Aan de ene kant zie het het wel rooskleurig in en dat komt omdat me man sinds deze week niet meer via uitzendburo werkt maar nu rechtstreeks voor z'n baas die hem in dienst heeft genomen. maar aan de andere kant ik wil al heel lang ander werk gaan doen, en nu had ik mezelf eigenlijk voorgenomen om in m'n toekomstige verlof acktief te gaan zoeken. maar ik heb heel vaak nu een mom van hmm durf ik dat nu nog wel met al die onzekerheid?? ik werk nu al ruim 8 jaar bij dezelfde baas en heb een vaste baan, als ik weg ga hoe vaak wordt er nog een vast contract gegeven tegenwoordig ??
Gelukkig kunnen wij op dit moment nog goed rondkomen en ik denk dat dat vanaf september nog beter word omdat onze zoontjes dan naar school gaan en we dus geen kosten meer hebben van de opvang. Ik werk 24 uur per week,en als de jongens naar school gaan kan ik me uren indelen op de tijden dat zij naar school gaan dus hebben geen kosten voor naschoolse opvang. Dat scheelt al enorm veel voor ons. Zowel mijn man als ik hebben een vast contract. Mijn man is net voorman geworden sinds een half jaar dus zijn loon is ook gestegen, en er is genoeg werk te doen op zijn bedrijf. Ik heb wel al zo'n beetje 2 jaar het zelfde loon, praktisch niet gestegen maar dat is niet heel erg omdat ik dus wel een vast contract hebt. Hier is het ook nog steeds druk en hebben we net weer een nieuw iemand aangenomen. Al met al maak ik me gelukkig niet heel veel zorgen . We hebben gelukkig 0,0 schuld, en kunnen met onze inkomensten alle rekeningen betalen. Moeten niet veel dingen veranderen anders word het wel moeilijker.
@ Clauzoe: Ik zou eerlijk gezegd in deze tijd nooit een vaste baan opgeven voor een andere baan. Ze verwachten de komende tijd heel veel werklozen dus ik zou blijven zitten waar ik zit.
ik ben het absoluut eens met jada. een vast contrakt steld zowieso tegenwoordig al haast niks meer voor, kun je nagaan hoe kwetsbaar je bent zonder zo'n contrakt. ik zou voorlopig ook blijven zitten waar ik zit, tot de boel weer aantrekt.
hele goede tip! zou ik idd ook doen want de kans dat je nergens meer aan de bak komt is groot! ondanks dat ik afgekeurd ben solliciteer ik nog wel eens als ik denk dat de functie mij ligt (voor mij is er helaas weinig werk) maar ik krijg nu al een jaar afwijzing op afwijzing.......
Ik maak me nog niet direct zorgen, maar we zitten toch wel in een ietwat onzekere situatie . Heb een vaste baan, werk er nu 5 jaar en manlief is 65-80% afgekeurd. Dus er is een "vast inkomen" maar onvoldoende om van rond te kunnen komen, wanneer mijn inkomen zou wegvallen. Het bedrijf waar ik werk "hangt" onder een investeringsmaatschappij en in 2013 worden we vermoedelijk verkocht. De geluiden zijn dat we mogelijk in delen zullen worden verkocht, in dat geval heeft onze afdeling geen toegevoegde waarde meer voor de organisatie.... en dat zou betekenen dat mn baantje op de tocht komt te staan. Worden we als geheel verkocht, dan is er vooralsnog niets aan de hand, wij zijn de 'spin in t web' dus... belangrijk Mja... wanneer ik zonder werk kom te zitten, zal het wel lastig worden dan... we wonen in Duitsland, door een wetswijziging mag ik dus wel mooi WW-premie betalen in NL (dus voor 75-70% uitkering). maar ik mag er geen aanspraak op maken. Dat moet ik in Duitsland doen en daar krijg ik dus maar 60% Plus hier in het noorden is lang zo veel werk niet te krijgen.....
vast contract stelt inderdaad niet zoveel voor in crisis tijd. Want...een vastcontract kan immers onder bepaalde voorwaarden worden ontbonden. JUist in het geval van slechte financiele situaties van het bedrijf.
