Inderdaad lekker boven blijven!! Roep je vriend, zeg dat je moe bent en dat je lekker gaat slapen met je kleintje. Mijn zus bleef in de eerste weken sowieso boven in bed. Daardoor kwam het bezoek maar heel even naar boven en ging snel naar beneden. Haar man gaf ze een beschuit en koffie en ze waren snel weer weg!
Ongelooflijk! Als je het nou toch niet durft, stuur dan lekker een appje want het Is echt noodzakelijk dat je nu grenzen aan gaat geven.
Heftig hoor. Ik hoop dat je ze op moment van schrijven al weggestuurd hebt. En anders; laat aub je poker-face vallen, want de enige die je er nu mee hebt is jouwzelf 😔 En idd, anders maar via een app hoor. Je MOET opspreken! Beter nog, doet je vriend dat.
Meid nogmaals geef je grenzen aan. Doe het voor jezelf en je kindje. Jouw baby voelt jouw verdriet spanning en ellende. Je zegt zelf ik ben bang dat het doorslaat in depressie. Als je dit niet aanpakt dan is die kans groot. Ik zat ook op het randje. Heb toen al het visite bezoek stil gelegd en samen met mijn man rust gezocht. Samen thuis met de baby. Geen onverwachte bezoekjes enz. Gewoon rust in de tent. Kom op meid doe het!
Net toen ze wilde vertrekken heb ik gevraagd of ze naar de keuken kon komen. Heb dr toen gezegd van ma wil je aub eerst even bellen voordat je komt, kijk mn handen trillen van vermoeidheid. Kzei dat ik heel veel bezoek heb en dat ik nog geen ene avond heb kunnen rusten. Ze zei oke geen probleem. Maar ik zag dat ze het heel erg vond. Ze kuste me ook niet toen ze wegging, wat ze altijd doet. Ben toen ze weg waren naar buiten gegaan om een rondje te lopen en heb me rotgejankt. Thuis aangekomen bleek dat ze mn man heeft geappt dat ze aan het huilen is! Nu voel ik me nog ellendiger dan tevoren. Niet tegenover mn schoonma maar tegenover mijn man. Nu voelt hii zich heel k*t.. en dat raakt me het meest. Baby ging huilen en ik schreeuwde tegen hem datie stil moest zijn Heb me nooit eerder zo wanhopig gevoeld. Het zit me nu enorm dwars dat mijn man zich zo slecht voelt. En ik wil niet eens weten hoe mn schoonouders zich vanaf nu gaan gedragen. Ik wil van de aardbodem verdwijnen, wat een k*tgevoel dit!!
Ik geloof dat jouw schoonmoeder niet begrijpt dat haar gevoelens momenteel niet in het middelpunt staan. Kom op zeg! Jij bent net bevallen en kapot en dan komen je SO te pas en te onpas op visite! Het is sneu dat je man zich er k.t over voelt, maar hij moet zich ook even verplaatsen in jouw situatie. Daarnaast heb je het al een paar x aangegeven dus had hij het ook kunnen bespreken met zijn ouders. Je hebt het nu tegen haar gezegd ts en blijf bij wat je haar verteld hebt anders denderr ze zo weer over je heen! Ik heb hetzelfde probleem met mijn SO gehad. Wij hebben een vrijstaand huis en de achterdeur is altijd open. Op een gegeven moment kwamen ze te pas en te onpas langs en als de deur op slot was ging mijn schoonvader door het raam naar binnen gluren (want dat was toch wel raar zo'n dichte achterdeur...). Ik durfde geen bv meer beneden te geven omdat ik bang was dat mijn SO binnen zouden staan. Op een gegeven moment barstte de bom en heb ik erg duidelijk gezegd dat ze niet onaangekondigd welkom waren en dat heeft gewerkt, maar de stress die die mensen me daarvoor gegeven hebben laat ik me geen 2x gebeuren. Ik heb mijn lesje wel geleerd bij de eerste! Heel veel sterkte ts en inthoud dat jij niet degene bent die fout zit in dit verhaal!
Het draait nu even niet om schoonma, het draait om jou! Jammer dat ze moest huilen, is ze zelf vergeten hoe het is om kraamvrouw te zijn? Je man gaf dit alles keervgezegd kunnen hebben tegen dr, goed dat je het nu eindelijk gedaan hebt.
