wonen jullie? Geen Europese vrouwen met wie je in contact kan komen en eventueel een vriendschap mee op kan bouwen? Wat ik geleerd heb is dat je man nog zo'n leuk en lief kan zijn. Soms heb je ook vriendinnen nodig o.a om je hart te luchten!
Bij mn exen keek ik ook wel eens in hun telefoon. En dat is helemaal niet leuk om te "moeten" doen omdat je keer op keer word bedrogen. :x Het liefst zou je dat helemaal niet doen! Maar vreemdgaande mannen liegen erop los en verwijderen al het bewijs zorgvuldig dus dat je niks vind is voor mij niet meteen overtuigend. Dat hij extreem boos reageert vind ik wel een signaal, net als dat je hebt gezien dat hij berichten verwijderd. Je voorgevoel kan je ook goed op vertrouwen want ik had bij vorige relaties ook een sterke drang om te controleren en kwam er daarna dus achter dat ze waren vreemdgegaan. Bij mijn huidige vriend heb ik nog nooit gecontroleerd en hij mij ook niet. We zitten niet in mekaars telefoon te kijken maar draaien hem bijv ook niet weg als we naast mekaar zitten. Gewoon niks te verbergen dus en dat voelt heel goed. Zo hoort t eigenlijk te zijn en ik ben blij dat ik na die paar mannen nu een trouwe vent heb. Dat gun ik jou ook TO, ik hoop dat ie je trouw is want in je berichten is te zien hoe verdrietig je bent en dat is heel naar om te lezen
Dat is dus het hele punt, hij heeft normaal gesproken nieteens 1 nummer van een meisje erin staan! En als hij met een meisje zou praten, waarom laat hij haar gezegde dingen dan staan? Dus het lijkt me niet dat dat een meisje is geweest. Ik woon in denizli, ik heb in 3 jaar tijd nog geen 1 vrouw/meisje ontmoet die uit een ander werelddeel komt dan turkije! Heel jammmer voor mij dus moet het helaas doen met whatsapp en de vrienden van mijn man.. en uiteraard vind ik heel veel steun op dit forum. Heb net een stukje tekst naar mijn man gestuurd via de whatsapp (hij werkt) over stress en zwangere vrouwen. Hoop dat hij dan gaat in zien dat er over gepraat moet worden!
Bedankt voor je reactie, verdrietig ben ik zeker. Ook omdat ik nog 'maar' 21 ben en mijn hele leven heb opgezegd voor hem op mijn 18e verjaardag. Woon intussen alweer 3 jaar hier! Het is inderdaad heel naar om te moeten controleren, mijn hart zegt nee niet doen maar dan zie ik zijn telefoon en hoppa! Voordat mijn gedachtes tegen mij hebben gesproken zit zijn telefoon al ontgrendeld in mijn hand. Hij heeft sinds vanmorgen zijn fb ww veranderd, misschien maar goed ook wwnt ook daar keek ik dagelijks op (uiteraard nooit iets gevonden) Maar het feit dat hij nu mij EXPRES negeert, boos doet en er niet over wilt praten doet mij super veel pijn. Ik heb fouten gemaakt ja dat weet ik, maar hij ook. En ik draag nu wel zijn kind en dat zou hij moeten begrijpen, hij is tenslotte 'al' 27, hij is geen klein kind meer!!
Als ik jouw vriend was zou ik ook helemaal para worden van jouw controledwang. Zn telefoon checken, dagelijks zn FB checken?! Mijn man zou voor minder ontploffen... Het spijt me meisje, maar het probleem zit echt bij jou. En dat je een baby in je buik hebt is geen excuus om zo te mogen doen. Sterker nog, dat geeft je juist de verantwoordelijkheid om jezelf aan te pakken en normaal te gaan doen.
