Wie herkent dit, zwanger willen worden van een volgende kindje (2e, 3e, 4e enz), gevoelsmatig al wel willen, maar verstandelijk nog twijfelen of sowieso even willen wachten? Ik ben de trotse mama van 3 dochters. Sinds nummer 3 er is, is het heel erg gaan kriebelen voor een 4e, terwijl ik altijd heb gedacht het bij maximaal 3 te laten. Mijn man en ik hebben het er regelmatig over, ik denk er elke dag wel aan, ik vind alleen de tijd nu nog niet rijp en heb wel wat twijfels, intussen kriebelt het enorm. Door er over te schrijven en te lezen met anderen in het zelfde schuitje hoop ik voor mezelf ook meer duidelijkheid te krijgen. Redenen waarom ik sowieso nog wil wachten zijn, dat wij op dit moment met 2 huizen zitten (1 in verkoop) en ik eerst financiele zekerheid wil, ook wil ik graag minimaal 2,5 jaar leeftijd tussen 2 kinderen. Redenen van twijfel zijn, dat de kans heel erg klein is dat ik spontaan zwanger wordt (bij nummer 3 zijn we anderhalf jaar bezig geweest met o.a. hormoonspuiten) en ik op zie tegen weer zo'n tijd. Ook vraag ik me wel eens af of het niet te druk wordt, het financieel haalbaar is, nu lukt het met gemak, maar wat als ze in de pubertijd zitten enz. Toch anderzijds, bij nummer 3 heb ik ook lange tijd getwijfeld, vanaf het moment dat we de knoop door hakten, viel alles op zijn plek, en ben ik nooit meer een beer op de weg tegengekomen, integendeel, vind het alleen maar genieten, het heeft ons leven zo veel meer compleet gemaakt!! Ook ben ik een beetje bang voor de reacties van anderen (niet dat ik het daarom zou laten) maar merk toch dat je vanaf een 2e moet gaan verdedigen. Kortom genoeg om over na te denken, ben benieuwd naar de ideeen/ervaringen van andere twijfelaars!
Milla ik heb het het zelfde! Twijfels over een 2de! In gedachte ben ik er al helemaal mee bezig! Maar gevoelsmatig heb ik soms twijfels! Is het wel de juiste tijd nu? Wil ik nog niet teveel andere dingen? Wij zijn pas verhuist (wonen er vandaag een jaar) vrij groot huis alleen geen kamer over voor een baby! Nu zou ik mijn slaapkamer kunnen geven aan Jesse en de baby! Is een erg grote slaapkamer waar makkelijk 2 bedjes, commode inpassen en nog ruimte is voor spelen! Maar goed is het wel een combi? Een baby en een peuter op 1 kamer? Wordt ik niet gillend gek! Dan denk ik weer misschien de baby eerst in een wiegje de eerste half jaar bij ons op de kamer, maar goed verpest ik daar de baby dan niet mee? En wat als het een meisje wordt? Kun je een jongen en een meid wel op 1 kamer doen? Vragen, vragen, vragen! Verhuizen wil ik nog niet! Kost een hoop geld en dat hebben wij nu niet. En doe ik Jesse er niet te kort mee? kan ik 2 kleine kids wel aan enz enz We willen in Januari nieuwe meubels kopen zodat we echt klaar zijn! Moeilijk he al die twijfels! Wordt er zelf ook wel gek van hoor! Schamen hoef jij je echt niet voor andere! En zeker niet te verantwoorde! Ze kunnen niet in jouw portomonee kijken of jij 4 kids wel kunt onderhouden! Ik snap jouw twijfels ook wel! Maar ik denk als jullie beide het graag willen en alles haalbaar is? Waarom dan niet?
Hai Deb! Ik twijfel net als jij ook over practische kanten. Even met jou meegedacht.. Een baby en een peuter gaan prima samen, althans vanaf een maand of 9 gaat dat prima is mijn ervaring, de oudste 2 hebben ook lang samen geslapen. Ik vond dat heel fijn, als de oudste dan smorgens ging spelen, ging de (toen) jongste gewoon vanuit het ledikantje meekijken. Wij hoorden ze altijd samen lachen enzo, zo lief. Tot 6-9 maanden (in elk geval tot de jongste doorslaapt) zou je misschien het bedje bij jullie op de slaapkamer kunnen zetten? B. heeft ook tot ruim 6 maanden bij ons op de kamer geslapen snachts ik vond het heerlijk om haar zo dicht bij me te hebben. Als je baby huilt, ga je er sowieso toch uit, het is alleen maar makkelijk om zo dicht bij te hebben. En een jongen en een meisje samen, ik denk zo lang ze klein zijn dat het niet zoveel uit maakt. Is er geen mogelijkheid om de grote slaapkamer in 2 te delen, en een extra muur te plaatsen ofzo, of kom je dan met een raam niet uit? Tuurlijk kun je 2 kleine kids aan, gewoon duidelijke regels stellen en ook aan jezelf denken, komt vast goed Ik denk dat je dit soort kriebels wel tijdelijk onder practische bezwaren kunt wegmoffelen, maar dat het altijd (vroeg of laat) weer terug komt.
Milla kamer doormidden is geen optie! Kom je idd niet uit met een raam Een gedoe he Al dat getob! Soms denk ik gewoon ik moet niet zo zeuren We wonen mooi, we hebben alles! andere mensen hebben minder en doen het ook! Maar goed je wilt toch het beste van het beste althans wij dan haahha We gaan binnenkort nog even met zijn 2tjes goed praten hoe of wat! Ik zou broertje of zusje voor Jesse heel leuk vinden! Zoiezo wil ik niet graag dat hij alleen blijft (tenzij het niet anders kan, je begrijpt me wel )
Hoi, Herkenbaar die twijfels.Ook lang over gepraat.Wij twijfelen over de 2e,hebben altijd gezegd,mocht het ons gegeven zijn dan graag niet zoveel leeftijdverschil er tussen.Nu laat de huidige situatie zich wel tegen werken: Gevoelsmatig willen we dit jaar er nog voor gaan.Maar..manlief studeert naast zijn werk(pas begonnen)willen nog verhuizen,zodat ik minder kan gaan werken en meer thuis kan zijn voor de kinderen.. Toch denk ik dat er iedere keer wel wat zal zijn,daarbij denk ik alles heeft zijn voor en nadelen:vertrouw erop zolang wij ervoor kunnen zorgen en er genoeg liefde is,zal dat genoeg zijn.Plus het kan ook wel lang duren voordat het raak is. Uiteindelijk denk ik dat het gevoel het toch vaak wint van het verstandige,net wat Milla zegt,blijft toch terugkomen. Succes!!
Ik ben het helemaal met je eens Faye. Lastig dat jullie nu ook in zo'n situatie zitten. Heb je al enig idee wanneer je wilt gaan verhuizen? Kan er anders geen kindje komen, heb je geen ruimte nu?