hallo ik ben lidia van der Schuit en ben sinds 1 maart moeder van Damian, een prachtige zoon die het heel goed doet.. nu heb ik steed het gevoel dat ik onzeker ben over hoe het moet als de kraamzorg afloopt (heb net afscheid genomen van een top kraamhulp en krijg voor de laatste 3 dagen een andere ) ik heb het gevoel dat ik teveel afhankelijk ben van wat zij weet en wat ik "nog" niet weet.. ligt het nu aan mij of zijn het gewoon de kraamtranen ik kan de hele dag wel om van alles huilen) en het nieuwe aan het hebben van een 1e kindje.. Mijn man zegt dat we het goed zullen doen en dat we gewoon per dag moeten zien hoe het gaat maar ik vindt het gewoon nog eng .. Nu wil ik weten van jullie of dat heel gewoon is en of er meiden zijn die dat ook hebben gehad? groetjes van een onzekere maar trotse moeder.... lidia __________________ groetje lidia 1*(26-01-2006) en nu moeder van Damian
Ik had dat ook, vooral de eerste nacht. Toen dacht ik toen de kraamhulp weg ging: oh help wat moeten we nou! Hahaha, maar het is toch goed gekomen allemaal, je wordt vanzelf wat zekerder! EN vergeet niet dat er het consultatiebureau is waar je altijd naartoe kan gaan als je vragen hebt! EN hier kan je ook een hoop lezen over hoe andere moeders het doen En het beste wat je kan doen is te vertrouwen op je eigen gevoel, doe wat jou goed lijkt, hoe onzeker je ook bent vertrouw op je moederinstinct
zeeeer herkenbaar... wat mij geruststelde is het weten dat je 24/7 (ja dus ook snachts!) kunt bellen met al je vragen en dan een zeer ervaren persoon aan de lijn krijgt die altijd wel advies heeft van wat je zou kunnen doen! en dat blijft de komende 3 (? of 4?) jaar zo
O zeker als ik daar aan terug denk, wat heb ik gejankt de dag dat mijn superkraam hulp wegging. Wat voelde ik mij onzeker, ik dacht ja en nu hoe moet dat nou. Toen Sam op dag 9 vrij onverwacht naar het ziekenhuis moest en ook nog moest blijven. Was ik niet meer onzeker. Het was heftig maar ik werd ook heel sterk. Laat het maar gewoon een beetje over je heen komen er is ook zo veel gebeurd de afgelopen week voor jouw. En vooral niet vergeten GENIET
Ik had het ook hoor, die onzekerheid. Vroeg me echt af 'Hoe doen andere moeders dat?'. Maar ik merk nu, na ruim 3 weken, dat het een beetje begint te wennen. Ik voelde me de eerste dagen echt aan handen en voeten gebonden, had het idee dat ik alleen maar bezig was met voeden en verschonen en verder nergens anders aan toekwam. Maar nu wordt het voeden en verschonen meer routine, waardoor ik ook weer tijd en rust vind voor andere dingen: een beetje meer doen in het huishouden, mezelf weer een beetje meer verzorgen, af en toe een ommetje maken. En ik merk dat ik al minder 'spastisch' omga met de voedingstijden. Houd vol, het went echt. En langzaamaan ga je je steeds zekerder van jezelf voelen. Groetjes, Wendy