Hee lieverd, Ik vroeg het je nog van de week he.... Wat jij jezelf moet gaan afvragen, wat als ik het alleen moet doen? Die financien tja... dat duurt nog wel ff voor je die op orde hebt. Misschien de oplossing die je van de week besproken hebt met mij? (niet mijn idee maar de jouwe dan he). En Wolf zal het toch wel merken want hij moet dat financiele dipje zelf heel hard meedragen. En hoe hard gaat hij zijn dreigement waarmaken? (denk aan het verleden) En je hebt mij een tijdje geleden raad gegeven, misschien is dat helemaal zo slecht voor jouw nog niet. Ken je maisy nog? (Nu mamadeluxe) zij heeft ondertussen 5 kids, is pas 26 en alleenstaand. Ze heeft het niet breed, maar ze redt het wel! Misschien kan je hulp inschakelen bij het maatschappelijk werk, ik vind dat geen beslissing is die je alleen op verstand kunt maken. Helemaal als je echt zo'n tegenstander bent van abortus. (Wat ik overigens ook niet zou kunnen) Qua oppas... hoe oud is L. dan? Die kan ook echt wel oppassen, en als er iets kleins tegenoverstaat dan is het ook niet zo'n verplichting. En die twee dames zullen allebei knettergek worden op het brusje, dat weet je zelf ook wel! (Oke Danio moet zijn speeltjes delen hihihii, zijn koekjes worden afgepakt etc etc... ) (en kinderopvang is niet echt super duur als je niet zo veel verdiend) Natuurlijk heeft Wolf wel iets in te brengen, hij moet tenslotte ook zijn steentje bijdragen. Maar denk wel dat het verleden een rol mag spelen in jouw beslissing! (Hij kan ook bepaalde dingen doen ter ontspanning die jij dus niet kunt doen he...) En zo oud ben je ook niet, er zijn echt nog meer mannen op de wereld (ook al wil je die niet ) Wat een antwoord van mij he... Ik moet zeggen dat als "mijn" situatie eerder in mijn zwangerschap was geweest dat ik dan ook geen abortus had laten doen, ook al wil ik samen met hem kinderen opvoeden en niet alleen. Als het echt de andere kant op was gegaan dan was ik er alleen voor gegaan, het komt echt wel goed. Het is alleen moeilijk! xxxx Je vriendinnetje
hoi hoi ik ken de schok die je krijgt als je te horen krijgt dat je zwanger bent terwijl je de pil slikt, onze 5e nu is ook dwars door de pil heen gekomen en ook wij hebben zitten tobben over een eventuele abortus vanwegen de financieen enz, uiteindelijk was bij ons gelijk duidelijk een abortus was absoluut geen optie mijn man heeft echt tijd nodig gehad om te wennen aan het idee weer een baby te krijgen maar nu kan ik oprecht zeggen dat hij geniet en er zelfs naar uit kijkt weer papa te worden wat ik wil zeggen is maak geen beslissingen uit emotie hoe moeilijk ook, een bedje en badje kan je zelfs gratis ophalen (kan je een site geven) dus dat mag het probleem niet zijn, waar 3 kinderen eten eet de 4e ook dus ook dat mag het probleem niet zijn belangrijkste waar je aan moet denken hoe moeilijk ook want niemand verwacht vroeg of laat alleen te staan met kinderen, kan jij de kinderen alleen de opvoeding geven die ze nodig hebben dus zonder man als jou antwoord ja is dan zou ik het niet weg laten halen als jou antwoord nee is dan zou ik er toch over nadenken hoe moeilijk ook belangrijkste is wel dat jij 100% achter je keuze staat en absoluut geen dingen doet die tegen jou wil ik gaan dat zal je jezelf nooit vergeven ook is het namelijk zo dat van de vrouwen die abortus plegen "onder dwang" dus terwijl ze het eigenlijk niet willen 85% een depressie krijgt denk daar goed aan, zoals ik jou verhaal lees ben ik ervan overtuigd dat jij bij die 85% zal gaan horen wat uiteindelijk niet alleen ten koste zal gaan van je relatie maar ook van je kinderen die je nu heb, en als je partner werkelijk van jou en ze kinderen houd zal hij niet 1,2,3 zijn koffers pakken dat zou alleen maar betekenen dat hij nooit oprecht van jullie heb gehouden wil je absoluut niet vertellen wat je moet doen maar wel heel veel sterkte toewensen met je zware beslissing groetjes nathalie
of hij weg gaat weet ik echt niet, als hij dit zou doen weet ik zeker dat ik toch een goede toekomst zal hebben. ben er ook niet bang voor om alleen te komen te staan. het zal zijn voordelen hebben, maar zeker ook zijn nadelen. maar goed daar kom ik wel overheen dus dat dreigen van hem dat doet me niks daar laat ik me niet door imponeren het enigste wat mij echt aan het denken zet is puur als de kids groter zijn. zoals studie na het voortgezet onderwijs. ik weet wel dat de kids niks te kort komen al word het geen luxe, maar het is echt mijn vriend die nu dus op zijn standpunt staat. hij zal het kind ook niet erkennen heeft hij al gezegd.
