ja misschien voel ik me op bepaalde punten aangesproken, maar wanneer niet samen eten zo iets vreselijks is en het voeren van je 2 jarige ook echt niet kan nodig ik al die personen hier uit om mijn kinderen te 'heropvoeden' of anders vooral ze te bekijken hoe ze het gaan doen tijdens de 'niet meer willen eten' periode van hun kind. Overigens over dat restaurant, dan had die moeder niet moeten gaan. Ik ga ook niet ergens eten waar mijn kinderen langer dan een uur op een stoel moeten blijven zitten, dan gaan ze lopen klooien en doen.
Heb ik gezegd dat ik er niets van gezegd heb? Heb ik wel gedaan. Maar dan kreeg ik het antwoord dat hun jongen gewoon zijn energie kwijt moet. Goed, maar die moet niet ten koste gaan van onze meubels en speelgoed. Maar je kan toch moeilijk met je bezoek gaan discussiëren vind ik. Gaat me ook niet daarom. Ik wou gewoon jullie mening over het niet corrigeren/standjes geven en het voederen voor de Ipad.
Ja maar dat voederen (dat doe je bij dieren toch geloof ik?) voor de Ipad, je weet toch ook helemaal niet wat er aan vooraf is gegaan. Ik zeg heel eerlijk, wanneer dat hier de oplossing zou zijn geweest had ik het ook gedaan.
@Justy: Ik deel je mening volledig. Als ze alles geprobeerd hebben en er geen oplossing is dan kan ik dat volledig begrijpen. In het geval van deze jongen hebben ze echter nog nooit geprobeerd om eens samen aan tafel te gaan. Ik heb het haar nochtans geadviseerd en toen zei ze verbijsterd dat dat toch niet zou kunnen want kinderen eten niet samen met hun ouders want hoe kunnen zij anders rustig eten? Hier in Spanje is het ook de gewoonte dat kinderen vroeger eten en de ouders eten dan tegen 21u-22u. Ik heb die discussie daarna ook nog eens gehad met een andere vriendin die die mening ook deelde dat kinderen niet samen eten. Daarom dat het mij ook zo verbaasde dat ze het kind dan maar voor de ipad voeren ipv eens een leuke eetsfeer te creëren waar hij het goede voorbeeld krijgt. Maar dan moet je idd tijd en energie steken in je kindje en je eigen eten laten koud worden vaak. Ik had echt het idee dat ze dat er niet voor over hadden. Dat vond ik zo raar.
Tja, ik zeg alleen maar: wacht maar Mijn dochters zijn imo best goed opgevoed. Maar karakter doet veel hoor, mijn oudste luistert als een knipmes, terwijl ik daar eigenlijk niks voor heb moeten doen. Ik vond mezelf dus ook altijd echt een fantastische opvoeder vergeleken met anderen, want zo moeilijk was het helemaal niet om je kinderen van je spullen af te laten blijven enzo. Tot de 2e kwam. Nu heb ik hier al topics geopend omdat ik het soms echt niet meer weet. Mijn eerste zat braaf aan tafel haar broodje op te eten, de 2e eet lopend haar brood want aan tafel zitten lukt alleen bij het avond eten. Ik probeer het elke dag opnieuw en het gaat steeds beter, maar een maand of 3 geleden was het echt krijsen krijsen krijsen tot mijn oudste ook begon te snikken. Dan maar lopen, ik heb liever een beetje gezelligheid in huis. En soms heb je gewoon een tuk dag, dan luisteren ze voor geen meter, terwijl als je een week later weer op visite gaat, je voorbeeldige kindjes hebt. Het zijn allemaal maar moment opnames.
Ja natuurlijk Sterrefeetje maar, nogmaals, ik heb het niet over kinderen wiens ouders vanalles geprobeerd hebben maar over kinderen wiens ouders niets proberen en vanaf het begin alles toelaten, uitgaande van de stelling dat kinderen nu eenmaal zo zijn en op hun 2 jaar nog geen regels kennen. Die vinden dat corrigeren of proberen te doen eten moeilijker is dan toegeven aan de grillen van je kinderen. Heb het dus echt niet over ouders die het goede voorbeeld geven want weet donders goed dat kinderen daar niet altijd oren naar hebben. Om je een voorbeeld te geven: onze jongen van 5 maanden zat in zijn wipstoeltje. Ineens hoor ik hem brullen. Lag die jongen van 2 bovenop hem, op het wipstoeltje, zijn hele lijfje op onze jongen. Zijn moeder, ipv actie te ondernemen, zegt gewoontjes "xxxx, kom daar van af", terwijl ik die jongen van mijn baby moet aftrekken. Hij stribbelt tegen, grijpt zich vast aan de wipstoel, terwijl onze baby verder huilt. Resultaat: baby overstuur, boog van wipstoel stuk. Het enige wat de moeder zegt is "sorry". Ja maar je moet tegen mij geen sorry zeggen, je moet tegen je zoon zeggen dat dat niet mag.