Jeetje wat een moeilijke situatie zeg. Met name dat hij verder niet wil praten. Genegeerd worden is zo pijnlijk.. Het is moeilijk vind ik om op basis van je verhaal een 'oordeel' te kunnen hebben, maar zit je bij hem wel goed? Als ik constant de drang zou hebben om mijn partner te controleren zou ik toch denken dat er iets niet klopt aan onze relatie. Want hoe wil je het vertrouwen gaan opbouwen en verbeteren als jij nog meer achterdocht krijgt door zijn gedrag en hij vervolgens negeermodus aanzet? Dit doet je relatie geen goed. Marja zoals ik al zei kan ik hier moeilijk over oordelen
Ik denk dat je ontzettend onzeker bent en door de hormonen wordt dat allemaal versterkt. Ergens denk ik dat je nu spijt hebt dat je je hele leven in Nederland hebt achtergelaten en nu in Turkije zit waar je werkelijk alleen je man hebt en dus ontzettend afhankelijk bent. Als je verliefd bent doe je zo'n dingen maar nu zit je daar.... Je man weet ook dat je helemaal afhankelijk van hem bent en dat hij je pijn doet op deze manier, ik denk dat je zelf eens goed moet nadenken of je zo wel verder wilt gaan? Je controleert hem ontzettend veel wat niet echt normaal is en nu heb je dan ook nog wat dingen gevonden die dubieus zijn. Hij weet dat je dagelijks op zijn FB kijkt, heeft er blijkbaar nooit moeite mee gehad en nu is ineens zijn wachtwoord veranderd? Kan zijn om jou te klieren maar kan ook zijn dat hij toch iets te verbergen heeft, dat weet je niet en maakt je waarschijnlijk nog meer onzeker. Als ik jou was zou ik eens een tijdje terug naar Nederland naar je familie of vriendinnen gaan, zie het als een vakantie om eventjes helemaal tot jezelf te komen en eens na te denken over wat je eigenlijk echt wilt?
Ik ben helaas al 2 keer terug naar nederland gegaan voor hetzelfde verhaal. December 2014 ben ik de hele maand in nederland geweest en ben daar dus naar een psycholoog gegaan. Daarna ging het weer super goed tot nu helaas. Ik weet dat ik fout zit nogmaals voor iedereen die meeleest en hoop vooral dat jullie geen oordeel over mij trekken door dit verhaal aangezien vele van jullie mij via deze site al 'kennen'. Hij kijkt tenslotte nooit in mijn telefoon, weet mijn fb ww niet, leest nooit mee op mijn scherm en vraagt niet met wie ik aan het praten ben. Puur omdat hij mij vertrouwd en ik nog nooit iets verkeerds heb gedaan met andere mannnen. Maarja stel ik deed dat wel (bijv. Een giggolo bellen) dan zou hij daar nooit achter komen ómdat hij niet in mijn telefoon kijkt. Denk dat ik via deze weg een oplossing zoek voor mijn probleem, zie het als een online psycholoog haha. Voel me echt veel beter nu ik hier mijn verhaal heb gedaan en heb nog geen seconde gedacht (vvoor vandaag) wat hij aan het doen is op zijn werk of met wie hij praat. Zoals eerder al werd gezegd is het inderdaad logisch dat hij helemaal para word van mijn gedrag, zo dom om dat niet te begrijpen ben ik niet. En je prikt dwars door mij heen, ik ben inderdaad heel onzeker. In nederland had ik een voorspoedig leventje met alles wat mijn hartje begeerde, had super veel vrienden en ging overal naartoe waar en wanneer ik wou, heb het hbo toeristme afgerond en werkte bij de h&m. Alles was perfect. Toen ik besloten had om maar turkije te komen zag iedereen.mij veranderen van het meisje met de grote bek in een heel lief meisje die voor iedereen klaar staat. Turkije heeft mij op een positieve manier beinvloed. Totdat ik hier mijn baan kwijt raaktte en ik nu vanaf november vorig jaar thuis zit. Vanaf toen is alles x 10 versterkt qua controle. Mijn man werkt 12 uur per dag en dat betekend dus dat ik élke dag minimaal 12 uur lang alleen thuis zit, op de bank. Puur omdat er hier geen vriendinnen zijn. En boodschappen doet hii omdat hij niet wilt dat ik zware tassen til nu. Kunnen jullie het je voorstellen? Een leven van 12 uur lang alleen thuis zijn, dag in dag uit? Zónder nederlandse tv en kans op terugkijken van programma's.. lijkt wel alsof ik voor eigen psycholoog speel nu maar ik kan mezelf best begrijpen waarom ik hem zo controleer. Weet dat het fout is maar toch zegt er iets in mij: "pak zijn telefoon!!!!"..
