Hoi ik hoop dat jullie mij een beetje de positieve weg in kunnen duwen, want ik wordt gek van mezelf Nog een keer in het kort: In augustus een miskraam gehad met 10 weken zwangerschap, en nu weer heel pril zwanger. Maar ik kan er totaal niet van genieten en denk alleen maar: Straks ga ik voor de echo en dan is het weer fout. Terwijl ik mijn miskraam echt heb verwerkt, en ik heb er niet langer bij stil gestaan dan nodig. Normaal ben ik een vrij nuchter persoon Ok heb ik gisternacht/ochtend gedroomd. Ik schrok wakker en dacht gelijk: Het is dood! Dan denk ik gelijk het zal toch geen voorteken zijn? Nou ja zeg, raar toch? Probeer mezelf elke keer positief ertegenover te laten staan, maar het is moeilijk. Ik baal van mezelf. En ik moet nog 3 weken voor de echo! Ik vind het al fijn dat ik even mijn verhaal heb kunnen doen. Bedankt voor het lezen en evt antwoorden
ik leef met je mee, ik ken het gevoel. het is gewoon heel erg moeilijk en de ene dag gaat het beter dan de andere dag. mijn moeder zei dat ik niet te veel verhalen op het internet moest lezen, of alleen de possitieve dingen en het helpt mij wel een beetje.
Ik herken je gevoel zo ontzettend goed. Ik heb in aug ook een MK gehad die niet spontaan op gang kwam en endigde voor mij in een drama. Ik ben daarna 1 x ongesteld geworden en direct daarna BOEM bingo zwanger. Ik had ook direct het gevoel oh oh als dat maar goed gaat, ik heb ook helemaal niet kunnen genieten. Nu heb ik een echo gehad en het hartje klopte maar toch blijf ik het gevoel houden oh jee als het maar goed blijft gaan. Mijn MK heb ik verwerkt maar toch die angst blijft en dan kan heel de wereld zeggen positief blijven denken maar zij weten niet wat jij voelt. xxx Jet
oww meid ik weet echt precies wat je bedoel! aan de ene kant denk ik yes over 8 dgn krijg ik de echo en aan de andere kant denk ik nee laat mij maar nu denk ik nog steeds dat het goed gaat voor mijn gevoel. Maar elk krampje,steekje denk ik gelijk het ergste!
Ik voel me vaak net zo klote hoor. Ik heb in juli een miskraam gehad. Echter voelde ik toen van begin af aan dat het niet goed zat. Maar inderdaad bij ieder pijntje, kramp denk ik ojee! Gelukkig kan ik met mijn buurvrouw altijd mijn verhaal even kwijt. Zij is doktersassistente en heeft zelf ook meerdere miskramen gehad. 1 december mag ik voor een echo, ook voor mij duurd het veel te lang. Iedere dag voel ik wel meerdere keren aan mijn borsten of ze nog gevoelig zijn. Vanochtend was dit ook het geval dus dan ben ik al weer positiever. Nu weer erg last van liezen en schaambeen en hele zware benen, Lijkt wel of ik niet normaal kan lopen. Heb ik eerlijk gezegd ook nog geen moment genoten van mijn zwangerschap en voel me gewoon heel onzeker. Je bent dus dan ook zeker niet de enige. Laten we elkaar de moed in blijven praten!
bedankt voor jullie antwoorden! Doet me goed om te lezen dat er nog meer meiden dat gevoel hebben. Ik ga maar gewoon proberen er zo weinig mogelijk mee bezig te zijn en ik hoop dat het dan snel 11 december is. En inderdaad, de ene dag gaat het beter om positief te denken dan de andere Jullie ook allemaal heel veel succes
Komt heel bekend voor. Probeer er toch een beetje positief tegenaan te kijken. Lees eens verhalen van meiden die na een miskraam wel een goede zwangerschap hebben gehad. Zoals ik. Ik heb in januari een miskraam gehad en nu ben ik alweer 36 weken zwanger. En bedenk, de kans op een miskraam is misschien wel bijna 1 op 5, maar de kans dat je er twee achter elkaar krijgt is dan maar 1 op 25 (als ik het goed reken) als er niets met je aan de hand is voor de rest.
ik heb nog nooit een miskraam gehad maar ik kan me er zeker wat bij voor stellen. ik hoop dat je snel die 3 weken door komt. succes kimberly
Ik weet precies hoe je je voelt. En ik moet eerlijk bekennen, ik kan nog steeds niet helemaal genieten. Zelfs niet nu ik de kleine voel. Ik denk nu zelfs nog: wie zegt dat het echt de kleine is. De angst blijft. Ik hoop voor je dat die 3 weken snel omgaan.
Ik weet perfect hoe jullie je voelen... Was zwanger van een tweeling en een vruchtje verloren in het begin van de zwangerschap, mijn dochtertje werd te vroeg geboren aan 23 weken en een paar dagen en stierf een half uurtje na de geboorte. De cyclus voor deze was ik ook zwanger, maar dat eindigde ook in een mk na 5w 4d. Ik denk dat ik maar zal kunnen genieten eens m'n kindje er is... als ik het gezond en wel in m'n armen zal kunnen vasthouden. Ik probeer het gewoon zoveel mogelijk uit mijn hoofd te zetten dat er iets kan mislopen... de ene dag gaat dat beter dan de andere. Omdat ik een herhalingskans op vroeggeboorte heb van iets meer dan 20% moet ik wel vaak op controle. Na elke controle ben ik dan tenminste voor een paar dagen gerustgesteld... Laat ons proberen om toch een beetje van onze zwangerschap te genieten... want voor we het weten is de baby er. Liefs Kirby
Ik ga me erbij neerleggen en ga met storten op sinterklaas. Als dat eenmaal voorbij is is het nog maar 6 dagen! Ach, ik moet wat verzinnen! Bedankt voor jullie lieve berichtjes
In de periode dat ik zwanger wilde worden van mijn oudste meiden (14 en 10) heb ik ook 3 miskramen gehad. Nu na zoveel jaar ik opnieuw zwanger ben moet ik zeggen dat de afgelopen weken ergens toch nog steeds een beetje de angst is blijven hangen. Nu ik al 4 echo,s heb gehad en we zelf een angelsound hebben kan ik pas gaan genieten omdat ik ook weet dat het de laatste zwangerschap zal zijn die ik ga mee maken. Ik voel me steeds beter in mijn vel en hoop dat de 9 maanden ook te blijven. Maar als je er z´n moeite mee heb probeer het anders uitteleggen tegen je vk misschien kunnen ze eerder al wat voor je doen, en anders alleen een beetje begrip kan ook veel voor je betekenen. Hou je taai.
Oh meis, ik kan deels begrijpen wat je bedoelt. ik heb geen mk gehad, maar ik was in het begin ook super onrustig en was zo bang dat het niet goed zou gaan.... en toen heb ik ook nog even wat bloedverlies gehad... tranen..... Nuchter gaan relativeren kan gewoon niet... wachten wachten wachten.... het blijft.... ik hoop zo voor je dat het nu allemaal goed gaat en dat je binnenkort op de echo een mooi klein dingetje ziet (want met 7 weken is het nog niet veel, bij mij toen 9,9mm) met een knipperend bolletje.. het hartje! Ik duim voor je! en voor ieder ander die nog in die onzekere periode zit....
ja het is inderdaad echt wachten...wachten...wachten.... Maarja ik moet wel he? Ik hoop ook over 3 weken een hartje te zien, misschien dat ik dan geruster wordt.