Dag zonnebloem bedankt voor je reactie. Ik moet inderdaad iets vinden om mijzelf bezig te houden, vind piano spelen heel erg leuk en daar raak ik heel rustig van. In nederland speelde ik altijd piano als ik mijzelf verdrietig, vrolijk of juist heel boos voelde en daar werd ik meteen heel rustig van. Helaas mijn piano moeten verkopen. Misschien is er hier pianoles of kan ik een piano aanschaffen, dat zou geweldig zijn voor mijn bezigheids-probleem. Ja ik ben absoluut gelukkig hier en heb dit absoluut niet alleen voor hem gedaan, ja tuurlijk om bij hem te zijn maar ik vind turkije, de cultuur en de mensen een hele fijne omgeving. Een bestaan in nederland zou ik eigenlijk niet aan kunnen denken, enige voordeel is mijn ouders en vriendinnen maar dan houd het denk ik wel op. Het is hier zo relaxt in alles! Dat ik niet meer terug zou willen gaan naar nederland. Maar dat jouw ex-vriend zo een negatieve invloed op je heefr gehad in je huidige relatie, super stom en heftig dat hij is vreemd gevaan en de confrontatie met al die vrouwen lijkt me heel erg moeilijk. Super dat je er vanaf bent. Ik ben er heilig van overtuigd dat mij (ons) dit gaat lukken. Ik weet waar het probleem zit, wie het probleem heeft en hoe het ontstaan is. Dus een betere bodem om het probleem op te lossen is er niet. Wil inderdaad graag naar de psycholoog om erover te kunnenn praten wat ik zou moeten doen als ik weer de neiging heb om hem op een een of andere manier te controleren. GA er absoluut voor 100 procent voor om te verandereb want aan een leven zonder mijn man kan ik echt niet denken!
Wegens tijdgebrek kan ik helaas niet 1 op 1 in gaan op alle berrichten. Zoals ik al vermeld had ga ik vandaag met zijn moeder op stap en ik heb alleen internet als ik wifi heb dus ik kan niet reageren!
Nee, daar heb je psychiaters voor. En dat, beste @drieka, is wat ik bedoel met jezelf een schop geven: dat je daar naartoe gaat. Want dat het niet iets simpels is, dat weet ik maar al te goed. Dus, Blondie, niet dingen als piano spelen en ern keetje met de psych praten om te vragen wat je moet als je de controleneiging weer krijgt, maar écht aan de slag!
Vandaar dat je het zo keihard zegt zeker waarom kan je niet eens keer iets normaal zeggen ?? minder hard bv.
Omdat er nu meerdere mensen op jouw reacties hebben gereageerd sta je ineens wel aan mijn kant? Oke appart. Piano spelen vind ik leuk en IK word daar kalm van, sorry hoor maar wie ben jij in hemelsnaam om mij te verbieden piano te spelen? Tjonge, ben jij eigenlijk wel zo een "grote meid"? Piano spelen helpt bij MIJ, het hoeft niet bij jou te helpen. Misschien vind jij punniken wel leuk en kalmerend, wat ik verschrikkelijk vind Tuurlijk ga ik naar de psycholoog, heb ik gelukkig nog niet eerder gedaan. Dus jij zegt nu: 1 gesprekje met de psych helpt niet. En daarna zeg je, met de schop bedoel ik dat je écht naar de psych moet gaan. Heel tegenstrijdig vind je niet? Bedankt voor je super volwassen opmerkingen en ik laat jou vanaf nu links liggen. Ook al bedoel je her misschien goed, ik heb werkelijk 0,0 aan jouw reacties dus dan kan je beter maar niks schrijven hier lijkt mij. Fijne dag verder lieve hilly
Dankjewel voor je reacties, fijn om te zien dat er mensen zijn die me wel willen helpen en dit soort reacties overbodig vinden!
