Ik had voordat ik een miskraam kreeg altijd maar één angst: dat het niet jaren zou gaan duren en dat ik niet de medische molen inhoef. En of ik überhaubt wel zwanger kon worden... Nu na de miskraam heb ik de angst dat ik niet weer een miskraam ga krijgen. Ik weet nu in ieder geval dat we vruchtbaar zijn ('t was tenslotte ook al gelijk de 1e keer raak) dus daar zit ik niet zo over in. Ben nu alleen nog maar bang dat als ik weer zwanger zou zijn 't niet weer een mk is...dat is nu even mijn grootste angst. Zou natuurlijk hartstikke door 't dolle zijn als ik weer zwanger zou zijn, maar toch ook heel erg bang...zeker de eerste weken zullen slopend worden...
dat gevoel overheerst idd wel heel erg: stel dat het weer mis gaat. maar het "speciale" van zwanger worden is er wel af (begrijp me niet verkeerd) ik bedoel meer in de zin van: een zwangerschaps test, deze deden we normaal samen. Gister kregen we het hierover en waren we het er overeens dat ik deze ook wel alleen kon doen. Voor ons zijn juist de overbrugging van de eerste 12 weken belangrijk/spannend...belangrijker/spannender dan samen een posi test hebben
Ja zonde is dat he? Ik denk ook dat de ergste "betovering" van zwanger zijn eraf is als het 1x mis is gegaan (laat staan meerdere keren). Je weet nu gewoon dat het leuk is dat je een positieve test hebt, maar dat het niet automatisch betekent dat je 9 maanden later een baby hebt. Maar om weer positief te eindigen... zonder positieve test uberhaupt geen baby, dus ik vestig nog steeds elke maand al mijn hoop op een positieve test!
Zo herkenbaar! Het enige wat ik nog denk bij een positieve test 'oh help welke ellende gaan we nu weer tegemoet'? De eerste en zelfs nog de tweede keer sprong ik een gat in de lucht. En waarvoor? Zo test zegt helemaal geen bal. Ik kan me al bijna niet voorstellen dat het ooit wel goed zou gaan, terwijl ik me dus eerst niet kon voorstellen dat het mis zou gaan. Ik vind het zo jammer dat het zo moet gaan en dat je niet meer onvoorwaardelijk blij kan zijn als je erachter komt dat je zwanger bent. Ik zou soms weer helemaal opnieuw willen beginnen en de miskramen 'even' uit mijn geheugen wissen. En ik ga proberen net zoals cjpt positief te eindigen Een positieve test kan ook het begin zijn van een schitterend wonder, wat het verdient om blij voor te zijn!
Pff, wat komt dit mij allemaal bekent voor. Ik heb in augustus mijn eerste miskraam gehad na 10 weken. Ik dacht ook om mij heen is iedereen zwanger geworden zonder miskraam, dus waarom bij mij wel. En toch had ik van het begin af aan al een gevoel dat er iets niet goed zat. Waarom weet ik niet. Ik was wel erg verdrietig en teleurgesteld maar kon me er toch wel goed bij neerleggen. Nu heb ik afgelopen maandag een test gedaan en verwachtte eigenlijk geen positieve test. Maar dat was die wel. We waren heel blij. Deze blijdschap duurde hooguit anderhalf uur en toen kreeg ik weer krampen en begon het bloeden weer. Nu kan ik me er toch minder makkelijk overheen zetten dan de vorige keer. Gelukkig neemt mijn huisarts mij serieus en heb ik een verwijsbrief meegekregen voor de gyneacoloog. Meiden ik leef ook met jullie mee en hoop dat we met zijn allen snel een mooie zwangerschap van rond de negen maanden mogen meemaken. liefs
meiden heel veel sterkte! Ik heb sinds 2005 2 miskramen gehad en heb nu een prachtig zoontje! Houd moed! Liefs, Paula
Jaren geleden, kreeg mijn 1e miskraam, toen zij mijn arts, ohh..elke vrouw krijgt wel 1 miskraam in dr leven.. Jij hebt hem nu gehad.. Inmiddels zit ik in de 4e missed abortion.. En deze keer was het extra zuur, ik was zwanger na de derde en laatste poging icsi..
Sjonge Ukoldaatje, wat een triest bericht. Maar je bent toch nog jong (29), zie ik staan, en toch al ICSI's. Mag ik vragen, heb je een bepaalde afwijking? En wie 'bepaalt' het dan dat het je laatste poging ICSI is? Als je er niet op in wil gaan begrijp ik het wel hoor...
Mique die opmerking je bent nog jong is voor mij de pijnlijkste opmerking geweest die ik kreeg tijdens mijn 1e miskraam. Mensen bedoelen het anders maar toch.... het zijn niet de woorden die je wilt horen Zit nu ook weer in een miskraam en krijg nu de opmerking je hebt toch een gezonde dochter Beweringen zijn waar maar het verdriet en de kinderwens worden er niet minder om Ukoldaatje Succes ga duimen dat ook jij snel mama wordt... Zelf denk ik wel eens 1 op de 10 ben ik zeker voor de 2e keer die ene. Heb genoeg mensen om me heen met kinderen en ben een van de weinige die 2 miskramen heb gehad...........
