Wat erg!! Heb je hem ondertussen Al gesproken?? Ben benieuwd wat zijn reactie is.. Snap niet dat het in je opkomt om je zwangere vriendin te belazeren!! Succes meid!
Nouja!!! Ik woonde ook thuis en mn vriend ook hoor.. Zoon ramp is dat nou ook weer niet Dus om gelijk over onstabiel te praten enzo
Het is meer de combinatie van.... Hij woont nog thuis, gaat stappen met zijn vrienden en bedriegt dan ff zijn zwangere vriendin en reageert vervolgens nergens op???
Nee, lekker advies dit Wat mij betreft is dit net zo kinderachtig als je tong in een ander steken... Mannen snappen dit soort hints echt niet en je maakt de situatie alleen maar erger, dus ga gewoon het gesprek aan. Wat iemand voor mij al zei: ga in gesprek met je mentor/groepsleider voor tips/advies. Op die manier kun je ook al een deel van je woede ventileren en ga je hopelijk iets rustiger het gesprek aan. Het enige wat je nu weet is dat die vriend zegt dat hij met iemand stond te zoenen, maar of het echt zo is weet je dus nog niet... Eerst checken of het verhaal klopt en wat zijn kant van het verhaal is, dan pas beslissen wat je wil doen!
Nou, ik vind dit ook een allesbehalve stabiele basis voor een kind, vind het erg onvolwassen allemaal.
Heb je inmiddels je vriend al gesproken? Ik hoop dat je er goed over kunt praten met elkaar, volwassen ben je niet van de een op de andere dag, en kan gepaard gaan met een aantal keer flink de kop te stoten... Als die van mij zo iets zou doen is het echt niet meteen klaar hoor, zou er inderdaad wel boos om zijn... Hoop dat je toch een mooie echo ervaring hebt morgen, probeer het even van je af te zetten, want het is zooo mooi om je frumpie te kunnen zien!
Mee eens dat je niet zomaar volwassen bent, maar TS is nu zwanger van haar 2e kindje en haar vriend wordt vader...sorry, maar dan is het te laat om nog volwassen te moeten worden, dan worden de kinderen de dupe van onvolwassen ouders. TS, ik vind het heel sneu voor je dat je vriend je dit aandoet. In mijn ogen is zoenen met een ander net zo vreemdgaan als sex hebben met een ander en dan zou mijn relatie stuk lopen. Ik zou mijn man niet meer kunnen vertrouwen en dat zou ik mijn kindje niet mee willen geven. Sterkte en succes!
sluit ik me bij aan en vind het al onvolwassen als je zo makkelijk zwanger raakt van je 2e kindje en nog begleidend woont.en vind jullie allebei ook erg jong .sterkte
wat noem je jong? ben zelf ook 23 en wij hebben er bewust voor gekozen om voor een kindje te gaan dus dat zegt niets.
Ik denk(hoop) meer dat ze de situatie ook bedoelt.. Kbedoel ik ben jong met me 22 en straks in mei 3 kids maar ik zou mij niet zo gedragen of echt wel met stappen weten te komen als mijn man zich zo zou misdragen.. Vind het ook eigenlijk best zielig.. Hoe dan ook hoop ik dat het kindje in haar buik en kindje wat er al is een goede start mag maken. Met of zonder vriend moet ze zelf weten.. zolang ze maar de juiste keuzes maakt voor haar en belangrijker haar kinderen.. iedereen heeft andere normen en waarden.. persoonlijk had ik zelf ook die jongen ( want man waardig wil ik je dat met dat gedrag niet noemen) allang de deur uit gedaan.. maar ik ken haar niet of haar vriend, en wil daar verder ook geen uitspraak over doen.
wauw wat leuk juist zo jong moeder! ik bedoel als het kan en je kan het aan waarom niet!! ik vind een kind krijgen niet leeftijd gerelateerd ofzo. niet dat je op je 15e ermee moet beginnen. Maar dat is voor iedereen anders! ja toch. Ik vind wel de keus van ts niet overdacht. ze woont begeleid met haar zoontje. ze wonen apart. ik weet verder niet hoe stabiel haar leven is qua werk of opleiding, dus dat is speculeren. Maar het is wel een erge moeilijke situatie waar je in zit. Wat betreft het vreemdgaan .. als het mijn "man" was dumpen die handel. er zijn betere mannen die hun gezin wel waarderen
Ik ga geen oordeel vellen over de inhoudelijke situatie. Maar volgens mij is het wel belangrijk dat je nu als eerste kijkt naar de belangen van je beide kinderen, of ze nu al geboren zijn of niet. Is het in hun belang om deze relatie voort te zetten? Of hebben ze meer profijt als de vader buiten beeld is. Hoe was je relatie, is hij eerder vreemd gegaan, is de relatie stabiel, hoe schat je je relatie( in alle eerlijkheid) in over een paar jaar? Ik weet hoe moeilijk het is als alleenstaande moeder van 2 en dat het soms onzeker en eng is. Mijn verhaal (wat ik inhoudelijk niet op internet post) zou zo een aflevering van 16&pregnant kunnen zijn, ware het niet dat ik al stuk ouder ben. Ik heb helemaal geen contact meer met de vader van mijn kinderen, hij heeft mijn jongste zelfs niet erkend. Of het contact ooit nog terug komt weet ik niet. Maar liever zo dan ruzies, onstabiele relatie etc. Mijn kinderen zien hun vader niet maar ze groeien wel op in een stabiel gezin met een stabiele moeder enzo. Niet dat ik mezelf nu zo goed vind ofzo hoor. Maar kijk, hoe moeilijk het ook voor jezelf is, in eerste plaats naar het belang van je kinderen.
Ik kan alleen zeggen, vraag aan je vriend of het waar is ontkent hij het? Haal de vriend/vriendin die het gezien heeft erbij en confronteer hem nog eens. Persoonlijk heb ik zero tolerance voor vreemdgaan, intereseerd me dan geen drol of meneer dronken was, het een keer was of wat voor excuus dan ook. Ik zou mezelf er niet over heen kunnen zetten en dat is voor niemand eerlijk. Verder is praten met een mentor of iets dergelijks misschien een goed idee. Je hebt blijkbaar al eerder in een vervelende situatie gezeten waar je hulp voor hebt gezocht en gekregen. Zorg dat je zelf een stabiele basis hebt voor jou en je kinderen. Want zo veel vragen, wantrouwen en onzekerheid is gewoon geen goede basis voor een gezin.
Ik hoop dat hiermee de situatie bedoeld word en hoe er mee omgegaan word? En waarschijnlijk ook een klein beetje hoe ''jong of oud'' je geestelijk in het leven staat? Want echt leeftijdsgerelateerd vind ik dit niet jong. En daar zijn meningen natuurlijk over verdeeld maar je kunt mensen wel voor het hoofd stoten. en als het om het bovenste gaat dan natuurlijk alle begrip. Het is geen ideale situatie.
ik bedoel de situatie en de realtie.en ze heeft al een kindje die waarschijnlijk geen contact hebt met de vader.ik was ook 20 toen ik me eerste kindje kreeg maar we woonden al samen en we zijn nog steeds samen krijgen onze 3e kindje. ik bedoel als je al eens zo iets hebt meegemaakt.moet je volgens mij voorzichteger zijn.zwanger raken is erg makkelijk maar vind gewoon dat sommige mensen heel makkelijk denken over kindjes die geen vaderliefde krijgen ikzelf vind dat erg sneu.