Hallo, Ik zat te kijken waar ik dit onderwerp moest plaatsen, maar aangezien ik zwanger wil worden, plaats ik het hier maar. Ik zal even kort iets over mezelf vertellen. In juni 2007 heb ik een curretage ondergaan, ik was toen 13 weken zwanger. Begin november 2007 heb ik nog een miskraam gehad bij 6 weken. Nu zijn we niet zo erg meer bezig met het hele "zwanger worden" gebeuren dan voorheen(ze zeggen dat dat helpt), maar toch lukt het niet om zwanger te worden, we zijn nu al met al 2 jaar bezig. We mogen( als het over 3 maanden nog niet is gelukt) aan IUI beginnen. We hebben ook onderzoeken gehad en alles bleek goed te zijn... : Het rare is dat ik voorheen wel vrij vlot zwanger was en nu dus niet meer. Wie van jullie zit in het zelfde schuitje als ik, of heeft iets vergelijkbaars meegemaakt? Ik zou graag willen lezen of praten over hoe jullie hiermee omgaan. Sas
Hoi Sas, Wij zitten een beetje in hetzelfde schuitje. Inmiddels ook 2 jaar bezig, ik heb in januari 2008 een miskraam gehad. Was toen sinds 3 maanden aan Clomid. Eerlijk is eerlijk: ik had ook nooit gedacht dat ik nu niet weer zwanger zou zijn. Na 1,5 jaar lukte het zo snel met die Clomid dat je jezelf toch wijs maakt dat het een wondermiddel is ofzo... maar helaas... wij gaan eind september naar de gyn en dan wil ik ook graag verder praten richting IUI etc om te kijken of we daarvoor in aanmerking komen. Succes! Gr. Cindy
Hier ook het zelfde..wel iets anders, augustus 2007 mk gehad daarna niet ongesteld geworden lange tijd, opgewekt met pillen daarna nog niet uit mezelf..pcos geconstateerd, geen medicijnen eerst een jaar zelf proberen op advies van gyn (oke daar was ik het eerst hélemaal niet mee eens maarja wat moet je dan:S) Nu ben ik 3 keer uit mezelf ongesteld geworden en nu lijkt het wel alsof we nog niet zolang bezig zijn maar toch reken ik dat hele jaar vanaf aug. 2007 tot nu wel mee en dan is het zó lang. Iedereen en dan bedoel ik ook echt iedereen om mij heen word zwanger gepland niet gepland of is al bevallen en wij...nee nog niet.. Maar ik heb mezelf maar verteld dat ik mezelf wel helemaal gek kan maken en verdrietig boos kan worden omdat het nog niet is gelukt maar wat schiet je er mee op...helemaal niks daar word je echt niet sneller zwanger van.. En ja je hebt het vast al vaker gehoord of tegen je zelf gezegd maar jullie tijd komt echt.. Maar begrijp jullie volkomen maar helaas kun je er niks aan doen. Dus voor iedereen hoop ik dat we allemaal snel zwanger mogen zijn!
Worden jullie er soms ook zo gevoelloos van? klinkt gek misschien maar ik merk dat ik echt steeds meer ga leven in pieken en dalen als het om emoties gaat. Ik heb dagen dat ik bij wijze van spreken alleen maar kan huilen en dagen dat ik compleet op de automatische piloot door de dag heen ga. Wil niet steeds ongeduldig, boos, verdrietig etc zijn maar als ik mijn gevoel toe laat dan voel ik dat wel. Dus schakel ik dat dan maar helemaal uit. Herkent iemand dit?
