Broertjes ruzie en vechten

Ik denk dat het leeftijdsverschil wellicht te groot is momenteel en dat ze de hulp van jullie als ouder nodig hebben om de activiteit, het samenspel tot een succeservaring te laten worden.
Met enkel gesprekken denk ik niet dat dit gaat lukken, later als 7 jarige wat ouder is mogelijk wel. Wat ook nog kan helpen is de verwachtingen wat bijstellen. Bijvb samen een ijsje gaan halen, samen de duikstokjes opduiken, of om de beurt, zonder gedoe een compliment.

 

Ik heb 3 jongens en volgens mij is het voor jongens wel vrij normaal om fysiek te ruziën. Hier wel in elk geval. Ik ging daar ook niet uitgebreid over in gesprek, als het echt de spuigaten uitliep haalde ik ze uit elkaar, liet ik ze elk wat anders doen en even later gingen ze gewoon weer samen spelen, want zo gaat dat dan ook wel weer.

 

Ik weet niet beter als dat alle knullen rond die leeftijd elkaar in de weg zitten.

Meeste wat ik zie is dat er wel harde "no-go" lijnen zijn en daarop staan heel duidelijke gevolgen. Ben je niet van alle euvels af want t kruidvat springt wel vaker en ook uit t zicht.

Allicht soms wat meer van elkaar afzonderlijk dingen doen? Minder op elkaars lip.

 

Hier ook, samen spelen is fysiek, samen ruzie maken eveneens fysiek. Doe precies hetzelfde, soms haal ik ze uit elkaar als het te heftig wordt en moeten ze wat anders doen.

Volgens mij heel jongens eigen en niet te druk om maken!

 

Dat hebben wij dan ook.

Stop hou op, is per direct stoppen gebeurd dat niet, verdwijn je per direct naar je kamer. Geen waarschuwing oid.

En echt gevaarlijke dingen, fysiek spelen/ruzieen bij de trap, in het zwembad, is ook een no go.

 

Hier twee meiden (11 en 14) precies hetzelfde. Schaam me kapot en het verpest de sfeer.
Ik weet ook niet wat ik ermee moet. Momenteel neig ik naar negeren. Zoek het zelf maar uit, maar val mij er niet mee lastig.
Misschien helpt dat voor je jongens.

 

Hier hebben ze ook wel eens ruzie maar de eerste die met fysiek geweld begint mag op zijn kamer gaan zitten. No way dat we dat tolereren. Ik vind het echt niet normaal als er geslagen of geschopt wordt. Dan mogen het jongens zijn maar ook bij jongens vind ik dat onacceptabel.
Wij leren ze dat dit enkel als zelfverdediging gebruikt mag worden. Het komt hier dan ook zelden voor dat de frustratie zo hoog oploopt dat er geslagen/ geschopt wordt.

 

Dit.
Onze kinderen zijn sowieso al vrij fysiek maar ook op momenten dat er geen enkel probleem is.
Het risico is dan wel dat het in een vingerknip kan fout gaan.
Wanneer er hou op geroepen word en ik merk geen reactie dan ga ik mij moeien en verder lossen ze het wel zelf

 

Mijn jongens (11&13) doen ook niet anders. Ik negeer het want 9 van de 10 keer lossen ze het zelf op en wordt het daarna ineens weer super gezellig. Die ene keer dat ik merk dat de sfeer echt omslaat bemoei ik me er wel mee maar dat maakt weinig indruk bij ze op dat moment
Als de boel weer een beetje bekoelt is dan hebben we het er over.
Hier is het vooral de oudste die lullig doet tegen zijn broertje, maar zijn broertje wint het op alle vlakken van hem dus dat is meestal een beetje frustrerend voor de oudste

 

Op vakantie zag ik trouwens dat het bij bijna alle gezinnen hetzelfde gaat. Vooral de leeftijd 10-15

 

Hier net zo. Ik laat ze soms ook gaan en soms moet ik er echt tussen komen. En als ik echt geen zin heb roep ik: jongens stoppen nu!