Ik weet niets over de situatie van jou en je man, ik hoop echt dat je hem kan vertrouwen. Moeilijk voor je dat hij niet wil praten dat maakt het allemaal nog veel lastiger en eenzamer. Ik heb ook een hele tijd met mijn man in het buitenland gewoond. Toen ik nog een stuk jonger (dan nu jou leeftijd) was en minder wist wat ik aan hem had. Ergens waar hij werk had en ik verder 'niets'. Ik weet hoe moeilijk en eenzaam het kan zijn en hoe een ruzie zoveel heftiger kan voelen als je verder alleen bent. Ik was toen ook achterdochtiger (nu eigenlijk helemaal niet) ik denk gewoon, omdat je zo ongelofelijk afhankelijk bent, of je in elk geval zo voelt van iemand in zo'n situatie. Ik kan me alleen maar voorstellen dat het zwanger allemaal nog veel moeilijker is. Ik weet niet wat jullie toekomst plannen zijn maar ik hoop dat als jullie daar blijven, echt voor je dat je daar zelf ook een leven op kan bouwen, met vriendinnen met wie je wel echt kan praten. Je hebt meer nodig in je leven dan een man (zeker dan eentje die niet praat als het moeilijk of vervelend wordt). Ook straks met een kindje, daar heb je gezelschap van, maar ergens wordt het daarmee nog moeilijker. Mama zijn is echt niet altijd makkelijk, zeker niet als je geen lieve vrouwen om je heen hebt die dat begrijpen. Ik ben het met Drieka eens, ik denk dat het heel goed voor je zou zijn om een tijdje naar Nederland te komen en weer tot jezelf te komen.
Ik snap je ergens wel hoor, ik zit ook 5 dagen in de week minimaal 12 uur alleen per dag en soms is mijn man zelfs 15 uur van huis voor zijn werk, ik ben 100% afgekeurd en werk dus ook niet. Ook al woon ik gewoon in Nederland, vriendinnen heb ik niet, heb wel familie maar die wil ik niet steeds 'lastig' vallen dus ben ook echt de hele dag alleen, nu dan met ons zoontje. Het is ook niet gemakkelijk en door hormonen wordt alles gewoon versterkt maar je zal toch een andere hobby moeten verzinnen ipv je man te controleren want dat kost je gewoon je huwelijk op een gegeven moment. Als hij werkelijk niks fout doet dan snap ik dat hij er op een gegeven moment gek van wordt. Ik ben eerder al eens getrouwd geweest en mijn ex heeft 1 jaar een affaire gehad met mijn toenmalige beste vriendin (hoe cliché ), ik kwam er na dat jaar achter en heb toen mijn huwelijk en vriendschap beëindigd. Daarna ben ik een tijdje alleen geweest totdat ik mijn huidige man leerde kennen, het eerste jaar ben ik ook vreselijk onzeker geweest en heb ik hem gecontroleerd maar hij wist wel waar dat vandaan kwam en dat ik bedrogen was geweest, mijn man is goudeerlijk en in dat jaar werd mijn gevoel om te controleren steeds minder en nu is dat er helemaal niet meer. In de zwangerschap werd ik wel weer wat meer onzeker maar mijn man stelde me steeds gerust en liet me alles van hem zien. Nu heb ik echt geen behoefte meer om zijn telefoon na te kijken of zo, die ligt hier gewoon altijd op tafel en ik zou hem kunnen pakken als ik wil, weet zijn wachtwoord en alles maar heb er gewoon totaal geen behoefte aan en doe het dus niet. Ik denk dat je jezelf zal moeten leren bedwingen om hem te controleren, anders gaat het gewoon echt fout op een gegeven moment. Dadelijk als je bevallen bent dan heb je ook wat meer om handen en hopelijk wordt je onzekerheid dan ook minder.
Ik heb mijn bericht geschreven voor dat ik dit las, maar ik begrijp je dus wel. Die twee jaar alleen met mijn vriend waren helemaal niet goed voor me. Ik ging dan een tijdje weg en dan ging het weer beter en dan kwam ik weer terug en dan ging het echt niet goed met me. Ik was super onzeker en verlegen en onstabiel terwijl als ik daarna alleen ging reizen ik wel weer tot mezelf kwam. De conclusie was voor ons beide duidelijk dat dit alleen een tijdelijke situatie kon zijn en daar is gelukkig ook verandering in gekomen. Maar we hadden het niet gered als ik daarvoor daar had moeten blijven. Hoeveel ik ook van hem houd.
Veel vrouwen zijn onzeker (ik denk dat IEDERE vrouw wel eens onzeker is), de één wat meer als de ander. Als mijn man zich zo zou gedragen zou ik ook onzeker worden en hem gaan checken. Ik vind dat altijd zo'n zwak gelul dat je niet in je man/vriend zijn telefoon mag kijken en blablabla.. juist als je elkaar kan vertrouwen zoals zoveel mensen beweren zou je gewoon in elkaars telefoon moeten kunnen/mogen kijken. Mijn man laat zijn telefoon heel vaak gewoon op tafel liggen waar ik hem dus zo kan pakken. Nou doe ik dat maar heel zelden en dan 9 van de 10 keer niet eens om zijn berichten te lezen maar om te bellen of omdat mijn eigen telefoon boven ligt, maar bij ons is het de gewoonste zaak juist omdat we elkaar vertrouwen en niks te verbergen hebben. Hij mag ook mijn telefoon pakken wanneer hij wil. Op die manier werkt het voor ons juist fijner dan dat je de afspraak maakt 'we kijken niet in elkaars telefoon'. Why not??
