Hoi meiden, Ik zit er vandaag even helemaal doorheen. Ik heb vandaag 12 dagen na Pregnyl, 10 dpo, negatief getest en bereid me voor op een nieuwe maand, ronde 13. Vorig jaar hebben we mijn eerste zwangerschap afgebroken omdat ons kindje ernstige lichamelijke afwijkingen had, en sindsdien leef ik in een roes. De tijd vliegt voorbij maar ik sta er niet bij stil, ik denk te veel aan zwanger worden, het gemis is zo enorm. Iedere maand is opnieuw een rollercoaster, het is echt super vermoeiend. Ik weet dat ik afleiding moet zoeken, maar dat is soms zo moeilijk. Ondertussen in de MM beland, maar er is geen oorzaak voor het uitblijven van een zwangerschap gevonden. Ik zit wel aan de hormonen omdat mijn cyclus onregelmatig was, maar met elke menstruatie verlies ik een beetje hoop op een toekomst met een kindje. Ik wil niets met dit berichtje, alleen even mijn ei kwijt en misschien kunnen jullie mij met mooie verhalen een beetje hoop inpraten.
@klaproos . Ik heb geen mooi verhaal voor je maar wil je heel veel kracht toewensen! Ik hoop dat het geluk je snel vind en dat je wens vervuld word.
Allereerst wat vreselijk dat jullie de zwangerschap hebben moeten afbreken. En dat een volgende zwangerschap uitblijft is natuurlijk ook erg verdrietig. Hier wil het dus niet vlotten met een tweede kindje, maar ik kan veel troost halen uit mijn zoontje. Ik ben tenslotte al gezegend met het moederschap. Voor de dames die nog helemaal geen kindje hebben is het allemaal nog zwaarder, zoals bij jou. Ik kan je misschien niet echt helpen, het enige dat ik kan zeggen is heel veel sterkte, ik hoop dat je snel een mooie positieve test in je handen mag hebben. Er zijn hier ook op het forum veel meiden te vinden die jaren op een kindje hebben moeten wachten en dan tóch uiteindelijk in verwachting raken terwijl het er zo uitzichtloos uit zag. Het kan dus echt, wonderen zijn de wereld nog niet uit. Dikke digitale knuffel en huil lekker uit, dat mag allemaal en hoort er ook bij. Het is een super zwaar proces. Liefs!
Ik lees dit topic met tranen in mijn ogen. Ik moet er niet aan denken dat ik mijn kindje op zo'n manier moet verliezen. Al hebben mijn man en ik gezegd dat als het ernstige afwijkingen heeft we idd de zwangerschap afbreken. Heel veel sterkte en een dikke knuffel.
Een hele dikke knuffel voor jou. Wat een groot verlies en wat een groot gemis. En dan opnieuw besluiten er weer voor te gaan en dat dan niet lukt is dubbel zo pijnlijk. Ben lief voor jezelf en doe alles wat goed voor je is. Ik voel ontzettend met je mee, dikke knuffel
Hoi Klaproos,mijn eerste en enige zwangerschap is ook op een hele vervelende manier geëindigd. Het heeft toen anderhalf jaar geduurd voordat ik weer zwanger mocht proberen te worden. Dat wachten was vreselijk, maar heeft mij wel de tijd gegeven dingen te verwerken. Als ik jou zo hoor gaat je maar door en door zonder een adempauze en momenten om lichamelijk en mentaal tot rust te komen. Ik merk nu na twee ivf pogingen direct achter elkaar dat ik mezelf weer helemaal aan het verliezen ben. Wat ik nu ga zeggen wil je waarschijnlijk niet horen, maar ik adviseer je om even een tijdje te stoppen (3 maanden ofzo) kom even helemaal bij, hou je met totaal andere dingen bezig, geniet van de zomer. Ik snap dat dat heel moeilijk is, maar het zou je zomaar eens heel goed kunnen doen. Heel veel succes, ik leef met je mee
Wat een lieve berichtjes allemaal, dat doet mij heel erg goed! Het is 'fijn' om soms mensen te spreken die in een soortgelijke situatie zaten/zitten, al zou ik liever willen dat niemand zich daarin zou moeten bevinden! @Nellie4 Ik denk dat een pauze inderdaad niet verkeerd zou zijn, maar ik vraag mezelf af in hoeverre ik dan echt rust zal vinden. Nu geeft de gedachte aan een pauze mij het gevoel dat ik tijd verlies. Wat natuurlijk stom is. Het is, ook zonder MM, zo ontzettend moeilijk om het los te laten.