Het stoort mij gewoon in je post dat je eigenlijk zegt dat die mensen hun kinderen niet opvoeden en jij het allemaal wel goed kan of zou doen. en ik denk dat er meerdere zijn die dat storend vinden. En als mijn vriendin of de vrouw van een vriend van mijn man op een openbaar forum zegt dat ik mijn kinderen niet kan opvoeden dan ben ik daar niet blij mee. Dat is namelijk een gevoelig punt voor de meeste mensen. En als er iets gesloopt wordt en ze zeggen niks dan kan je er zelf over beginnen. Het zijn toch mensen die komen slapen, dan kan je toch wel iets zeggen/vragen zonder ruzie te krijgen? Het zijn toch geen vreemden? en anders had misschien je man het er over kunnen hebben met zijn vriend? het is toch ook de zoon van die vriend? Ik snap dat jij een andere visie hebt, en ik wil ook dat mijn kinderen zich normaal en netjes gedragen en zo worden ze ook opgevoed, maar het blijven kinderen. En soms zitten mensen er even doorheen. Jij was nu al moe van dat mannetje, kan je het je voorstellen hoe dat dan thuis gaat bij die mensen? Nogmaals misschien moet ze even een frisse blik en advies krijgen maar dat weet je alleen door het te vragen of te praten. Gr MB2005.
Luister, voor eens en voor altijd en laten we er dan mee stoppen... Ik zeg niet dat ik het beter weet, ik merk alleen op dat IK daar niet mee akkoord ben en vroeg mensen hun mening hierover. Ik denk echt dat als je in mijn post leest dat ik betweterig wil doen en wil laten overkomen dat ik het allemaal beter weet, je je aangevallen voelt over iets en dat is dus absoluut mijn bedoeling niet. Ik heb ook al hierboven duidelijk gezegd dat ik er iets over gezegd heb, maar dat ik met grote ogen werd aangekeken. Zij vonden dat normaal. Daarom dat ik hier het verhaal opschreef. Ik heb ook niet gezegd dat ze hun kinderen niet kunnen opvoeden, die conclusie heb je zelf getrokken. Mijn man zou het ook niet leuk vinden moest ik klagen over hem op een forum maar toch wordt het hier wel gedaan. Is dat dan ook iets waar je iets over gaat zeggen? Het is toch een forum, je mag hier toch je vragen stellen? En als ik vraag of mensen dat normaal vinden, dan is dat gewoon om te weten waar ik me binnen een paar maanden aan mag verwachten, niet om te zeggen dat ik het allemaal beter zou doen. Ik heb idd wel gezegd dat ik vind dat kinderen wél rustig kunnen zijn en dat ze zouden kunnen proberen samen met hem te spelen en te eten ipv hem zijn gang te laten gaan. Maar dat zijn gewoon mijn ideeën die ik geuit heb net omdat sommigen hier zich persoonlijk aangevallen voelden. Ik ga me toch ook niet persoonlijk aangevallen voelen als iemand anders hier zit te zeggen dat borstvoeding geven beter is dan flessenvoeding. Dat weet ik toch ook wel. En toch kies ik voor de fles. Is mijn eigen keuze. Net als het jullie keuze is hoe om te gaan met sommige kinderen. Maar ik had het hier over een specifiek geval. En heb het hier over 1 kind, niet over opvoeden in het algemeen. Ik wou jullie mening over het gedrag van dat kind specifiek en het probleem dat eten en zich beheersen stelt. Maar blijkbaar ben ik hier raar en is het wel normaal dat kinderen van 2 jaar alleen willen eten voor de Ipad, beginnen krijsen, dingen stuk maken en de ouders hier niets over moeten zeggen maar dat maar moeten accepteren. Blijkbaar vinden de meesten dat normaal gedrag voor een jongen van 2 en vooral normaal gedrag van de ouders. Ik zal wel de onwetende beginnende moeder zijn die geen idee heeft van opvoeden.
Ik ben ook milder tegen mijn kinderen als ik op visite ben, niet juist maar ja, ik ben niet perfect. Maar goed, je laatste stukje vind ik inderdaad niet normaal, maar heb je daar dan niks tegen gezegd? Ik zou daar wel wat van zeggen, ik vind niet dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen de kids van een ander in mijn eigen huis. Dus als zoiets zou gebeuren zou ik direct dat jong van mijn kind trekken en die moeder aanspreken.
