wauw zeg wat een reactie! wilde je heel veel kracht en steun wensen tijdens deze beslissing.. jij moet het doen maak niet uit wat de beslissing is! iedereen heeft recht op zn eigen mening en jij moet dus doen wat het beste is voor jou en je gezin.. het maakt niet uit wat mijn mening is want dit is jouw situatie en niet de mijne.. hele dikke knuffel!
Als ik de reacties zo lees vraag ik mij af over welke ''beslissing'' er word gesproken? Gezien de omstandigheden is een nieuwe zwangerschap waarschijnlijk niet ideaal nee maar volgens de test ben je toch al zwanger? dus er is weinig om nog over te beslissen, dat heb jij en de natuur al gedaan. De situatie nu is dat je zwanger bent. Het is natuurlijk echt vervelend en rot dat je ermee zit MAAR raap jezelf bij mekaar en bezwijk niet in zelfmedelijden. Je bent er zelf bij geweest en van onveilige seks kun je nou eenmaal zwanger worden, wanneer dan ook. Praat er met je lief over, met de huisarts, een specialist, verloskundige wie dan ook. Informeer je werk pas als je t nieuws zelf verwerkt hebt. Je bent zwanger en dit is evengoed je kind als je andere twee kinderen. Neem je verantwoordelijkheid en bedenk je (als je evt het afbreken van de zwschap in overweging had) dat het eigenlijk gekte is om nieuw leven af te breken omdat de condooms op waren..! als je echt, echt, echt niet zwanger wil kunnen worden dan moet je maatregelen nemen en zeker niet volledig onveilig vrijen. Maargoed ik wil absoluut geen preek geven alleen soms moeten mensen zich bij mekaar rapen. Verdrietig zijn heeft namelijk geen zin, het word er niet anders van en lost niks op!! Sterkte ermee en probeer ook te denken wat de mooie kanten zijn van deze onverwachte baby want die zijn er!
Zooo, lekker genuanceerd. Welke beslissing, snap je dat echt niet of houd je je van de domme? Ik spel het even voor je: in Nederland heb je als vrouw het recht om om jou moverende redenen een zwangerschap af te breken.
Volgens mij lees je maar de helft om vervolgens meteen je mond open te trekken. Nee dat snap ik echt niet, aangezien ze het niet eens over een abortus heeft maar haar verhaal kwijt wil. Grote kans dat ze spijt zal krijgen van zo'n grote beslissing en dat geeft alleen maar nog veel meer verdriet. Vandaar dat ik zeg dat ze naar de positieve kant van deze zwangerschap moet kijken. Dat ik niet roep dat ze het maar weg moet halen of mee ga zitten janken wil niet zeggen dat ik meteen dom ben of wat dan ook, mijn reactie had goede bedoelingen Maargoed, volgens mij had ik t überhaupt niet tegen jou maar tegen TO
Lieve muis! Niemand maar dan ook niemand kan deze beslissing voor jou nemen. Je kunt het beste het even laten bezinken. De komende weken heb je de tijd om alles op een rij te zetten en te bespreken met je man/vriend, verloskundige of een andere deskundige. Ik ken trouwens en verhaal van iemand met bekkeninstabiliteit zo erg dat ze haar benen bij elkaar hield anders was ze bang dat de baby eruit viel. Dankzij een Mensendieck/Ceasar therapeut heeft zij uiteindelijk haar zwangerschap en een volgend zwangerschap prima doorstaan. Heel veel succes de komende weken!
ik vond het best iets om over na te denken wat iemand zei: je bent 2 x vlug na mekaar zwanger geweest en dat is zwaar voor je lijf. nu ben je 4 jaar verder (misschien bijna 5?) dus wat dat betreft denk ik dat je lichaam er wel anders op reageert. en jij zegt dat je baan zo belangrijk voor je is maar het financieel niet nodig is. dat zou voor mij het allerbelangrijkste zijn.. er komt, mocht dat nodig zijn, wel iets anders op je pad denk ik dan. maaar luister alleen naar jezelf en wat je man ervan vind. jullie maken de beste keuze voor jullie gezin!