Ik heb je topic doorgelezen en ik vind Hilly ook heel hard, te hard soms (ook in andere topics), maar ze heeft wel een punt. Al zou het vriendelijker gezegd kunnen worden. Wat betreft dat meisje dat met zijn telefoon gebeld is, hij geeft al aan dat zijn collega haar heeft gebeld, dat heeft zij je ook verteld toen je haar belde, en jij schrijft vervolgens dat je haar adres hebt opgezocht en naar haar toe zou kunnen gaan enz. Dat vind ik echt heel ver gaan. Je hebt toch al genoeg gedaan (te veel al eigenlijk) om de bevestiging te krijgen dat je man geen contact met haar heeft gehad. En piano spelen kan zeker helpen als het jou ontspanning geeft, maar Hilly bedoelt dat je er daar niet mee komt. Je hebt echt hulp nodig denk ik in de vorm van een psycholoog en misschien medicijnen (al weet ik niet of dat laatste kan ivm je zwangerschap). Ik wil je in ieder geval heel veel sterkte en success wensen! Ik weet dat je het niet allemaal bewust expres doet (het controleren bedoel ik), ik hoop dat je de juiste hulp kan vinden! En kijk of je vriendinnen kan maken, ga op groeps pianoles ofzo (weet niet of dat bestaat , ik heb vroeger wel samen met iemand anders les gehad, erg leuk!), ga op een hobbyclub, er is vast wel iets waar je je bij kan aansluiten.
Pfff wat een denigrerende reacties! Ik weet hoe je jezelf gek kan maken. Zelf na een relatie van 9 jaar kreeg ik het vermoeden dat hij vreemd ging, hij bleef glashard ontkennen. Ik wist dat ik gelijk had en heb er alles aan gedaan om het te bewijzen. Ik heb toen zelf de huisarts gebeld, omdat niet meer at en sliep. Ik kreeg toen valium en kon weer wat eten en wat slapen en dus alles beter in perspectief zien en wat beter van mij af zetten. Maar gelijk had ik wel . Mijn "inzinking" duurde gelukkig maar een maandje. Ik merk dat het bij jou al langer speelt, dus lijkt me inderdaad slim om hulp te zoeken. Al weet ik niet of dat wel mogelijk is in Turkije. Spreek je bijvoorbeeld de taal vloeiend? Ik heb soms al moeite om mij in het Nederlands uit te drukken. Een vriendin van mij heeft online een coach gehad, misschien is dat ook nog een optie. Succes!
Hoewel Hilly het wat hard zegt, ze heeft natuurlijk wel een goed punt. Je bent nu zwanger en over een tijdje komt de baby. Geloof me, dan wordt het niet makkelijker, dus het is inderdaad verstandig om NU wat aan je probleem te doen. En dat is niet schrijven op een forum, dat zal wellicht opluchten, maar je pakt het probleem niet aan. En ik denk niet dat een paar gesprekjes met een psychiater of psycholoog gaan helpen, dus inderdaad wat Hilly zegt: ECHT aan de slag gaan
Ja hier geef ik je geen ongelijk in. Daarin ben ik absoluut veel te ver gegaan en als ik ga nadenken met mijn heldere verstand is het ook absoluut niet mijn intensie geweest om uberhaupt naar haar toe te gaan. Bespottelijk, groot gelijk heb je. Maar nogmaals doe ik dit absoluut niet expres, zonder na te denken doe ik iets en als ik eenmaal kan nadenken heb ik het al gedaan! Het is overduidelijk dat het probleem bij mij zit en ik zal er dan ook alles aan doen om er vanaf te komen. Dus "gaat ze nou wel of niet naar de psych." Ja daar ga ik zeker naar toe en als het ff meezit bel ik vandaag nog. Dus meer schoppen heb ik niet nodig, wel zou ik het nogsteeds fijn vinden om hier mijn vorderingen (en eventuele tegenslagen) kwijt te kunnen als het nodig is zodat ik ten alle tijden mijn ei kwijt kan in dit "moeilijke" proces! Hoop dat jullie mij hierin willen steunen. Geloof me, ik heb dit forum harder nodig dan jullie denken. Het is uitgepraat met mij en mijn man dus verdere negatieve reacties over hoe stom ik ben geweest zijn niet meer nodig, ik weet het nu wel! Het hoeft er dan dus niet ingeboord te worden en gelieve alleen reacties plaatsen als je een idee hebt hoe ik dit kan oplossen en eventuele steun waar nodig! Bedankt voor jullie reacties, heb er heel veel aan gehad!! En ik ga er vast nog veel aan hebben Liefs, blondie21
Jullie zeggen allemaal wel heel luchtig "ECHT aan de slag gaan" maar als de psycholoog en psychiater niet zouden helpen volgens jullie, wat moet ik dan doen om ECHT aan de slag te gaan?
