Hallo allemaal, Ik zal me even voorstellen. Ik ben Iris 21 jaar, PABO studente. Geheel onverwachts ben ik zwanger geraakt (door de pil heen). Ik woon sinds 2 jaar op mezelf. Ik ben nu in de 9e week van de zwangerschap. Doordat de termijn niet duidelijk was heb ik al twee echo's gehad. Vorige week heb ik het hartje zien kloppen, zo bijzonder! De vader (22) is mijn ex vriend, hij heeft aangegeven toen ik het hem vertelde dat hij er niks mee te maken wil hebben. Het was voor hem flink schrikken natuurlijk maar nu, nadat hij het 4 weken weet is hij nog steeds niet voor rede vatbaar. Ik ben niet in discussie gegaan en heb ook geen ruzie geschopt. Het lijkt mij niet het beste voor het kind om een slechte verstandshouding op te bouwen met de vader. Toch vind ik het best moeilijk te verkroppen dat iemand niks met zijn kind te maken wilt hebben. Hij stuurt aan op een abortus iets wat ik absoluut niet zie zitten. Dit kindje is zeer gewenst ook door mijn ouders en familie. Sorry voor het lange verhaal, zijn er hier meer mensen die hebben meegemaakt dat een ex/man/vriend het meteen af liet weten? Hoe zijn jullie hier mee omgegaan?
geen ervaring ! maar wil je even feliciteren , het is toch een mooi wonder! en veel succes ! vind het heel fijn dat jij en je familie der wel achter staan
Als eerste hartelijk gefeliciteerd meid. Met je zwangerschap. En wat de vader betreft laat hem lekker, hij weet niet wat hij gaat missen meid. Het is duidelijk dat jij dit kindje meer dan welkom heet. En dat is het aller belangrijkste xxxx
Dankjewel voor de felicitaties, misschien moet ik hem inderdaad maar gewoon laten. Al voelt het toch wel hard naar het kindje toe.
maar meid ! liever geen papa voor het kindje dan eentje die het niet wil of der helemaal niet naar om kijkt aan liefde zal het niet te kort komen ,
Gefeliciteerd met dit wonder in je buik. Erg onvolwassen van de vader om zo te reageren. Hij kan z'n kop in het zand steken maar dat veranderd niets aan het feit dat er een kindje van hem op komst is. Goed van je dat je geen ruzie maakt of discussies aan gaat. Ben blij te horen dat je kindje erg welkom is en dat je steun krijgt van je familie. Jij komt er wel!!
Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap ! Het zelfvertrouwens straalt van je bericht af ! Wat goed dat jij en je familie er achter staan. Ik hoop dat je hem zo veel mogelijk los kan laten, en van je zwangerschap genieten. Wellicht heeft hij nog tijd nodig en misschien komt het zelfs pas na de geboorte dat hij toch een band wil opbouwen met zijn kind. Je kan het helaas niet afdwingen, dus zelf zoveel mogelijk genieten is het beste
Lieverd, jij doet toch helemaal niks wat hard is naar je kindje? Dat doet je ex... Ik zou zeggen: gefeliciteerd, word de beste mama die je kunt zijn, en laat je ex maar. Misschien dat hij ooit wel deel wil uitmaken van het leven van zijn zoon of dochter, misschien niet. Dat is zijn afweging, hoe we daar verder ook over mogen denken. Het enige wat jij kunt doen, is de weg tussen vader en kind niet afsluiten, mocht een van beide ooit contact met de ander willen zoeken.
ik heb ook een zoontje waarvan de vader het gelijk liet afweten nadat ik hem vertelde zwanger te zijn .. doe wat voor jou goed voelt in je eentje red je het ook prima! Geef je kindje een mooi leven. mijn zoon is nu 16 maanden en ziet al een jaar lang mijn huidige vriend als papa. Ik heb alles voor hem bewaart van foto's tot gesprekken en e mails tussen zijn vader en mij zodat ie later weet wat er echt is gebeurt.. wilt ie hem ooit zien of zoeken vind ik prima ik help hem met alle liefde. voor nu heeft ie aan mijn huidige vriend een geweldige papa !
allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap... een vriendin van mij raakte na een relatie van 2 maanden ook zwanger en toen haar vriend hoorde dat ze zwanger was is hij ervandoor gegaan, ze heeft het kindje gewoon gehouden en is er nu dol gelukkig mee. zoals ik uit jou eerste berichtje kan opmaken heb en krijg je genoeg hulp van familie en wat is er nou mooier dan een trotse mama worden van je wondertje??
