Ik maak me sinds een tijdje ongerust over mijn dochter 3,5 jaar. Mijn dochter is een gevoelig meisje, wat kat uit de boom kijkt, introvert is. Het is ook een heel lief meisje. Waar geen kwaad in zit. De crèche gaf aan dat mijn dochter op de crèche niet veel zegt en niet echt met andere kinderen speelt maar meer er een beetje bij staat en het wel wil en wel probeert maar niet echt aansluiting vind en dat dat komt omdat kindjes haar niet begrijpen en omdat ze zo de kat uit de boom kijkt. Sinds haar jongere zusje op de groep is gekomen ( ze schelen maar 1 jaar en 4 maanden met elkaar). Gaat het wel beter. Ze speelt dan met haar jongere zusje en dan komen er andere kindjes bij en dan gaat zusje weg maar blijft zij wel met die kindjes spelen en dat gaat goed. op hun advies is ze een paar maanden terug met logopedie begonnen. Ze was ook getest en ze zit net op of onder het gemiddelde, de logopedist vind niet echt dat ze een achterstand heeft. Ik merk de laatste tijd wel dat mijn dochter snel boos is en snel huilt. Als iets niet mag of iets niet gaat zoals ze wil. Ook breng ik haar tegenwoordig huilend naar de crèche, terwijl ze dat voorheen nooit huilde. Het is wel wel snel over en aan het einde van de dag haal ik een vrolijk kind op dat een leuke dag heeft gehad. Maar ze zegt wel uit zichzelf ik praat niet goed ik speel niet goed. Hoe ze daaraan komt geen idee want wij hebben het er nooit over waar zij bij is, bewust niet. thuis is ze heel vrolijk. Speelt leuk met haar zusje ( ook wel eens ruzie) en praat ze honderd uit. We kunnen bijvoorbeeld gewoon kleine gesprekjes met haar voeren en zij ook met haar zusje. En als ik ergens komt speelt ze ook heus wel met andere kindjes en dat gaat goed. maar ik maak me gewoon zorgen , als ze straks naar de basisschool gaat is ze de jongste met meer kindjes dan bij de crèche. Ben gewoon bang dat ze geen aansluiting vind, of gepest gaat worden of dat ze alleen op het schoolplein staat en dat ze het niet leuk heeft. Nu trekt ze zich best op aan haar jongere zus die echt een heel Ander kind is. Die is heel sociaal, pittig en bij de hand en durft veel. Zijn er meerdere ouders hier die een gevoelig en introvert kind hebben en hoe ging dat?
Als ik het zo lees, vind je dochter de creche vooral niet leuk...? Ze gaat er met tegenzin heen en heeft geen goede aansluiting (is zij misschien al stuk verder in haar ontwikkeling?). Ik zou met die insteek gesprek op creche aangaan: hoe gaan we komende half jaar zorgen dat ze beter in haar vel komt te zitten. Ik zou ook gericht kijken naar verveling, of ze meer 'schoolse' uitdagingen nodig heeft. Wat betreft logopedie, ook daar je kun je kritisch naar kijken: wat zou daar bereikt moeten worden, is er wel een behandelindicatie (zoals je het nu omschrijft hoor ik die niet terug?). Zet het zoden aan de dijk? Het voordeel overigens van een kleuterklas, zeker als je daar de jongste bent, dat je veel meer keus kunt hebben in kinderen, spel van ouder kind sluit misschien meer aan, etc. En in mijn ervaring is de leeftijd 3,5-4 jaar, voor ze naar school, echt drama... Veel kinderen hebben het al echt gezien bij de peuters en het school-gebeuren is heel 'groots' en spannend in hun kleine leventje. Het wachten daarop is niet makkelijk . Mijn introverte gevoelige meisje trok goed bij toen ze eenmaal naar school ging...
