Ik weet even niet wat te doen en wat te denken. Ik ben in februari bevallen van mijn eerste kindje en dit is niet allemaal vanzelf gegaan. Ik had zwangerschapsvergiftiging, de baby was veel te klein dus ingeleid met 37 weken. De gynaecoloog had ook gezegt dat hij zsm gehaald moest worden anders zou ik of de baby het niet redden. Hij is te wereld gekomen met een gewicht van 2340 gram. De placenta was verkalkt en de navelstreng bijna dicht. Zijn darmen werkte niet dus echt super veel getob mee gehad. Hij was echt een huilbaby en slapen deed/doet hij bijna niet. Hierdoor was mijn huwelijk bijna voorbij maar gelukkig hebben we het kunnen redden. Voor mijn zoon heb ik ook 2 miskramen gehad. Ik heb psychische echt helemaal in de put gezeten en met hulp medicijnen klim ik daar nu weer een beetje uit. Ik was zo blij dat nu de rust een beetje terug keerde maar nu had ik ineens gisteren een positieve test in handen ik weet niet hoe ver ik ben want ik heb pcos en normaal gesproken maar 2 a 3 eisprongen per jaar. Ik denk tussen de 6 en 8 weken te zijn. Er zit straks iets van 17 maanden tussen de kinderen.. hoe ga ik dit doen . Meerdere een verassingskindje en dicht op elkaar? Morgen mag ik gelukkig al een echo..
Dat is een knaller van een test inderdaad. Fijn dat je morgen al voor een echo mag komen om een idee te krijgen van de termijn. Je mag je gevoelens best accepteren, dat ten eerste. Alles mag er nu zijn. Instant blijheid hoeft niet. Je hebt een portie bagage en dat heeft invloed gemaakt. Voor wat het waard is: mijn vierde was gewenst, maar zodra ik zwanger was, was ik toch overdonderd en eigenlijk helemaal niet zo blij. Dat is helemaal goed gekomen en ik ben nu ook heel blij dat ze er is. Geef jezelf de tijd om aan het idee te wennen en ook om gepaste maatregelen te nemen voor tijdens en na de zwangerschap. En, gefeliciteerd
Oef dat is even schrikken. Morgen maat even een echo en dan rustig even laten landen. Succes met je beslissing