typisch geval van wel de lusten maar niet de lasten.. erg jammer... want met of zonder AC wanneer je met elkaar in bed duikt is er altijd een kans op zws ook al is het nihil.... ik wens jou en je kindje heel veel liefde en geluk voor de toekomst! en je komt er wel! ( ben zelf ook op mijn 20ste mama geworden)
ja. ik. Ik zit het met tranen in mijn ogen te lezen. De herkenning is hier 100% en exact hetzelfde zoals jij het verteld. ik ben 21, ex-pabo studente en inmiddels dus mama van Tygo (9mnd). Het enige verschil is dat ik mijn ex zelf de deur heb gewezen ivm drugsgebruik. ik kan je geen tips geven met hoe je hiermee om moet gaan. Bij mij ging het fout, niet door eigen inzet maar door zíjn nieuwe vriendin. (jazeker......) Ik kan je vertellen dat het best zou kunnen gebeuren dat hij nu zegt niks te willen weten. Ging bij mij identiek. Nóóit in de zwangerschap heb ik iets van hem gehoord. Maar twee dagen na de geboorte begon de ellende. 'het is geboren?' 'ik had er best bij willen zijn..' 'mag ik een keer langskomen' etc. 5x is hij er geweest. Tygo was 8 weken toen hij hem voor het laatst zag. Daarna is er nooit, maar dan ook echt nooit meer iets aan teken van leven geweest. Meid, ik wens je heel veel kracht. Het is ontzettend moeilijk te verkroppen, dat weet ik maar al te goed. Inmiddels ben ik iets meer als een jaar verder maar ik (hoe cliché) voel me echt veel gelukkiger dan toen. Hij dwaalt dagelijks nog in een flits door mijn hoofd, maar dat is meer in negatieve zin als in positieve zin. Er zal heus iets zijn geweest waardoor ik voor hem viel, dat is echter volledig weggeslagen door wat hij deed. Ik koos ervoor hem die kleine niet te laten erkennen en krijg daarom ook geen alimentatie. het is zwaar, klopt. Maar het geeft me kracht, moed en een glimlach om die kleine zo te zien opgroeien. Voel je niet schuldig (ook dat is moeilijk, klopt!) maar wees trots. Jij bent de sterkste, jij koos voor je verantwoordelijkheid en jij bent degene die je kleintje ziet groeien. Ik heb me een jaar lang schuldig gevoeld. Zes maanden zwangerschap alleen, zes maanden kleine opvoeden alleen. Inmiddels een nieuwe vriend die in eerste instantie niet wist wat hem te wachten stond. Hij heeft de kleine omarmd, is gek op hem en kan er met zijn hoofd niet bij dat de vader hem niet wil zien. Zijn woorden waren gisterochtend nog 'dat hij dat niet wil. dit is toch het mooiste mannetje van de wereld?'. Ach, dat zeggen we allemaal. Ik geef je hiermee aan dat je de hoop en je toekomstbeeld niet overboord moet gooien. Dat deed ik wel, maar inmiddels zie ik de toekomst zitten. enne.... gefeliciteerd! Want dat kleine wondertje in je buik, dat is natuurlijk het belangrijkste
Van harte gefeliciteerd! Ontzettend fijn dat je zelf (en jouw familie) zo blij zijn met dit wonder... Liefde kan altijd weer tevoorschijn komen (vaak als je t het minst verwacht), een zwangerschap en daaropvolgend een kindje van jezelf is lang niet altijd vanzelfsprekend... Geloof in jezelf, dat je de juiste keus hebt gemaakt/maakt en weet dat je kindje onvoorwaardelijk van zijn/haar mama zal houden! @Noukje, wat n zwaar jaar moet dat geweest zijn... Jij bent ongelooflijk sterk (tenminste, dat "voel" ik in je verhaal)... Wat n geluk dat je nu zo'n lieve vriend hebt... Knufs voor beiden...
Van harte gefeliciteerd. Ik ben 22 en ik ben ook verrast door mijn zwangerschap en ik ben ook nog student. Gelukkig heb ik wel een lieve vriend die ook erg blij is met deze verassing.
als je ouders en familie het zeer gewenst vinden, zou ik me niet druk maken om de vader, die zal er later spijt van krijgen
Helemaal eens met de meiden. Ga ervoor meid, en geniet er vooral van! Ik ben 18, mijn (inmiddels) man 23 en we zijn bewust zwanger geworden. We hebben er geen moment spijt van en onze families zijn er ook blij mee. Maarja, dat is meestal wel zo (bij jonge ouders) als je er bewust voor gekozen hebt.
En je ex zal er zeker te weten nog spijt van krijgen. Probeer jij er in ieder geval van te genieten lieve meid. En wel fijn dat je familie het geen probleem vind.
Hier hetzelfde...Alleen ik was net 18 (Nu 19) toen ik zwanger bleek te zijn. De vader van mijn kindje wilde (en wil) niks van het kindje weten. Inmiddels is mijn dochter 8 maanden(overmorgen) en het gaat me prima af. Ook mijn moeder (met vader heb ik al jaren geen contact) en mijn familie zijn erg blij met de komst van mijn dochter. Ik heb tot op de dag van vandaag niks gehoord van mijn ex (Ik was 1 jaar samen met hem toen ik zwanger werd).
Gefeliciteerd met het kleine wondertje in je buik Je red het wel zonder je hem! Mijn beste vriendin raakte zwanger van een jongen waar ze 2 jaar "iets" mee had toen ze zwanger raakte van hem wilde hij er niks mee te maken hebben. Tot de dag van vandaag(haar zoontje is nu 15mnd) heeft ie niks van zich laten horen maar dat hoeft ook niet we zijn hem liever kwijt dan rijk! Ook zij red het met de mensen om haar heen die om haar en haar zoontje geven.
Hoi meid, In de eerste plaats van harte gefeliciteerd met het mooie wondertje in je buik. Ik zit niet in jouw situatie, maar ben wel de dochter van een man die dezelfde keuze maakte als jouw ex. Ik ben daar prima uitgekomen, opgegroeid zonder vader, maar nooit een gemis gevoeld, ik heb immers een fantastische moeder. Inmiddels heb ik wel contact met mijn vader, temeer omdat ik mijn dochter haar grootvader niet wil ontnemen. Voor mij had het niet perse gehoeven. Je hebt je familie en ouders achter je staan; dat is fantastisch! Geniet van he zwangerschap. Een goede moeder is zoveel meer waard als de man die verwekt. Succes meid! Groetjes,