mandy dan moet hij dat laten... sorry hoor maar met zulke uitspraken is hij dit wondertje niet waard... bah ik zal maar hie rniet pogooien wat john hierop te zeggen heeft!
joh omdat je kinderen hebt wil het nog niet zeggen dat je afgeschreven bent. Op elk potje past een dekseltje en mocht je ervoor gaan om alleen verder te gaan dan zal uiteindelijk weer een nieuwe prins op het witte paard daar zijn. die wel om je geeft. En als hij het kindje niet wil erkennen moet hij het vooral laten. Dan moet je er ook voor zorgen dat jij alleen het gezag erover krijgt. Pff wat een vent.
Anniek, ik denk dat mijn vent hier hetzelfde roept... En over het erkennen.. wat zijn de verplichtingen na een DNA test? (oke even erg vooruit gedacht natuurlijk, maar hij wilt de verplichtingen niet aangaan.... hij wilde wel de lusten!) (ps. Mandy ik vind het wel lastig omdat ik jullie allemaal persoonlijk ken)
maakt niet uit daphne... hihihi nance ondanks ik hier met tranen over mijn wangen zit moest ik wel ff lachen hoor. een prins op het witte paard hihihi voorlopig geen vent meer in mijn buurt... als ik alles door laat gaan wat ik nu voor 99% wel zeker weet dan leg ik wel een knup bij mij erin al moet ik het zelf doen en dan pas weer een polonaise... maar goed hij is nog gewoon bij mij al weet ik niet zeker of dat wel zo zal blijven, maar dat is voor latere zorg.
ja dat weet ik wel maar ooit let op mijn woorden. Grappig dat je het woord knup gebruikt. Ik kom uit limburg maar woon in het westen en daar gebruik ik bijna mijn taal niet meer.