Een psych helpt wel. Maar niet maar een paar gesprekjes, dat bedoelen we. Zoiets kost echt veel tijd, moeite en inspanning. Een langdurig traject.
Ik denk dat je ons niet altijd goed begrijpt en je interpreteert het heel snel negatief. Want ik bedoel het echt goed (en de rest ook, ook Hilly, alleen bij haar komt het al snel bot over, maar ik denk dat ze je gewoon probeert te overtuigen om er iets aan te gaan doen en dus met een psych te gaatn praten). Ik gaf als voorbeeld waarin je te ver bent te gaan, niet om je verder de grond in te stampen ofzo, maar om aan te geven waarin je te ver bent gegaan, want daar vroeg je ook om aan Hilly. Ik schreef ook al bewust dat ik weet dat je het niet expres doet. We geven je ook niet de schuld, we wijzen niet met een vinger, maar geven aan wat er niet goed gaat en wat een oplossing zou kunnen zijn. En wat iemand anders al schreef, naar een psych gaan is wel de oplossing. Maar we bedoelen niet 1 of 2 keer, maar veel vaker, echt therapie. En piano spelen kan ook helpen, maar is niet dé oplossing. Snap je?
En tuurlijk zijn wij er hier om je te steunen, maar reacties zullen niet altijd precies zo zijn zoals je wil of op de toon dat je wil, dat heb je nu eenmaal op een forum met verschillende mensen. Pik eruit wat je kan gebruiken en probeer de rest te negeren. Ik vind het heel goed dat je dit topic hebt geopend, denk wel dat het je heel erg kan helpen (en al geholpen heeft)
Bedankt voor de verduideling snoopy! Ik snap je punt en het klopt dat ik het snel negatief interpreteer! Ben ook dyslectisch en ik zeg niet dat mijn dyslectie het probleem is maar het heefr er wel mee te maken dat ik zinnen anders lees/begrijp! Weet dat jullie goede bedoelingen hebben en daar ben ik zeker dankbaar voor, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Zoals jullie al zeiden word dit een lastig en lang traject! Maar ik ga er absoluut voor
Heel goed van je! Erkennen wat het probleem is is al de eerste stap. Hoop dat het lukt om goede hulp daarbij te vinden. Ik weet trouwens niet of ze in Turkije ook dingen hebben zoals zwangerschapsyoga o.i.d.? Misschien kun je op deze manier wat andere moeders leren kennen in je omgeving.
Ik denk dat mensen met 'echt aan de slag gaan' bedoelen dat je nu nog beperkte tijd heb om iets op te bouwen, voordat je een tijdje behoorlijk geïsoleerd zal zijn. Ook na die tijd kan je echter verder een leven opbouwen. Misschien kun je werk of vrijwilligerswerk zoeken? Of meiden zoeken die ook zwanger zijn of op een andere manier in dezelfde situatie zitten? Ik heb niet alles gelezen, maar beheers je de taal? Anders is het misschien een goed idee om een cursus of opleiding te volgen? Je kindje kan daar straks ook iets aan hebben. Op één van deze manieren kun je ook weer sociale contacten op doen en zo sla je dus twee vliegen in één klap. Het belangrijkste is dat je een leven op gaat bouwen. Bedenk wat je voor leven wil, maar wees realistisch. Leer bijvoorbeeld koken, misschien samen met familieleden van je man? Dan heb je meteen een goede reden om regelmatig naar de markt te gaan. Dat kun je straks ook met de baby doen. Bedenk dus wat je wil, wat voor leven heb je (de komende 2/3 jaar) voor ogen? Bedenk vervolgens wat je ervoor nodig hebt om dit te bereiken en 'make it happen'! Heel veel succes, hou je taai.
Ik snap ook niet wat haar zwangerschap hiermee te maken heeft. Dat ze controledwang heeft (blijkbaar zijn bepaalde mensen hier ook psychologen/psychiaters die diagnoses kunnen stellen via t internet) wil toch niet zeggen dat ze geen liefde voor haar babytje heeft of daarvoor kan zorgen?