ik heb 24 augustus een keizersnede gehad. ( niet gepland ). ik had al een ruggeprik gehad tegen de pijn omdat ik een enorme weeenstorm kreeg. dus gingen ze de ruggeprik ophogen zodat ze de keizersnede konden doen. komt er een vent van de ok naar mij en de gyn toe en zegt heel bot: ''ja we doen het onder gehele narcose''. terwijl dit niet de afspraak was!. en ik dat zelf ook helemaal niet wou, ik wou er gewoon bij zijn dus onder gedeeltelijke verdoving. de reden was dat ik toen ze de ruggeprik zetten in paniek raakte omdat m'n hartslag heel snel ging! waardoor ik bang werd ( vind ik meer dan logische ). ik bedoel je bent al zo emotioneel je gaat bevallen enzo dan kan je dat er ook niet echt bijgebruiken. dus hun hebben een stom verhaal opgehangen onder gehele narcose vanwege: angst bij borderline! hebben meer dit meegemaakt? dat je onder gehele narcose moest terwijl je dat niet wou? mijn ervaring is dat toen ik naar beneden ging om mijn zoontje voor het eerst te zien kreeg ik een enorme klap kreeg. hij was al helemaal schoon en aangekleed en ik had niet het gevoel dat het mijn kind was. heb hem niet horen huilen en niet natuurlijk gezien. waardoor ik een stuk minder moeder gevoel heb!
Nou dat is lekker dan! Dat kunnen ze toch niet maken? Ik zou dit zeker nog een keer gaan aankaarten in het ziekenhuis. Is iets om een trauma aan over te houden.
nou dat heb ik dus ook denk ik wel. psychische schade het moedergevoel, het voelt gewoon heel anders. aankaarten kan ik wel doen maar ik ben bang dat ze ergens in een dossier hebben staan dat het wel mag!
hey wat een kl*testreek zeg! hebben ze niet gewoon rekening te houden met wat jij wilt? jij bevalt! dan wachten ze maar even tot je weer wat kalmer bent. ik kan me voorstellen dat het niet niks is allemaal. iedereen wil haar kindje geboren zien worden. en niet pas als het al helemaal aangekleed is. juist als het net geboren is. misschien kun je inderdaad een klacht indienen, maar ik hoop dat je het een plekje kunt geven. overdoen gaat helaas niet meer. veel sterkte *knuf*
ivm risico's zullen ze geen algehele narcose doen als dit niet strikt noodzakelijk is! De manier waarop je het hebt gehoord is echter wel bot, en daardoor leek het ook meer gemakzucht dan noodzakelijk. wat erg vervelend is voor jou. Hebben ze tijdens de bevalling geen foto's gemaakt? bij ons in het ZH maken ze foto's om inderdaad het moedergevoel wat te "helpen" omdat dit een veel voorkomend probleem is bij bevallingen onder algehele verdoving. Al met al is het voor jou een vervelende ervaring, misschien is het een idee om een evalutatie gesprek aan te vragen met je gynecoloog... sterkte liefs
ik heb veel foto's maar toch heb ik zoiets van is het mijn kind? snap je. komt het echt uit mij? ik heb het er nooit uit zien komen dat maakt het zo onwerkelijk.
hoi hoi als ik jou was zou ik wel degelijk een klacht indienen bij het medisch tuchtcollege want geen enkele arts heeft het recht om voor jou deze beslissing te maken tenzij het een kwestie is van leven of dood en zelfs in dat geval dient de arts toestemming te vragen aan of jou of als jij niet in staat bent te antwoorden aan je partner dit hebben ze duidelijk niet gedaan en dat is een schending van jou rechten groetjes nathalie
Hartstikke rot! Zeker hoe het allemaal gelopen is. Ik neem aan dat de narcose wel nodig was omdat ze dat anders nooit doen. Maar jij weet niet waarom... Ik zou zeker met de artsen na willen spreken over wat er gebeurd is en waarom. Ik zou goed uitleggen hoe jij het ervaren hebt zodat ze daar voor een volgende keer (heb jij helaas nu niets aan) van kunnen leren. Of er iets gebeurd is waarover je een klacht kunt / moet indienen kun je denk ik pas beoordelen als je een gesprek hebt gehad! Probeer desondanks van alles te genieten meis!
Ik voel wel met je mee vanuit het moedergevoel, maar omdat je in eerste instantie zelf al aangaf dat "ze" aangaven dat er sprake was van borderline, moet ik toch ook achter mijn oren krabben met het gevoel dat ze wellicht in dit geval de keuze hebben gemaakt voor jou, omdat jij wellicht de keuze niet had kunnen maken in zo'n situatie. Tuurlijk ken ik jou niet, ken ik je achtergrond niet en ken ik je verdere historie én het gevoel op dat moment niet, maar in dit geval waren het medici tegenover jou alleen en wellicht hebben ze daarom op dat moment die keuze gemaakt! Soms maakt de medische wereld een in onze ogen rigoreuze keuze waar het lijkt alsor wij niets te zeggen hebben, maar in sommige gevallen blijkt dat ook nodig te zijn (achteraf) In ieder geval hoop ik dat je dit allemaal achter je hebt kunnen laten en een frisse start met je kleintje kunt maken. De vragen van hoe en waarom komen later wel, probeer nu te genieten van datgene dat je in je armen hebt! Als je nog vragen hebt over het hoe en waarom zou ik toch eens contact opnemen met het ziekenhuis, misschien kunnen zij je verder helpen met je vragen. In ieder geval veel succes en geluk gewenst.
