Ik heb er ondertussen met meer mensen over gesproken en gewoon vertelt dat hij de vader is wel gevraagt het nog even voor ze te houden. Een vriendin van mij wel mee bij staan is zelfs net met me mee naar de huisarts geweest. De huisarts zegt ook sta je niet achter een abortus niet doen! ! De rede dat ik naar de huisarts ging is omdat ik rook en zo snel mogelijk wil stoppen maar wel met hulp. Doe vriendin gaat zelfs 14 oktober mee voor de echo en wil als ik wil ook bij de bevalling zijn. Bij dat ik toch zulke goeie mensen om me heen heb. En wat hem betreft als hij deze instelling blijft houden ga ik het hard spelen en zal zorgen hij net als ik zijn verantwoordelijkheden zal dragen.
Het spijt me dat ik het zeg, maar wàt een loser zeg. Hij heeft je toch zwanger gemaakt? Nu wil hij dus ook geen consequenties? Ik had hem echt opgeknoopt aan de allerhoogste boom als hij mij zoiets had voorgesteld.
Ik denk dat hij zich vooral helemaal rot is geschokken. En het is nog heel pril....ik zou hem (en jezelf!) even de tijd geven om te wennen aan de hele situatie. Voor mannen is het toch anders omdat ze niks voelen/zien veranderen aan je lijf. Zeker de eerste weken/maanden niet. Het zal zijn eerste schrikreactie zijn....en dat is heel vervelend, maar misschien draait hij nog bij! Heeft hij een andere relatie dat hij het geheim wilt houden??
Ook mijn hubbie had met de echo van 8 weken zoiets van het zal wel en doet me nog niet zoveel.maar hij was al meteen super enthousiast over de positieve test.. De 2e echo daarin tegen hing z'n kin al bijna op de grond en trots dat ie is!!hij zag een bewegend kindje.. Gister het hartje gehoord en hij echt wat je noemt een trotse papa. Laat het heel even rusten en vraag hem tegen die tijd mee te gaan voor de 10/12 weken echo dan ziet hij het ook bewegen dan dringt het misschien tot hem door.
Dat weet ik dus niet. .... twijfel ik nu ook steeds meer aan. We hebben geen relatie maar alleen vriendschap omdat we allebei geen relatie kunnen hebben te veel voor mee gemaakt. Ik wacht sowieso tot de 12 weken als ik daar voorbij ben ga ik met een hard gesprek aan
Volg je gevoel en doe wat jij denkt dat goed voor jou en je kindje is.. Jij neemt tenminste je verantwoording