Ik was zelf zo als kind, als ik lees hoe je je dochter beschrijft is het net alsof het over mij gaat. Volgens mij dachten veel mensen dat ik niet kon praten ofzo want ik was extreem verlegen en introvert. Het leek alsof ik niets leuk vond voor mijn ouders. Of dat ik nergens aan mee wou doen. Stond vb in een kring altijd een stap naar achter. En het is helemaal goed gekomen ik had wel altijd veel gepush nodig om dingen te durven. Ik had zo mijn hobby's waar ik mijn eigen ding kon doen zoals tekenles en viool, maar ook scouts waar ik toch ook leerde om in een groep samen te werken en aangemoedigd werd. Voor hobby's is ze nog wat klein denk ik maar voor de toekomst zou ik het wel overwegen. Ik heb me overigens nooit buitengesloten gevoeld. Ik hou nog steeds meer van 1 op 1 contact, maar durf nu wel meer in een groep. En ik haat nog altijd in het middelpunt van de belangstelling te staan. Mijn moto was, en is, stille mensen moet er ook zijn, en we kunnen vaak net heel goed luisteren en dingen oppikken die iemand anders niet meekrijgt. Iemand moet de stilste van de hoop zijn.
Om het gesprek aan te gaan met de kdv en de logopedist vind ik een goeie. De logopedist is een hele leuke en lieve meid die goed aansluiting vind bij mijn dochter en mijn dochter gaat er met plezier naartoe. De gedachte achter logopedie was haar woordenschat en zinsopbouw te vergroten zodat ze meer zelfvertrouwen heeft en daardoor een steverige basis heeft om naar de basisschool te gaan. Ik hoor idd meer om me heen dat de periode voor de basisschool bij veel kinderen pittig is dus dat zal ook wel mee spelen. Alleen ik hoef het woord school maar te noemen en ze word boos terwijl ik wel merk dat ze meer uitdaging nodig heeft. Maar ik krijg steeds meer het gevoel dat introvert zijn ‘verkeerd’ is terwijl ik vind dat er niks mis mee is en mijn dochter moet gewoon kunnen zijn wie ze is.
Ach gossie. Dat is ook zo! En ik snap dat je je zorgen maakt over school straks, dus houd dit voor ogen. Introvert zijn is oké, ze hoeft echt geen haantje de voorste te zijn. Wat ik zie in groep 1 is dat veel kinderen nog volledig op zichzelf gericht zijn. Er wordt nog niet gepest, want daarvoor moet je nadenken over hoe een kind zich tot jou verhoudt en dat doen ze nog niet. Ze nemen alles zoals het komt, oordelen nog niet en struinen ook vaak nog gerust in hun eentje over het schoolplein. Sommigen zijn al wel bezig met vriendschappen en anderen zijn vooral aan het wennen op school en dat is allemaal oké
Ik heb 3 dochters. De middelste is introvert. Super lief, leuk kind. De eerste vier jaar heb ik haar brullend afgeleverd op de opvang (gastouder die ze heel goed kent). Het was echt moeilijk. Ze is nu 5 en van eind december, zit in groep 2 en iedereen is echt dol op haar. Juist omdat ze haar eigen plan trekt. De juf noemde haar onzeker maar zij is mijn meest zelfverzekerde kind. Ze is alleen introvert en dat is ok. Ze gaat naar groep 3 met al haar vriendjes en vriendinnetjes. Heeft heel veel speeldates en feestjes (laatst 10 in twee maanden!) Ook een logopedie klant maar cognitief heel erg sterk. School heeft haar juist heel veel goeds gedaan. Ik zou me ook nog geen zorgen maken over pesten.
