Ik vind het wel raar dat er geen inzet komt. Hij is 21, geen 15! Hij weet dondersgoed waar kindjes vandaan komen en hij was er zelf bij. Als hij er dan voor kiest er te zijn voor zijn kindje, dan moet hij dat ook voor de volle 100% doen. Natuurlijk hebben papa's net zo veel rechten, maar ook net zo veel plichten! @ ts Wat lijkt me dat fijn om opa en oma zo dichtbij te hebben. Zou ik ook wel willen en ben bijna 30 Soms hebben dingen wat tijd nodig. Mannen zeker. Ik denk dat je je kind zijn/haar vader wel moet gunnen. Dus ik zou proberen, als de spanningen wat gezakt zijn, proberen hierover een goed gesprek te hebben met de papa. Heel veel sterkte en geniet van dit prachtige wonder. Het is nog zoveel mooier dan je je nu voor kan stellen!
De vader was er gewoon bij en heeft een kind gemaakt, dit betekent dat hij ofwel verantwoordelijkheid neemt ofwel dit niet aankan en wegloopt. TS heeft hem zelfs de keuze gegeven: kan je dit niet aan, hoeft het niet voor mij en mag je je eigen weg gaan. Maar hij heeft in eerste instantie aangegeven hier wel voor te willen gaan. Dan moet je wel degelijk inzet tonen, wat heeft anders die keuze voor zin! Ik vind de vraag over anticonceptie niet zo raar, maar wel de manier waarop. Je doet alsof TS "die arme knul" erin heeft geluisd en expres zwanger is geworden ofzo. Komt respectloos over.
Mijn ouders zijn ook zo geweldig, heel fijn dat mensen zo dag en nacht voor je klaar kunnen staan. Daarom zou ik als ik van jou was ook lekker dicht bij ze blijven wonen, omdat je weet wat je aan hun hebt. Je vriend zie ik niet echt dag en nacht voor je klaar staan.. Mannen moeten wel altijd aan het idee wennen, dat geef ik toe. Sinds onze kleine meid er is, is mijn vriend ook zachter geworden. Ik ken daarnaast een maat van hem die ook een kindje heeft en zelf gewoon zijn eigen ding blijft doen. Maar dat kan gewoon niet met een kleintje. Dat hij je zelfs niet eens helpt met de babykamer en dan al helemaal niet wilt gaan kijken als het af is, vind ik nog triester. Hij moet toch begrijpen dat hij jou hier erg veel pijn mee doet, omdat hij erg ongeïnteresseerd over komt. Desondanks hoop ik dat je toch van je zwangerschap en wondertje zal kunnen genieten!
Om nou te gaan discussiëren over anticonceptie is een beetje mosterd na de maaltijd lijkt mij (ze is al 17 weken zwanger....gaat hem niet worden ) Ik zou hem even laten, wel de afspraken met de vk enzo doorgeven en hopelijk toont ie dan wel wat interresse. Hoe ga je het straks doen met de bevalling? Wil je hem erbij of laat je het hem erna weten? Denk persoonlijk dat je hem er wel bij kunt/mag betrekken (maar dat ligt geheel aan jezelf en aan wat jij dan wilt) vaak zijn pappa's dan heel erg onder de indruk. En soms ook niet.....voorbeeld loopt hier rond Maar doe niks waar jij je niet prettig bij voelt. Geniet nu lekker van die kleine en neem je rust.