Maar het is altijd een stuk beter dan geen vast contract. Zowel bij deze baan als de vorige heb ik de pech geen vast contract te hebben, waardoor ik ondanks mijn kwaliteiten weg moet terwijl anderen die minder gemotiveerd zijn dan ik kunnen blijven met een vast contract. Erg frustrerend! Ze kunnen je niet zomaar ontslaan met een vast contract. Er moet aangetoond worden dat iemand niet voldoende functioneert, of wil functioneren (en daar gaat meestal een tijd over heen, functioneringsgesprekken, beoordelingsgesprekken etc.) of iemand moet heel veel verzuimen zonder geldige reden, of het moet inderdaad al zo slecht gaan met een bedrijf dat ze om bedrijfseconomische reden ook vaste mensen mogen ontslaan ivm kans op failliet gaan of verplichte reorganisatie. Maar dan gaan er altijd nog meer (voornamelijk) tijdelijken weg, tenzij er aangetoond kan worden dat een tijdelijke medewerker om zijn kennis echt noodzakelijk is voor de opbouw van het bedrijf.
2 jaar geleden toen onze jongste net geboren was zijn mijn man en ik allebei onze vaste baan kwijtgeraakt. Het bedrijf waar ik werkte ging verhuizen naar Roemenie en het bedrijf waar mijn man werkte moest mensen ontslaan vanwege reorganisatie en hij was de laatste die erbij was gekomen. Tja, dan heb je allebei een vast contract en sta je binnen een half jaar allebei op straat. Dat vond ik ook een heel nare situatie, denk je het goed voor elkaar te hebben. Gelukkig had ik binnen 2 maand weer werk (bij mijn oude werkgever, direct weer vast contract) en mijn man had binnen 1 maand 3 nieuwe aanbiedingen. Hij kreeg ook een vast contract. Al met al zijn we er alleen maar op vooruit gegaan, dus het kan zeker ook goed aflopen. Ik weet echter nu wel hoe kwetsbaar je bent, ook met je vaste contract en ja, dus maak ik mij soms zeker zorgen.
Sinds ik 3 maanden zwanger ben, zit ik werkeloos thuis, vanaf juli dus ongeveer. Had recht op 3 maanden ww, is dus al afgelopen. Ik maak me wel zorgen ja, mn man is vorig jaar na 10 jaar werk veranderd van baan. Het gaat super maar als hij straks geen contractverlenging krijgt hebben we pas een echt probleem. Hopelijk kan ik na mijn 'verlof' snel weer aan de slag, maar hou mn hart vast, de richtingen waarin ik mijn opleidingen heb gedaan wordt allemaal minder. En een andere opleiding is geen optie, heb nog studieschuld. Kortom: ik vind het financiele plaatje even niet zo leuk meer
In de praktijk gaat het toch echt wel een stuk makkelijker. Want ook al kunnen ze het niet direct aantonen dan is de werkverhouding wel verstoort en zal de rechter ook op ontbinding aansturen. Maar een tijdelijk contract is inderdaad wel minder fijn in sommige gevallen. Vooral in mindere tijden. Kamp voorstander van meer tijdelijke contracten | nu.nl/werk en privé | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl
Het ligt er in zo'n geval ook aan hoe graag een werkgever van je af wil. Want ontslag bij een vaste medewerker houdt meestal in zulke situaties in dat er een heel geregel aan vooraf gaat en er een ontslagvergoeding uitbetaald moet worden (+ dat zo'n medewerker vaak al maanden niet meer actief aan het werk is en nog wel uitbetaald krijgt) dus ze zullen dat niet zomaar doen. Edit: over de link van Kamp, tja... je mag echt je handjes dichtknijpen als je nu een vaste baan hebt. Ik vraag me af hoe ze dat gaan doen met hypotheken ed. Wij kunnen momenteel geen hypotheekaanpassing doen terwijl dat wel nodig is, omdat ik geen intentieverklaring krijg en geen vast contract heb. Wanneer tijdelijke contracten echt de trend gaan worden hoop ik dat de banken wel iets soepeler worden.
