Hoi, Op dit moment ben ik er helemaal even doorheen...Alles is zoooo dubbel...Ik ben moeder van 4 gezonde kinderen 2 tieners uit mijn eerste huwelijk, in dat huwelijk heb ik de opvoeding grotendeels alleen gedaan... Ben alweer 6 jaar getrouwd met mijn huidige man en hebben een 2 kindjes erbij gekregen zijn nu 3 en 1, Ook doe ik in dit huwelijk de zorg grotendeels zelf... Af en toe doet hij zijn oudste dochter een keer in bad doet haar een keer kleertjes aan... Mijn man is nooit volwassen geworden... daar waar ik in het begin op viel zooo vrij en onbezonnen staat me nu helemaal tegen...Weekend is zoals hij zegt van hem dus bier vrienden enzo, door de weeks zitten zijn kameraden hier ook dag en bijna nacht, ik kook, ik was, doe de kids, doe mijn huishouding en hij??? Ben er inmiddels wel achter dat hij waarschijnlijk nooit voor me klaar zal staan er ook nooit voor me zal zijn... Als ik het hier over heb zegt hij: het gaat toch goed??? ja tuurlijk zolang alles maar gaat zoals jij wilt wel ja, Maar goed ben dus nu bijna 7 weken zwanger... opvoeding van 4 kinderen vind ik al behoorlijk pittig..Ben bang dat ik dit niet ga trekken... dat ik het niet aankan... ik weet gewoon dat ik nergens op hoef te rekenen.. Dit kindje was niet gepland dwars door de pil heen... ik wou geen kinderen meer... toch ben ik blij met dit kleine wondertje en aan de andere kant als ik heel realistisch ben.. zou ik niet weten hoe ik dit allemaal moet gaan doen... Pffffff sorry moest even mijn verhaal kwijt! ben even de weg kwijt:S:S
hey meid. Wat een rot situatie waar je in zit! Ik kan niet voor je oordelen of je het aan kunt. Ik snap dat je jezelf hier rot onder voelt! Ik wens je heel veel sterkte in de komende tijd
Klinkt idd alsof ie niet volwassen is geworden. Vervelend. Ik zou er niet blij mee zijn als ik zo'n man had en zou t ook zeker niet accepteren. Kinderen krijg je samen toch? Sterkte!
Dit is een moeilijke... Kindjes van 1 en 3 hebben sowieso al heel veel zorg nodig en dan komt er nog een babytje aan...Maar waarom zou je bij je man samen blijven als je toch helemaal nix aan hem hebt... Eigenlijk ben je dan toch al alleen..?? Wil je hierbij wel heel veel succes wensen en ik hoop dat alles goed komt!
Ben je niet nu al alleen? Met 4 kinderen, 1 onderweg, 1 'volwassen' kind met heel veel vriendjes over de vloer? Zo klinkt het mij in de oren (sorry! Is een beetje hard, dat besef ik)
Het weekend is van hem? De hele week is al van hem als ik het zo lees, de hele week zijn vrienden over de vloer... dat zou hier dus echt niet gebeuren! Ik zou als ik jou was ook eens wat tijd voor jezelf op gaan eisen. En ja... eigenlijk ben je al alleen. Hij is aanwezig, maar meer heb je er niet aan als ik het zo lees. Hij loopt kompleet over je heen, waar zijn jouw grenzen?
wat een moeilijke situatie! 5 kinderen in je eentje lijkt mij ook moeilijk maar wat je zelf al aangeeft is dat je het praktisch al alleen doet? ben je bang dat je het financieel niet red? heel veel sterkte
DAt dacht ik ook gelijk toen ik het verhaal van de TS las .......Hijmoet eens wakker worden uit zijn jeugd en eens gaan beseffen waar het nu echt om gaat !!
Hoe reageerde hij op de zwangerschap? Missch zou je jouw gevoel echt even open en bloot op tafel moeten gooien. Het is dat je het Tot nu toe alleen hebt gedaan maar willen jullie voor nog een kindje gaan zou hij nu dan echt zijn levenswijze moeten gaan veranderen! Ik hoop dat jullie er toch nog samen uitkomen, en anders zou ik toch ook gaan nadenken over helemaal alleen, das al sowieso veel zorg minder zoals ik dat hoor.. dan zou je voor dit kindje kunnen kiezen ipv je man als extra kind in huis. Succes! Liefs