Ik heb geen tips voor je. Maar ik wil je wel even een knuffel geven en zeggen dat ik vind dat je een top persoon bent!! Ik wens je alle sterkte en geluk toe
Ten eerste sorry voor de late reactie altijd,ik werk in de horeca vandaar. Om voor eens en voor altijd een anticonceptie discussie uit de wereld te helpen. Ik slikte de pil, maar begon in de tijd dat ik mijn vriend leerde kennen ook door de week snachts in de horeca te werken. Dit betekende dat ik dan om 7u smorgens gings slapen en dan om 10u savonds. Niet over nagedacht, 1x zonder condoom gemeenschhap gehad. En door de wisselende tijden de pil pakken ben je niet meer safe. Even lezen wat er verder nog gezegd werd
In mijn ogen maak je met deze zin je hele reactie kapot. Begrijp mij niet verkeerd ik wil hem niet afschilderen als de bad guy. Want ondanks alles begrijp ik al vanaf het begin dat het heeel erg moeilijk ging worden. Over het erkenningsverhaal als hij mij gewoon zou helpen niet eens zo zeer op financieel gebied want dat kan ik ook wel zonder hem. Maar meer qua steun voor mij zelf, op momenten dat ik hem het meest nodig heb is hij er niet. En daar heb ik vaak met hem over gesproken maar praten 'kan die niet'. Is meschien normaal gedrag voor een jonge van zijn leeftijd maar hij zit nu niet in een normale situatie dus ik verwacht nu iets anders dan normaal gedrag, snap je? Hij hoeft niet als een schoothondje bij me te zitten maar gewoon aventoe iemand waar je op kan bouwen dat heb ik nodig. Geen lastig gedoe alsof ik nu al een puber thuis heb zitten.
Maandag is nou net het probleem. Je hebt wel een puber thuiszitten, misschien niet qua leeftijd maar zeer zeker wel nog qua gedrag. Je hebt het over wat jij nodig hebt, maar wat jet wat hij nodig heeft? Nogmaals, ik bedoel het niet verkeerd en iedereen verhaal heeft 2 kanten.
Nee maar uiteindelijk ben ik de gene die alles opgeef voor dit kleintje. En hij niet. Ik heb hem gevraagd wat hij wou hij koos ervoor om mij te helpen. Moet ik het dan maar accepteren dat hij zijn keuze niet waar maakt? Ja ik accepteer die keus, maar dan hoef ik toch ook geen rekening meer te houden met wat hij wilt? Ja hij mag zijn kindje zien maar ik wil nu gaan genieten van mijn zwangerschap. En niet daalijk als mijn kindje vraagt 'hoe was jou zwangerschap?' 'Nou kut, want je vader was niet man genoeg en hield me aan het lijntje'. Want zo voelt het voor mij nu. En daar ben ik helemaal klaar mee.
Ik zou hem gewoon nog 1 keer duidelijk uitleggen wat je vind en het daarna even een kaandje laten en wachten tot hij zelf weer komt.
Ik heb het gister nog maals geprobeerd uit te leggen, en dit liep weer uit op ruzie dus ben er helemaal klaar mee. We zijn uit elkaar, en hebben afgesproken elkaar nu evrn met rust te laten. En over een paar maanden afspraken op papier te zetten. Heb ook afgesproken dat hij mij belt als hij iets wilt weten, afspraken.bij vk enz. Dan merk ik vanzelf wel of ik de goede keus heb gemaakt.
Ik denk dat je een goede keuze hebt gemaakt. En elk verhaal heeft inderdaad 2 kanten. Ik was zelf ook zwanger op mijn 20ste en pas 6 maanden bij elkaar. Door de pil heen. Ging helaas fout en de relatie ook. Toch weer bij elkaar gekomen en jaar na de miskraam weer zwanger (blijkt dat de pil niet werkt bij mij). Inmiddels woonde we samen. Ik heb alles gekocht om op mezelf te kunnen gaan wonen, want ook hij toonde geen intresse (ging wel mee naar de vk, maar daar trok hij de grens). En uiteindelijk hebben we samen 2 kindjes gehad. Helaas zijn we daarna alsnog uit elkaar gegaan. Maar hij kan dus zomaar bijdraaien als de kleine er is. Misschien niet richting jou, maar er wel zijn voor de baby. Over die anti conceptie, wat houdt hem tegen om een condoom te gebruiken?? Vind het belachelijk dat die verantwoording altijd maar bij de vrouw moet liggen. Je hebt 2 mensen nodig om een baby te maken, dus 2 mensen kunnen hun hersens gebruiken!! De man dus ook!!!!
Ik denk dat je een goede keus maakt. Even afstand doet soms wonderen als is dat op het moment zelfs soms moeilijk te begrijpen. Ik heb natuurlijk geen idee hoe jullie relatie is maar hoe goed kan je iemand werkelijk in zo'n korte tijd leren kennen? Geef het even de tijd dan krijgt het vast een plekje. Je hebt steun van je familie en dat is vast heel fijn. En ik vind het knap van je dat je de situatie zo goed als mogelijk probeert te handelen.