@Baby dream @Nooortje @Nellie4 Ik wens jullie natuurlijk ook snel een mooie zwangerschap en veel geluk toe! @kuikentjepiep Gefeliciteerd met jouw zwangerschap!! @Jenneke88 De keuze zelf moeten maken was ook super moeilijk maar wij weten zeker dat we voor ons kleintje de beste keuze hebben gemaakt. Het is en was ondanks dat wel super heftig en intens verdrietig. Jou had ik al in een ander topic gefeliciteerd, geniet ervan!
Jeetje klaproos ik snap dat je even je verhaal kwijt wil. Ik snap je redenatie van een pauze. Hier echt dezelfde gedachte. Ik heb een tweelingzwangerschap gehad welke in een vroeggeboorte is geëindigd. Vervolgens zodra we er weer klaar voor waren vrij snel zwanger en dat is in een miskraam geëindigd. En nu weer opnieuw bezig en elke ronde dat het weer niet gelukt is ook erg verdrietig. Ik wil je een virtuele knuffel geven en hoe moeilijk ook, kop op.
Nou dat is denk ik ook niet zo makkelijk en het zal zeker niet lukken om er helemaal niet aan te denken, maar dat hoeft ook niet als het je leven maar niet helemaal beheerst. Ik denk dat een paar maanden goed te overzien zijn. Mag ik vragen hoe oud je bent?
@Sjaslique Wat verdrietig dat je na het verlies van de tweeling ook een miskraam hebt gehad. Dat moet heftig geweest zijn . Ik leef heel erg met je mee. Bedankt voor de lieve knuffel! @Nellie4 Ik heb er bij mijn zwangerschap ook iets langer als een jaar over gedaan. Ik snap dat mentale rust super belangrijk is, maar ik ben (nog niet) toe aan pauze. Ik ben 25, en dus qua biologische klok genoeg tijd, maar het verlies van ons kindje heeft het verlangen naar een tweede kindje, een gevuld babykamertje, zo intens gemaakt.
@klaproos begrijp ik dat jullie de kinderkamer al klaar hebben? Wat moet dat moeilijk zijn voor je. Wij wonen nu inmiddels 1 jaar in een nieuwbouw huis en de beoogde kinderkamer is nog helemaal kaal, niets op de muren etc. Omdat ik niet weet wat ik mee aan moet doe ik er maar niets mee.
@Nellie4 Ik ben bevallen bij 24 weken en wisten bij 13 weken dmv de NIPT al het geslacht en we waren bezig met klussen in ons nieuwe huis, vandaar ook gelijk het babykamertje. We waren ook wel vlot met alles, maar toen dachten we natuurlijk dat alles goed zou gaan en keken we er heel er naar uit. Ik doe nu ook niks met het kamertje, ik laat het zoals het is. En als je het kamertje toch niet nodig hebt, kun je het misschien beter maar zo laten en er een mooi kamertje van maken als het zover is dat er een wondertje in komt te slapen. Ik heb even gegoogled naar een mola zwangerschap. Heb je 1,5 jaar moeten wachten omdat het hcg er zo lang over heeft gedaan om uit je lichaam te verdwijnen? En krijg je nu ivf om een mola zwangerschap te voorkomen of heeft dat er niks mee te maken? (Als je er niets over kwijt wilt kan ik dat ook begrijpen hoor!)
@klaproos mijn Mola was kwaadaardig dus moest uiteindelijk chemotherapie om er vanaf te komen, het heeft ongeveer een halfjaar geduurd voordat alles weg was. Daarna mocht ik een jaar niet zwanger worden, omdat dan de kans groter is dat het terugkomt. Dat ik nu ivf heb heeft daar niets mee te maken, althans niet met de Mola. dat ik zo lang heb moeten wachten heeft niet echt positief bijgedragen want ik heb een lage eicel voorraad. De tijd begint te dringen voor mij. Toch neem ik een paar maanden pauze, want de mmm is echt slopend. Ik wil je toch even bemoedigen, je jonge leeftijd draagt zeker bij aan een grote kans van slagen in de mmm, dus houd moed en grote kans dat je geduld wordt beloond.
@Nellie4 Dat is heftig zeg! Gelukkig ben je er bovenop gekomen en hopelijk snel een mooie zwangerschap, ik duim voor je!!