Hoi Dames, Tja waar begin ik? Ik ben moeder van drie mooie dochters van bijna 6jaar, 3,5jaar en de jongste is sinds twee dagen 1 jaar. Ons gezin is meer dan compleet en we waren er allebei over uit dat ons huis vol is zo. We hebben niet zo'n groot huis dus het was met de derde al een beetje passen en meten. We zijn erg onvoorzichtig geweest. Ik geeft nog borstvoeding en ben pas twee keer weer ongesteld geweest na mijn derde bevalling vorig jaar april. We deden aan voor het zingen de kerk uit wat natuurlijk superdom is maar dat is altijd achteraf. Nadat ik een dag voor de verjaardag van de jongste niet ongesteld werd heb ik een test gedaan. Tot mijn grootste schrik was deze positief. Ik heb heel veel gehuild en verdriet hiervan gehad. We zijn er nog steeds niet over uit of we dit kindje een leven kunnen bieden. De ruimte is er eigenlijk niet maar abortus doet ook pijn in mijn hart. Daarnaast werden die abortuspillen mij twee jaar geleden na een missed abortion bijna mijn dood, nadat ik als een open kraan bloed verloor. Ook mijn vriend twijfelt maar neigt meer naar abortus. Hij denkt heel praktisch. Ruimte in huis, past niet in de auto ect.. We twijfelen dus heel erg en hebben volgende week een gesprek met huisarts. Eigenlijk ben ik opzoek naar ervaringen van anderen die of 4 kinderen hebben in een klein huis of anderen die ongepland zwanger raakte nadat je gezin compleet was.
Wij woonde ''vroeger'' met 5 kids in een niet zo groot huis. En de 5e kwam nadat mn ma alles al weg had gedaan hij was het cadeautje die 6/7 jaar scheelde met de jongste. Ook dit is gewoon goedgekomen, hadden een 7 zitter en deelden een kamer en zijn verder nooit wat tekort gekomen. Tegenwoordig vind ik dat de norm bijna is elk kind een eigen kamer enz. Nou mijn mening is een kamer delen daar is niks mis mee doen ze bij ons ook gewoon. Had ook een oom en tante met onderhand het dubbele aantal kids in een klein rijtjes huis zelfs dat ging. Als kind was dat voor ons altijd een gezellige boel. Dus zou niet alleen beren op de weg zien je zit nog in de luiers en zelf zou ik het niet zomaar laten weghalen omdat er niet echt opgelet is. Veel succes!
Weet je het is ook de eerste schok. Praktisch nadenken komt wat later. Hier zelfde ervaring ook qua hoeveelste kind. En ook wat betreft onvoorzichtig zijn. Met het verschil dat hier nooit twijfel was of het ging blijven. Het was heel zwaar. De zwangerschap en alle gedachten van 'hoe doen we dit?' Het niet weten hoe in te vullen. Tot de geboorte. Het paste gewoon, het hoorde gewoon zo. Het ging bovenverwaching goed met deze erbij in het gezin. Een 7zitter was een aanpassing die we gelukkig konden doen en we hebben het huis wat verbouwd voor meer ruimte. Maar ook zonder dat ging het in eerste instantie prima. Abortus lijkt voor nu makkelijk en snel opgelost. Maar ook dat zal zijn nodige verwerking en moeite/strijd gaan geven. Goed dat jullie een gesprek gaan hebben. Praten en relativeren is heel belangrijk. Succes ermee!
Wij dachten compleet te zijn met G nadat M heel beroerd liep (was ook niet gemikt ofzo). De spullen waren bijna de deur uit, het is dat ik zekerheidshalve toch maar testte. Eerste reactie van man was "afbreken, niet weer die stress". Maar we zijn beiden principieel en weten hoeveel moeite het ons gekost heeft om voor M de knoop door te hakken (die HEEEL wat mankeerde). Manneke wordt nog altijd gemist, ook met slechts zn 15wkn en enkel de vaste prik half 5 in de ochtend tuimelpartijen. Na de geboorte van R gebeurd er dus ook gewoon HELEMAAL niks meer. Man heeft papieren voor vasectomie, maar wacht nog "op t goede moment" (aka kroonjuweelvrees) en ik wacht geduldig mee. Ikzelf wil zo'n keuze niet meer hoeven maken, meer kunnen we er echt niet bij hebben. Qua huis, auto en financieel lukt het prima maar qua energie lopen we dan onszelf keihard voorbij en maakt het niet te doen. Principieel kan ik t niet over mn hart hebben een gezond kindje te beeindigen, wetende hoe rot dat al was met M (ingeleide bevalling trouwens). Dan ga ik maar voor de 100% safe score aangezien ik ook geen Maria in mn naam heb zitten. Of je kindje van alles of niks mankeert, abortus is geen kattenpis denk er niet te licht over. Al is iedereen anders en dat besef ik me ook terdege. Succes met deze moeilijke afweging.