Als ik zulke schoonouders had kon je me allang opsluiten. En wat kinderachtig zijn ze zeg, verschrikkelijk. Wie gaat nou hun kind appen dat ze aan het huilen is l, enkel omdat je hebt gevraagd of je ff kunt bellen. Echt heel triest zijn ze. Als het mijn schoonouders waren geweest had gezegd dat ze even een week niet welkom zijn nu. En jouw vriend moet jou en het kind op dit moment het belangrijkst vinden en niet z'n ouders. Hij had degene moeten zijn die het tegen z'n ouders had moeten zeggen om jou en jullie kind te beschermen. Ik zou echt verschrikkelijk boos zijn, maar zeker ook op mijn man.
Ze is een trotse oma. Dat is logisch. Maar ze dringt zichzelf nu echt teveel op. Dat is niet eerlijk. Dat ze huilt vind ik ook echt rot voor jou. Ze moet niet zielig doen maar jouw wensen en behoeftes op dit moment respecteren en die zijn niet meer dan normaal hoor! Voel je niet schuldig! Jouw vriend moet zichzelf even vermannen nu en zich om zijn vrouw en kind bekommeren! Die gaan nu voor de behoeftes van zijn moeder. Hij moet blijkbaar ook nog volwassen worden Laat hem dit topic anders lezen en stop met je schuldig voelen hoor! Dat is echt niet nodig en niet eerlijk voor jou! Je zit nog vol hormonen! Je voelt dat je kindje rust en geborgenheid nodig heeft! En jijzelf ook! Even een dagje geen visite maar lekker met z'n 3tjes of zelfs jij met je kindje samen, lekker knuffelen in bed of op de bank...gewoon met elkaar genieten zonder mensen van buitenaf.
Echt, ga voor jezelf opkomen! Je moet je niet slecht voelen over je SM nu, je moet aan jezelf en je kindje denken!
Ik vind het wel begrijpelijk dat je man zich niet meteen als een vader en beschermer gedraagt, zeker naar zijn ouders. Manipulatief slachtoffer gedrag, daar kun je toch niks mee. Dat is heel lastig, maar nu even niet jouw probleem. Dat los je later wel op. Vind de kracht in jezelf en doe wat nodig is. Praat met je man en wees eerlijk. Druk hem nogmaals op het hart dat je NU tijd met z'n drietjes nodig hebt. Zeg je bezoek desnoods zelf af voor deze week, dan kun je meteen oefenen voor de toekomst (om voor jezelf en je kind op te komen). Laat dit geen moment langer door gaan lieve vrouw! Ook zou ik na 20:00 (bijv.) sowieso geen bezoek meer ontvangen. Dan beginnen de voorbereidingen voor de nacht en dat moet in alle rust gebeuren.
Hoe gaat het nu met je?? Goed dat je opgesproken hebt! Ontzettend k*t dat het nu zo loopt. Mijn advies; bel je verloskundige en doe je verhaal.
Hier kom je nu zelf met je man niet uit, schakel hulp in! Dit moet niet zo duren, anders ga jij hier aan onder door en daar zal ook je kindje indirect last van hebben. Bel je verloskundige! Zij is er nog voor de nazorg.
Lieve schat, je doet dit jezelf nu aan. Als jullie nu geen grenzen aan gaan geven, dan gaat het niet goed met jou! Elke keer onaangekondigd bezoek, zelfs een keer 7 mensen tegelijk over de vloer. Dat is niet normaal en dat trekt bijna niemand. Jammer dat je partner er niet wat meer voor je kan staan. En je (schoon)familie? Wat triest dat ze allemaal geen enkel empatisch vermogen hebben. Succes!
Oh ja je schoonouders en man voelen zich rot deze emotionele chantage moet je niet pikken! En reageer dit aub niet af op je kindje! bel je ha of vk morgenochtend. Dat ben je aan je baby en jezelf verplicht.
