Hallo iedereen. Ik heb me hier aangemeld omdat ik me ten einde raad ben. Ik heb het titel ongepland genoemt omdat ik ongewenst een onprettige benaming vind. Ik ben er enkele weken achter gekomen dat ik zwanger ben. Ik ben 21, oproepkracht en heb eigenlijk geen geld. Ik mijn moeder en mijn vriend hebben er al flink over gepraat. Ik woon nog thuis en mijn moeder zou het ook ozo graag hebben maar er is gewoon absoluut geen geld. Mijn moeder heeft ook advies gevraagd aan een vriendin van haar die daarin werkt en iedereen zegt hetzelfde: het kan niet anders het moet weg. En aangezien het nu nog kan moet ik snel een beslissing nemen wil ik nog de abortuspil nemen maar eigenlijk heb ik geen keuze. Ik wil het niet kwijt en adoptie zou ik ook niet over m'n hart kunne verkrijgen. Ik heb overal al gegoogled naar mensen in dezelfde situatie maar overal zie ik "geld is niet belangrijk als het maar liefde krijgt" maar dat is alleen maar mooie praat want zo werkt het natuurlijk niet. Er zijn ook genoeg instanties die willen helpen maar financieel moet je het eigenlijk zelf uitzoeken. Ik wil het echt niet kwijt, na jaren roken kon ik in 1x stoppen, ik eet onbewust gezonder en alles doe ik voor dit kind. Ik weet dat er mensen zijn walgen van dit soort verhalen maar begrijp dat ik dit kind echt niet kwijt wilt, m'n hele wereld is ingestort en ik ben ten einde raad daarom vraag ik hier of iemand hier oplossingen weet, of moet ik me er toch maar bij neer leggen en toch maar vaarwel zeggen tegen mijn kleine wonder?
@Vruchtje: allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Je hebt je verhaal in het topic 'alleen en zwanger' geplaatst. Betekent dat dat je vriend geen rol in het geheel gaat spelen? Ik begreep dat je wel met je moeder en hem erover gesproken hebt? Hoe staat je vriend tegenover je zwangerschap? Steunt hij je als je het evt. wilt houden? Als jullie nog steeds samen zijn, dan is het toch ook zijn (financiële) verantwoordelijkheid als je samen besluit het kindje te houden. Je schreef zelf dat je oproepkracht bent. Is het mogelijk dat je ander werk zoekt met meer vastigheid?
Ja natuurlijk geld is belangrijk maar niet hiervoor moet je geen beslissing nemen waar je niet achter staat. Als ik je zo hoor wil je dit helemaal niet! Ik zeg dus ook niet doen. Overal is een oplossing voor en probeer deze samen met je vriend en moeder te zoeken. Dat andere advies geven en dat het echt niet kan vind ik echt heel slecht. Situatie is verre van ideaal begrijp ik maar alleen jij kan hierover beslissen
Dankjulliewel voor jullie reacties. Mijn vriend is er ook nog (23 jaar) en wil ook graag een kindje maar hij ziet het alleen NU niet zitten al z'n geld aan het kind uit te geven en het komt in zijn ogen niet uit. Dat snap ik aan de ene kant wel, ik heb niets en vraag van hem dan al z'n geld maar inderdaad hij heeft ook z'n verplichtingen. Hij snapt ook niet dat als ik zeg dat het niet zomaar een beslissing is "oh het komt nu niet uit dus het moet maar weg." Hij heeft zelf ook een tweelingzus die op 21 jarige leeftijd zwanger raakte maar kan daar helaas met haar niet over praten. Ook leuk is, is dat hij letterlijk aan de andere kant van Nederland woont aangezien hij vorig jaar is verhuisd en hij zegt ook dat als we het samen doen en ik bij hem moet gaan wonen. Maar hij begrijpt niet dat ik echt "vrouwelijk" hulp nodig zal hebben maar hij zegt dat het om ons draait en ik die hulp niet nodig heb maar op dit moment (hoeveel hij ook met me praat) is hij alles behalve goede hulp. Hij zegt dat ik rustig moet blijven want het is slecht voor de kleine al die stress en dat een abortus niet het einde van de wereld is, maar zo voelt het wel. Ik wil me kunnen verheugen op dit kind maar dat gaat moeilijk als ik straks geen andere keuze krijg dan een abortus.