Heel herkenbaar! Wij zitten nu in ronde 9 voor een tweede kindje. Van Emme waren we snel zwanger. Wij hebben er net 2 maanden pauze opzitten (bewust niet rond eisprong geklust). En ik merk dat ik mezelf weer terug heb gevonden. Ben weer relaxed en vrolijk en niet meer zo in pieken en dalen - en daardoor dus op de automatische piloot om alle emotie maar uit te bannen - zoals je het treffend omschreef. Wat me ook rust geeft is dat we samen hebben afgesproken om in oktober naar de huisarts te gaan als het dan nog niet is geluktt. Dan zijn we 11 rondes verder. Hopelijk komt het niet zover..... Pim
Hier ook 9 rondes na mk nog niet zwanger. Afgelopen januari (in de eerste ronde meteen raak) een mk gehad en ik had echt nooit gedacht dat het nu nog zo lang zou duren. Volgende maand mag ik ook door naar het ziekenhuis, ik ben erg benieuwd. Succes allemaal! Liefs Inger
Hallo meiden, Bizar dat iedereen zo op een andere manier met hetzelfde wordt geconfronteerd! Cindy, wat jij schrijft over gevoelloos worden. Mijn jongere zus is nu bijna 5 maanden zwanger, daar gaat alles wel in 1 keer goed. Aan de ene kant kan ik zo jaloers zijn op hun, en aan de andere kant ben ik zo blij voor ze. Ik wist al dat ze dat van plan waren, helemaal omdat het bij ons zo gelopen is. Dus vlak voordat ik het van haar hoorde, hoopte ik al dat wij eerder zwanger zouden zijn. Omdat wij tegen onze ouders al hadden gezegd dat ze opa en oma zouden worden( wij zijn allebei de oudste). Ik weet het, een beetje kromme gedachte, maar zo dacht ik toen. En nu zij zwanger is, voel ik me redelijk opgelucht. Ik geniet veel meer van kleine dingen, ook al heb ik ook echt mijn "depri"dagen. Eigenlijk ben ik alleen maar sterker geworden en iedereen ziet dat ik veranderd ben. Ik voel me ook wel sterker door alles wat er is gebeurd, het is toch een stukje bagage wat je de rest van je leven met je mee draagt. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte toe en ik hoop dat we mekaar over een tijdje kunnen feliciteren. En zo niet, adem in en doorgaan... Er zijn nog zoveel andere leuke dingen in het leven, probeer daar goed van te genieten! xxx Sas
Gevoelloos pff praat me er niet van het is allemaal zo dubbel mijn beste vriendin is zwanger heel blij voor haar maar zelf nee..ik heb zo hard gehuild erom maar ze vond het zelf ook moeilijk het te vertellen omdat ze alles van dichtbij heeft meegemaakt..en als ik dan zo hoor ja die is zwanger en die of heb je het al gehoord die word ook mama! Ja heel leuk voor hun gefeliciteerd maar waarom wij dan niet?! Het is iets onbegrijpelijks en zoals je nu kan lezen ben je niet de enige wie het moeilijker heeft als een ander en met verdrietig zijn of boos zijn kom je niet verder en word je echt niet sneller zwanger! En ja die positieve gedachtes van het komt bij ons wel komen me ook de strot uit want elke maand als ik dan wel ongesteld word denk ik ja !@#$%$ het komt dus nooooit! wij zitten nu pas in ronde 3 lijkt nog niet zo ver maar het is alweer een jaar geleden van de mk en ben dus eindelijk ongesteld geworden en daar ben ik ook heel blij van en weet dat ik vangeluk mag spreken dat het vanzelf is gekomen maar toch...zwanger zijn is veel leuker dan ongesteld worden! Hebben jullie dat niet (nja denk het dus wel ) dat als je eenmaal weet hoe het voelt om zwanger te zijn je het gelijk weer wilt (na een mk) onze "1e" was ongepland maar was zo gelukkig en blij en toen opeens was alles weg en als het aan mij lag was ik zo weer zwanger..zo iets bijzonders... Hoop voor ons allemaal dat wij ook snel zwanger mogen zijn !