Lucas is ook geboren met de keizersnede(alle 4 mijn kids) door de verklevingen duurde het ruim 45 min. voordat hij werd geboren. ik heb hem een paar seconde gezien(nouja gezien) toen werd hij meegenomen. mijn verdoving (ruggenprik) begon uit te werken, en toen hebben ze mij zonder iets te zeggen onder algehele narcose gebracht. om 10 voor 10 is Lucas geboren en om 12 uur kwam ik langzaam bij uit de narcose, en om half 3 werd ik naar de afdeling gebracht en zag ik Lucas pas echt voor het eerst. vanaf het moment dat ik bij kwam uit de narcose vroeg ik naar mijn kind. ik voel met je mee dit is zo herkenbaar ik heb hier zo veel moeite mee. ik hen een paniekstoornis en mijn hard slag liep tijdens de ruggen prik steeds op tot boven de 100 dan werd er gelijk iets in mijn infuus gespoten (volgens mijn vriend). vind het zo een rot streek dat ze zonder iets te zeggen hebben platgespoten. heb volgens mijn gevoel nu zoveel gemist( een heel verschil met mijn andere keizersnede's) sorry voor het lange verhaal maar ik begrijp hoe het voelt om de eerste uren na de geboorte van je kind te moeten missen. groetjes liesje
ook klote voor jou kan je er goed mee omgaan? ik snap niet dat ze zoiets kunnen doen. maar kan er nu niks meer aan veranderen. ze hadden het gewoon beter moeten bespreken met mij en niet zomaar op het laatst zonder mij even die beslissing nemen. en vooral de manier waarop heel bot zonder mij aan te kijken. en ik was zelfs nog banger voor de narcose dan voor de ruggeprik. groetjes joyce.
ik heb nog steeds moeite maar dan met alles rondom de keizersnee. mijn darmen zaten verkleeft ook aan de baar moeder en mijn blaas zat er ook aan verkleeft. ook zat er een gat (zo moende de gyn het ) van 1 vierkante centimeter in mijn baarmoeder. als ik weeen had gekregen zou mijn baarmoeder zijn gescheurt. en de dag na de geboorte kreeg ik koorts. achteraf gezien had ik Lucas al niet meer mogen krijgen en mag absolut nooit meer zwanger raken deze keer waren er al diverse complicaties. ook mijn litteken is niet meer een mooi klein sneetje zoals bij de eerste 3 nu is mijn litteken ongeveer 30 cm. en dan komt er ook nog eens bij dat ze me niet willen steriliseren ivm ernstige complicaties die ze dan verwachten. volgende week ga ik weer naar mijn psycho therapeut op advies van de ha. ik heb geestelijk en lichamelijk heel wat problemen hierdoor. pff valt niet mee op dit moment ik hoop dat ik me snel weer beter ga voelen heb ook veel nachten dat ik maar een paar uurtjes slaap( terwijl Lucas al lang s'nachts door slaapt.
nou hopelijk wordt het voor jou ook een beetje beter. ik probeer ook zoveel mogelijk te genieten. hopelijk kan jij dat ook! groetjes joyce.
ik geniet ook van mijn kids ben zo trots om mijn mannen. voel ik me niet zo happy en ik kijk naar mijn jongste ben ik helemaal verliefd( de andere kids ook) groetjes liesje
Hoi, Ik kreeg een geplande keizersnede ivm een onvolkomen stuit. Bij mij konden ze de ruggenprik niet zetten, de anaesthesist prikte tenminste 6x mis, mijn linkerbeen schoot uit enz enz. Ik kreeg dus ook volledige narcose. Net als jou kon ik niet geloven dat het mijn kind was toen hij op mijn borst werd gelegd. Het heeft mij zeker 2 a 3 maanden gekost om het een beetje te verwerken. Af en toe als ik foto's zie van mijzelf in het ziekenhuis komt alles weer boven. Heel langzaam wordt het minder, maar een ruggenprik,nee, ik hoop nooit meer zoiets mee te maken. Succes met de verwerking.
nou dat heb ik dus ook als ik weer zwanger zou worden zou ik het meeste opzien tegen een ruggeprik omdat mijn hart als een gek ging het ging wel weer over maar toch. bah wat was dat erg! na de narcose ging ik dus naar beneden ik wist dus dat ik naar m'n zoontje ging en ik was helemaal verliefd enzo vanbinnen om hat idee dat ik m'n kind ging zien! kom ik op de kamer BAM! en het was weg gewoon puur omdat hij al helemaal aangekleed was lag te slapen enzo. ik heb wel een ''ik hou van jou'' gevoel en als hij pijn heeft of huilt raakt me dat echt dan kan ik zelf ook bijna huilen. maar als iemand bv zegt:''kijk daar is mamma'', dan heb ik zoiets van he wie is dat? ik kan het gewoon nog niet plaatsen misschien komt dat nog. ( hoop het wel ).
Gelukkig geef je bv, dat heeft bij mij ook ontzettend geholpen met de hechting en het aanvaarden van de ks.