Jeetje wat een moeilijk verhaal. Ik heb met je te doen. Ook al vind ik dat zo vaak zijn telefoon checken en fb checken niet goed. Mijn vriend had me serieus op straat gezet. Haha. Waarom heb je de keuze gemaakt daar heen te verhuizen? Is samen met je man naar Nederland verhuizen een optie zijn? Kan er een vriendin een weekje op bezoek komen bij jullie? Mijn vriend en ik mogen altijd in elkaar telefoon kijken maar t gebeurd zelden. Hoe gaat het nou met je?
Meid ik leef met je mee. Weet hoe het is. Alleen nog erger voor jou dat je daar niemand hebt. Mijn man deed een tijdje erg vaag. Ik werd argwanend en heb gevraagd of er wat was en of hij een ander had. Hij ontkende alles. Heb meerdere malen in z'n tel gekeken maar vond niks. Als ik iets zei wat er in z'n tel stond werd hij kwaad dat ik in z'n tel had gekeken. Hij zei zelfs nog dat hij niks te verbergen had en als hij sliep ik z'n hele tel door kon spitten. Uiteindelijk bleek ik wel gelijk te hebben en was hij niet eerlijk en verwijderde hij alles gewoon. We proberen er nu samen uit te komen. Wat ik bij jou wel eng vind en ik weet dat ik vele reacties hierop ga krijgen maar je voelt je alleen in turkije en hebt alleen je man maar wat als je relatie wel stuk loopt? Als je kindje dan al geboren is en hij/zij heeft een turks paspoort. Dan kan het zijn dat je kindje niet mee mag/kan naar nederland. Denk aub heel goed na over wat je wilt en gaat doen.
Ik snap je gevoel! Ik ben ook iemand die haar vriend controleert. Als hij z'n gsm laat liggen, MOET ik er in kijken. Ook check ik z'n FB, afrekening van z'n GSM, ... Komt door de scheiding van m'n ouders (overspel) en door m'n ex die volgens mij seksverslaafd was. Nu enkele maanden terug ben ik zo wel te weten gekomen dat hij kussen met een ander belangrijker vond dan z'n vrouw en kind. Was toen overigens zwanger. Gelukkig heb ik hem wel kunnen vergeven, maar vergeten? Dus nee, ik zal er niet mee stoppen..
Dag lieve meelezers, even een update. Om maar meteen met de deur in huis te vallen niet zo een leuke update. Ik heb manlief vandaag de keuze gegeven om te praten met mij, zo niet dan zou ik een week weg gaan. Hij koos voor praten met mij en hij gooide letterlijk alles eruit. Om van een heel lang verhaal een iets korter verhaal te maken zet ik het in punten wat hem "ergergt" aan mij. Ten eerste is hij niet eens boos om het feit over het escort meisje, daar was hij heel luchtig over en zei dat hij dat niet gedaan heeft maar zijn werk vriend. Daarna moest hij verschrikkelijk huilen.. - bij alles wat hij doet vraag ik waar, waarom, hoelang en wanneer - ik heb 9283838292 x beloofd om te stoppen met controleren, maar deed het elke keer weer opnieuw - van het weekend wou hij naar antalya gaan omdat ik bij zijn zus in bodrum was waarop ik "NEE" zei. Daarna is hij dus niet gegaan terwijl ik zelf wel op her strand lag.. hij is daarna dus naar izmir gegaan ipv antalya - toen ik in bodrum was vroeg ik aan hem waarom hij online was nu ik er nier meer was om mee te praten (had geen internet) - hij denkt met alles wat hij doet aan mij en zegt altijd oke en amen tegen mij, maar ik doe niks voor hem terug -hij mag niet teveel drinken van mij, hij mag niet vissen, hij mag nier een dag mer vrienden weg - ik check zijn fb, berrichten, Telefoongesprekken.. And the list goes onnnnn and onnnn and onn.. Hij zei dat dit de druppel was die de emmmer deed overlopen, hij is er helemaal klaar mee. Hebben samen gehuild en naar elkaar geluisterd. Toen alles gezegd was vroeg ik wat hij van mij wou, wat ik moest doen om het goed te krijgen. Zei hij;" het enige wat ik wil is dat jij mij mijn ding laat doen zonder dat je erbij vraagt waarom of nee zegt" Waarop ik vroeg, en verder? Zei hij dat ik verder goed was zoals ik ben, maar dat dit mijn