Oké, dit gaat een lange post worden dus hoop dat je even tijd hebt... Ten eerste: knap dat je tegen jezelf en je man durft toe te geven dat je niet op een roze wolk zit en er nu even niet van geniet. Dat was de eerste stap al. En je bent echt niet de enige. Iedereen roept maar dat je ervan moet genieten en hoe geweldig het is. Dat gaat vast en zeker komen maar nu nog even niet. Zo'n kleine hummel in huis is zo enorm wennen. Je hebt met de bevalling een topprestatie geleverd. In plaats van even lekker bijkomen heb je zo'n kleintje die bepaald wanneer je slaapt, eet en kan douchen. Ik had ook verschrikkelijk last van kraamtranen, alles was me snel teveel (zelfs de overgaande telefoon en de tv), voelde me echt heel erg moe en ik kon alleen maar denken: waar zit de pauzeknop? Waarom wilde ik dit? Dit is niet leuk! De eerste 6 weken zijn het pittigste. Daarna werd het in mijn beleving iets makkelijker. Slapen ging beter bij de kleine en je probeert zelf ook van alles uit en merkt al beter wat werkt. Het gaat echt goed komen! Over je (schoon)familie... Leuk dat iedereen zo enthousiast is maar iedereen zal ook moeten begrijpen dat RUST, reinheid en regelmaat belangrijk is. Mijn ouders en schoonouders wilden ook wel vaker langskomen maar daar hebben we nee tegen gezegd. Ook waarom, dat we echt even moesten bijkomen en moesten rusten. Dat begrepen ze. De reactie van je schoonmoeder (huilen) of jouw boze moeder zou ik me niks van aantrekken. Het is duidelijk dat ze hun eigen belangen boven die van jullie stellen. Elke dag langskomen is echt teveel hoor! Hier ook wel eens schoonouders gehad die na een uitje nog even langs kwamen om hun kleinkind te zien. Die lag toen net in bed. Vonden ze niet leuk. Pech. Ga mijn kind niet voor hun uit bed halen. Uiteindelijk zitten WIJ ermee terwijl zij lekker weer thuis zijn en hun eigen gang kunnen gaan. Dat zeg ik nu nog steeds wel eens tegen ze. Leuk dat jullie zus of zo willen alleen beslissen wij nog altijd of iets wel of niet gebeurt. Ga het gesprek aan of stuur een app of mail. Leg uit dat jullie zeker niet het plezier van het kleinkind willen ontnemen maar dat jullie nu gebaat zijn bij rust. Band opbouwen komt heus wel en die kansen gaan ze nog heel vaak krijgen. Maak een paar duidelijke afspraken. Elke dag langskomen is teveel. Bellen voordat ze langskomen en dat ze ook een nee kunnen accepteren. Spreek bijvoorbeeld af elke dag een foto te sturen ofzo. Laat je niet gek maken door boze reacties of huilen. Geef je daaraan toe dan is het einde zoek. Het gaat nu om jullie en niet om hun. Zeg alle visite af onder het mom dat het nu even niet zo goed gaat en dat je merkt dat de drukte voor jullie alle drie teveel is. Over 2 maanden is de baby ook nog lief, klein en schattig. Mensen die dat niet willen begrijpen en/of boos worden ben je toch liever kwijt dan rijk. Spreek met visite een begin- EN eindtijd af. Jullie zijn welkom van 19.00 tot 20.15 uur. Daarna gaan we voedden en op bed. Zitten ze er na de eindtijd nog en wil je op bed? Zeg dan: lieve mensen, ik ga jullie uitzwaaien. Wij willen zo richting ons bed want de nachten zijn nog erg kort. Andere keer weer langer, goed? kan me niet voorstellen dat mensen dan boos worden. Kom echt voor jullie zelf op en voor jullie kleine. Hoe sneller hoe beter! Mensen gaan zich in de toekomst nog meer met jullie en jullie baby bemoeien (ach hij/zij mag toch wel een ijsje, ligt hij niet veel te koud/warm, je moet hem niet zo verwennen, laten huilen is beter hoor en meer van dat soort onzin) en dan wil je ook ingrijpen. En dat is je goed recht, het is JULLIE kind en JULLIE leven. Telefoons kunnen uit, deuren op slot, gordijnen dicht, deurbel van het stroom af en zorg desnoods dat de sleutel van binnen in de deur zit zodat niemand ongevraagd naar binnen kan. Tip: Laat je man dit ook lezen, zorg dat je samen op 1 lijn zit en elkaar steunt, val elkaar zeker niet af in bijzijn van (schoon)ouders maar laat zien dat jullie het samen eens zijn. Samen sta je veel sterker op die manier. Nogmaals: de eerste weken zijn het pittigst en dat gaat straks echt stukken beter worden. Alleen al het wennen kost energie. Dagen worden ook al langer en je zal zien dat het zonnetje straks ook veel goed doet. Hou je taai en weet dat de vermoeidheid en het wennen tijdelijk zijn, het gaat allemaal weer over. Sterkte!