Tsjonge zeg, wat een situatie! Wat zit jij in een moeilijk parket! Ik vraag me af, geef hij echt wel om je? In eerste instantie zou ik zeggen ja, als je al zolang samen ben. Maar ik begin nu toch wel te twijfelen. Als ik hiervoor zou moeten kiezen, dan zou ik er toch echt alleen voor gaan. Wat later betreft tja, moet je daar nu al druk om maken.... Je kan nooit in de toekomst kijken, maar wie weet heb je dan al iemand ontmoet waarmee je wel de toekomst samen ziet zitten. Als ik jouw verhaal vanavond aan mijn mannetje laat lezen.....denk dat het bloed naar zn hoofd zal stijgen. Oef....zulke situaties, hij zal hem flink is over de straat willen halen. Dan kan die buiten zinnen worden van woede........van zulke slappe mannen, bah zeg! Meid, ik wens je veel sterkte toe. Denk aan jezelf en aan je lieve kinderen.Ik zou me over 10 a 15 jaar nog niet druk maken. Veel liefs en ik denk aan je! Marielle
Hey Meiske, Wat een verhaal zeg. Laat vooral je gevoel spreken, het is toch ook zijn verantwoordelijheid? Hij was er idd zelf bij, en daarnaast vind ook ik zijn reactie egoistisch en alles behalve respectvol naar jou toe. Geld is makkelijk, maar voor alles is een oplossing. Kindjes hebben meer aan liefde en geluk dan aan dure kleren en een groot huis. Veel sterkte meid, hou je taai! liefs
Nou naamgenootje van me (Mandy) hehe. Wat een erg verhaal, maarja je kan er niks aan doen dat hij zo is. Maar je moet gewoon kiezen waar je hart voor kiest hoor, anders krijg je later veel spijt. En als meneer het niet mee eens is met jouw beslissing, pech voor hem. Je moet hard zijn en ook keuzes kunnen maken vind ik. Als ik zwanger zou zijn en mijn vriend doet zo raar en ik wil het houden, dan wijs ik hem mooi de deur al moet ik er dan alleen voor staan, dat doe ik dan met alle liefde. Meid, doe gewoon wat je het liefste wilt, anders krijg je spijt. Je bent zwanger en dat kan je niet meer terug draaien. Groetjes,Mandy
wat zijn jullie toch allemaal lieverds... dit doet me goed om te lezen. al moet ik zeggen dat mijn vriend echt niet zo'n botte l*l is ja nu wel ja met zijn reactie daar geef ik jullie ook 100% gelijk in ma ja ik ben dan weer een goedzak zelfe en probeer hem niet als boehman aan te wijzen... hij heeft gewoon in sommige punten gelijk, maar die punten wegen gewoon niet op tegen mijn gevoelens. en dat kan ik hem niet bij brengen! ik denk nu ook zoals ik dan jullie berichtjes gelezen heb van; heb ik dan echt zo'n moeilijke man die totaal niets wil en geen grijntje fatsoen in zijn flikker heeft en momenteel egoistisch is en hebben jullie dan allemaal dan van die lieve mannen? wauw ben echt jaloers op jullie. waarom heb ik er dan 1 die een koud hart heeft?
Ik denk niet dat jij een man met een koud hart hebt, maar 1 met een heel bang hart. Ik denk dat hij vreest dat jullie dit niet bol kunnen werken en hij geen middel schuwt om jou dit duidelijk te maken. In hoeverre hij echt de daad bij het woord zal voegen weet ik natuurlijk niet, ik ken jullie niet. Ik denk dat je je hart moet volgen. Wees naar hem toe open, eerlijk en duidelijk, laat hem zien hoeveel pijn dit je doet en dat jouw mening hier misschien wel zwaarder weegt dan de zijne, toon je emoties. Daar kan hij zijn ogen toch niet voor sluiten? Maak een afspraak bij de huisarts en praat er over. Het lijkt me sterk dat hij je naar een abortus praat terwijl je dit niet wilt en doet hij dit wel dan sta je op en loop je gewoon weg. Hou je niet vast aan die 6 weken die hij genoemd heeft. Ik vind het onzin dat hij je zo voor het blok zet. Neem de tijd die je zelf nodig hebt en zoals ik je verhaal lees heb jij hier 9 maanden voor nodig
Ben het helemaal met bette eens. Het kan ook de schrik zijn. Tis natuurlijk nog allemaal heel pril en misschien was dat zijn eerste reactie. Voor een vrouw is het misschien makkelijker om wat sneller aan het idee te wennen aangezien zij het draagt, een man moet zoiets toch vaak eerst even laten bezinken, vooral als het als verrassing komt. Maar idd, zoals de rest al zegt, neem ff de tijd met zn 2tjes om hier heel goed over te praten want het is niet nix. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat jullie er samen uitkomen! Liefs Jessy
vergeet niet dat je, wanneer je deze vraag aan (toekomstige) moeders stelt, je veel vrij emotievolle een éénzijdige antwoorden krijgt. Ik denk dat wanneer jouw man deze vraag aan andere mannen slelt, hij waarschijnlijk andere antwoorden krijgt. Ik snap heel erg goed dat je je op deze manier onder druk gezet voelt, maar misschien voelt je man dat ook wel een beetje zo en probeert hij mogelijk bij voorbaat al een heel stellige mening in te nemen om jou zo op andere gedachten te brengen. Ik vind het een heel moeilijke situatie, zowel voor jou als voor hem. Ik hoop ook heel erg dat jullie eruit komen samen. Hoewel ik zeer tegen abortus ben, zou ik me in een soort en met morning after systeem bij vijf weken nog wel iets kunnen voorstellen. In ieder geval heel veel sterkte!
