Hallo allemaal, Een tweetal weken geleden postte ik hier reeds dat ik dus ongepland zwanger was geraakt van een 2e kindje. Met gebruik van de pil en PCO waardoor ons zoontje er pas kwam na een operatie en ovulatieinductie met Menopur en Pregnyl hoef ik niet te vertellen wat een schok dit was. Ik heb dus een paar weken in vertwijfeling gezeten maar mijn vriend en ik hebben besloten om er toch maar voor te gaan. Ik heb dus de vorige weken mezelf in zekere zin niet toegestaan een band op te bouwen met dit kindje en wil dat nu dus wel gaan doen. Maar ik geef toe dat ik toch nog met enige vertwijfeling en angsten zit. Ik start hier dan ook dit topic in de hoop dat ervaringen van anderen mij kunnen helpen wennen aan het idee en vertrouwen kunnen geven in een leven met 2 kindjes. Mijn zoontje zal 3 jaar zijn als het 2e geboren wordt, ik ben er als de dood voor dat hij zich uitgesloten zal voelen. Gaat hij wel blij zijn met een broertje of zusje? En gaan ze met een leeftijdsverschil van 3 jaar nog wel veel aan elkaar hebben? (Mocht ik namelijk bewust voor een 2e zijn gegaan had ik het leeftijdsverschil graag kleiner gezien) Is het niet zo dat een 2e kindje een grotere impact op je leven heeft (in het kader van drukte, organisatie enz) dan het krijgen van een 1e? Dit zijn maar enkele van de vragen waar ik mee zit. Het helpt natuurlijk ook niet aan mijn moraal dat ik de hele dag kotsmisselijk ben en noodgedwongen dan ook ben moeten starten met Postafene (wat ik hoop dat snel wat gaar helpen). Ik heb gewoon wat positieve verhalen nodig denk ik, en ik hoop die hier te vinden...
Allereerst van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Kan me heel goed voorstellen dat het even schrikken was omdat het eigenlijk niet vanzelf hoort te kunnen. Wat goed dat jullie hebben besloten om er toch voor te gaan! Wanneer is de eerste echo? Ik kan me nog heel goed herinneren dat m'n broertje geboren ging worden toen ik drie was. Ik moest midden in de nacht plots logeren bij m'n tante. Toen ik m'n broertje diezelfde dag voor het eerst zag was ik zo trots! Ik was nu grote zus! Verder heb ik me echt nooit buitengesloten gevoeld omdat m'n moeder me bij zoveel mogelijk betrok. Flesjes geven, knuffelen, verschonen, in bad doen etc. Ik kan me deze tijd nog goed herinneren omdat ik het super leuk vond. Of wij wat aan elkaar hebben gehad? Natuurlijk wel! Sterker nog, wij zijn altijd onafscheidelijk geweest. We speelden altijd samen, m'n broertje leerde van alles van mij en we hadden de grootste lol. Natuurlijk ging het niet altijd goed, maar daar ben je kind voor. M'n broertje en ik zijn nog altijd close, we zijn echt soulmates. Ik zou m'n broertje voor geen goud willen missen en andersom ook niet. Natuurlijk is iedere situatie anders, maar het is een mooi positief voorbeeld van hoe het zou kunnen gaan. Of het een grote impact heeft gehad op het leven van mijn ouders weet ik niet. Maar mijn vader heeft 6 kinderen en mijn moeder 4, dus ze waren wel wat gewend denk ik zo Ik wil je heel veel succes wensen met je zwangerschap! En ik hoop dat de misselijkheid snel minder wordt zodat je je weer wat fijner gaat voelen en dat je ondanks de schrik toch kunt gaan genieten!