Hier een 'vergelijkbaar' verhaal. Begonnen met zwanger worden in juni 2007. Positieve test in november 2007. Helaas bij de tweede echo (10 weken) geen hartactiviteit meer te zien. In de eerste week van januari 2008 een curettage gehad. En nu, ruim 7 maanden later, nog niks... Volgende cyclus gaan we voor IUI. En over dat pieken en dalen van die gevoelens: ook HEEL herkenbaar. Het ene moment gaat het prima, kan ik de hele wereld aan en ben ik er van overtuigd dat het weer goed gaat komen. Het andere moment kan ik de hele dag wel janken (wat ik door mijn werk dus niet doe, waardoor ik alles opkrop en het er in één keer uitkomt bij mijn vriend).
Je hoort dus ook wel meer dat mensen die een miskraam hebben gehad en als t bij hun niet lukt om daarna zwanger te worden, dat ze dan doorgaan naar IUI. Ik hoop dat dat bij ons allemaal mag helpen, maar eigenlijk hopen we natuurlijk stiekem dat het op de "natuurlijke" manier gaat werken. Maar wel een uitkomst dat ze zoveel technieken hebben.... FutureMommy: wat jij schrijft over elke keer maar weer ongesteld worden. We weten idd wat het is om zwanger te zijn, dan ga je vaak al kijken of je die symptonen weer krijgt. En als dat dan zo is, houd je je zelf even voor de gek....totdat je weer ongesteld wordt. Ik kan dan ook altijd wel janken. Ik denk dat dat voor ons wel de moeilijkste dag is elke maand. Het is ook vreemd als je denkt dat er iets mis is met je en dat je van het ziekenhuis hoort dat alles goed is, je gaat gewoon aan jezelf twijfelen. Zelf word ik altijd helemaal gestoord van mensen die zeggen dat je er dan niet te veel mee bezig moet zijn en dat het dan vanzelf komt. Ja hallo, wij kunnen ons gevoel toch niet uitschakelen?
Hoi Meiden Ik herken jullie verhaal als geen ander, alleen bij mij is het na 4,5 zwanger willen worden uiteindelijk gelukt en kon ik in juni mijn Dochter in me armen sluiten Maar mijn verhaal: In 2003 was ik voor het eerst zwanger.... maar op valentijnsdag kreeg ik mijn miskraam. Heel erg verdrietig waren we maar we besloten door te gaan. Na 2 jaar nog niks en toen zijn we naar de dokter gestapt. Ik werd meteen door gestuurd naar het ziekenhuis. Alle onderzoeken gehad. Bij mij en mijn man was alles goed. IUI pogingen gedaan. Clomid geslikt en hormonen gespoten het mocht allemaal niet baten. elke keer die Hoop, elke keer de teleurstelling. elke keer dat je bij iemand anders hoort ik ben zwanger gaat als een mes door je heen. Ik probeerde me op te peppen maar vaak biggelde de tranen over mijn wangen heen. Vorig jaar kon ik niet meer, Ik had mijn hoop al ver laten zakken. IVF zag ik niet zitten. De hormonen maakte me Depressief en ik was onderhand me zelf niet meer. Met de medicijnen had ik een punt achter gezet. We stopte er mee..... Maar daarna kwam dus het kleine wonder.... Ik voelde me raar. zei tegen me zelf nee ik hoef geen test te doen want het is toch niet zo...... om maar niet tegen de teleurstelling te lopen. Uiteindelijk toch een test gekocht.... nou ja de rest weet je. Ik heb de eerste maanden in een roes geleefd tijdens de zwangerschap. zo verbaasd! Het is ow zo lastig om aan andere te vertellen hoe je je voelt. Ze weten vaak niet hoe ze d'r mee om moeten gaan. Ik heb gemerkt hoe opener je er zelf over bent hoe beter ik er mee on kon gaan. Al hoewel het nog steeds moeilijk blijft! gr Willeke
