Ik was dinsdag 12 weken zwanger. Ik ben onverwachts zwanger geraakt van ons derde kindje en ik merk dat ik dit heel anders beleef dan mijn vorige geplande zwangerschappen. Het voelt alsof ik het gewoon niet kan beseffen, nog steeds niet! Ik voelde behalve heel veel liefde zoveel ongeloof toen ik ons mooie kindje op de termijnecho zag. Het blíjft maar onwerkelijk voelen. Herkent iemand dat? Ik ben benieuwd of dat minder wordt naar mate ik langer zwanger ben. Tegelijkertijd denk ik ook dat ik het misschien ook niet helemaal dúrf te laten zakken, omdat ik nog steeds veel angst voel dat het weer mis gaat.. Daardoor kan (of durf) ik ook niet echt blij te zijn.
Ik herken je verhaal. Van mijn vijfde was ik al halverwege toen ik er achterkwam dat ik zwanger was. Zat in een rotsituatie en was er bepaald niet blij mee. De liefde voor het kindje groeide heel snel, maar het besef en het ‘uitkijken náár’ totaal niet. Toen ze geboren werd (een ruime maand prematuur ook nog; ik ben nog geen vier maanden bewust zwanger geweest) was het echter ineens gewoon meteen goed. Ze was er, ze hoorde er meteen bij en het klopte helemaal. Iets waar je geen rekening mee houdt, of dat nou een baby, het winnen van een jackpot of aan het andere uiterste een kapotte auto bij wijze van spreken, vergt gewoon tijd om aan te wennen. Moet je brein even leren bijbenen. Lekker veel aandacht maken voor wat er in je lichaam gebeurt meid, komt helemaal goed hoor!
Ik herken het. Ik heb nog steeds als ik naar onze zoon kijk dat ik niet kan beseffen dat hij er is, blakend van gezondheid en inmiddels een ruime 10kg De zwangerschap was ook moeilijk door eerdere verliezen, dat speelde hier zeker mee. Hier kwam het besef wel meer toen ik de baby ging voelen
Wow, wat enorm heftig lijkt me dat voor je geweest! En maar zo kort de tijd om het te laten bezinken.. jeetje. Wel héél mooi dat het zo kloppend voelde toen ze er eenmaal was❤ Ergens heb ik dat gevoel nu ook. Dat het zó vanzelfsprekend voelt dat het voelt alsof het niet echt zo is. Nogal tegenstrijdig haha.
Aah, ja dat ken ik nog wel van mijn zoontjes, dat het zelfs toen ze er waren nog onwerkelijk kon voelen. Ik denk inderdaad ook dat het "echter" voelt wanneer ik de baby meer voel bewegen.
Bewust zwanger van nr 3, maar in mijn hoofd al wel half afscheid genomen van het idee dat er ooit een derde zou komen. Zag het niet gebeuren dat man het uiteindelijk toch zou willen. Inmiddels 17 weken en besef het nog steeds niet eigenlijk Heb al heel wat spulletjes gekocht, maar dat dat echt voor ons meisje is.... heel vreemd en onwerkelijk. Maar straks als ik haar meer voel dan komt het besef wel denk
Ik herken dit. Ik ben zwanger van m’n 2e. Kan ik het absoluut niet geloven en dringt het niet tot me door dat ik echt weer zwanger ben. Nu voel ik me ook 1000x slechter dan bij mijn 1e zwangerschap dus dat werkt ook niet helemaal mee. Maar donderdag een heel gesprek gehad over mijn gevoel en dat ik zo onzeker ben dat het fout gaat.
O wat fijn om herkenbaarheid te lezen! Ik probeerde vanavond heel bewust contact te maken met mijn handen op mijn buik, en hoewel ik mijn baby zacht voelde bewegen, landt het besef gewoon nog steeds niet. Echt heel raar. Ik hoop echt dat dat wel komt. Ik ben eigenlijk benieuwd of er vrouwen zijn die dat onwerkelijke gevoel de hele zwangerschap hebben gehouden! En dan ben ik ineens bang: straks blijft het zelfs ná de zwangerschap en straks voel ik helemaal geen binding daardoor?