Tsja ik denk dat de vraag niet is hoe 4 in een klein huis is, of een ongepland kindje. De vraag is of een vierde kindje ongewenst is of niet. En als het antwoord ‘nee’ is komen de praktische vragen: is het financieel haalbaar (meestal wel maar mogelijk heeft het wel consequenties in de luxe van je levensonderhoud), hoe is jullie draagkracht (als ouders maar ook voor de kinderen), etc etc. Sorry maar het is inderdaad erg dom geweest. Ik ben niet tegen abortus maar kan wel boos worden om zulke onvoorzichtigheid. Je wéét dat voor het zingen niet veilig is maar doet het toch. je kunt overigens voor een curettage kiezen, dan hoef je ook die pillen niet te gebruiken. Pillen hebben de voorkeur wanneer je nog een keer zwanger wil worden maar dat speelt dan toch niet. succes met de keuze!
Onze baby was erg gewenst maar liet op zich wachten tot het moment dat ik er niet meer op durfde te hopen. Toen het op de valreep alsnog gebeurde was ik wekenlang van slag. Wil ik dit wel, hoe gaan we dat doen met slaapkamers, de 7 zitter was er gelukkig al wel maar wat veel beren op de weg ondanks dat ze zo gewenst was. Ik heb echt moeten wennen aan het feit dat ze op komst was. Afbreken was mijn eerste gedachte omdat ik de wens eigenlijk al had afgesloten. Die knop omzetten was ook heel lastig. Het heeft tot de 20 weken echo geduurd tot ik durfde te gaan denken aan een leven met 4 kinderen. Toen wist ik dat ze gezond was en voelde ik haar al elke dag. Bij jullie een hele andere situatie natuurlijk wanneer het niet meer 'gepland' was. Neem je tijd en laat het even bezinken voordat je overhaast een beslissing neemt. Alle praktische bezwaren lossen zich wel op. Onze baby heeft geen eigen kamer. Dat komt vanzelf wel. Autos zijn er in alle formaten. Kinderspullen kan je tweedehands kopen etc etc. Maar kijk nu vooral naar wat voor impact het op jullie gezin en relatie gaat hebben. Uiteindelijk zullen jullie samen tot een beslissing moeten komen.
Hier eenzelfde situatie gehad. Ongepland zwanger van de 4e, de anderen kinderen waren op dat moment 8, 5 en net 3. Het werd langzamerhand allemaal iets makkelijker, de toen nog jongste zou over een jaartje naar school gaan, en toen bam zwanger. Het was een grote schok voor ons. Wij voelden ons ook helemaal compleet met onze 3 kinderen. Mijn man wilde een abortus. Ik twijfelde enorm. Weer het babytijdperk in, weer slapeloze nachten, konden we dat wel aan? En wat nou als het kindje niet gezond zou zijn? Afspraak bij abortuskliniek gemaakt, op de dag zelf ook weer afgezegd, en samen besloten ervoor te gaan, omdat ik anders een leven lang last zou hebben van een abortus. De zwangerschap verliep prima en de bevalling ook. En daar was ons 4e zoontje! En gelukkig werkt het zo met de natuur dat je toch sowieso wel stapelgek bent op dat kleintje, ook mijn man. We zijn nu blij dat hij er is en zouden niet meer zonder hem kunnen. We kunnen ons niet voorstellen dat hij er bijna niet was geweest. Maar eerlijk is eerlijk, zwaar was het ook wel weer, met de gebroken nachten en babygedoe, regelmatig heb ik het gevoel dat ik de oudste kinderen tekort doe omdat ik zo druk ben met baby. De andere kinderen vinden hem trouwens ook superlief en leuk, dat is wel bijzonder om te zien. We zijn nu het 1e jaar weer door en heb goede hoop dat het vanaf nu weer makkelijker wordt. En dan zijn we maar wat gezegend met onze 4 gezonde kinderen. Maar no way dat er nog een 5e komt. Man was al in de zwangerschap gesteriliseerd. En ik doe luid juichend alle babyspullen de deur uit. Overigens waren de praktische dingen geen probleem voor ons. Hadden de babyspullen veel al weg gedaan, maar 2ehands heb je dat zo weer op de kop getikt. 2 kinderen delen een kamer, ook prima. Wel een 7 zits auto gekocht inderdaad. Nou, een heel verhaal geworden. Heel veel sterkte deze periode. Volg je gevoel. Er is geen goed of fout. Maar volg vooral je gevoel en laat je niet leiden door praktische bezwaren.