Ik begrijp je schrik en vooral je angst wb de bekkeninstabiliteit. Ik heb bij de oudste anderhalf jaar plat gelegen toen ik jaren erna (zit 13 jaar tussen de oudste en de 2e) zwanger raakte had ik al in week 9 veel last van mijn bekken. Paar weken erna vond ik het boek van Cecile Röst en ben de oefeningen uit het boek gaan doen. Ook ging ik naar een bekkentherapeut die bekend was met de methode van Cecile Röst. Ik heb tot het einde toe kunnen lopen met weinig pijn. Ook bij de 3e en 4e weer de oefeningen heel vroeg gedaan en bij de 3e heb ik zelfs in week 32 nog een vloertje kunnen leggen. Het zal misschien niet voor iedereen zo goed werken, maar hier dus wel. Ook in mijn omgeving een aantal zwangeren die er veel aan hebben gehad. Misschien dat ik zo je angst wat kan wegnemen? Want ik proef hier niet dat de baby niet welkom is, maar meer de angst voor bekkeninstabiliteit en evt in een rolstoel terecht komen en je baan te verliezen door langdurig ziek zijn. Mocht je nog vragen hebben, pb me maar gerust. En uiteraard wil ik je feliciteren met je zwangerschap en veel sterkte en wijsheid wensen met jullie keuze.
Ik had zelf helaas BI, & kwam hier door in een rolstoel terecht. Vreselijk zeer deed dat. Ik begrijp je reactie heel goed. Voor een moeilijk keuze sta je, ik en niemand anders kan voor jou/jullie beslissen. Ik wens je heel veel kracht & sterkte toe. (Tip die ik mee kreeg uit het ziekenhuis, mocht ik zwanger worden.. Moet ik gelijk naar de bekkenfysio zodat de behandeling al gestart kan worden voor dat de BI erg wordt. Dit zou helpen om het onder controle te houden)
ik ben ook als de dood om weer BI te krijgen. had het vorige keer vrij heftig. sinds de bevalling dagelijks nog pijn in mijn rug.... maar ik geloof er in als ik op tijd met fysio begin dat dat wel een hoop gaat helpen. ben hypermobiel, dus helemaal vlekkenloos verwacht ik niet dat het gaat, maar op tijd aan de bel trekken kan een hoop schelen. vorige keer heb ik eigenwijs te lang gewacht...
Als ik je posts lees, zie ik mezelf weer bijna 4 jaar geleden. Ik ben toen zwanger geraakt van onze vierde en zag dit he-le- maal niet zitten! Ik had dan wel geen bi, maar wel ellendige jaren achter de rug met alledrie de andere kinderen. Die huilden het eerste jaar heeeel erg veel. We hadden die periode met veel plezier afgesloten en toen weer ZWANGER! Ook mijn gevoel/ beslissing veranderde per uur. De ene keer denk je: tuurlijk ga ik ervoor! En het andere moment zie je weer alle beren en leeuwen op de weg. Ik heb destijds contact gehad met de huisarts en met ciriz. Die hebben ons erg geholpen om alles objectief op een rijtje te zetten. het lastige is dat je hoe dan ook een beslissing moet nemen die je leven verandert ( ook ik wenste dat het gewoon spontaan verdween, maarja, dat is nu eenmaal niet zo..). Ik denk dat het belangrijk is om niet over 1 nacht ijs te gaan en alles eerst even te laten bezinken. Wat je ook beslist: je moet er helemaal achter kunnen staan en zolang je gedachten nog alle kanten opvliegen is dat lastig. Uiteindelijk kun je de keus alleen maar zelf maken ( ook ik had een partner die de keus aan mij liet en mij altijd zou steunen) en ik wens je daar veel sterkte bij!
hoi hoi hier even een update . We hebben besloten om de zwangerschap te laten afbreken. Dus via huisarts naar Gyn . daar op de echo was NIKS te zien . zo raar ..mijn laatste menstruatie was 17 -10 (eerste dag) dus toen bloedprikken. HCG was 19 dus erg laag. Ik vind het zo raar dat mijn testen streepjes laten zien en de digitale aangeeft 1-2 weken zwanger ik moet nu over anderhalve week terug komen, weer bloedprikken en dan bellen voor uitslag. erg slopend allemaal
5 weken na die ene onveilige keer, zo´n laag HCG en niks te zien op de echo, dat klinkt als een (vroege) miskraam. Heeft de gyn dat ook zo benoemd? Zou in jouw geval misschien wel het beste zijn, want dan maakt je lijf de keuze, al klinkt het alsof je niet lang hebt hoeven nadenken over abortus... Wat ik hier van vind is verder niet belangrijk, ik hoop voor je dat het inderdaad een (vroege) miskraam is en je HCG over 1,5 week weer normaal is!