hoi dames, even mijn verhaal. Vanaf 21 weken steeds pijn onder de rechter ribben. Dit werd steeds erger. Na een paar verschillende oorzaken te hebben geopperd is er een echo buik gemaakt. Daar op was te zien dat de rechter nier aan het stuwen was. (hydronefrose). Nog lang met pijn door gelopen. Uit eindelijk gestopt met werken. Mijn nieren werden goed in de gaten gehouden. De pijn werd erger, ik kon niet zitten of lopen..alleen liggen! Tot dat k er op laatst door zat. Toen heeft de gynaecoloog mij door gestuurd naar het ziekenhuis. Aan het infuus gelegen, echo nieren gehad. En toen bleek dat de rechter nog meer gestuwt was en ook de linker begon te stuwen. Er is in de rechter nier een nefrostomie katheter geplaatst. Niet fijn! Rond lopen met een drain in je rug en een katheter zakje op bovenbeen. Maar de pijn werd minder! Eindelijk! Na een week zh opname naar huis. Was erg wennen! Afgelopen maandag erg veel pijn in de flank, maar toch nog maar even aan kijken. Die nacht geen oog dicht gedaan. Dinsdag ochtend was de pijn zo erg dat ik tegen het flauw vallen aan zat, misselijk en niet kunnen lopen. Ambulance is gebeld en weer opgenomen in het ziekenhuis. Na onderzoek is gebleken dat ik een aangeboren afwijking heb aan de rechter nier genaamd upj stenose. Onderzoek was erg pijnlijk. Maar de oorzaak van de pijn was een nierbekken ontsteking met de streptokok aureus bacterie. Waar voor nu een antibiotica kuur. Ook de insteekopening is ontstoken van de drain wat nu behandeld wordt. ik hoef gelukkig niet door te lopen tot 40 weken. Maar k wordt ingeleid met 37-38 weken. Ik probeer de 38 te halen, maar ben het af en toe echt zat. Ik heb zelf in mijn hoofd om voor de 37 te gaan, maar daar zitten weer meer risico's aan verteld de gynaecoloog. Ik wil natuurlijk niet dat er iets met ons mannetje gebeurt. Maar ik wil zo graag weer normaal functioneren, normaal slapen, zonder pijn, zonder drain, zonder urine zakje op mijn bovenbeen, zonder dat ik niet lang kan lopen.. Nu is mijn vraag wat zouden jullie doen? en hebben jullie ervaringen met inleiden op dit termijn? sorry voor het lange verhaal, en bedankt alvast!
Ik zou met 37 a 38 weken ingeleid worden met mijn dochter. Met ruim 36 weken ben ik gestript. Met 37 weken en een paar dagen was geen ruimte in het ZH dus uiteindelijk met 38.1 ingeleid en bevallen. Ze hebben allereerst de vliezen gebroken. Ik had nl al drie cm toen ik begon. De hoop was vanuit het ZH dat ik daardoor spontaan weeën zou krijgen die voor de laatste cm's ontsluiting zouden gaan zorgen. Maar helaas. Vervolgens heb ik na een paar uur weeenopwekkers gekregen. Elke keer een standje hoger omdat ik geen goede weeën kreeg. Toen het aparaat op standje 'heel hoog' stond ging het ineens heel snel. Ik ben om elf uur aan het aparaat gezet. Om 14.15 uur had ik nog maar vier cm en twintig minuten later had ik 10 cm ontsluiting. Nog geen kwartier later had ik onze dochter op m'n buik. Ze had een apgarscore van 9 9 10 en daarna 10 10 10 en deed het direct super. De borstvoeding kwam ook super op gang. De eerste nacht zijn we vanwege streptokokken B bacterie infuus die ik had gehad in het ZH gebleven ter observatie. Maar de dag erna mocht ze al naar huis. De eerstw nacht thuis was niet zo'n pretje. Ze is toen afgekoeld tot 35.2 ofzo en ik kreeg haar maar niet warmer... Toen is er een verloskundige gekomen en heeft haar 10 CC kunstvoeding gegeven ivm suikers en vanaf toen ging het perfect. Ik zou zo weer straks op deze manier willen bevallen, ondanks dat een weeënstorm met weeenopwekkers ook niet een heel groot feestje is haha. Ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt. Succes nog even!!
Ik ben bij mijn dochtertje ingeleid met 37,5 wk vanwege hoge bloeddruk. Was nog geen noodzaak, maar wel beleid in het zhuis bij hoge bloeddruk (kreeg daar ook medicatie voor). Ik was op zaterdag 37 wk dus de gyn stelde voor om maandag 'te beginnen', aangezien mijn moeder de dinsdag jarig was en het niet zo leuk zou zijn als mijn dochter op dezelfde dag jarig zou zijn gevraagd of het daarna mocht, dat mocht, dus woensdags melden in het zhuis. Omdat er nog niks gaande was hebben ze eerst gel ingebracht wat zorgde voor krampen en 1 cm. Toen konden ze de vliezen breken en infuus aansluiten, maar dit deden ze liever niet meer voor de nacht, dus nachtje goed geslapen (hopen dat er ondertussen meer gebeurde maar helaas) volgende ochtend 8 uur aan het infuus. Deze werd steeds opgeschroefd, tot ik rond 11 uur verging van de pijn van één hele lange wee die niet weer wegging.. Niet echt te doen dus. Ik had nog maar 4 cm dus mocht kiezen voor pijnbestrijding, ik koos voor de ruggenprik en geen spijt van gehad! Na enkele uurtjes begon de pijn echter weer opnieuw dus is de anesthesist opnieuw langsgeweest. Hierna ging het blijkbaar snel want op een gegeven moment kreeg ik persdrang en bleek dat ik op ruim 9 cm zat, iets later mocht ik rustig meepersen. De persdrang verdween echter snel waardoor het mij veel kracht kostte, maar goed je hebt weinig keus. Uiteindelijk heeft het persen bijna twee uren geduurd en is mijn dochter om 19 uur met de vacuumpomp geboren. Agpar 9 en na 5 min 10, prima dus. Ze woog 2910 gram, ik moest vanwege de bloeddruk nog twee nachten blijven maar zij deed het prima! Mijn herstel ging ook mooi vlot, ondanks dat ik vrij veel bloed verloren had en ik eruit zag als een lijk, voelde ik me redelijk goed na de bevalling. Sterkte!
bedankt dames! De keus blijft moeilijk vind k! Want wanneer doe je het goed! Zou het mezelf nooit vergeven als het bij 37 weken niet goed gaat met de kleine als ie geboren wordt. meer dames?
