Ik heb alleen de OP gelezen want er is inmiddels al wel heel veel geschreven. Bij ons is mijn man ook kostwinner. Hij verdient ongeveer 4x zoveel als mij en werkt rond de 50/60 uur per week. Hij moet vaak ook 's avonds werken en soms ook in het weekend het is hij wel zodanig flexibel in dat dat in overleg met mij gaat. (Ik heb bijv. De keuze of hij ma, di of wo overwerkt omdat hij op donderdag een deadline heeft). Wij hebben er bewust voor gekozen dat mijn werkdagen en tijden onder de kinderopvang tijden vallen. Ik werk in de zorg en heb hier dus erg geluk mee. Gelukkig heb ik ook nog eens een hele leuke baan en mis ik het onregelmatige werken niet. In die zin gaat de baan van mijn man dus voor. Ik werk voor de extra's en mijn man voor de rest. Dit heeft consequenties. Ik denk dat wij best een traditioneel huishouden hebben. Man werkt vooral, ik zorg voor de kinderen / huishouden en werk voor mijn plezier. Ik ben de stabiele basis thuis voor de kinderen. Zolang iedereen hier happy bij is is het goed. Als ik niet gelukkig zou zijn in mijn werk en toch onregelmatig zou willen werken zou dat wel erg lastig worden bij ons. Een hoop geregel, afstemming, ruilen, andere vorm van oppas zoeken enz. Dat zou voor mij al een hoop werkplezier weg halen. Als ik jou was zou ik kijken of je een leuke baan kunt vinden met handigere werktijden.
Tsja ik vind dan dat je man niet moet miepen en een relatie geven en nemen is. Je schrijft 3 werkdagen ergens tussen 8 en 8, en dan in totaal 20 uur per week. Dus ook regelmatig dagdienst denk ik dan. Hoe vaak ben je er werkelijk niet in de avond? En het klinkt alsof man en kind wel wat 1 op 1 quality time kunnen gebruiken. En ja, ik vind dat ik recht van spreken heb. Ik heb het ook druk. Werk 4 dagen en ben dan van 8 tot na zessen van huis, vaak richting 7 of later. En dan is de administratie nog niet klaar. Maar ben ik dan thuis, dan ga ik koken en breng na het eten de kinderen naar bed. Zijn die in hun koffertje, dan drinken man en ik koffie en kijken nieuws, en dan doe ik nog wat administratie. Op mijn vrije dag en in het weekend wanneer mijn gezin me niet nodig heeft idem. Als man ergens heen moet, dan zorg ik dat ik op tijd thuis ben. Man zorgt dus na school voor de kinderen en doet huishoudelijke klusjes en veel andere taken. Maar alles bijeen genomen is het ongeveer 50/50. Ik werk 40 uur, hij werkt niet. Maar ik moet er niet aan denken niet in de dagelijkse zorg van de kinderen betrokken te zijn. En het is natuurlijk onzin dat je als ondernemer "dus" nergens tijd voor hebt. Je kan ook selectief zijn in werk aannemen of iemand inhuren. En het is zeker een slecht excuus om thuis je snorretje te drukken.
Ik ken ook mensen die alleen maar aan het werk zijn. Werk gaat echt altijd voor en al het andere is bijzaak. Moeder doet het volledige huishouden of er is een schoonmaakster. En zelfs op vakantie, in het weekend en op vrije dagen is de telefoon en laptop aan. zelden tot nooit aanwezig bij sportwedstrijden, ouderavonden of uitvoeringen. Dan is mijn gedachte ook altijd. Waarom heeft zo iemand kinderen? Je bent er nóóit voor ze. Als hij thuiskomt liggen ze alweer in bed. Die kinderen zijn in sommige gevallen meer een accessoire of "omdat het zo hoort" of (en ja dat heb ik echt gehoord "mijn vrouw wilde ze graag" dan dat je er nu echt wat mee doet of betrokken bent. Ondanks het grote huis en al die dure spullen zie ik dat als armoede.