Wat een moeilijke en in mijn ogen vreselijke keus! Maar, hoe lastig ook, je hebt altijd een keus. Geld is niet het belangrijkste, maar speelt naast liefde wel een grote rol. Echter kan je zelf hier iets aan doen. Je kunt zoeken naar een andere baan welke fulltime is. Je bent wettelijk niet verplicht je zwangerschap te vermelden tot 3 maanden voor de uitgerekende datum, dus je hoeft niet direct te vertellen dat je zwanger bent. In Nederland hebben wij ook een heel goed hulpsysteem en is het misschien verstandig eens te gaan praten met een maatschappelijkwerkster. Deze kan jou wellicht wat meer informatie geven over hoe om te gaan met deze situatie. Je geeft aan dat jou moeder niet negatief staat tegenover jou zwangerschap, je zou met haar kunnen bespreken hoe om te gaan met de situatie als je bevallen bent en wat haar rol zou kunnen zijn. Dit zijn allemaal suggesties om je baby te kunnen houden, ik kan persoonlijk namelijk niets bedenken waarom abortus beter zal zijn. Dat is niet omdat ik jou daarom zal veroordelen, maar omdat het nooit mijn keus zal kunnen zijn. Succes en veel sterkte!
Allereerst toch gefeliciteerd met je zwangerschap. Moeilijk hoor, een beslissing die jij alleen kunt nemen en dus echt persoonlijk is. Maar geld is geen reden om het niet te hoor, stel je voor dat je op het moment dat je zwanger raakt financieel heel welvarend bent en je gaat bijvoorbeeld gedurende de zwangerschap failliet... Ik weet het, doem scenario, maar kan gerust gebeuren. Zelf kom ik uit een gezin zonder geldzorgen en mijn man uit een gezin met geldzorgen. Maar ik denk dat we aan het eind van de rit allebei evenveel liefde en aandacht hebben gehad en we zijn beiden goed groot gekomen. Wat bedoel je eigenlijk met "ik heb echt vrouwelijke hulp nodig"? Ik kan mij voorstellen dat jouw vriend graag wil gaan samenwonen als jullie de baby gaan houden. Of begrijp ik dat verkeerd? Eerlijk gezegd begrijp ik, dat hij zegt: als we het samen gaan doen, moeten we ook samenwonen. En ja, in eerste instantie zou het, als het goed is, om jullie samen en de baby moeten gaan en niet om de aanwezigheid van vrouwelijke hulp, toch? En als jullie samenwonen, dan raakt hij ook veel meer betrokken bij de zwangerschap en kan zijn gevoel hierin ook een beetje groeien en ontwikkelen. En jullie kunnen je dan ook samen als aanstaande ouders ontwikkelen. Je kunt in een nieuwe woonplaats toch ook vrienden (vrouwelijk) maken? Als ik het goed begrijp ben je nog niet zo lang zwanger dus zou ernog tijd genoeg zijn om in een nieuwe woonplaats te settelen, of niet? Maar ik begrijp dat het moeilijk is en nogmaals, eigenlijk ben jij de enige die deze beslissing kan nemen. Sterkte.
Een kennis van mij die zat in een zelfde situatie, en kon daardoor ook niet thuis blijven wonen. Die is naar een jonge moeder opvang huis gegaan. Kort kwam het er op neer: * met 2 moeders in 1 huis met de kinderen. * 1-2x in de week begeleiding qua financien en opvoeding * speciale uitkering * hulp bij werk vinden * mag max 1 jaar blijven. Misschien iets voor jou ? Is toen via maatschappelijk werk gegaan.