aller laatste kans is om het goed te maken en te stoppen met controleren en nee te zeggen, anders is hij weg.. Heb uiteraard sorry gezegd maar hij zei jouw sorry's betekenen niks meer voor mij, ik heb jouw sorrys elke dag moeten aanhoren en joiw beloftes moeten aanhoren en het is altijd weer hetzelfde liedje. Ook in zijn familie is hij altijd het kutjong geweest (serieus), zijn 2 zussen zijn dokters geworden en hij is slechts bediende in een restaurant. Zijn familie trekken zijn zussen altijd voor en manlief is maar dom. Op zijn 14e is hij gevlucht uit huis vanwege de negativieteit en heefr hij altijd in hotels gewerkt. Daarna heeft hij mij leren kennen en was zijn leven ineens op orde, zijn ouders mochten hem meer omdat hij met mij was en wel eens een goede keuze in zijn leven had gemaakt, precies zoals ze het zeiden. Nu is her probleem dat zijn ouders ten alle tijden aan mijn kanr staan, wat ik ook flik. Manlief word nooit ergens bij betrokken door zijn familie want waarom zouden ze? Hij is toch de domme van het stel. Ik heb het zwaar met hem te doen, ook nog eens een vrouw die hem de grond in trapt. Wat een drama! Dat over de verwijderde whatsapp berrichten ging over een vriend waar hij die avond naartoe zou gaan en daarom dus verwijderde, hij heeft de desbetreffende persoon met wie hij praatte ook laten zien. Ik voel me zo ontzettend klote.. huil al een uur aan een stuk door en manlief is naar buitrn gevlucht, en terrecht. Ik hou zoveel van deze jongen dat ik letterlijk niet zonder hem kan. Met alles waar hij heen gaat of wilt doen daar wil ik bij zijn om zo veel mogelijk bij hem te kunnen zijn, ik ben zo verliefd op hem dat mijn remmen los zijn, ik ben zo verliefd op hem dat het ons huwelijk kapot maakt. Ik heb voor dit al een sessie gehad bij de psycholoog, is weer even goed gegaan en jahoor, mevrouw jaloezie en controlefreak is weer terug. Het erge is is dat ik WEET wat ik fout doe en dat ik dit NIET wil. En toch doe ik het keer op keer weer. Ik kan het niet helpen, ik heb dit niet expres gedaan om hem kut te laten voelen. Je kan wel zeggen dat ik geobserdeerd ben van hem. Nu denken de meeste; wat een gek? Spoort zij wel? Jahoor ik ben volledig bij verstand, een meisje met een hbo diploma en zonder enige vorm van een depressie. Maar wat heb ik dan? Er moet toch een oplosssing voor zijn.. ik wil dit helemaal niet doen, hij is mijn leven. Heeft er iemand een soort gelijk verhaal of weet iemand wat ik eraan kan doen om dit voor eens en alrijd te laten verdwijnen? Manlief heefr aangegeven de aankomende 3 dagen rust te willen wat ik volledig kan begrijpen. Voel me zo stom. Wat kan ik hier nou mee? Want zeggen "gewoon niet meer doen" is makkelijker gezegd dan gedaan. Als het zo simpel was had ik allang al gestopt. Pff...
Fijn dat hij nu wilde praten en alles heeft kunnen vertellen. Als ik dit zo lees begrijp ik zijn frustratie wel. Hoe kijk jij daar zelf tegenaan? Herken jij wat hem stoort aan jou? Of komt dit compleet onverwachts? Nu je weet wat hem dwars zit kan je er wel aan werken. En dat is niet in 1 dag anders maar dat heeft tijd nodig. Als jullie hier beiden aan werken en begrip tonen naar elkaar komt dat vast in orde. Succes en sterkte!
Bedankt voor je reactie! Doet me goed. Nee dit komt niet onverwachts, ik weet dat hij dit niet leuk vind van mij en als ik heel eerlijk ben, als hij zo was zoals ik nu ben, had ik hem allang al de deur uit gezet. Het is dus zo dat ik al vaker gezegd heb om aan mijzelf te werken, dat wil ik ook echt geloof me! Maar omdat ik het zo vaak gezegd heb en het elke keer weer "mislukt" is heeft hij er weinig vertrouwen in. Wat ik zeker kan begrijpen. Wie wilt er nou zo een jaloerze controlerende vrouw? Jeempie ben echt zo teleurgesteld in mijzelf. Ik was vroeger nooit zo...