Dat dus.... In oktober liep de rentevaste periode van de hypotheek af, hoppa! 200 euro per maand extra dokken... In de maanden daarna werden de plannen mbt de KOT en de zorgverzekering duidelijker en ik was bang dat ik nòg meer extra moest gaan betalen. Ik zag er al nog 100 euro bij komen. Gelukkig viel het qua KOT mee en heb ik mijn zorgverzekering nu collectief en de tandarts eraf gegooid, scheelt alweer dik 20 euro per maand. Ok, die 200 euro krijg ik er niet mee terug, maar alle beetjes helpen. We hebben een eigen bedrijf en als ik geld tekort kom in de maand, door onverwachte uitgaven, kan ik altijd bij mijn man wat "weghalen". Gelukkig kan dat, het bedrijf loopt goed, maar dat kan zomaar anders zijn. Ik maak me meer zorgen over mijn pensioen en de toekomst van de AOW. Ik zie niet gebeuren dat onze generatie nog volledig AOW krijgt, maar mijn pensioen is ook maar gebaseerd op de 16 uur die ik nu werk. En dan moeten we nog heel veel geluk hebben, willen we tegen die tijd nog het volledig opgebouwde bedrag hebben. Mijn man bouwt geen pensioen op, omdat hij dat bedrag nu gewoon niet kan missen en het op dit moment ook niet echt verstandig lijkt om het in een pensioen fonds te stoppen. We zijn nog aan het kijken voor andere mogelijkheden. Hij redeneert dat hij tegen die tijd het bedrijf kan verkopen, maar wie zegt dat iemand het dan wil hebben?? Nou ja, dilemma en discussie hier dus...
Ik maak mij ook erge zorgen. Ik raakte in april 2010 toen ik 22 weken zwanger was mijn baan kwijt ( ze hadden geen werk meer werd er gezegd ) Maar 4 weken later werd er een nieuwe vacature neer gezet. Toen ik net bevallen was kreeg mijn man te horen dat het bedrijf waar hij werkte verkocht werd zonder overname van personeel. Hij kwam dus per 1 dec. zonder werk te zitten. Gelukkig had hij per 1 dec. weer nieuw werk. Maar ik zit momenteel in de ziektewet en kan/mag nog niet werken. Maar maak me wel zorgen als k zie wat er aan vacatures staat in mijn sector tis bar weinig en vraag me af hoe snel ik een baan krijg als ik straks weer aan het werk kan. Wij wonen nu te klein ( koop huis ) Willen graag weg hier maarja zie je huis maar eens te verkopen.. Erg balen!
Voor nu hoeven we ons (nog) geen zorgen te maken. Ik heb een vast contract voor 32 uur in de week en mijn partner heeft per januari een vast contract gekregen voor 40 uur. Hij heeft 3 jaar lang steeds onzekerheid gehad over zijn baan (steeds korte tijden bij een werkgever gewerkt), nu is er eindelijk zekerheid. Het kan dus wel in deze tijd: hij werkt er nu een half jaar en krijgt nu al een vast contract. We hadden gehoopt op een jaarcontract, maar dit is natuurlijk beter. Ik zou graag een andere baan willen, maar besef me ook dat ik in mijn handjes moet knijpen dat ik nu een vaste baan heb.. Positief blijven helpt wel, maar ik snap dat dat in sommige situaties erg moeilijk is.