Oei, hier gingen mijn nekharen van overeind staan! Je zult het ongetwijfeld niet zo bedoelen, maar kan wel heel pijnlijk overkomen!
In mijn omgeving is ken ik niemand die een miskraam heeft gehad. Behalve mijn tante, maar die zie ik nooit en spreek ik nooit! Gelukkig voor mijn omgeving dat ze er nooit mee te maken hebben gehad, maar soms stuit je hiermee wel op onbegrip... Helaas heb ik er 3 gehad! (15w, 8w en 5w)
Van degenen waar ik het van weet is alleen mijn moeder die een mk heeft gehad. Die was al een heel stuk verder...bijna op het einde al. Kindje is doodgeboren. Ze zeggen wel eens als een persoon ouder wordt dat dan alles uit hun jeugd weer naar boven komt. Nou dat kan ik bij haar ook merken...ze heeft het er weer steeds meer over. En mijn vader...tja...mannen zijn toch nuchterder op dat gebied. Moeder en kind hebben toch een andere speciale band dan de vader denk ik. Kon ik hier ook merken toen ik mijn miskraam kreeg. Ik was natuurlijk helemaal over de rooie en mijn vriend ging daar toch anders mee om. Hij vond het ook heel erg maar hij was degene die mijn trooste en geruststelde. Terwijl ik dat eigenlijk ook bij hem had moeten doen want tja 't was natuurlijk ook zijn 'kindje'. Voel ik me soms wel eens schuldig over... Hij zegt weleens: Ik moest eerst wennen aan het vader worden idee en nu moet ik wennen aan het idee dat er niks meer is. Liefs Jeanine
Nee uiteraard zeg Lola en s1980. Ik bedoel: hoe komt het dat je al zo jong 'uitgedokterd' kan zijn. Waarom niet meer icsi's bijvoorbeeld? Ik weet niet wie dat beslist, lijkt me afschuwelijk om al zo jong de hoop te moeten opgeven juist. Niet meteen erop springen hoor. Nouja, laat maar. Ik heb er al geen zin meer in hier.
Ik wil me nergens mee bemoeien hoor (doe het dan ook niet ) maar wat ik denk dat Mique bedoeld is: ze zegt tegen Lola, je bent nog zo jong, en toch al zoveel Icsi's. Dus eigenlijk bedoelt ze niet 'Je bent pas 29 dus je hebt nog alle tijd". Zo las ik het dus...
ik vond het ook merkwaardig hoeveel miskramen ik tegenkom alleen al op deze site ik heb 2 gezonde kinderen en was dolblij zwangr te zijn van de derde , zo blij dat ik dus ook bij 6 weken al veel mensen het nieuws had verteld, ik stond er dus echt niet bij stil dat het ook bij mij wel eens mis kon gaan wat ben ik op mijn bek gegaan vorige week, toen kon ik dus iedereen weer gaan vertellen dat het mis was! ik weet in ieder geval, dat het iets is wat iedereen kan overkomen en dat ik (mocht ik weer zwanger worden) niet te hoog van de toren ga blazen en mijn mond de eerste 3 maanden wel hou, in ieder geval tot de eerste echo een hartje laat zien. Ik ben alleen bang voor die eerste onzekere periode, ik denk niet dat ik daar nog van zou kunnen genieten bij een volgende
Net wat jullie zeggen, je bent zwanger en je denkt alleen maar aan het zwanger zijn. Bij mij in de familie komen geen MK's voor (tantes, oma, moeder, nichten), NIEMAND. Ik was volkomen ongepland, onverwachts zwanger maar het was zo ontzettend gewenst. We waren diep onder de indruk en ineens ging het mis. We gingen naar het zh naar de gynaecoloog (ivm mijn medische achtergrond) en toen zagen ze dat het vruchtje te klein was voor de lengte van mijn zwangerschap. Dus dat werd een MK. Precies negen maanden later deed ik mijn test en jawel ZWANGER! Misschien gek om te zeggen, maar ik kreeg een soort van "engeltjesopjeschoudergevoel". Zo van, dan heeft het zo moeten zijn.... Maar nee, precies negen maanden later ook weer...een MK. Echt ik was zo teleurgesteld. Je vraagt je van alles af hoe het kwam, maar volgens de gyn is het zeer waarschijnlijk dikke pech. Haar troost was dat je met je 3e zwangerschap niet veel meer kans hebt op een MK dan met nummer 1 en 2. Dit kans dat je meer MK krijgt neemt echt pas af wanneer je 8 MK hebt en je richting de veertig jaar bent. Maar ook dan is het nog "maar" 40% ipv 13-15%. Inmiddels hebben ze een chromosomenonderzoek gestart bij mij en mijn vriend of er echt een aanwijsbare reden is. Maar waarschijnlijk niet maar voor alle zekerheid hebben we het toch gedaan.
dat van die derde zwangerschap minder kans op miskraam is dus bij mij niet zo geweest , 2 x normale zwangerschap en bevalling en derde zwangerschap dus miskraam, dus minder kans? ik weet t niet
Ik denk dat ik het dan niet goed heb omschreven. Wat ik probeerde te zeggen is dat wanneer je 2 mk op een rij hebt gehad de kans op een derde mk niet groter is (of groeit) ten opzichte van een eerste of tweede zwangerschap die uitmondt in een mk.