Maar meid waar maak jij je druk om. Hier eten we ook niet samen aan tafel. Maar het lukt niet. Mijn lat is het niet gewent van uit zijn cultuur heb het jaren geprobeerd ben er mee gekapt. Gaf meer stress dan dat het er leuker op werd aan tafel. Nu doen ik het samsam dan eens gezellig aan tafel. Maar het gebeurt ook dat dochter sesamstraat kijkt en ze dan wel goed eet. Of toen ze kleiner was ze lekker met mijn mobiel aan de gang was. En ze eet prima. Dus zo raar vind ik het allemaal niet echt niet. Iedereen eet op de manier zo als hij of zij het zelf wilt. En ik heb liever dat mijn kinderen eten dan op de manier waar op. Ze eten. En dan lees ik vaak over ouders en strijd aan tafel. Dan denk ik bij mijn zelf die strijd heb ik hier niet. Dus zo slecht doe ik het dan niet eens. En tafel manieren leren ze echt wel hoor mijn zoon van bijna 13 weet echt wel hoe het hoort. En daar zit het verschil. Wij ouders moeten elkaar minder veroordelen! En wie weet heb je straks een peuter van twee en zit ook jij met je ipad met je kind te eten. Waarom nou elk hapje wat er in gaat is mooi mee genomen. Zeker als je een slechter hebt dan ben je bereid verder te gaan dan je oorspronkelijke principes. Je mag van mij best oordelen hoor. Dan krijg je de kans om het zelf anders te doen. Maar ik zie er geen slechte dingen in. Ga ook niet naar een restaurant met een jong kind ja de mc haha. Komt allemaal goed als ze groter worden dat weet ik zeker omdat ik al een groot kind hebt! Ps je laatste stukje in je laatste post idd daar moet moeder idd wat van zeggen. Dat is gevaarlijk en dan moet je idd ingrijpen. Daar mee ben ik het met je eens maar niet overal mee.
Ja, dat heb ik gedaan, maar ik ben niet echt direct genoeg denk ik. Wou ook geen ruzie gaan maken, mijn vriend was al over zijn toeren genoeg. Heb hun zoontje weggetrokken, demonstratief de wipstoel buiten bereik gezet en gezegd aan het zoontje dat je dat niet mag doen met babietjes, maar de moeder glimlachte gewoon en zei gewoon dat het een leuke wipstoel was, dat het daarom was dat hij er ook in wou. Echt, ik stond met mijn mond vol tanden.
En wat dat ongehoorzame gedrag betreft: ze straften hem ook niet en hun stem veranderde ook niet als ze hem terechtwezen. Ze berispten hem niet, ze zeiden gewoon: "XXX, niet doen" op een zachte manier. Werkelijk, ik kreeg er de kriebels van. Op het einde van de avond vielen mijn vriend en ik in bed van vermoeidheid want het is verdorie vermoeiend zo een hele avond met zo een kind te zitten. We moesten zelfs onze trappen baricaderen met dozen en onze deuren binnenshuis op slot doen want anders liep hij weg... Hij wil ook niets. En de ouders maar zeggen: hij wil niet in de eetstoel, hij wil niet vastgegespt worden, hij wil niet kleuren, hij wil niet eten, hij wil niet ... en maar toegeven... En de ouders maar een beetje lachen en zeggen dat het toch een "deugnietje" is... En volgens vrienden is dit normaal gedrag, zijn jongetjes nu eenmaal zo...??? Werkelijk? __________________ Hierin komt gewoon duidelijk naar voren dat je hun manier van corrigeren ( dat is ook opvoeding ), al dan niet te recht, afkeurt. Als er alleen het laatste had gestaan dan had ik gezegd dat sommige jongetjes en meisjes zo kunnen zijn inderdaad, en dat dat best vermoeiend kan zijn maar dat het niet voor elk kindje geld. Daarbij, pak ik nu jou topic eruit omdat het mij even opviel, meestal meng ik mij hier niet in omdat ik inderdaad vindt dat iedereen het lekker op zijn eigen manier moet doen. Wel of geen fles, wel of niet thuis blijven. wel of niet naar de peuterschool en wel of niet streng zijn. Op het moment dat ik zelf in zo'n situatie zou zitten en mijn kinderen of spullen zijn daar de dupe van, dan los ik dat direct op, zou eens tegen mijn man zeggen dat het kindje niet altijd even leuk is en het verder niet aan andere vrienden gaan vragen of op een forum. Jij hebt gewoon een ander ( en in mijn ogen heus niet zo'n slecht idee ) over regels en corrigeren dan hun. Wat goed is zal de tijd leren. En w.b.t het aangevallen voelen. Dat voel ik dus niet, ik zeg zelf wel eens dat het lijkt of ik ze niet opvoedt of corrigeert omdat ze dan gewoon klieren, dan hoeft een ander dat alvast niet meer te doen voor mij En hun eigen misdragen bij een ander of in een winkel, wat ze echt wel eens proberen, heeft gevolgen hoor. Gr MB2005.