Mijn jongste dochter is heel gevoelig en introvert (de oudste trouwens ook). Ik maakte me geen zorgen, ze is zoals ze is en ze is goed zoals ze is. Op het KDV had ze altijd moeite met het brengmoment, maar na tien minuten tot een kwartier was dat voorbij en had ze het best naar haar zin. Met school heb ik duidelijke afspraken gemaakt mbt het wennen. Dat was 'anders dan anders', maar het leek mij passend bij wie ze was. We hadden ook afgesproken de plannen bij te stellen als dat passender bleek. Binnen een week ging ze volledig naar school. Ze had heel goed door hoe het werkte en wilde denk ik geen uitzondering zijn door halverwege de dag naar huis te gaan of op een andere manier af te wijken van de rest. Ze zat de eerste weken wel het grootste deel van de dag op de stoel van de juf de andere kinderen te observeren, maar ze ging wel hele dagen naar school. Na verloop van tijd ben ik iedere dag met haar een afspraak gaan maken wat ze die dag zou doen. Bv. kleien, vervolgens tekenen, daarna puzzelen, enz. Op die manier hebben we wat ze op school deed uitgebreid. Allebei mijn dochters speelden toen ze jong waren makkelijker met oudere kinderen, heb ik het idee. Die waren voorspelbaarder en verbaal sterker, waardoor ze beter 'te begrijpen' waren oid. Ze hadden op de basisschool allebei vrij snel vriendinnen. De jongste zit inmiddels in groep 8 en zit nog steeds met haar beste vriendin uit de kleuterklas in de klas. Die vriendin is ook heel anders dan zij, daar trekt ze zich soms dus ook aan op, maar die vriendin trekt zich op andere manieren ook juist weer op aan mijn dochter. Ze houden elkaar prima in balans. Naast die vriendin heeft ze nog een flink aantal goede vriendinnen. Ik denk dat ze door haar gevoeligheid heel goed in staat is andere mensen te 'lezen', waardoor andere kinderen het vaak prettig vinden om met haar om te gaan. En ze kan ook vrij goed om gaan met kinderen die net even anders zijn dan gemiddeld, omdat ze de meeste dingen niet persoonlijk neemt, maar het bij het kind in kwestie kan laten en de ander in zijn of haar waarde laat. Mijn ervaring is dus dat het ook juist heel goed kan gaan en dat bepaalde karaktereigenschappen ook een kracht kunnen zijn. Mijn dochter maakt het soms vooral voor zichzelf heel moeilijk, ze denkt (heel) veel na en ziet dus overal (ook) beren op de weg. Daarnaast ervaart ze emoties vrij heftig, waardoor ze soms wat stellig (mbt iets niet doen ofzo - of eigenlijk 'haar eigen plan trekken', wat iemand hier boven ook schreef mbt haar dochter) en emotioneel kan reageren. Zeker volwassenen vinden dat nog wel eens lastig. Ik maak me ook daar geen zorgen over, al vind ik het wel eens lastig, ze leert 'vanzelf' (niet vanzelf, maar op een gegeven moment, zeg maar) een manier waarop ze het beter kan kaderen en reguleren, denk ik.
Hier is de oudste ook introvert. Ik vond school ook spannend voor haar maar dat ging vanaf moment 1 super. Inderdaad aansluiting bij wat oudere kids. Maar paste goed in de groep. Ze heeft een extra jaar gekleuterd wat haar sterker heeft gemaakt vind ik. Maar blijft een kind dat moet 'vechten' voor haar positie. Heel extraverte kinderen in haar klas nu en die hebben haar wel 'gepest'. Wat sommige kinderen van nature lijken te kunnen (voor zichzelf staan en opkomen) moet zij al doende leren.
Bedankt voor jullie reacties. Daar heb ik echt wat aan. Misschien moet ik mij ook niet zo druk maken. En kijken hoe het loopt. Misschien valt het allemaal wel mee.
Mijn zoon was ook zo verlegen en zeer gevoelig. De peuterspeelzaal vond hij ook helemaal niks. Daar zijn we toen mee gestopt. Maar de basisschool ging prima! Hij maakte vriendjes en afspraakjes. Natuurlijk bleef hij wel introvert en was rustig in de klas. Maar nu zit hij in groep 6 en is zó zelfstandig! Op de bso is soms juist haantje de voorste en lekker actief. Sinds de basisschool is hij elk jaar weer wat gegroeid hierin tot de jongen die hij nu is. Hij geniet ook van teamsport (voetbal) wat hem ook geholpen heeft. Maar ik maakte me ook zorgen hoor, toen hij die peuterleeftijd had. Dacht echt hoe gaat hij het redden op de basisschool. Maar het kwam allemaal goed!