Hier een wisselwerking. De jongste wil graag alles mee doen maar kan bijv ook slecht tegen verlies en wil zijn zin hebben (hij is 6) en de oudste heeft daar niet altijd zin in en schat de jongste gewoon ook ouder in dan hij is (hij is 9)

overigens zie ik het ook tussen twee zusjes van die leeftijd gebeuren hoor. Maar dan alleen haren trekken

 

Ik heb denk ik een uitzondering. Mijn jongens zijn ook 7 en 10 en kunnen juist heel goed samen spelen. Gaan uren samen op pad of bouwen hutten of zitten samen op een scherm! Ze kunnen ook prima apart spelen en hebben beide hun eigen vriendjes e.d..

Fysiek ruzie gebeurd hier echt zelden. Dus voor mij klinkt het niet echt normaal. Maar als ik de andere reacties zie ben ik misschien wel de bijzondere.

 

Niets bijzonder aan, gewoon kinderen die minder fysiek zijn.

 

Mijn zus en ik vloogen elkaar vroeger ook in de haren hoor, deur kapot, lamp kapot en ga maar door. In de puberteit is het goed gekomen.

Mijn jongens 7 & bijna 4 vliegen elkaar ook regelmatig aan. Maar kunnen niet met en niet zonder elkaar. Ik zeg wel eens ik moet een keer met jullie naar de Spoedeisende hulp maar laat jullie ophalen en mogen jullie alleen gaan oudste(7)is echt sterk en ook denk 145cm al maar geloof mij die van bijna 4 deinst voor niks terug gaat er vol tegenin

 

Hier een jongen van 5 en een meid van 3
ze kunnen niet met, niet zonder elkaar
Zusje wilt alles samen doen met broer. Broer raakt in paniek als ze bv meespeelt met playmobil en dan ergens aanzit. Gaat dan compleet door het lint… word er soms doodmoe van
Denk kan het nou nooit normaal …..

 

Voor deze leeftijd is ruzie maken aardig normaal.

Misschien heb je (en anderen) wat aan tips hier:
https://www.jmouders.nl/meest-gestelde-vragen-ruzie-kinderen/

 

Hier meerdere kinderen , grootste gedeelte jongen..

ze kunnen niet met en ze kunnen niet zonder elkaar… ze willen werkelijk allemaal hetzelfde altijd doen.
En hoe meer het er werden, hoe sterker ze samen staan, hoe slechter ze luisteren thuis godzijdank buitenshuis wel

met elkaar ouwehoeren, gek doen, stoeien, zeuren ,ruzie maken komt meer voor dan dat ze écht met hun speelgoed spelen…

soms vraag ik mij wel eens af wat ik verkeerd doe…..

dan zie je weer die “perfect rustige” gezinnen als bijv fam jelies of Geerts haha

 

Idd. Hier vanavond allebei naar hun kamer gestuurd. Sloegen elkaar, omdat de ene onder het dekentje van de ander lag. Ze gunnen elkaar ook niks. Om moedeloos van te worden.
En de oudste voelt zich dan weer verongelijkt, alsof ze altijd overal de schuld van krijgt. Wat echt niet zo is.
Kan nu wel in alle rust een film kijken

 

Onze jongens (15 en 11) maken ook veel ruzie, maar kunnen ook wel een poos leuk samen optrekken. Ze zijn allebei best opvliegend, eerder heel vaak fysiek maar ik vind slaan/schoppen/beuken/knijpen enz uit boosheid echt niet oké. Na tig gesprekken gebeurde het nog steeds té vaak. Vorige zomervakantie een harde regel afgesproken, en deze ook in tekst en picto’s uitgeprint en opgehangen en in het begin ook regelmatig erop gewezen (bij elke maaltijd zo ongeveer zodat ze niet met smoesjes van ‘vergeten’ konden komen). Ieder een paar x straf gehad omdat ze de regel in hun boosheid toch vergaten maar na een week ging het echt veel beter en nu nog steeds. Bijna nooit meer schoppen/slaan/stompen/knijpen enz. De straf is als ze wel elkaar aanraken is de rest vd dag geen beeldscherm, dat vinden ze echt erg en vergeten ze niet snel. In het begin was het echt lastig voor hun om niet meer fysiek te reageren en voor ons best lastig om consequent te zijn met de regel maar het heeft zoveel rust gebracht. Ik werd zelf heel boos en verdrietig als ze elkaar zo ‘aftuigen’ en vind het ook erg oneerlijk dat de oudste zoveel sterker is en het altijd makkelijk won.