Beetje een vreemde titel maar ik ga wat meer uitleg geven. Het laatste halfjaar zit ik enorm in twijfel over een eventueel tweede kindje. Mijn dochter is bijna zes jaar, toen zij +- 3jaar was ben ik gescheiden van haar vader. Om de week gaat dochter naar haar vader (co-ouderschap). Inmiddels ben ik dus drie jaar "alleen", heb wel een paar keer gedate maar nooit het gevoel gehad dat iemand paste in het leven van mij en mijn dochter. Misschien stond ik er niet open genoeg voor of misschien ben ik de juiste gewoon nog niet tegen gekomen. Heb mij inmiddels weer ingeschreven op wat datingsites om het toch nog een kans te geven. Maar nu zit ik dus enorm in de twijfel over een tweede kindje. Ik ben nog jong (27) maar mijn dochter begint natuurlijk steeds ouder te worden. Ga ik wachten op een eventuele man die misschien ook nog een kindje zou willen of ga ik voor BAM. Ergens lijkt het mij super fijn maar er zijn toch ook wel wat dingen die mij tegen houden. In mijn geval zou het om een anonieme donor en dat vind ik best "eng", dat mijn kindje misschien heel erg op een vreemde lijkt en karakter eigenschappen heeft welke ik niet herken. Maar ook hoe mijn dochter het zou vinden als ik wel zwanger ben maar er geen papa is voor dit kindje. Verder vraag ik mij af hoe lang een BAM traject ongeveer gaat duren, het is niet dat ik asap zwanger wil zijn, denk meer over een termijn van over een jaar proberen zwanger te worden. Maar als het een lang traject is moet ik misschien nu wel beginnen met starten? Maar wat nou als ik over een paar maanden mijn droomman (ahum ) tegen kom, kan je het traject dan "zomaar" stoppen? Heb volgende week een afspraak met een psycholoog omdat ik er wel "zeker" van wil zijn dat dit is wat ik wil en kan. Misschien een warrig verhaal maar hopelijk is er iemand die mij kan helpen . Liefs
To bam!!! Hier zwanger van de 2e via iui-d. Ook een anonieme donor. Mijn zoon is wel ook via dezelfde donor verwekt maar tijdens mijn huwelijk. Omdat ex hem niet kon accepteren ben ik nu ook gescheiden. Ik wilde heel graag een 2e kindje, liefst van dezelfde donor. Maar relatie nog geen behoefte aan, geen vertrouwen meer. Gemiddeld ben je zo'n half jaar tot 1 jaar bezig. Ik zou anders in Gent gaan daar hebben ze anonieme donoren en behalve het zaad word de behandeling vergoed door de NL zorgverzekering. Je dochter kun je toch al wat uitleggen hoe en wat. Er zijn zelfs boekjes voor, mijn zoon ben ik het met zijn 3 jaar al aan het uitleggen hoe het zit. Belangrijker nog is dat je het kindje wat komt gaat uitleggen hoe het gekomen is! Ik heb een pracht zoon gekregen al zeg ik het zelf hihi. En ben nieuwsgierig of mijn dochter op hem gaat lijken. Maar ze matchen zo goed!! Ze weten echt wel wat ze doen hoor. En karakter eigenschappen, kun je van een kind wat je samen hebt verwekt nog niet altijd terugvinden omdat het zooooooover terug kan gaan tot opa en oma of nog verder. Het is idd wel belangrijk dat je er zelf achter staat het gaat idd natuurlijk om een kindje heh Heel veel succes en heb je nog vragen stel ze aub!
En wil de vader van je eerste niet doneren? Goede afspraken maken dat je geen geld en andere dingen gaat eise ? Dat zou nog het mooiste zijn. Vol broertje of zusje. Tja, karaktereigenschappen en uiterlijk zeggen niet zoveel. Die kunnen ook bij een vol brusje nog voorkomen. Ik lijk ook niet op mn zusjes en toch ben ik een volledig familielid. Kinderen zijn aardig flexibel dus je dochter kan je prima uitleggen dat je een brusje wilt en dat hier geen man voor is bla bla. Er zijn een paar leesboekjes die dit in kindertaal uitleggen. Houd er rekening mee dat je op den duur wel het probleem hebt dat de 1 wel naar haar papa gaat en de andere misschien thuis moet blijven en geen papa heeft. Dat zal denk ik wel lastig zijn. Traject van inschrijven, op gesprek komen enz moet je inderdaad minimaal een jaar, 1.5 jaar voor rekenen. Bij de donorkeuse adviseren ze om zoveel mogelijk eigenschappen van jezelf te kiezen zodwt het kindje, hopelijk, op jouw lijkt. Ook zijn er natuurlijk kosten aan het traject verbonden. Voor het zaad vragen ze vaak al 600 euro. En dit is dan voor een paar pogingen. Ook word je onderzocht door de gyn en een gesprek met een psycholoog, dit gaat van je eigen risico af. Als je met het traject wilt stoppen dan kan dat gewoon. Ik had een "eigen" donor en stond ook ingeschreven bij een kliniek. Voor de zekerheid omdat donor niet wist of hij ging stoppen of niet. Gelukkig wilde hij nog helpen met een 2e dus ik heb nu 2 kids die 100% dezelfde achtergrond hebben. Dit vond ik erg belangrijk. De kliniek heb ik afgezegd. Dit kon gewoon.
En in nederland heb je geen anonieme donoren meer. Tenminste, rond 16e jaar kunnen ze de gegevens van hun donor opvragen. Dus niet meer volledig anoniem. Ik zou dus persoonlijk ook nooit een donor uit het buitenland nemen die volledig anoniem is. Je ontneemt je kind daarmee zn achtergrond. Ik vind dat een kind moet weten wat zn achtergrond is als hij of zij daar naar vraagt. Bij een volledig anonieme donor zal het knap lastig kunnen worden om op zoek te gaan naar de donor als je kind daar aan toe is. Ook de reden dat ze dit in nederland afgeschaft hebben. Er zijn nu nog veel volwassenen die verwekt zijn door een anonieme donor en nu problemen hebben omdat ze hun achtergrond niet weten. Dat moet je niet willen vind ik. Ik ben ook erg blij met mijn donor. Kinderen kunnen contact met hem opnemen zodra ze eraan toe zijn. Ik vind dit belangrijk.
Als je jezelf nog wel ooit in een relatie ziet zou ik zeker op jou leeftijd geen overhaaste beslissingen nemen.