Zo wat naar zeg. Ik zou kijken tot wanneer jij het aankan. En inderdaad 38 weken is beter als 37. Maar een moeder die de bevalling niet aankan is ook niet goed. Hier 2x.ingeleid met 38 weken. Eerste was maar 2560 gram (dysmatuur) en de tweede 3000 gram. Sterkte
Hier ivm complicaties bij mij met 37 weken precies onze dochter gehaald toen. Maar zij was er duidelijk nog niet aan toe. Echt een randprematuur, laag gewicht, slecht aan de borst (te moe) en zelfs nog even in de couveuse. Als je het nog uit kunt houden, zou ik zeker voor 38 weken gaan, met 37 weken zijn ze er nog niet allemaal klaar voor.
Vanaf 37 weken mag je normaal gesproken ook thuis bevallen dus in principe is je kindje er dan klaar voor. Of het goed gaat weet je nooit, ook niet bij 40 weken. Na 37 weken heeft het voor het kindje weinig meerwaarde meer om te blijven zotten zo is mij toen verteld door de gyn.. In ieder geval niet opwegend tegen de risico's wanneer het kindje langer zou blijven zitten. De artsen kunnen aan de hand van echo's ed denk ik de beste inschatting maken wat in jullie situatie het beste is, daar zou ik vanuit gaan.
dankjewel! ik denk indd dat ze dmv echo's ook wel kunnen kijken! Hij zit nu alleen nog onder het gemiddelde! Ze schatten hem nu op 2 kg! volgende week heb ik weer een echo, en dan even kijken waar ze hem dan op schatten! bij 38 weken zou hij als hij zo door gaat 5.5-6 pond zijn! Klein mannetje! zoals ik mij nu voel heb ik echt zoiets van laat hem bij 37 weken maar komen! Maar pff vind het zo moeilijk! Ik moet er zelf niet aan onderdoor gaan en moet ook om mijn eigen gezondheid denken, maar oh wat zou ik me schuldig voelen als ons mannetje een moeilijke start maakt! pff
Bij mijn. zoontje ben ik met 38 weken ingeleid ivm psychische problemen. Dinsdag krijg ik te horen of dat nu weer gaat gebeuren (Fingers crossed) Ik had al 2 cm ontsluiting, en daarom konden meteen mijn vliezen gebroken worden en kon ik aan de weeenopwekkers . Ik kwam vrijwel meteen in een weeenstorm terecht, ging van 5 cm naar volledig en heb maar 7 minuten hoeven te persen. Om 8 uur werden mijn vliezen gebroken en om 10.40 lag mijn mannetje in mijn armen. Mijn mannetje was ook "klaar" om geboren te worden, hij was helemaal schoon en had geen rimpeltje. Moeilijke beslissing idd, maar ik zou proberen om tot 38 weken door te lopen. Maar makkelijk gezegd natuurlijk, ik heb geen nierstuwing.
Hier met 38,5 weken ingeleid..wegens langdurige gebroken vliezen. Mijn meid was 2655 gram en 46 cm...terwijl ze flink werd geschat door de vk...dus dat zegt ook weer helemaal niets.. Deze zwangerschap waarschijnlijk weer ingeleid worden wegens gbs bacterie. Ik vond het inleiden een hel omdat ik meteen in een weeenstorm terrecht kwam maar dat terzijde Ga op je eigen gevoel af...kan je het lichamelijk volhouden tot 38 weken of niet?
wat vervelend die gbs bacterië! nee ik heb vandaag besloten samen met mijn man dat ik ingeleid wil worden bij 37 weken! Ik lig nu hele dagen op bed, heb pijn, loop met een drain in de rug die om de dag verzorgd moet worden.. En ik ben het zat! ik weet dat 38 weken beter is, maar ik weet ook dat 37 weken wel kan! En het inleiden dat zien we dan wel weer! ik wil sowieso de ruggenprik.. Ik wil namelijk het laatste stukje van mijn zwangerschap even geen pijn hebben! bedankt voor de reacties!
Je hele verhaal gelezen te hebben denk ik dat je goed hebt gekozen. Je wilt een goede start voor je kindje, maar een goede start heb je samen. Je kleintje heeft er niets aan als mama doodziek ligt bij te komen. Heel veel sterkte en succes de komende weken!
Ik denk dat de beslissing wel juist is, ook met 37wk. mag een kindje geboren worden maar met 38 hebben ze vaak iets meer reserves zei de gyn. toen tegen mij. Ik kreeg met 36+5 zwangerschapsvergiftiging en wilden ze ook minstens een week rekken nog, dat is gelukt ben met 37+5 ingeleid. Mijn meisje woog 3020 gram maar had wel een wat moeilijke start maar dit had meer te maken met de langdurige bevalling, complicaties van de ruggenprik en uiteindelijk spoedkeizersnee. zal het verhaal hier maar niet neerzetten want gelukkig gaat het meestal niet zo Sterkte met de laatste loodjes!