Wat schrikken zal dat zijn geweest zeg! Ik wil even laten weten dat ik het leeftijdsverschil helemaal niet veel vind! Onze dochter is 2 jaar en 10 maanden als de 2e komt (gepland) en voor ons voelt dat helemaal prima. Ze begrijpt het al een beetje en kan inmiddels steeds meer zelf: jas aan doen, trap op en af. Juist wel fijn dat ik haar niet meer zoveel hoef te tillen enzo, anders zou het nog zwaarder zijn. Denk ook Dat ze echt wel wat aan elkaar hebben hoor! Tussen mijn broer en mij zit 6 jaar verschil, en we hebben een goede band
Nou 3 jaar valt wel mee toch? Onze eerste is 3,5 als de 2e geboren wordt. Heb me echt geen moment druk gemaakt om het verschil! Als je zo ver bent dat je naar echo's mag wordt het vast vanzelf wat realistischer!
Gefeliciteerd. De kraamtijd zal natuurlijk weer hard werken zijn voor jullie, maar je zoon gaat straks één van de belangrijkste personen in zijn leven ontmoeten, hij zal vast een trotse grote broer zijn. Mijn vriend scheelt 7 jaar met zijn jongere broer en ze hebben nog steeds een goede band.
Gefeliciteerd met je zwangerschap ! Mijn oudste en middelste schelen ook 3 jaar en zij hebben een superband. Daarintegen ben ook ik ongepland zwanger geworden. De oudste en de jongste schelen 7 jaar en de middelste en de jongste 4 jaar en ik moet zeggen ook dat gaat prima. Ik was wel even bang dat de middelste zich ingeruild zou voelen,omdat toen zijn zusje geboren werd. Hij 4 dagen later 4 werd en naar school moest. Ik heb hem dan ook bewust nog 2 weken thuis gehouden om te wennen en dat ging prima. Nu zijn ze ondertussen 9,6 en 2 jaar en het gaat super. Probeer te genieten en neem het zoals het komt. Je zal zien dat je zoontje een trotse grote broer wordt.
Dat is zeker ff schrikken geweest. Maar van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Tussen mijn zoontjes zit op 6 weken na 3 jaar tussen. Ze hebben nu heel veel aan elkaar. In de kraamtijd mocht de oudste ook de kraamverzorgster helpen met spulletjes klaarleggen voordat de baby in bad mocht (denk aan de tummy tub, luier, omslagdoek, hydrofiel enz pakken)
Hoi! Ik heb geen ervaring met meerdere kindjes, sterker nog mijn eerste is nog onderweg Ik wilde je laten weten dat het verschil van 3 jaar absoluut niet te groot is! Ik heb een zusje dat 3 jaar jonger is als ik, en we doen alles samen. We hebben altijd samen kunnen spelen, en zelfs nu we volwassen zijn doen we nog alles samen. Ik hoop dat je er snel aan kan wennen, en kunt gaan genieten van het idee dat je kindje binnenkort zijn eerste beste vriendje/ vriendinnetje gaat ontmoeten !
Dank jullie wel voor de vele lieve reacties. Het idee van dat het baby'tje en mijn zoontje beste vriendjes zullen worden vind ik een heel mooie kijk Ik probeer nu zelf ook echt te zoeken naar positieve punten en die zijn er echt wel. Hopelijk is de eerste echo ook een soort keerpunt en kan ik vanaf dan echt genieten...
Graag gedaan meid! Heel goed dat je ook ziet dat er ook positieve kanten zijn. Dat alleen al maakt het een stuk makkelijker. Dat de echo een keerpunt wordt komt vast wel goed! Ik ga duimen voor je!
Ik ben zelf ongepland zwanger geraakt van ons 2e kindje. Ik moet eerlijk zeggen, ik heb me de hele zwangerschap niet erg happy gevoeld. We moesten ook noodgedwongen verhuizen enz. dus het was nog al een ding. Maar toen werd hij geboren en wat was ik verliefd! Ik heb ook al die zorgen gehad die jij noemt, maar niks wat ook maar terecht is geweest. Mijn dochter is 4 jaar ouder dan haar broertje en ze zijn evengoed super blij met elkaar! Ik scheel zelf ook 5 jaar met mijn broertje en zusje, maar ook dat heb ik nooit als een grote brug beschouwd. Ik ben heel close met mijn zusje en altijd geweest. Dus er is echt niks om je zorgen over te maken!