Hoi Willeke, Wat jij hebt meegemaakt is ook wel heftig zeg en dan inderdaad steeds de moed weer om door te gaan... Maar het bericht dat je nu een gezonde dochter hebt, doet mij in elk geval heel veel goed. Dat geeft ons toch ook weer een extra beetje hoop. x Sas
Hallo meiden, Over een maand ben ik twee jaar gestopt met de pil. Hoewel ik mezelf voorhield dat het best even kon duren, was ik toch verbaasd dat het nog zo lang duurde voor ik voor de eerste keer zwanger was: december 2007. Helaas werd bij de 1e echo in januari geconstateerd dat het embryo niet meer leefde. Na anderhalve week wachten in de hoop dat mijn lichaam het zelf zou afstoten, heb ik pillen gekregen die de miskraam opwekten. Daardoor heb ik op 1 dag zoveel bloedverlies gehad, dat ik ben flauwgevallen en mijn vriend mij naar de EHBO heeft gebracht. Daar hebben ze me gecuretteerd en ik moest een nachtje blijven. Gewapend met staalpillen mocht ik de volgende dag naar huis, maar voelde me een wrak. Begin mei opeens weer een positieve test. Wij blij, maar een week later bloedverlies ... en nu had ik halverwege de vakantie ongesteld moeten worden, ik leek het ook wel te worden, maar het was anders ... minder ... en bij terugkomst werd ik ineens 8 dagen te vroeg ongesteld. Toen ik na de vakantie naar de HA ging omdat ik naar de gyn wilde, vond ze dat ik geduld moest hebben, ik was nog jong (vind ik niet waar, ik word volgende maand 35), ik was twee keer eerder zwanger geweest, dus het zou wel gaan lukken. Na een paar dagen balen zelf de gyn gebeld en een afspraak gemaakt, voor 1 oktober. Ik hoop dat ik dan uiteraard al zwanger ben, maar het geeft me wel rust dat die afspraak staat. Als ik jullie ervaringen lees, denk ik: 'gelukkig' er zijn lotgenoten, al hoop ik uiteraard dat jullie op heel korte termijn zwanger zijn. En Willeke jouw verhaal is ook bizar ... super dat het uiteindelijk dus toch gelukt is ... Ik ga nu de laptop uitzetten, want het is klusavond ..... Sterkte allemaal en liefs, Dyaan
Hoi meiden, Ook ik herken me (helaas) in jullie verhalen. Ik heb in april een currettage gehad na een zwangerschap van 13 weken. Inmiddels zitten we al weer in ronde 4 en nog steeds niet opnieuw zwanger. Nou is dat misschien nog niet zo heel lang, maar voor mij wel. Bij mijn dochter was ik in 2 keer zwanger en bij ons sterretje in 1 keer. Dan is nu de 4e ronde al best lang. En ja, hoe lang moet je afwachten voor je naar het ziekenhuis gaat. Ik word ook gek van die mensen die zeggen dat je er niet teveel mee bezig moet zijn. Hoe doe je dat dan? Ook krijg ik wel eens te horen: 'ach, de vorige keren was je ook zo zwanger dus dan zal het nu ook wel zo lukken' (niet dus!). Ook heb ik best veel dipjes en zie ik het af en toe niet meer zitten met zwanger worden. Ben blij dat ik niet de enige ben!