Oh meid, wat herken ik je gevoel. Ik kon ook alleen maar huilen de eerste dagen. En dan had ik niet eens familie die constant met zijn allen langs wilden komen. Vanaf nu gewoon de deur niet meer open doen. Lekker de bel uitzetten (als dat kan, al knip je het draadje door) en gewoon even helemaal niks moeten. Alleen jij en de baby. En je man uiteraard, maar die komt toch echt even op de tweede plek. Kom op meid. Durf voor jezelf op te komen. Jij moet rust hebben, anders kom je er nooit bovenop. Niet aan anderen denken, wat zij ervan vinden dat jij tijd voor jezelf en de baby neemt is helemaal niet belangrijk. Laat ze maar lekker boos zijn. Als ze dit niet begrijpen, dan zijn het gewoon domme gevoelloze mensen.
Lieve berichten weer! Sinds de dag dat ik haar heb gezegd dat ze moet bellen voordat ze komen en dat ik gewoon erg moe ben, heeft ze niks meer van zich laten horen. De volgende dag is mijn man bij ze langsgeweest en haar gezegd dat ze zich niet zo moet aanstellen, maar ze bleef maar huilen. Het is een erg dominante vrouw, ze is bij en na de bevallingen van haar zusjes en schoonzus ook elke dag over de vloer geweest. Dus ze verwachtte het hier ook. En niemand zegt ooit nee tegen haar. Dit is haar nu zwaar gevallen en nu doet ze dus heel afstandelijk. Zou me niks verbazen als ze een excuus van me verwacht. Ik heb haar wel verteld dat ze eerst moet bellen enzo, maar ik geniet nu al helemaal niet van mijn kraamtijd, want ik voel de spanning heel erg. Mijn man is echt heel erg lief, maar wil zijn ouders ook niet kwetsen, waardoor we op het gebier van bezoek niet op dezelfde lijn staan. En nee we maken hier absoluut geen ruzie om, maar ik voel heel duidelijk dat het hem af en toe dwars zit. Vooral dit met zijn ma en pa zit hem zo dwars dat we totaal niet genieten van onze tijd. Hij is vandaag weer begonnen met werken, dus het is me erg tegen gevallen allemaal. Door de stress loopt mn melkproductie ook achteruit, wat ik vreselijk vind.. Ze is vandaag jarig, had dr gebeld maar ze nam niet op. Mijn man wilt dat ik het uitpraat, dus ik ben van plan om haar morgen te appen. Heb dr vandaag geappt met gefeliciteerd, nog geen reactie. Ik ben nog steeds niet gelukkig, ik wacht er maar op eerst het vele bezoek, en nu de stress dat ze zo boos zijn. En nee ik zit niet met het feit dat ze boos is op me, maar met het feit dat mijn man er tussen zit, dat vind ik zielig en het geeft me absoluut geen rust.. zo zwaar dit. Met mijn ma is alles goed trouwens, die komt om de 4 dAgen ofzo. Zij begrijpt mij nu heel goed, maar schoonma..
Als er nooit iemand nee tegen haar zegt zal het idd best zwaar vallen. Maar het is niet haar kind. Het is nog altijd een voorrecht. Misschien moet ze gewoon even bekomen van het feit dat ze is tegengesproken en neemt ze snel weer contact op. En anders idd misschien Appje dat het niet vervelend bedoeld was en dat ze echt wel welkom is maar dan in overleg dat het jullie meer rust geeft bla bla. Soort van excuus maar niet voor jouw opmerking maar voor als het op haar verkeerd is overgekomen. Als ze dan nog niet normaal kan doen dan houdt het op. Jammer dat je man er zo tussenin staat. Zal zeker voor hem ook even lastig zijn maar dat komt ook wel goed. Nu echt wel gaan proberen om te genieten en de rest komt vanzelf allemaal wel goed