Ik ben het zeker eens met de stelling dat wen kindje liefde nodig heeft en geld minder belangrijk is. Zoek ander werk.. Van mij part achter de kassa ofzo is in ieder geval beter als oproepkracht werken En laat je vriend een duidelijke keuze maken wat hij wil... Want het nu maar even weghalen om vervolgens 2 jaar later misschien een nieuw kindje te maken vind ik eehh apart zeg maar.. Kijk naar wat JIJ wil en niet je moeder, de buren, of de mensen die Ogenaam goed advies hebben Het komt heus wel goed als je besluit het kindje te houden
Gefeliciteerd met je zwangerschap, en wat een moeilijke keuze zeg... Ik denk dat je inderdaad deze beslissing met je hart moet maken, niet zozeer met je verstand. Stel dat je over een jaar een hartstikke leuke baan hebt waarbij je voldoende geld verdiend samen met je vriend om je prima te kunnen redden, en het kindje het hartstikke goed doet. Juist omdat je zelf enorm graag dit kindje wil, zou je denk ik niet met de gedachte kunnen leven dat je zijn/haar leven afgebroken hebt. En natuurlijk is t allemaal makkelijk praten, en natuurlijk word het knokken, het zal niet makkelijk worden maar er zijn je vele dames voor gegaan. Als jij ervoor kiest dit kindje niet te willen zal ik er heel goed over nadenken want; hoezo zou je het niet over je hart kunnen verkrijgen het af te staan met alle goede bedoelingen en het een kans te geven.. en zou je het wel weg laten halen, dat is een keuze puur voor jezelf en je eigen gevoel en totaal niet voor je kindje. Het kindje is het belangrijkste, ook al is het voor jou moeilijker om ermee te leven dat het bij een ander is, dan geef je het wel een leven. Je kindje krijgt in dat geval absoluut een goed thuis aangezien de regels in NL. Ik vind inderdaad ook dat je deze keuze zelf moet maken, en een ander kan dit absoluut niet voor jou bepalen, een mening heeft iedereen toch wel gevraagd of ongevraagd. Ik vind wel dat je vooral het belang van je kindje nu voorop moet stellen het gaat nu niet alleen meer om jou, jij hebt nu de verantwoordelijkheid voor een nieuw leven. Waar een wil is, is een weg Sterkte en succes met je keuze
ik vind het ook wel een vaag iets ! abortus omdat het nu ff niet uitkomt ik kreeg mijn kindje ook op 20 jaar en ben nu 22 en zwanger zowiezo krijg je 80 euro maandelijks aan kindgebonden budget dus dat is al iets en zoveel heeft een baby nog niet nodig dan wat kleertjes voeding en luiers je zou borstvoeding kunnen geven dat is gezonder en scheeld een hoop centjes ik denk heus wel dat je het ga redden ! het woord abortus is zo makkelijk om te zeggen ik ken er zat die er spijt van hebben
Mijn zusje was 16 dat ze haar eerste kindje kreeg en had toen ook zo goed als niets. Zij kwam uiteindelijk in een tehuis voor jonge moeders terecht en heeft er ook voor kunnen zorgen dat ze een uitkering kreeg en woont nu op zichzelf. Ze heeft nu zelfs een tweede (ze is nu 22 jaar). Haar vriend heeft haar helaas in de steek gelaten (ging vreemd), maar ook al moet ze elk eurodubbeltje omdraaien, ze redt het. Met oppashulp van mijn moeder, kan ze nu een goeie opleiding doen. Dus nee, geld hoeft geen reden te zijn voor abortus, er zijn altijd oplossingen te bedenken. Klop aan bij de gemeente, zoek er hulp voor en praat er veel over. Desnoods met een maatschappelijk werkster.
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik krijg een beetje 'jeuk' van het onverantwoordelijke gedrag van je vriend. Jullie hebben samen de keuze gemaakt sex te hebben, dus moeten jullie ook samen opdraaien voor evt gevolgen. En al m dat al zn geld kost, tja, dan had ie er eerder over na moeten denken voordat ie sex had. Ik denk dat je je leven spijt hebt als je het kindje laat aborteren. En al helemaal als je dat voor iemand anders doet. Dat ga je m vroeg of laat echt kwalijk nemen. Dat denk ik omdat ik uit je tekst lees dat je niets liever wil dan het kindje houden. Maar goed, het blijft jouw keuze. Succes en sterkte!
Mee eens! Mijn ex kwam het ook niet zo goed uit en ik moest het maar weg laten halen of hij ging bij me weg. Ik heb gekozen voor mijn kleine na lang denken......ik had al wel een afspraak gemaakt voor abortus (door invloed van mijn ex) maar in de 5 dagen verplichte bedenktijd heb ik geen contact gehad met ex en toen pias drong tot me door dat er en klein mensje in mij aan het groeien was. Ik wist dat als ik het deed ik ontzettende spijt kreeg. Ik woonde thuis en mijn inkomen was 400 euro de maand en ik kan je zeggen van dat bedrag kon ik mezelf en mijn kindje onderhoude(eten en drinken van mij werd betaald door ouders, kleding voor mij de baby en voeding voor debaby + de bijkomende benodigdheden betaalde ik zelf) en we hebben het alijd prima gered. Als ik lees hoe jij erover denkt zou ik geen abortus plegen.......je krijgt er spijt van ben ik bang.