Het kan echt nog goedkomen! Ik ben in december 2006 gestopt met de pil, uiteindelijk in oktober 2007 zwanger geraakt, helaas in november een MK. Daarna duurde en duurde het maar en zijn we dus maar naar de gyn gegaan; bloed- en zaadonderzoek, echo's en HSG. Alles was oke en de gyn gaf aan dat de kans groot was dat ik binnen een half jaar zwanger zou raken. En nu....check mijn banner Soms duurt het gewoon wat langer. Succes! Joyce
Hey meiden Dit jaar heb ik ook een curretage gehad met 14 weken (vruchtje was al gestorven bij 9 weken) Ik heb er 7 maanden over gedaan om de eerste keer zwanger te worden. Ik ben na de MK weer bij ronde 1 begonnen. Zit nu alweer in ronde 8 , bij elkaar dus 15 rondes. Na m,n mk dacht ik (jaa DACHT IK) dat je sneller zwanger kon worden. Wat ik gelezen had... Nou hier nog niks.... Maar lees bij veel meiden hier dat ze al redelijk snel zijn begonnen na een mk met IUI . Wat is dat nou precies en hoe hebben jullie zo snel die doorverwijzing gekregen? De moed zinkt me nu wel een beetje in m,n schoenen.... Het duurt nu al zo lang.... Elke maand ben ik er zoveel mee bezig... Wanneer is het nou eens raak.... Ben nu bezig met het SMEP-plan .. Hopelijk brengt het succes.... Jullie ook veel succes meiden! Liefs Melanie
Super Joyce, gefeliciteerd ! Ik hoop ook stiekem dat ik voordat ik naar de gyn ga op 1 oktober, toch zwanger ben. Maar ja, ik wil ook weer niet teveel hopen en verwachten, dan valt het weer zo tegen als ik toch ongi wordt over twee weken. En het duurt altijd zo lang, de tweede helft van je cyclus ! MiaMel, wij zijn ook al met al een tijd bezig en ik herken zo goed wat je zegt ... ik dacht ook:"Oke, 1 miskraam ... dat maken zoveel mensen mee, de kans dat het nog een keer gebeurt is nog veel kleiner. En ik kan tenminste zwanger worden" Maar ondertussen is het alweer bijna een jaar na mijn eerste zwangerschap, zucht. Nou, wij gaan er vandaag, morgen en van 't weekend nog even 'tegenaan' en ik hoop binnenkort een positieve test in mijn handen te hebben. Ik duim ook voor jullie ! Liefs, Dyaan
Hoi meiden, @ Joyce, Gefeliciteerd met je zwangerschap! Nog meer hoop voor ons allemaal..... @ Dyaan, Tjemig wat lijkt jouw verhaal op dat van mij zeg, ook dat ze bij je eerste echo zagen dat het niet goed was. En ook dat je zoveel bloed bent verloren zodat je flauw viel en daarna naar het ziekenhuis moest. Dat je daar een nacht moest blijven en ook met spoed gecurreteerd moest worden. How bizar! En bij de tweede keer ook zo maar ineens een positieve test, terwijl je ongi moest worden en een aantal dagen daarna weer bloed....Jeetje, zo herkenbaar. Echt bizar dat we hetzelfde meegemaakt hebben.... Ga jij in oktober ook op voor IUI? @ Suzie80, Het is idd erg vervelend, al die dipjes....Maar we moeten toch door. En wanneer je naar het ziekenhuis gaat, mag je helemaal zelf weten. Ik heb in het verleden veel gevraagd aan de gynaecoloog en ik mocht langskomen wanneer ik wilde. Zo fijn hoe ze de tijd voor je nemen, en al je vragen kunnen beantwoorden. @MiaMel, De een is na een miskraam zo weer zwanger en helaas duurt het bij ons( de meiden van dit forum) wat langer. Over IUI: Normaal gesproken kan je in aanmerking komen voor een vruchtbaarheidsbehandeling als je na een jaar nog niet zwanger bent. Ik vind dat dat ook geldt voor de mensen die eerder een miskraam hebben gehad en waarbij het daarna erg lang duurt voor ze weer zwanger zijn. Ook al zeggen je in het ziekenhuis: Het zijn 2 problemen: Nu duurt het zwanger worden langer, en het tweede is de vraag of het bij de volgende zwangerschap wel allemaal goed zal gaan. Mijn ervaring is gewoon veel vragen, zeker als je je bijvoorbeeld druk maakt... IUI houdt in dat ze zaadcellen inbrengen in je baarmoeder. De beste zaadcellen worden dan geselecteerd en rechtstreeks in je baarmoederholte gebracht. Zo zijn de zaadcellen dichter bij de plaats van bevruchting. Dit wordt ingebracht rond je eisprong. Het wordt meestal ook ondersteund met hormonen. Aan alle meiden: Heel veel succes, onze tijd komt nog wel! Liefs, Sas