Dan denk je de 12 weken voorbij te zijn... En ben je bijna 19 weken. Bij de 12 wekenecho dacht ik: Nu gaat het goed, vanaf nu alleen maar genieten... Nou..niet dus! Ik maak me steeds zorgen. Elk pijntje, steekje en dingetje.. Beetje waterige afscheiding? Denk meteen dat het vruchtwater is.. Buikpijn? Denk meteen dat het niet goedzit (en dit terwijl ik iedereen met buikpijn op het forum altijd gerust zit te stellen haha..hoe krom is dat?). Heb wel een angelsound en elke avond luister ik even 10seconden naar het hartje. Die klopt mooi en kan hem meteen vinden altijd. De verloskundige zei dat mijn baarmoeder iets voor lag op groei, altijd positief natuurlijk! Waarom toch zo onzeker... Op naar de 20weken echo op 25 september.. Kan niet wachten. Is deze stress en onzekerheid herkenbaar bij andere zwangere dames?
heeel erg, ik heb dat ook hoor, ben nu bijna 33 weekjes zwanger en ik ben pas opgelucht als ik mijn beide jongens in mijn armen heb, maar daarna beginnen de echte zorgen hihi, groeien ze goed, kan er niks gebeuren, moedergevoelens zucht...
Hoi, Ik had dat ook in mijn zwangerschap. Ik heb niet echt genoten hoor. Ik was voortdurend bang dat er toch nog iets mis kon gaan. Ik vond het gewoon zo moeilijk te geloven dat zoiets moois en gecompliceerds helemaal goed kon gaan (al gebeurd dat natuurlijk meestal wel, maar toch!). En achteraf was het allemaal onnodig. We hebben een kerngezonde dochter!
Heel herkenbaar.. ben echt ELK moment van mijn zwangerschap zowat bang/onzeker geweest of alles wel goed was... nu begint dat af te zwakken, omdat ik weet als mn kleine man nu komt hij grote kansen heeft om gewoon te overleven.. maar t/m 30 weken was t drama :S
Oooh erg herkenbaar dus, wel fijn om te lezen! Ik snap je heel erg Shaula, jij verwoord echt wel wat ik bedoel..! Nou ik probeer rustig te blijven haha. Maar vraag echt gelijk even: waterige afscheiding herkenbaar..?
Ja hier hetzelfde en eerlijk gezegd ik denk dat die bezorgdheid nooit meer over gaat.. Op die manier heb ik het een plekje gegeven... Eerst kijk je uit naar de positieve test, dan zijn het de spannende 12 weken... vervolgens is het de 20 weken echo.... dan "leef" je toe naar de 26 weken want dan is je kindje "levensvatbaar" als het geboren zou worden... vervolgens leef je toe naar de 37 weken want dan zijn ze "zo goed als af".. om vervolgens toe te leven naar het moment dat je je kind in je armen heeft en hij/zij gezond ter wereld is gekomen.. De echte zorgen beginnen dan vaak pas.. Drinkt het wel goed? Ademt het nog? Ligt het goed in zijn/haar bed? Is hij/zij niet ziek? Gaat de eerste dag kdv wel goed? Hoe vindt hij/zij het op school? Wordt het niet gepest? Hoe zal het zijn op de middelbare school? De eerste rijles?studeren? Samenwonen, eerste baan? trouwen!?! enz enz enz enz En lieve TS (en andere moeders) ik ben bang dat je dit gevoel zal blijven houden totdat je zelf niet meer rondloopt op deze wereld.. Dat is het "mooie" van moederschap *** zei een ook nog onzekere aankomende mama die nu 34 en een halve week zwanger is ***
hoi hoi dat is harstikke normaal hoor alleen ik had het bij de laatste heeeel erg was ook bang voor alles en nog wat, waarom tja omdat het me laatste was dus met of zonder hem zou er geen kleintje meer bijkomen (klinkt natuurlijk raar zo) probeer niet te veel te stressen en ga ook eens gewoon liggen handen op je buik lekker praten tegen de baby hij/zij hoort je al goed het zal je tot rust brengen persoonlijk vind ik die angelsound maar een stressfactor, stel dat je een keer niet ineens het hartje vind alom paniek terwijl er niets hoeft te zijn probeer ook eens andersom te denken waarom zou het niet goed gaan, waarom zou jou iets moeten overkomen en bedenk dan dat de kans dat het nu alsnog mis gaat zeer klein is succes meid groetjes nathalie groetjes nathalie
Meid dit is heel normaal. Er kan ook zoveel mis gaan. De hele zwangerschap lang, tijdens de bevalling, maar ook daarna. Probeer evengoed van kleine dingen te genieten bijv. dat hartje luisteren, de echo's, schopjes, etc.
mamaatje van 5; helemaal mee eens, ik dacht ook dat het over zou zijn op het moment dat de baby er dan eenmaal is, maar heb ervaren dat je dan inderdaad weer in de volgende angsten beland!
Ik heb dat ook hoor, en ik kon eindelijk genieten vanaf week 21, en toen had ik vrijdag ineens bloed in mn slip. Gelukkig niks aan de hand, maar ik ben me nu ook weer errug bewust van elk pijntje en steekje in mn buik.
Hoi Nathalie Ik vind de angelsound juist geweldig ! Kan het hartje altijd vinden en ben altijd heel blij als ik het hoor. Maar je hebt gelijk hoor, kans is superklein. Misschien zit ik te vaak op internet, dan kom je zo vaak van die enge verhalen tegen!
Hier ook een onzekere muts! Bij elk pijntje/ steekje ben ik bang dat het mis is. Of als klachten er niet zijn, zoals afgelopen nacht/avond. Ik had opeens geen trek, en voorgaande dagen/weken moest ik echt laat op de avond weer wat bij-eten, gisteravond had ik dat niet. Ook had ik vannacht opeens minder last van de borsten, terwijl voorgaande nachten dat wel zo was. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb zelfs afgelopen vrijdag nog een extra echo gehad, alles was goed, maar een paar dagen later vreet ik mezelf weer op van onzekerheid! Aarrghh! GEK word ik ervan! Ik wil gewoon vertrouwen, maar dat lukt me met mate. Nu ben ik a.s. vrijdag 12 weken en ik hoop dan echt dat ik het een beetje los kan laten en eindelijk kan gaan genieten.