Ik zou inderdaad zeggen: leef en laat leven. Het zal misschien wel een reden hebben dat ze voor die oplossing kiezen. Je weet niet wat er aan vooraf gegaan is en wat ze misschien al geprobeerd hebben.
Even offtopic ik merk wel in mijn omgeving ook dat jongens vaak geen jongens mogen zijn. Ook hierop basisschool leeftijd. Ze mogen niet meer wild doen ravotten, moeten steeds rustig zijn. Ik denk dan altijd laat jongens gewoon jongens zijn als ze hun enegie kwijt Kunnen zijn er ook meer rustige momenten voor hun om te gaan tekenen enz.
Even van een moeder met 2 jongens, die slecht luisteren, kieskeurig zijn wb eten, erg druk, wild en aanwezig. Maar het is niet zo dat we potjes gaan geven, of wat anders, ze eten wat de pot schaft, of niet. Grenzen krijgen ze absoluut, ik ga niet mee in hun moeilijkheden (ja tot op zekere hoogte). De jongste krijst en schreeuwt, is hier nauwelijks in te corrigeren (hebben al van alles geprobeerd), oudste die driftig kan zijn. Het zijn pittige kids en ik heb m'n handen vol aan ze. Maar ze houden ook van knuffelen, zijn charmeurs, kunnen superlief zijn. Van alle emoties vertonen ze uitersten . Het gaat alle kanten op en wisselt snel. Ergens op bezoek gaan die geen kids of drukke kids gewend zijn is niet altijd makkelijk.
Maar wacht even... Als ' daar in Spanje kinderen altijd eerder eten' is dat daar dus wel normaal. Normaal is datgene wat meerderheid van een samenleving als normaal vindt. Jij hebt geen recht om jouw Nederlandse standaarden in een ander land op te dragen als de norm, en al het andere als abnormaal aan te merken. Er zijn genoeg opvoedkundige ( of algemene) gewoontes die wij als gewoon en goed beschouwen, terwijl ze dat hetzelfde in een ander land bijna als kinderverwaarlozing zouden zien (bijv 'droog brood laten eten s middags ipv een fatsoenlijke warme maaltijd koken voor een kind, dat zegt mijn Italiaanse oma altijd).
Ah zo gaat dat dus! Ik heb me altijd al afgevraagd hoe dat nou gaat in culturen waar altijd laat gegeten wordt. Kids eten dus eerst en ouders pas als de kids op bed liggen. Nou.... Zo gek vind ik dat niet eigenlijk. Lijkt me wel veel gedoe, zit je dus twee keer aan tafel, maar ook op die manier kan je een gezellige eetsfeer creëren en het als een sociaal iets benaderen. Maar dan nog steeds zonder ipad, hoewel ik me best voor kan stellen dat als dat de enige manier is om een kind te laten eten, dat je dat dan maar doet. Maar dan heb je waarschijnlijk al heel wat grenzen verlegd, ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die denken bij de eerste hapjes, laat ik de ipad er eens bijpakken
Hallo Adi, ik draag dit toch niet als norm op? Ik merk gewoon op dat hier in mijn omgeving dit als normaal beschouwd wordt en ik dit niet normaal beschouw. Mijn vriend is Spaans en wil dit ook niet doen, wil liever proberen samen te eten. Maar ik kan me het wel inbeelden dat je als kind alleen het niet leuk vind om alleen aan tafel te zitten om te eten, dat je dan graag je Ipad voor je hebt. Omdat die moeder kloeg over dit feit dat hij anders niet wou eten, had ik geopperd om het eens samen te proberen. Maar dit werd afgedaan als onmogelijk omdat zij dan niet rustig konden eten. En ik vind dit niet juist. Maar ga het zeker niet opdringen. Heb er dan ook niets meer over gezegd. Het is niet omdat ik dit hier op het forum zeg (waar fora ook voor zijn eigenlijk), dat ik dit ga opdringen aan alle mensen die ik hier ken hoor. Dat ze doen wat ze willen. Maar er zijn ook families die hier wel samen eten. Dus het kan wel. En misschien een oplossing voor hun probleem.
Ik zeg niet dat jij het aan hen opdringt, maar dat je jouw norm beschouwt als ' normaal', en hun norm als ' niet normaal' ( je schrijft zelf in deze topic dat dat ' toch niet normaal is') In hun belevenis kan het best als ' onmogelijk' worden beschouwd. Omdat het een algemeen gewoonte is. En daarover valt niet te oordelen.,