Oh en nog een advies, praat erover. Ik heb een goede vriendin en mijn schoonzusje in vertrouwen genomen, mijn man heeft het een goede vriend verteld. En dat hielp echt om het allemaal op een rijtje te zetten. Wij met z'n tweeën waren op een gegeven alleen maar in een kringetje aan het praten, alles was gezegd en konden geen knoop doorhakken. Gesprekken met andere mensen hielpen echt. Evt kun je het ook met de huisarts bespreken.
Er zijn een aantal dames die moeite hebben gestoken in een reactie voor je. Heb je ze gelezen? Heb je er wat aan? (Ik merk zelf dat ik enigszins geïrriteerd raak als ik zo'n persoonlijk verhaal plaats in de hoop je te helpen en dat ik dan helemaal niks meer terughoor, dat ik niet eens weet of het gelezen is
Ik heb zeker de reacties gelezen en ze meegenomen in het maken van een beslissing. Echter heb ik het reageren even gelaten omdat we eerst zelf wilden uitzoeken wat we nu gaan. We hebben besloten het kindje te houden. Ik weet het nu een kleine week en nu is er ook weer ruimte om er in mijn hoofd weer mee bezig te gaan en te reageren op dit forum. Dus bij deze bedank ik iedereen voor hun reactie en de persoonlijke verhalen.
Ik heb hetzelfde als jou. Ik kan het niet verdragen om het kindje weg te doen. Daar zou ik voor altijd last van houden. Inmiddels bijna een week verder sinds we weten dat we het houden en het is nu helemaal oke dat er een vierde kindje komt. Mijn vriend is helemaal blij met het idee een nieuwe auto uit te mogen zoeken.
Neem de tijd die je nodig hebt uiteraard en voel je niet schuldig als een forum even niet voorging (wat heel logisch is zeker als je wereld op zn kop staat). Ik wil je nu ook graag feliciteren met je zwangerschap! Hopenlijk komt er genoeg tijd om er blij naar uit te mogen kijken en te genieten. Dank voor de update.
Heel lief dankje! Nu heel misselijk dus ik hoop dat, dat gedeelte gauw over is zodat we echt kunnen genieten!
Ik las stil mee met dit topic, en wat fijn dat jullie een weloverwogen keuze hebben kunnen maken. Ikzelf heb geen ervaring met dit soort keuzes (zit juist in MMM voor een IVF traject), maar denk dat het belangrijkst inderdaad is dat het kindje welkom is en dat jullie het gevoel hebben hem/haar een veilig en liefdevol leven te kunnen bieden. En dat je daar een tijd over moet nadenken, is heel logisch. Gefeliciteerd met de zwangerschap
Wat fijn dat jullie de beslissing hebben gemaakt. Van harte gefeliciteerd met je zwangerschap. Je gaat hier geen spijt van krijgen. Zal het zwaar worden? Misschien wel. Maar spijt, nee, dat is het mooie van de natuur, je kan nooit (nouja oke er zijn enkele uitzonderingen misschien) spijt krijgen van een kindje als ie er eenmaal is, daar hou je onvoorwaardelijk van. Het komt vast goed allemaal. Ik hoop dat je een goede zwangerschap hebt!