EVEN ONDER ONS GESPROKEN, EN MET NAME DE GEEN DIE MIJ PERSOONLIJK KAN, MAAR OOK MIJN VRIENDEN KRING KAN WIL IK EVEN IETS KWIJT... ALLES WAT HIER GESCHREVEN WORD IS PERSOONLIJK EN OOK IK HEB MIJN PRIVICY! HET IS DUS NIET DE BEDOELING DAT DE GEEN DIE MIJN VRIENDENKRING HEEFT INGELICHT DAT IK ZWANGER BEN. MIJN VRIEND KWAM THUIS MET EEN BOOS GEZICHT DAT IK AAN HET VERTELLEN BEN DAT IK ZWANGER BEN WANT HIJ WERD BEDOLVEN DOOR SMSJES. PLEASE GEEF MIJ MIJN PRIVICY EN HOU HET ONDER ONS! LIEFS VAN MIJ
Ja het enigste wat ik hierop kan zeggen is; het is samen gemaakt dus jullie moeten hier samen uitkomem.. De mening van een ander is fijn, maar je schiet er eigenlijk niets mee op... als jij het echt niet weg laat halen, dan is de keuze toch makkelijk, pakt hij maar zijn spullen.. Maar als ik jou verhaal zo lees vind ik je man een ijskoude kikker! Sorry, wil je misschien helemaal niet horen, maar hij weet dat je dus super vruchtbaar ben, dan had hij maar een condoom moeten gebruiken.. En nu wil hij dat jij het weg laat halen, jij wil dit niet, wat stelt je relatie dan nog voor, ondanks dat jullie al zolang bij elkaar zijn.. Je moet jezelf de vraag stellen, wil ik alleen verder met 3 kinderen? Of wil ik hem echt niet kwijt en gaan we verder met zijn 4e.. succes, ben blij dat ik niet in jou situatie zit..
Enige wat ik kan zeggen is: NOOIT een abortus doen als je er zelf niet achter staat. Voor de rest wil ik je heel veel sterkte wensen. Jouw lichaam, jouw keuze en laat je niet onder druk zetten. jij moet met die beslissing door het leven wat je ook besluit.
meid wat een toestanden zeg. en wat een schrik ook voor jullie allebei. toch denk ik (hoop ik) dat je man deze dingen allemaal roept uit een angst voor de toekomst. ik zou je hart volgen. en ik denk dat dit wondertje dus erg welkom is bij jou. wel is het belangrijk denk ik om te blijven praten met je partner. en mocht je man je verlaten, wat ik echt hoop dat hij dat NIET zal doen dan kom je er ook! ik heb een kennis en zij heeft 6 kinderen en is alleenstaand en de 2 vaders betalen geen cent en toch hebben alle kinderen te eten en te drinken en scholing en alle andere basisdingen die de kinderen nodig zijn en bovenal een warm nest. en dat zal bij jou ook zeer zeker het geval zijn. blijf praten met je man en neem geen overhaaste beslissingen. want zoals je zelf al zegt ben je tegen abortus en mocht je hier tegen je eigen gevoel in voor kiezen, zal dit uiteindelijk tussen jullie in komen te staan. terwijl ik denk dat jullie toch wel een sterke realtie hebben die al vele stormen heeft doorstaan. verder wil ik je heeeeeel veel sterkte wensen maar ook je man.