Ik ben meestal niet zo heel erg 'zen', maar bij dit soort dingen kan ik het vrij makkelijk loslaten. Ik maak mij niet druk over dingen die ik niet overzie en waar ik toch niets aan kan doen. Op dit moment maak ik mij geen zorgen over algemene dingen als recessie en werkloosheid. Als er een specifieke dreiging in m'n situatie is, is het wat anders. Daar kan ik ook echt slapeloze nachten van hebben. Gelukkig zit ik daar nu niet in. 2-3 jaar geleden heb ik wel een klotejaar gehad wat dat betreft. Eerst een reorganisatie in het bedrijf, waarbij ik 'mocht blijven'; en vervolgens tijdens m'n bevallingsverlof alsnog mijn vaste baan kwijtgeraakt daar. Ik ben daar écht helemaal van ondersteboven geweest, vond (en vind) het zo oneerlijk. Maar het kwam vrij snel weer goed. Na een paar maanden had ik een veel leukere en betere nieuwe baan, dankzij een goede vriend en oud-collega met wie ik altijd contact had gehouden. Neemt niet weg dat die hele ontslag-ervaring z'n sporen op mijn ziel heeft achtergelaten. Blijf in jezelf vertrouwen, in je eigen kracht en kwaliteiten. Ga niet aan jezelf twijfelen; het is niet op jou persoonlijk gericht, ook al lijkt het soms wel zo. Geniet van het mooie wat je in je leven hebt, laat dat een tegenwicht zijn voor de problemen buitenshuis. En ga nú alvast op zoek naar die mooie kans die je ergens hebt, om een andere (en misschien wel leukere) wending aan je werkzame leven te geven. En misschien helpt het je om je steun bij anderen te zoeken, er niet in je eentje mee te worstelen.
Ook ik maak mij zorgen, niet om onze huidige situatie, maar wel om nieuwe ontwikkelingen de komende jaren. Ook al hebben wij het nu erg goed, blijf ik altijd in mijn achterhoofd houden dat dit niet altijd hoeft te zijn. Juist niet met al deze ontwikkelingen. Eigenlijk zou ik full-time thuis blijven, maar ben toch een aantal uur per week gaan werken. Het gedeelte hiervan gaat direct naar de spaarrekening, zo sparen we een aardig bedrag per maand extra voor mocht het ooit nodig zijn.. Ook sparen wij voor onze dochter, omdat er dan vast geen stufie enzo meer zal zijn, zodat zij in ieder geval kan studeren en eventueel nog andere dingen kan doen. Op deze manier maak ik mij wel iets minder zorgen als voorheen..
caitlin@ een vast contrakt steld echt geen fluit meer voor hoor. al die dingen die jij opnoemt dat was inderdaad zo, maar de regels zijn onlangs alweer versoepeld.en dat is niet voor het eerst. juist voor bedrijven om in crisistijd makkelijker te kunnen overleven. ik ben het met je eens dat je inderdaad beter een vast contrakt dan geen contrakt kunt hebben. maar in de praktijk is het in deze tijd een soort van "schijnveiligheid" denk ik. en ze spelen er ook bij voorbaat al op in. er is in het bedrijf waar mijn vriend werkt bijv al 2 maal niet 1 ronduit posieve beoordeling geweest tijdens de beoordelingsgesprekken. niet eentje in een bedrijf waar een paar honderd mensen werken. op de een viel al wat meer aan te merken dan de ander, maar iedereen had minstens een paar minpunten hoever gezocht ook. ze dekken zich dus bij voorbaat al in om zo snel mogelijk koppen te hakken en dat gebeurd ook aan de lopende band daar. wekelijks verdwijnen er mensen. in het begin inderdaad de losse contrakten, de uitzendkrachten,jaarcontrakten niet verlengt, de polen. maar nu toch al geruime tijd de vaste medewerkers. eerst met 50 tegelijk nu nog met een stuk of 5 om de zoveel weken. wij maken ons inmiddels allang geen illusies meer. 1 van de minpunten van mijn vriend was bijv dat zijn vuilnisbakje te vol zat (lees voor driekwart dus, het deksel ging gewoon nog dicht) ik bedoel maar, over muggeziften gesproken.