als jij je kindje wilt houden moet je dat echt doen! de makkelijke weg is niet altijd de juiste,en ja miss wil je vriend dan ineens niet meer voor de zorg van je kindje opkomen,en zal je miss wat vriendinnen verliezen die nog niet met kindjes bezig zijn,maar beter nu als later denk ik dan maar. mensen komen en gaan in je leven maar je eigen kindje blijft voor altijd je eigen kindje..en geld is maar geld,ja je hebt wel wat nodig,maar er word genoeg hulp aangeboden voor jonge moeders. het is echt niet onmogelijk meid! als je borstvoeding kunt geven scheelt dat al centjes,vaak worden er op internet gratis pakketten met kleertjes ed weggegeven en je zal van vrienden of familie ook wel worden bijgestaan,en liefde is wel degelijk het belangrijkste voor je kindje.. en ooit kan je in de toekomst tegen je kindje zeggen dat je hemel en aarde hebt bewogen om hem of haar bij je te hebben..als dat geen liefde is? veel succes meid!
Oh met mij is het trouwens helemaal goedgekomen. Ik heb inmiddels een nieuwe vriend en hebben sinds kort een eigen huisje. Als jij dit kindje echt wilt houden moet je het doen. Je kunt het zo duur of goedkoop maken als je zelf wilt. Mijn dochter draagt geen vingino oid ik heel zelf kleertjes van de zeeman/wibra en ze ziet er altijd leuk uit. Z8 draagt ze....maar dat koop ik alleen in de uitverkoop. Het hoeft echt niet allemaal duur te zijn..
Oh ja, en wie weet krijg je uit onverwachte hoek nog allerlei baby'spul'. Is bij ons ook zo. Mijn schoonmoeder belde van de week dat ze van een kennis (waar ze vroeger oppaste), een gigantische tas vol met babykleertjes in de kleinste maat had gekregen. Speciaal voor ons! De box hebben we ook al. Als je niets cadeau krijgt, kun je ook heel goedkoop op marktplaats spulletjes vinden. Had er laatst een advertentie gezien van iemand die een tas vol babykleertjes had (kleinste en een na kleinste maat) voor 15 euro. Tuurlijk, je zal het goed uit moeten zoeken en moeten wassen, maar er zit altijd wel wat bruikbaars bij. En wie weet zijn er op dit forum nog mensen die spulletjes over hebben. Kijk goed rond en vraag rond, er zijn altijd mogelijkheden! Laat je niet wijsmaken dat abortus de beste keus is, want dat is het echt niet!!! De reden dat ik dit vertel, is omdat mijn man en ik het ook niet breed hebben hoor. We hebben allebei een grote schuld waar we de komende 20 jaar nog wel aan vast zitten (schuldhulpverlening komen we niet voor in aanmerking helaas, omdat we geen achterstallige rekeningen hebben, alles wordt op tijd betaald). Maar met hulp van anderen kan een heleboel! Ps: Ik ben ook van plan om borstvoeding te geven, maar als dat niet lukt, is flesvoeding ook mogelijk. Mijn zusje heeft dit aan haar oudste gegeven en geeft het nu ook aan haar jongste.
Super bedankt voor de reacties en felicitaties. "het komt nu gewoon niet uit" word denk ik ook niet zozeer bedoeld als in dat het "gewoon even niet utikomt" maar omdat we financieel nergens staan. Toch vind ik dat nog geen goede reden. Waarom ik verhuizen nu nog niet ziet zitten is omdat mijn familie enorm hecht is, we wonen allen in een straal van 100 meter en sommige zijn maar 10 meter lopen. Ik heb 2 tantes die verzot zijn op oppassen dus mocht het kind er zijn en ik heb werk is dat ook al een probleem minder. Zijn moeder en zus wonen hier ook in de buurt dus hij heeft genoeg redenen hier regelmatig te zijn maar dat is niet ter sprake. En iedereen zegt; je hebt een keuze en beslis niet overhaast maar nu moet ik toch even snel de beslissing nemen want nu kan de abortuspil nog. En dat was het laatste wat ik wou horen. Ik moet zeggen dat ik vannacht goed heb geslapen en na het lezen van deze reacties weet ik gewoon dat ik een verkeerde keus neem en het die mensen kwalijk ga als ik voor abortus ga. Ik weet niet hoe, maar we gaan het redden en ik zal er alles aan doen om daarvoor te zorgen.