Ik ken ook iemand die jong moeder werd, en die dat stappen nog heel erg mist. Ik kan er niet over mee praten, want wij hebben bewust gekozen voor kids. Ik zou met een ha gaan praten. Sterkte ermee.
adem in... adem uit... en lees het openingsbericht dan nog een keer heel goed letter voor letter.... WAAR staat dat ze niet zo gek is op haar eerste kindje als op de volgende.....???? Ze houd van ze allemaal alleen van haar eerste op EEN ANDERE MANIER en dat vind ze al erg genoeg.... en WAAR staat dat zij hierin niet probeert te veranderen??? Dit lijkt me een eerste stap toch???
Ik snap al die mensen niet die zo afgeven op ts. Ze geeft aan een probleem te hebben en er wat aan te willen doen. Wat heeft ze nou aan reacties als get over it? Zo werkt het niet altijd helaas hoor.
Nou, dat zal vast wel helpen. Als je het zo'n stom onderwerp vindt, waarom reageer je dan? @ts, weet je man van je gevoelens? Sowieso zou ik met een professioneel iemand gaan praten, maar het is ook fijn als je je gevoelens kunt delen met iemand die dichtbij je staat.
Ik was 20 toen ik zwanger raakte van mijn oudste dochter en 21 toen ze geboren werd. Ik was ook nog volop bezig met uitzoeken wat ik nou wou met mn toekomst(kindjes wou ik zowiezo!) en wat voor werk nou echt goed bij me paste. Ook ging ik volop uit elk weekend en woonde nog niet samen. En ik raakte ook zwanger,ik vind ongepland een rot woord want het heeft gewoon zo moeten zijn,maar goed het zat dus niet in de planning. Maar ik was vanaf moment 1 dat ik wist dat ik zwanger was helemaal in de wolken en heb genoten van de zwangerschap,kraamtijd en tot op de dag van vandaag! Ik ben ZO blij met mn dochter(en mn andere dochtertje uiteraard!) Het is logisch dat je bij elk kind een andere soort band hebt maar ik hou wel evenveel van beide kids! Dat gevoel ik even sterk bij mn beide meisjes,ze betekenen echt alles voor me en ik ben stapel gek op allebei!!! Maar een andere band met je kids,je verschillende kids,is logisch. Je voelt liefde voor je kind,je houdt van je kind,dan doe je het goed! In het begin schrok ik ff van je berichtje maar nu ik ff heb zitten denken en ben gaan typen is het niet zo vreemd dat je je dus bij je ene kind anders voelt als bij je andere,dat hebben alle ouders lijkt me. Ik heb,zoals ik al eerder zei,ook met mijn 2 kinderen een hele andere band maar hou even veel van ze. En jij vast en zeker ook!
weet je, misschien bekijk ik het van een heel ander perspectief! ik kan er wel inkomen dat er een verschil is qua hoe de zwangerschappen zijn ontstaan enzovoort. Ik heb 2 kinderen, en ik hou van allebei heeeel veel, maar de band die ik heb met de kindjes is verschillend. De een was ook niet gepland en de ander wel. Ik was ook jong en ik moest ook dingen laten doordat ik een kindje kreeg. Maar de blaim is voor mijzelf, mijn kinderen hebben er niet om gevraagd om geboren te worden. Daarom kan ik niet in haar gevoelens komen. Is dat zo vreemd... En als er sprake is van dit soort gevoelens is het van belang daarbij hulp te zoeken en dingen een plekje te leren geven. Sinds ik mijn kindje dit jaar levenloos aantrof en dat hij voor mijn neus geanimeerd is en beademt bekijk ik het misschien even anders!!!!!! ik val gerust de ts'er niet af! maar ik bekijk het wel van een opzicht dat ik zoiets heb van , hoe mijn kinderen zijn verwerkt, geboren of eruit zien ik ben heel heel erg blij dat ik ze allebei nog heb. Maar ik zal verder mijn mond houden hoor. Ik ben gerust niet zo hard en bot. Ik schrok gewoon van haar openingsbericht.
Ah hier spreekt inderdaad een heel ander persoon Ik was zelf ook wel fel in mijn reactie... zit alweer veel te lang hier vandaag word er blijkbaar kriegelig van... OT ben waanzinnig blij voor je dat je ze nog beide hebt....
oke zand erover....misschien moet je een FORUM- time out instellen vanaf nu tot 16:00 uur geen forum meer hahhaha